«Τσουχτερά» τα μεταπτυχιακά στην Ελλάδα

Σε ακριβό «άθλημα» έχουν μετατραπεί τα μεταπτυχιακά στην Ελλάδα. Το παραπάνω προκύπτει από την έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ
σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι η πέμπτη πιο ακριβή χώρα στην Ευρώπη όσον αφορά τα προγράμματα του δεύτερου κύκλου σπουδών.

Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Αγγλία με το κόστος των διδάκτρων να ανέρχεται στα 20.251 ευρώ και ακολουθούν Ιρλανδία και Κύπρος με 6.000 ευρώ. Μια θέση πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται η Σκωτία με συνήθη δίδακτρα 3.918 ενώ όπως προειπώθηκε η Ελλάδα βρίσκεται στην 5η θέση με κόστος 3.625 ευρώ.

Στον αντίποδα βρίσκονται Γαλλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα και Βουλγαρία με τη συνήθη τιμή των διδάκτρων να βρίσκεται κάτω από τα 442 ευρώ. Λυπηρό είναι το γεγονός ότι όσον αφορά τις επιχορηγήσεις-υποτροφίες καθώς και τα φοιτητικά δάνεια για μεταπτυχιακές σπουδές, η Ελλάδα παρά το ότι είναι ακριβή στα μεταπτυχιακά, εντούτοις οι παροχές στήριξης των φοιτητών είναι αρκετά μικρές.

Η Ελλάδα μαζί με μια άλλη ομάδα κρατών όπως η Ιταλία, η Ισπανία συγκαταλέγεται στο γκρουπ των χωρών όπου η πλειονότητα καταβάλλει δίδακτρα (75% των μεταπτυχιακών φοιτητών για τη χώρα μας) και η μειονότητα ενισχύεται οικονομικά. Το παραπάνω οφείλεται στο ότι η συνήθης επιχορήγηση ενός φοιτητή του 2ου κύκλου σπουδών είναι 1.467 ευρώ, ποσό που φέρνει τη χώρα μας στην 18η θέση σε σύνολο 27 χωρών. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 1.467 ευρώ καλύπτουν μόλις το 40% του κόστους ενός μεταπτυχιακού ποσοστό που αποτελεί το δεύτερο χειρότερο μετά το 20% της Αγγλίας και της Ρουμανίας.

Στον τομέα των φοιτητικών δανείων το σύνηθες ποσό των 2.935 ευρώ καλύπτει το 80% των διδάκτρων σε αντίθεση με την πλειονότητα των χωρών όπου τα φοιτητικά δάνεια καλύπτουν σχεδόν το σύνολο των διδάκτρων. Σε απόλυτα νούμερα η Ελλάδα είναι 12η σε σύνολο 21 κρατών και με βάση το ποσοστό κάλυψης είναι 18η.

Παρόλο λοιπόν που η χώρα μας δεν επιβάλλει δίδακτρα στον πρώτο κύκλο σπουδών παρατηρούμε ότι στο 2ο κύκλο όχι μόνο επιβάλλονται άλλα είναι και αρκετά πιο ακριβά συγκριτικά με άλλα κράτη.

Όπως γίνεται αντιληπτό λόγω και της οικονομικής κρίσης τα μεταπτυχιακά θα απευθύνονται χρόνο με το χρόνο μόνο στους «έχοντες» αφού λίγες πλέον οικογένειες μπορούν να σηκώσουν το βάρος των διδάκτρων και πόσο μάλλον το κόστος διαβίωσης εάν το μεταπτυχιακό πραγματοποιείται μακριά από τον τόπο κατοικίας του φοιτητή.

Λυπηρό όμως είναι και το γεγονός ότι οι επιχορηγήσεις/υποτροφίες είναι αρκετά μικρές σε σύγκριση με άλλα κράτη με αποτέλεσμα να μην δίνουν λύση στο οικονομικό πρόβλημα των φοιτητών.