Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Όταν ο Πόνος της Αχαριστίας γίνεται σκληρές, ωμές λέξεις!!

Όταν ο Πόνος της Αχαριστίας γίνεται σκληρές, ώμές λέξεις!!
Σαββάτο βράδυ και επειδή τα ερωτικά μου δε πάνε καλά, δεν με πιάνει ύπνος!!
Φυσικό είναι, το κρεβάτι όπως όλες ξέρουμε, δεν χρησιμεύσει μόνο για ύπνο και όταν πας και είσαι
σχεδόν έναν αιώνα αγάμητη, σε πιάνει μια αϋπνία να το πω, μια μαζοχιστική μανία να το πω.




Ε, εκείνη την ώρα που πας να κοιμηθείς, θα θυμηθείς όλες τις καλές στιγμές με τον πρώην καλό σου.
Τουτέστιν, δε θα κοιμηθώ και απόψε!!

Και έτσι όπως με έχει πιάσει το γνωστό σύνδρομο της αγάμητης 50αρας, τα παίρνω στο κρανίο και λέω, "θα σηκωθώ να γράψω", για το μαλάκα που με άφησε και με κατάντησε σε αυτή την ηλικία, να σέρνομαι στα πατώματα για πάρτι του!

Εσείς φιλενάδες, θα με ακούσετε θέτε δε θέτε, διότι τι σημασία θα είχαν για έμενα τα γκομενικά μου, αν δε υπήρχατε εσείς να τα μαθαίνετε;
Ναι, ναι, καμία, συμφωνώ μαζί σας!!

Έτσι λοιπόν, εγώ, η Μαρούσκα Βασίλεβνα / Ιοάνεβνα, πρώην Γρηγορέφσκι / Νικολάεβνα, θα σας πω τον πόνο μου να ηρεμήσω.

Διότι αν δεν ηρεμήσω, δε θα κοιμηθώ και αν δεν κοιμηθώ θα την πληρώσουν αθώοι άνθρωποι.

Εγώ, είμαι η παρατημένη και απατημένη, λέμε τώρα .....
Διότι κανείς δεν ξέρει, αν αυτός που λέει ότι με απάτησε και τα έχει φτιάξει με μια άλλη, λέει την αλήθεια και αν αυτή η άλλη το ξέρει.

Στεφάνι δεν είχαμε μαζί με τον περί αυτού ο λόγος, γιατί όσο ήμουν με τον λεγάμενο, ένα διαζύγιο εκκρεμούσε και βολόδερνε, μέσα σε δικαστικές αίθουσες, ανάμεσα σε δυο ηπείρους.

Ναι, όπως σας τα λέω είναι, ψέμα δε θα πω σήμερα. Τώρα μόλις πήρα το διαζύγιο.

Ανοίγω το γραμματοκιβώτιο, και βλέπω μέσα, δυο φακέλους.
Στον ένα είχε το πολυπόθητο διαζύγιο και στο άλλο, είχε δυο κλειδιά από το σπίτι μου!!!
Ναι ναι, τα είχε στείλει αυτός που με εγκατέλειψε προσφάτως, για την μπιρμπιλομάτα Χιώτισσα...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Εγω που λέτε, γνώρισα τον προκομμένο Δον Έκλασα Μέντες πριν μερικά χρόνια. Εγώ, φρεσκοχωρισμένη με τα νύχια ακόμη ακονισμένα, να σκίσω τον άντρα μου, που με παράτησε έχοντας φύγει νύχτα, με ότι είχαμε καταφέρει να αποκτήσουμε τα μίζερα χρόνια του έγγαμου βίου μας,

ΟΚ, δεν έσκασα, το παραδέχομαι, γιατί άμα σε αφήσει ένας μαλάκας, λες, μικρο το κακό, νέα είμαι, θα δουλέψω θα τα ξανά αποκτήσω. Διότι εργατική ήμουν πάντα, αυτό δε το αμφισβητεί κανείς, κερί και βούλα.

Το ξεπερνώ και είμαι αυτή, που βάζει μπρος για το διαζύγιο!!!

Έλα ντε, που εκτός του ότι έχω ένα σωρό θέματα να τακτοποιήσω για να σταθώ ξανά στα ποδάρια μου, ο διάολος θέλει να με κάνει να χαρώ!!!
Και για να αποδείξω, πως είμαι νέα, ποθητή και αρκετά καπάτσα, για να βρω αντικαταστάτη στο κρεβάτι, λέω θα βρω αμέσως άλλον!!
Σιγά που θα άφηνα εγώ, το κρεβάτι άδειο.
Μια και δυο, η δικιά σου ανασκουμπώνομαι.

Βρίσκω το παλικάρι που τώρα με άφησε, 3 χρόνια νεότερο, ξεκούραστο, καρδαμωμένο, μοναχογιό, ευγενικό, με μουσική παιδεία,γαλλικά και πιάνο, κέρατα, μέρατα και του λέω.....
"Μάγκα, γουστάρω τρελά να γίνουμε ζευγάρι."

Το παιδάκι, λέμε τώρα, 41 γεμάτα ήταν, λέει "ΝΑΙ, και έμενα μου αρέσεις και έλα να παίξουμε μαζί το αντρόγυνο."
Άλλο που δεν ήθελα εγώ, πάω και κρεβατώνομαι!
Καλά περάσαμε τον πρώτο καιρό, ταξίδια, θάλασσες, φαγοπότι, η Μαρούσκα πλήρωνε, γιατί ήταν ακόμη άνετη.
Μας άρεσε και στους δύο.

Ε ήρθε η ώρα να φύγω, να πάω σπίτι μου και στην δουλειά μου, γιατί μαζί του κατάντησα ακαμάτρα.
"Ένταξη", λέω, "παίξαμε το αντρόγυνο, να πάω εγώ στη δουλειά μου, να κάτσεις εσύ με τη μαμά, εδώ να μεγαλώσεις."

Διότι ξέχασα να σας πω, εγώ, ζούσα στα εξωτερικά. Και επειδή το είδα λίγο κακομαθημένο, λέω ας το παρκάρω εδώ, να είμαι ήσυχη. Το διαχειριζόμουν ακόμη, δε ήμουνα ερωτοχτυπημένη βαριά.
Μη φανταστείτε ότι ζούσα σε τίποτα Αμερικάνικες φυτείες, Λόντρα, η στις Βερσαλίες, όχι. Στην Γερμανία ήμουνα, κάτι ανάμεσα σε γκάστ αρμπάιτερ και φορ αρμπάιτερ. Θα σας εξηγήσω άλλη φορά....

Πάω να φύγω που λέτε εγώ, και τρελαίνετε ο άλλος. "Που θα πας; Και εγώ χωρίς εσένα δεν έχω ζωή!
Και αν φύγεις θα πεθάνω, ή θα πάω σε μοναστήρι να ανάβω καντήλια και να προσεύχομαι για σένα όσο ζω.
"Αι μαρή", σκέφτομαι, "κρίμα είναι, αφού γουστάρεις κατά βάθος, παρ τον μαζί, να έχεις παρέα και να παίζεις μαζί του το αντρόγυνο."
Και έτσι, τον πήρα μαζί τον Δον Έκλασα Μέντες.

Λέω, νέος είναι, δυνατός φαίνεται, άντρα έχεις ανάγκη, άμα βγει το διαζύγιο , θα ξανανοικοκυρευτείς και θα περνάτε μέλι...
Αυτός δε, λιωμένος, χύμα μέλι να τρέχει καθημερινά και συνεχόμενα...

Και πάμε στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου, που καμιά σχέση δε έχουν με αυτά του Buckingham , ούτε καν με αυτά του Προκόπη του Παυλόπουλου στην Ηρώδου Αττικού.
Ένα διαμερισματάκι σε πολυκατοικία του 1935 είναι.
Χωρίς ασανσέρ! Οι Γερμανοί τότε, δε είχαν πολλά φράγκα, έχτιζαν πολύ φτωχικά σπιτάκια! Σας το λέω, αν δεν το ξέρατε να το μάθετε.

Το βλέπει ο Δον Έκλασα Μέντες, λέει "οκκκκ καλά είσαι και εσύ εδωωωωώ"
Σας το λέω όπως το είπε, γιατί αμέσως κατάλαβα, ότι δε ικανοποιήθηκε αρκετά.
(Με το νου του, ίσως έλεγε ότι θα τον πήγαινα σε πεντάστερο να μένει).

Λέω, "βεβαίως και είμαι καλά, υπάρχουν και χειρότερα θα το διαπιστώσεις με τον καιρό."
Με τον καιρό, μου είπε, ότι μόλις το είδε, έπρεπε να φύγει. Διότι η χάρη του, δε επιτρεπόταν να ζει, σε τέτοιο σπίτι.
Ξέχασε πως το δικό του είχε ένα καζανάκι,που έτρεχε μέρα νύχτα, ήταν μες το κέντρο την πόλης που έβραζε από το πολύ μπετόν και από τα μπαλκόνια, έβλεπε μόνο άλλα μπαλκόνια με απλωμένα σώβρακα και φανέλες!
Το δικό μου τουλάχιστον, ήταν μες το πράσινο από όλες τις πλευρές.
Και αν μη τι άλλο, φωτεινό και άνετο, εξοπλισμένο, με ότι πρέπει να έχει κάθε σπίτι.

Αλλά, από τότε έπρεπε να του δώσω τα παπούτσια στο χέρι, του μαλάκα.

Εσείς που διαβάζετε θα τρελαίνεστε, που ενώ γράφω, γράφω και δε φτάνω στο δια ταύτα, κάντε υπομονή θα σας πω τι έγινε μέχρι τέλους.

Αφού σας είπα, δε θα κοιμηθώ αν δεν τα πω όλα.

Η αγάπη μας λοιπόν, είχε μέλλον. Αλλάξαμε και σπίτι, πήγαμε σε καλύτερο, μεγαλύτερο, ακριβότερο, ωραιότερο.
Λίμνες με ψαράκια, πάρκινγκ ιδιωτικό, τζάκι και χειμερινό ηλιοστάσιο, να μας ξεκουράζει ο σπάνιος ήλιος της Γερμανίας κτλ κτλ
Όλα καλά, άγια!!
Αλλά, ξέρετε και εσείς που διαβάζετε και εγώ που γράφω, ότι η ζωή, είναι ρόδα και γυρίζει.
Και μόλις γύρισε και η Μαρούσκα δε είχε τόσα, όσα πρέπει για να ζει πολύ άνετα, ο Δον Έκλασα Μέντες, άρχισε να τα παίρνει κρανίο!

Σου λέει, έμενα μου έταξες ένα επίπεδο ζωής κυρά μου.
Τέτοιος λεβέντης, ομορφόπαιδο, από σπίτι με αρχές, Γαλλικά και πιάνο, να χαραμίζομαι στην μιζέρια;
Εγώ, για να μην χάσω αυτό το κελεπούρι, έκανα ότι μπορούσα.
"Όχι ρε μάγκα μου εγώ είμαι εδώ και μη σε νοιάζει!"
Και δώστου εγώ να προσπαθώ να κρατήσω ένα επίπεδο.
Η ερωτοχτυπημένη γεροντομπεμπέκα 50 ετών ζωντοχήρα. Έχω λόγο που τα γράφω έτσι.

Δώστε βάση για να μη λέτε, ότι εγώ δε έκανα το χρέος μου και ότι τα ήθελα όλα δικά μου.
Έκανα πραγματικά ότι μπορούσα, η φουκαριάρα.

Αλλά το επίπεδό του, δε μπόρεσα να το φτάσω ποτέ!!
Μάταια ζητούσα, σαν γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, ίση μεταχείριση και να έχω και εγώ το χρόνο μου σαν γυναίκα.

Άφησα τα λούσα και τα μανικιούρ, πεντικιούρ, που αν ρωτήσετε το πρώην, θα σας πει ότι εκείνος, πλήρωνε 1200 ευρώ το χρόνο, μόνο για νύχια.
Η αλήθεια, αλήθεια, δε μου στερούσε αυτές τις μικρές γυναικείες πολυτέλειες ο πρώην συζυγάτος.

Τέσσερα χρόνια εγώ με τον Δον Έκλασα Μέντες, ρούχο, παπούτσι, δε είδα καινούριο μες την ντουλάπα μου.
Νύχι όπως είπα, δεν έφτιαξα ούτε καν στο κομμωτήριο δεν πήγα. Άφησα απλώς το μαλλί να μακραίνει για πάρτι του.
Έτσι έλεγα και δεν ξέρω, αν το πίστευα κιόλας.
Δεν με πείραζε, τον αγαπούσα!!
Θαύμαζα την ευστροφία του, σε θέματα που εγώ δε σκάμπαζα, λόγο βλακείας και αγραμματοσύνης.
Λάτρευα τα χέρια του και τις κομψές του κινήσεις.
Τον ερωτεύθηκα θανατηφόρα... λέμε

ΤΙ θες να σου πω μαρή; Τι περιμένεις να μάθεις;
Οτι έκανες εσύ, όταν ερωτεύθηκες αυτόν που έχεις, έτσι ήμουνα και εγώ με τον δον Έκλασα Μέντες

Ε μια, δυο, τρεις, δέκα, εκατό, με κούρασε.
Άρχισα να τζινάω
"Μεγάλε, πρέπει να προσφέρεις τα βασικά, να συμμετέχεις στα έξοδα
Να μπορούμε να έχουμε δέκα φράγκα στην άκρη ρε αδερφέ. Να πάρω ένα ρούχο, να πάμε μια φορά διακοπές."
Είτε το έλεγα σε εσένα, που δε με ακούς για τεχνικούς λόγους, είτε το έλεγα στον Δον Μέντες, Ένα και το αυτό!!!!!!

Η γκρίνια φέρνει τσακωμό, ο τσακωμός νεύρα. Τα νεύρα φέρνουν μίσος
Και μετά λες άι σιχτίρ, αφού δε καταλαβαίνει, κανε αυτό που μπορείς εσύ και αγνόησέ τον.

Ε έκανα ότι μπορούσα, πλήρωνα ότι μπορούσα, έδινα ότι μπορούσα.
Αν έχεις κάνει το ίδιο και εσύ, τότε θα ξέρεις, ότι αν δίνεις και δεν παίρνεις ποτέ, αυτό που σου αναλογεί, γίνεσαι θεριό.
Ε και εγώ γινόμουν συχνά πυκνά...

Οπότε, ο Δον Μέντες, λέει, "αφού δε αντέχεις την κατάσταση και γίνομαι βάρος, να φύγω!!!!!!"

Δε σκέφτεται σαν γνήσιο αρσενικό, πχ να βρει εργασία, να κάνει προσπάθεια να με πλησιάσει κλτ κλτ
Μπα όχιιιιιιιι, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πως θα βρεθεί η εύκολη λύση για πάρτι του μόνο!!

ΟΚ λέω, ας φύγεις, εφόσον νομίζεις αυτό είναι το σωστό.
Με την ελπίδα, πως αν φύγει, δεν θα ξεχάσει ποτέ, αυτά τα λίγα, τα βασικά που έδωσα με αληθινή αγάπη σε εκείνον.
Με την ελπίδα, πως αν είναι στον τόπο του, μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερα.
Και με ελπίδα, ότι σύντομα θα κάνει ότι μπορεί να με πάρει κοντά του και έμενα.
"Ίσως αν πας στην πατρίδα σου, να βρεις την πολυπόθητη εργασία που ονειρεύεσαι και εσύ δύστυχε.
Και εγώ δεν θα βασανίζομαι να τρέχω τόσο, για να θρέψω και τους δυο μας.
Και αν με το καλό στρώσουν όλα εκεί που θα πας, θα σε ακολουθήσω", έτσι είπα , έτσι πίστευα, αυτό ήθελα.

Αμ δε...

Με το που πήγε στη μαμά, άρχισε την κούρα ηρεμίας. Έπρεπε να ξεκουραστεί, από την πίεση που ασκούσα πάνω του.
Αν κάποιος σου λέει κάθε μέρα, πάνε να βρεις μια δουλειά, ορέ διάολε, να ζήσουμε σαν άνθρωποι και εμείς. Κουράζεσαι!
Μετά, προφανώς, κάποια στιγμή ξεκουράστηκε ο "δόλιος".
Και τότε, αποφάσισε να βγει προς αναζήτηση εργασίας.
Να βρει την επόμενη που θα κάνει ότι έκανα εγώ, για το υπόλοιπο της ζωής της ίσως.
Και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για έμενα!!

Κάθε μέρα, να ακούω να μου εκθειάζει, το πόσο γοητευτική είναι η Μαριλού Παπαρογιάννη Ψωριαράκη, πόσο καλή και μορφωμένη. Τι ευγενική ψυχή και πόσο πιστεύει σε εκείνον και τις δεξιότητές του.
Ποιες δεξιότητες βρε βλαμμένο!! Ένα πτυχίο δεν έχεις. Σε δουλειά δε έστρωσες ποτέ σου κώλο.
Μια γυναίκα να την φροντίσεις δεν μπόρεσες, ούτε τα βασικά δε μπορείς να κάνεις για σένα τον ίδιο.

Εγώ η ηλίθια, να εκλιπαρώ εντωμεταξύ να γυρίσει...
Να ικετεύω, λες και έχασα δε ξέρω τι.
Η Μέγκαν να ήμουνα και να έχανα το Χάρη, λιγότερο θα έκλαιγα. Έφτασα στο σημείο, να αρχίζω να τρελαίνομαι και να απειλώ, ότι θα πάω να τον διεκδικήσω από την άλλη, την κακομοίρα, την Χιώτισσα Παπαρογιανοπούλου Ψωριαράκη
Που με το που τον είδε, του είπε κατά τα δικά του πάντα λεγόμενα.
(Αισθάνομαι μια πλήρης ταύτιση μαζί σου.
Θέλω παιδί μαζί σου!!!!!!!! Θέλω να μοιραστώ μαζί σου τα πλούτη μου, το παλιό μου πιάνο, την βίλα στα Μεστά, ότι άφησε ο πατέρας μου, που βολόδερνε χρόνια στις θάλασσες. Ακόμη και το διαμέρισμα της Κηφισίας, την σύνταξη της μάνας μου και όσα βγάζω εγώ από την θεατρολογία και γλωσσολογία που ασκώ επαγγελματικά η έρμη. Μια ζωή περίμενα έναν σαν εσένα να δώσω όσα μαζεύτηκαν από άλλους να τα χαρείς εσύ μάγκα μου.)

Θέλει παιδί η λεγάμενη!!
Ετών 50, σαφρακιασμένη και κοντοστούπα, αγάμητη μισό αιώνα. Καθότι το να ασκείς γλωσσολογία, δε σου αφήνει περιθώρια να γ...θείς. Αλήθεια στο λέω, δε τα αναφέρω από κακία!
Είδε τα κάλλη του αυτή που λες και λέει, "όπα, μάγκες, αυτός κάνει για δωρητής σπέρματος. Θα τον καπαρώσω ευθύς αμέσως."
Χάρηκε αυτός που το άκουσε και είπε ότι πρέπει να το μάθω και εγώ!
Ε εκεί ήταν, που εγώ, το πήρα στραβά!! Να χάσω εγώ η Μαρούσκα, τον Δον Έκλασα Μέντες, από μια Θεατρολόγα ;

"Αι σιχτίρ μωρή σαβούρα
Θα σου γ.......σω ότι έχεις και δε έχεις
Έχασα 4, 5 χρόνια απ τη ζωή μου και εσύ τώρα, θα πας να γ......σεις και να δώσεις σπέρμα αλλού;;;;;;;;;;;;;
Επαναλαμβάνω, θα σου γ......σω ότι έχεις και δε έχεις!!"
Ενόσω εγώ ωρύομαι, για το χάσιμο του γκόμενου, αυτός μου γράφει μπινελίκια και λέει πως τον έχασα δια παντός.
Γιατί δε ήμουν ικανή να τον κρατήσω. Γιατί ότι έταξα δε το έδωσα και επειδή γενικώς είμαι τσόκαρο!!
Και αν συνεχίσω να γράφω μαιλ και να απειλώ, θα πάει σε δικηγόρο και εισαγγελέα

Εκεί, εγώ αρχίζω να συνέρχομαι.
Λέω, μαρή Μαρούσκα, σου είχε πει τόσα, έχεις δώσει τόσα. Τι διάολο κάθεσαι και ασχολείσαι;
Μέτα σκέφτομαι ότι, αν δε ασχοληθώ, θα τον χάσω όντως.
Και αν τον χάσω;
Ε, αν τον χάσω, η Χιώτισσα με τα Γαλλικά και το πιάνο, που είναι του επιπέδου του και της ίδιας συνομοταξίας, αυτή λοιπών θα τον λούζεται και θα τον τρέφει από εδώ και μπρος
Είναι να χαίρομε ή να κλαίω; Για πες μου;
Που τόση ώρα διαβάζεις και θέλεις να μάθεις, όνομα διεύθυνση και τηλεφώνα.
Ο άνθρωπος θα με πάει μέχρι εισαγγελέα λέμε.
Πες μου σε παρακαλώ πολύ. Υπάρχει εισαγγελέας, σε αυτόν τον πλανήτη, που θα ασχοληθεί με τα δικά μου ερωτικά;
Γιατί όσο περνούν οι ώρες, έμενα τελικά με τρώει το άγχος του εισαγγελέα, θα με κλείσει μέσα για όσα είπα; Θα με δει μήπως όπως εκείνος ο εισαγγελέας, και θα με ερωτευθεί και θα ζήσω μες την πολυτέλεια και την χλίδα και εγώ;

Χαλάλι μωρή φιλενάδα το ξενύχτι!!
Βρήκα με τι θα ασχολούμαι από τώρα στο ύπνο μου!!
Το όνειρο του εισαγγελέα!!!!!!!!

Όσες χωρίσατε τώρα κοντά και βασανίζεστε όσο εγώ, βρείτε τρόπο να ξεχάσετε ότι σας θυμίζει το μαλάκα που έφυγε.
Η ζωή συνεχίζεται και χωρίς τον κάθε Δον Έκλασα Μέντες.

Ένας άντρας χωρίς μπέσα δε είναι αυτό που χρειάζεται μια γυναίκα.
Απαιτήστε τα πολύ βασικά.
Όσες σέβεστε τον εαυτός σας, πρέπει να πείτε στο σύντροφό σας, ότι πρέπει και οφείλει να σας συμμεριστεί, να σας φροντίσει, να σας χαρίσει ώρες από την ζωή του, γιατί το αξίζετε.

Πείτε τα χωρίς να φοβάστε, πως..........
Έχετε και εσείς δικαίωμα στην ξεκούραση, στον ελεύθερο χρόνο, στο αραλίκι.
Πως θα ήταν όμορφο να βρείτε μια φορά, το φαγητό από εκείνον έτοιμο.
Πως θέλετε και εσείς μια φορά να ετοιμάσει εκείνος ένα ποτό με αγάπη για εσάς.

Εγώ έκανα το μαλάκα και πάλι με άφησε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου