Ηδη ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι αρκετά περίπλοκη υπόθεση και δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι θα επιτευχθεί ο λεγόμενος συνασπισμός «Τζαμάικα», με Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθερους και Πράσινους, καθώς τα δύο μικρότερα κόμματα έχουν αρκετές ασυμβατότητες στις θέσεις τους.
Υπάρχουν, λοιπόν, αρκετά θέματα που πρέπει να λυθούν προτού φτάσουν στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών, αλλά ήδη έχουν αρχίζει και φαίνονται τα φαβορί.
Ενα από αυτά είναι το Νο 2 των Φιλελευθέρων, ο Βόλφγκανγκ Κουμπίκι, αντιπρόεδρος του FDP και έμπειρος δικηγόρος, που είναι γνωστός ως παλιά γάτα της πολιτικής αλλά και για την αθυροστομία του. Ο 65χρονος πολιτικός που ζει σε ένα χωριό στις ακτές της Βαλτικής και περνά μια ήσυχη ζωή στην επαρχία κάνοντας βόλτες με το σκάφος του, σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει ότι εάν μετακόμιζε στο Βερολίνο ίσως να εξελισσόταν σε πότη και να είχε σχέσεις με επαγγελματίες του σεξ, δίνοντας μια παρακμιακή εικόνα για την πολιτική ζωή της γερμανικής πρωτεύουσας ως ενός κόσμου όπου όλοι περνάνε τη μέρα τους καταναλώνοντας αλκοόλ και έχοντας κρυφές συναντήσεις με τυχαίες γυναίκες.
Σήμερα, βέβαια, όταν καλείται να σχολιάσει αυτές τις παλαιότερες δηλώσεις, ο Κουμπίκι, που βρίσκεται στον τρίτο γάμο του, απαντά ότι στο μεσοδιάστημα έχει επαναπροσδιορίσει ηθικά την πορεία του.
Το σίγουρο είναι ότι ως προσωπικότητα είναι το άκρως αντίθετο του άκαμπτου χερ Σόιμπλε παρόλο που και οι δύο έχουν σημαντικές ομοιότητες στην πολιτική τους καριέρα. Και οι δύο εργάστηκαν ως φορολογικοί σύμβουλοι, στη συνέχεια σπούδασαν Νομικά και μετά ασχολήθηκαν με την πολιτική ξεκινώντας από το τοπικό επίπεδο για να ανέβουν ψηλά στην ιεραρχία των κομμάτων τους.
Το άλλο κοινό τους σημείο είναι ότι αμφότεροι πιστεύουν ακλόνητα στη δημοσιονομική πειθαρχία, στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τις μεταρρυθμίσεις «αλα γερμανικά», οπότε στο πεδίο αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν παρά μόνο προς το χειρότερο.
Ο Κουμπίκι είχε, επίσης, δηλώσει παλαιότερα ότι το μόνο χαρτοφυλάκιο που θα τον ενδιέφερε είναι αυτό του υπουργού Οικονομικών, γεγονός που τον φέρνει στη θέση του πιθανότερου υποψήφιου, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων, ο 38χρονος Κρίστιαν Λίντνερ, έχει δηλώσει ότι προτιμά να ηγείται του κόμματος από τη Βουλή παρά από κάποιο υπουργείο. Δεν αποκλείεται, βέβαια, τελικά να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών ο Λίντνερ που μόλις προχθές δήλωσε ότι «ο Σόιμπλε δεν ήταν αρκετά σκληρός με την Ελλάδα».
Βέβαια, τίποτα δεν αποκλείεται, ενώ ακούγονται και άλλα ονόματα από τον χώρο των Φιλελευθέρων, όπως αυτό του Βέρνερ Χόγιερ, που σήμερα είναι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων ή ακόμα και του Χριστιανοδημοκράτη Πίτερ Αλτμάγιερ σε περίπτωση που τελικά το CDU κρατήσει το υπουργείο, κάτι πάντως που δεν φαίνεται πιθανό από τη στιγμή που έγινε όλη η ιστορία με την αποχώρηση Σόιμπλε.
Αυτό που θεωρείται βέβαιο είναι ότι όποιος και να κάτσει στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών δεν θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές ή ανατροπές, καθώς το γερμανικό σύστημα είναι δομικά προσανατολισμένο στη σταθερότητα και αποφεύγει τα ρίσκα, αλλά πιθανότατα να σημειωθούν μικρές μετατοπίσεις προς συντηρητικότερη κατεύθυνση σε αρκετά ζητήματα.
Ιδιαίτερα σε θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα, οι θέσεις των Φιλελεύθερων είναι αρκετά πιο αρνητικές και αναμένεται να μετατοπίσουν τη συνισταμένη της κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή.
Το κλειδί στο σημείο αυτό είναι οι Πράσινοι, που έχουν πολύ πιο ευνοϊκές θέσεις για τη χώρα μας, οπότε εκεί εδράζονται οι ελπίδες για να γίνει ένας συγκερασμός απόψεων που θα καταλήξει σε πιο μετριοπαθή στάση της κυβέρνησης.
Βέβαια η συμμετοχή των Πράσινων στον συνασπισμό θεωρείται πολύ δύσκολη, καθώς τους χωρίζει άβυσσος από τους Φιλελεύθερους σε πολλά ζητήματα, όπως το Μεταναστευτικό, σε σημείο που ορισμένοι αναλυτές να μην αποκλείουν την πιθανότητα να οδηγηθούν τα πράγματα σε κυβέρνηση μειοψηφίας με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους ή να ξανατεθεί το ζήτημα συμμετοχής των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι όμως το έχουν αποκλείσει.
Είναι, πάντως, πολύ πιθανό ότι στο παζάρι που θα γίνει για το κυβερνητικό πρόγραμμα οι Φιλελεύθεροι να προτιμήσουν να περάσουν τις θέσεις τους για μείωση της φορολογίας αντί να εστιάσουν στο θέμα της Ελλάδας.
Μπορεί δηλαδή ο Λίντνερ να δήλωνε μέχρι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ότι το Grexit είναι η καλύτερη λύση, αλλά είναι αμφίβολο ότι θα εστιάσει εκεί κατά τις διαπραγματεύσεις, προτιμώντας να περάσει τις περικοπές φόρων 30 δισ. ευρώ που έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του.
Είναι δεδομένο ότι με τους Φιλελεύθερους στην κυβέρνηση κάθε ελληνική κίνηση για ελάφρυνση του χρέους ή χαλάρωση όρων και προϋποθέσεων θα είναι εκτός συζήτησης, αφού το κόμμα τους έχει ως κεντρική ιδεολογική θέση ότι δεν πρέπει να γίνονται μεταβιβάσεις προς τις λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες αλλά και ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν με θρησκευτική ευλάβεια οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις.
Στο θέμα του χρέους οι Φιλελεύθεροι είναι αντίθετοι ακόμα και στην επιμήκυνση των ελληνικών δανείων. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να μετακινηθούν στην πορεία, αλλά το πιθανότερο είναι ότι το μάξιμουμ που θα μπορούσαν να δεχθούν είναι μικρές διευθετήσεις σε δόσεις για το ελληνικό χρέος οι οποίες θα εφαρμόζονται μόνο εφόσον έχουν τηρηθεί συγκεκριμένες δεσμεύσεις και έχουν υλοποιηθεί οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις.
Κάτι τέτοιο συμπίπτει και με τις θέσεις που είχε διατυπώσει παλαιότερα η Ανγκελα Μέρκελ για τα «συμβόλαια μεταρρυθμίσεων» που θα έπρεπε να υπογράφουν οι χώρες της Ευρωζώνης.
Οσον αφορά τις αλλαγές στην Ευρωζώνη, η ηγεσία των Φιλελευθέρων υποδέχθηκε πολύ θετικά τις εξαγγελίες Μακρόν για το μέλλον της Ευρώπης, εστιάζοντας όμως στα όσα είπε για την κοινή άμυνα και την κοινή πολιτική ασύλου.
Στο οικονομικό θέμα, η εκτίμηση είναι ότι το FDP δεν θα δεχθεί τίποτα περισσότερο από ένα μικρό κονδύλι μέσα στον κοινοτικό προϋπολογισμό -και όχι έναν ξεχωριστό προϋπολογισμό- για επενδύσεις σε χώρες που υστερούν, το οποίο θα εκταμιεύεται μόνο εφόσον οι αποδέκτες υλοποιούν με συνέπεια τα «συμβόλαια μεταρρυθμίσεων» - ένα είδος μνημονίων δηλαδή, αλλά με άλλο όνομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου