Είμαι μια Γυναίκα με πάθος …όπως «η marie claire» του γνωστού γυναικείου περιοδικού που παθιασμένα αναζητώ τις λέξεις για να περιγράψω και να ερμηνεύσω την έννοια ΓΥΝΑΙΚΑ.
Σε αυτή μου την αναζήτηση, είπα να κάνω μια μικρή υπέρβαση, να τσαλακωθώ βρε αδερφέ! Να δω μέσα από το πρίσμα του δισυπόστατου άνδρα, να ξεδιπλώσω δηλαδή το υποκριτικό μου ταλέντο…και το αποτέλεσμα ανατρεπτικό, εξοργίστηκα όπως ο Ζίγκμουντ Φρόιντ που παρά τα τριάντα χρόνια έρευνας στη γυναικεία ψυχή, το ερώτημα “Τι σημαίνει και τη θέλει μια γυναίκα;” Δεν κατάφερε να απαντήσει. Άρχισαν φειδωλά ..οι πρώτες ανησυχίες του ρόλου μου:
«Ποιος άντρας μπορεί με σιγουριά να υποστηρίξει πως ξέρει, σε όλη της την ένταση, την τόσο αινιγματική γυναικεία ψυχή, και ποιος μπορεί ποτέ να ελπίζει ότι θα σταθεροποιήσει την τόσο ρευστή της φύση;»
«Ποιος άντρας μπορεί με σιγουριά να υποστηρίξει πως ξέρει, σε όλη της την ένταση, την τόσο αινιγματική γυναικεία ψυχή, και ποιος μπορεί ποτέ να ελπίζει ότι θα σταθεροποιήσει την τόσο ρευστή της φύση;»
«Οι γυναίκες μοιάζουν με τα ισπανικά σπίτια, που έχουν πολλές πόρτες και λίγα παράθυρα. Πολύ πιο εύκολο είναι να μπει κανείς στην καρδιά τους, παρά να δει τι γίνεται μέσα σ’ αυτές.»
Γιατί χρυσέ μου...μπορεί να φαινόμαστε ίδιες σαν τα κύματα, αλλά είμαστε τόσο διαφορετικές…και κοινό μας σημείο ότι από τα 11 περίπου χρόνια αποκτάμε το ύφος και την δυνατότητα να χειριζόμαστε δύσκολες καταστάσεις που εσύ αν είσαι τυχερός, μαθαίνεις να τα χειρίζεσαι μετά τα εβδομήντα σου… «ΖΩΗ ΝΑ ΧΕΙΣ ΛΙΒΕΝΤΙΜ..ΠΑΣΣΑΜ…!»
Προτού με σημαιοστολίσεις και αρχίσεις τα του φεμινισμού και της υπερμάχου (ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΩΒΟΥΑΡ- Μητέρα του Φεμινισμού του προηγούμενου αιώνα) φίλε αναγνώστη, σκέφτηκα να σε τρατάρω κάτι …όχι δεν θα σου δώσω ξυδάκι, θα σε κεράσω ένα λικεράκι με άρωμα γυναίκας. Αυτό το λικέρ που έχει την μαγική δύναμη να σε μεταμορφώσει με την ζωτική του θέρμη, να μετατρέπει την δειλία σε αστείρευτο κουράγιο, και το πιο αψήφιστο θάρρος σε τρεμάμενη υποταγή, να μετατρέπει την απερισκεψία σε πρόνοια. Θα σε ηρεμήσει από κάθε άγχος και το κάνει με γαλήνια ευχαρίστηση. Απλά καθαρόαιμα γυναικεία τεχνάσματα….!
Αχ! Τι να σου πρωτοθυμίσω…έχω τόσα πολλά...αλλά θα αρκεστώ τότε που «πρωτοβγήκες από το αυγό σου» μέσα από την «Μητέρα» Θεϊκή Επινόηση … μέχρι και ο Θεός θα πρέπει να γέλασε με ικανοποίηση και να τη σχεδίασε τόσο γρήγορα, με πολύ πλούτο, με πολύ βάθος, με πολύ θεϊκότητα, γεμάτη ψυχή δύναμη και ομορφιά, ήταν η τέλεια σύλληψη!
Σε αυτά τα γυναικεία χέρια αναφέρομαι, που αναζήτησες την ζεστασιά σου, δέχτηκες την τροφή σου…κούρνιασες να κοιμηθείς στα ανήσυχα βράδια σου. Οι ιστορίες που πρωτάκουσες καθισμένος στα γόνατά της, δεν ξεχνιούνται ποτέ τελείως, όσο και αν «τα χρόνια που σε έκαψαν» σε έκαναν …. να ξεχάσεις. Γιατί τόσο ποιητικά και λιτά θα είναι η μικρή σου "Άνοιξη" που ποτέ δεν στερεύει στο διάβα σου- διάβα μας, μέσα από αυτά!!
Για εσένα «τσακνινογαργαλιάρα μου» κατά την Θρυλική Μητέρα Κωστούλα «τσούπα με τα καλούδιας που χεις τουν κόρακα μέσας…και χρυσό….στα σκέλιας» που αν σε ρωτήσω τι είναι μαρί γυναίκα? Θα μου απαντήσεις …λέω γω τώρα….κόλαση της ψυχής, το καθαρτήριο της τσέπης και ο παράδεισος των ματιών. Τρομάρας!!
Η Θεία Μαρία από το Σικάγο, έχει έμπνευση ...σαν την Αννούλα και σου τραγουδά σαν την Βίσση..¨όταν μας έπλασε ο ΘΕΟΣ είχε ΕΜΝΕΥΣΗ!! ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΝΕΥΣΗ!! Και πολύ τρυφερά και μοναδικά όπως εκείνη ως τώρα γνωρίζει, γεννά τις λέξεις αυτοαποκαλούμενες ως «ξόρκια» για να βρίσκεις σε αυτές καταφύγιο, κάθε φορά που νιώθεις "τριανταφυλλένια μου" ότι ξεγλυστράει η μαγεία από την αγκαλιά σου.
Γυναίκα, αυτό το αερικό που ήρθε πατώντας στις μύτες σʾ αυτόν τον κόσμο. Κούνησε το χέρι της και πέταξε λίγη αστερόσκονη απʾ αυτή που έσφιγγε στη χούφτα της κι ακόμα και αν φύγει …θα ναι αθόρυβα, χωρίς να τη νοιάζει αν κέρδισε τις εντυπώσεις.
Όσο και αν αγναντεύεται το αστέρι και είναι ασύλληπτο, την πιο εκθαμβωτική και μυστική ω! βαθιά λάμψη η γυναίκα θα στην δώσει…!
Η γυναίκα λοιπόν, είναι ο εντεταλμένος συνεχιστής κάθε καλού και αγνού και αληθινού.
Είναι ο πρώτος δάσκαλος.
Κάθε ανθρώπινο όν υπόκειται στην επιρροή της κατά την περίοδο όπου οι εντυπώσεις ριζώνουν και ο χαρακτήρας διαμορφώνει τις τάσεις του.
Ο Δικός μας Νομπελίστας διάσημος ποιητής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, όπως και χιλιάδες άλλοι Ποιητές–Συγγραφείς–Μεγάλοι Καλλιτέχνες, ύμνησαν την ΓΥΝΑΙΚΑ, με χρωματιστές πινελιές πάνω στο ΚΑΜΒΑ ΤΗΣ...τον οποίον τύλιξαν με μεταξένιο μανδύα…
«Πριν από τα μάτια μου ήσουν φως, Πριν από τον Έρωτα, Έρωτας, Κι όταν σε πήρε το φιλί ΓΥΝΑΙΚΑ»
Υγ. «Είσαι ο φροντιστής των γενεών, είσαι αυτή που δίνει ζωή» είπε ο ήλιος στην ΓΥΝΑΙΚΑ…και συνέχισε «Θα είσαι ο φορέας της ευθύνης γι’ αυτή την Οικουμένη».
Ας σεβαστούμε λοιπόν την υπέροχη φύση μας που μέχρι και «Ο ΉΛΙΟΣ» διατυμπανίζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου