«Το καλοκαίρι της ζωής μας» Ζαν Ρενό

Ο γνωστός ηθοποιός Ζαν Ρενό, πρωταγωνιστεί σε μια συγκινητική, τρυφερή και ποιοτική
ταινία.Είναι γνωστός ως Εντζο στο Απέραντο Γαλάζιο, ή ως Λεόν στην ομώνυμη ταινία και οι δύο σκηνοθεσίες του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτης Λικ Μπεσόν.Και τώρα ο Ζαν Ρενό, δίνει έναν εξαιρετικό ρόλο στη ταινία «Το καλοκαίρι της ζωής μας» που βγαίνει στους κινηματογράφους από την Odeon στις 24 Ιουλίου.

Πώς προέκυψε η συζήτηση με τη Ροζ Μπος για αυτή την ταινία?«Με τη Ροζ Μπος συζητούσαμε διάφορες λεπτομέρειες γύρω από αυτή την ταινία, εδώ και αρκετά χρόνια. Είτε με αφορμή την ομορφιά και την ενέργεια της Προβηγκίας, είτε με αφορμή τις ελιές, πάντοτε είχαμε έναν λόγο να συζητήσουμε γι’ αυτό. Εκείνη βέβαια κατάγεται από την Αβινιόν και επεξεργαζόταν για αρκετά χρόνια στο μυαλό της την υλοποίηση αυτό του πρότζεκτ. Έχει μάλιστα και ένα σπίτι εκεί, αλλά κι εγώ μπορώ πλέον να θεωρούμαι ντόπιος μετά από εικοσαετή και πλέον παρουσία στην περιοχή. Έχω καταφέρει να αποκτήσω πολύ σημαντικούς συναισθηματικούς δεσμούς με τους ανθρώπους εκεί πέρα. Ήταν πολύ εύκολο λοιπόν να μιλήσουμε με τη Ροζ για την τοποθέτηση της ιστορίας μας στην περιοχή, καθώς μοιραζόμαστε πολλά κοινά συναισθήματα, τόσο για συγκεκριμένες τοποθεσίες, όσο και για ανθρώπινες συμπεριφορές, κουσούρια και νοοτροπίες των κατοίκων. Ακόμη και για την ελιά είχαμε πάρα πολλά πράγματα να πούμε. Μπορεί κανείς να πει ότι μας ένωσε στην ολοκλήρωση του πρότζεκτ η αγάπη μας γι αυτό το υπέροχο δέντρο».

Πώς σας φάνηκε αυτή η περιοχή και το συγκεκριμένο δέντρο?«Ξεκίνησα να γνωρίζω την περιοχή πριν από 23 χρόνια ακριβώς. Εμένα η καταγωγή μου είναι από την Ανδαλουσία αλλά σε κάποια στιγμή της ζωής μου αγοράσαμε μαζί με τον Κριστιάν Κλαβιέ ένα αγρόκτημα εκεί πέρα. Ο Κριστιάν φρόντισε να μου γνωρίσει τους πάντες γύρω τριγύρω και ένιωσα αυτόματα κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Το αγάπησα ακαριαία. Ο Βαν Γκόγκ ζούσε εκεί επίσης και η αλήθεια είναι ότι μπορώ εύκολα να καταλάβω το γιατί. Εγώ συγκεκριμένα βρήκα αρχικά ένα κομμάτι της ψυχοσύνθεσης του Ανδαλουσιανού μου πατέρα, εκεί. Ανακαλύπτω συνεχώς αξίες και ανθρώπινα ιδανικά της κοινωνίας που με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα».

«Αναφορικά με το θέμα της ελιάς τώρα, δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ομορφιά της αλλά και τον συμπαντικό αιώνιο συμβολισμό της, καθώς αντανακλά μια από τις πιο σημαντικές ανθρώπινες αξίες. Θρέφει τους ανθρώπους επί αιώνες και στέκει εκεί πάντα ως σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης! Διατηρώ κι εγώ λοιπόν μερικά εκτάρια γης με καλλιέργεια ελαιόδεντρων τα οποία μου αποδίδουν μια σχετικά ικανοποιητική ποσότητα λαδιού, προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης. Πρόκειται για μια ταμπέλα που μας πήρε τρία χρόνια για να την κατοχυρώσουμε και φυσικά το προϊόν της περιοχής δεν περιλαμβάνει κανενός είδους χημική επεξεργασία. Προφανώς και καμαρώνουμε γι’ αυτή μας της επίτευξη».

Τι σας είπε η Ροζ σχετικά με τον συγκεκριμένο ρόλο? Ένας ρόλος τελείως διαφορετικός με αυτόν που υποδυθήκατε στην τελευταία της ταινία, “La Rafle”.«Ο ρόλος μου φυσικά ήταν από μόνος του μια πρόκληση. Πολλοί ηθοποιοί τρομάζουν ενδεχομένως στην ιδέα του να υποδυθούν τον παππού, όμως εγώ δεν έχω συμπτώματα παλιμπαιδισμού. Γνωρίζω την ηλικία μου και είμαι εντάξει με αυτή. Επίσης δεν χρειαζόταν καν να επέμβουμε στο παρουσιαστικό μου για ρυτίδες, ή για σακούλες κάτω από τα μάτια και λοιπά χαρακτηριστικά. Τώρα σε σχέση με τη συμπεριφορά του Πολ απέναντι στους ανθρώπους γύρω του, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι έχει μπλέξει σε μια κλασική περίπτωση σύγκρουσης γενεών. Ο τύπος ζει στον εικοστό αιώνα ενώ οι απέναντί του ζουν στον εικοστό-πρώτο. Δεν είναι κάτι παράλογο. Συμβαίνει αυτό στις σημερινές οικογένειες και είναι μάλιστα μια σύγκρουση που την έχω συναντήσει σε πολλές περιπτώσεις φίλων. Είναι μια ιστορία οικογενειακής κρίσης κι αυτό λέει πολλά στους ανθρώπους της Προβηγκίας και όχι μόνο».

Στην ταινία έχετε κάποιες σκηνές με τα παιδιά που είναι πολύ έντονες. Πώς σας φάνηκαν? «Λένε συχνά ότι το να παίζεις δίπλα σε παιδιά είναι λίγο περίπλοκο, προσωπικά δεν ήμουν καθόλου προκατειλημμένος. Τα πήγα περίφημα με τον Ουγκό, την Κλοέ και τον μικρό Λούκα. Μου θύμισε λίγο την εμπειρία μου με την Νάταλι Πόρτμαν στην ταινία “Leon”. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε κάθε φορά. Το να παίξω μαζί με τον Λουκάς ήταν πολύ ευχάριστο. Είχε καταλάβει αμέσως τι έπρεπε να κάνει. Φυσικά και η Ροζ του έδινε κάποιες οδηγίες, προσπαθώντας να μην τον κουράσει πολύ. Η Κλοέ αντέδρασε πολύ σωστά και κατανόησε αμέσως τις οικογενειακές σχέσεις. Από την άλλη ο Ουγκό, που δεν ήταν συνηθισμένος στον κινηματογράφο, καθώς έχει ένα site στο Internet και δουλεύει γι’ αυτό, νομίζω πως εξεπλάγην με τον τρόπο που δουλεύουμε στο σινεμά. Ήταν τελείως διαφορετικό με αυτό που είχε συνηθίσει να κάνει. Η σχέση μου με τα παιδιά ήταν άψογη και σε αυτό βοήθησε και η Ροζ.»