επόμενα παιδιά τους, υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι Joseph Hotz και Juan Pantano, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα πρωτότοκα παιδιά να απολαμβάνουν τόσο «τον καλύτερο εαυτό» των γονιών τους, όσο και... καλύτερους βαθμούς τα ίδια.
Πολλοί βέβαια θα σκεφτούν ότι με την εξάσκηση και την εμπειρία, βελτιώνεται κανείς, και άρα ο παραπάνω ισχυρισμός δεν ισχύει. Αντίθετα, οι γονείς όταν αποκτούν το πρώτο τους παιδί... «δεν ξέρουν που παν’ τα τέσσερα».
Σύμφωνα με δημοσίευμα του The Atlantic, ανά τον κόσμο, τα παιδιά που γεννιούνται πρώτα έχουν υψηλότερο IQ, έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και θεωρούνται πιο ολοκληρωμένα από τους γονείς τους.
Παρακάτω παρατίθενται μερικές θεωρίες, στις οποίες ανέτρεξαν οι οικονομολόγοι, και οι οποίες υποστηρίζουν ότι τα «πρωτότοκα παιδιά είναι πιο έξυπνα»...
1) Η θεωρία της διαιρεμένης προσοχής: Τα παιδιά που γεννιούνται πρώτα απολαμβάνουν περισσότερο χρόνο, προσοχή και φροντίδα από τους γονείς τους, ενώ στα επόμενα παιδιά τα τρία αυτά στοιχεία διαιρούνται ανάλογα με τον αριθμό τους.
2) Η θεωρία των κακών γονιδίων: Σύμφωνα με τα στοιχεία που δείχνουν ότι τα πρωτότοκα παιδιά έχουν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης, ορισμένοι πιστεύουν ότι τα δεύτερα και τρίτα κ.ο.κ. παιδιά παίρνουν «χαμηλότερης» ποιότητας γενετικό υλικό.
3) Η θεωρία του «δεν αντέχω άλλα παιδιά»: Κάποιοι γονείς αποφασίζουν να μην κάνουν άλλο παιδί, έχοντας δυσκολευτεί στην ανατροφή ενός. Σε αυτήν την περίπτωση, η χαμηλότερη απόδοση των επόμενων παιδιών, δεν οφείλεται τόσο σε γενετικούς παράγοντες, όσο στην... επιλογή των γονιών τους.
4) Η θεωρία του «δεν έχω κάποιον να του δείξω τον τρόπο»: Σύμφωνα με αυτήν την ιδέα, τα μεγαλύτερα αδέρφια οφελούνται από το γεγονός ότι «διδάσκουν» τα μικρότερα αδέρφια τους. Η ανάπτυξη και οικοδόμηση αυτών των δεξιοτήτων διδασκαλίας, τα βοηθά να αναπτύξουν τις μαθησιακές τους ικανότητες, με αποτέλεσμα να είναι καλύτερα στο σχολείο.
5) Η θεωρία του «τεμπέλη γονιού»: Η γενική ιδέα αυτής της θεωρίας είναι ότι οι γονείς «τα δίνουν όλα» στο πρώτο παιδί, λόγω του ότι αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά αυτήν την κατάσταση, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν στην πορεία, όταν έρχονται τα επόμενα παιδιά.
Οι Hotz και Pantano κλίνουν προς την τελευταία θεωρία. Οι γονείς είναι περισσότερο πιθανό να είναι πιο αυστηροί (π.χ. σχετικά με τις ώρες που το παιδί τους θα δει τηλεόραση) και να συμμετέχουν πιο ενεργά στην ακαδημαϊκή πορεία των πρώτων τους παιδιών, όπως δείχνουν τα στοιχεία διαφόρων ερευνών.
Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, οι γονείς ξεκινούν «σκληρά» και «μαλακώνουν» στην πορεία, σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν τη «φήμη» τους μέσα στην οικογένεια, η οποία ελπίζουν ότι «θα περάσει» από τα μεγαλύτερα στα μικρότερα αδέρφια, τα οποία –κατά συνέπεια- θα ξέρουν πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούν στην πορεία
Βέβαια, καταλήγει το άρθρο, η άποψή τους δε φαίνεται να συμμερίζεται καθόλου την πιο απλή άποψη, ότι οι γονείς αναγκαστικά δε μπορούν να προσφέρουν την ίδια προσοχή/φροντίδα κ.τ.λ. σε όλα τους τα παιδιά -αν έχουν για παράδειγμα τέσσερα- συγκριτικά με το αν είχαν μόνο ένα. Θα ήταν εξοντωτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου