Είναι απόγευμα Τρίτης, 11 Απριλίου 2023. Ο γενικός διευθυντής της «Ελαιουργικής», της κεντρικής συνεταιριστικής ένωσης παραγωγών ελαιοκομικών προϊόντων, Βαρθολομαίος Σειραδάκης, φανερά αναστατωμένος καταφεύγει στις αστυνομικές Αρχές. Ο κ. Σειραδάκης, έμπειρος μάνατζερ αναζητά τον αρμόδιο αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ για να καταγγείλει μια μεγάλη κλοπή.Λίγη ώρα μετά θα καταθέσει ότι από τον Νοέμβριο του 2022 έως τον Απρίλιο του 2023, κάποιος ή κάποιοι έσπασαν το τζάμι του 6ου ορόφου των γραφείων της Ελαιουργικής που βρίσκονται επί της οδού Πειραιώς, στον αριθμό 37, δίπλα από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, και αφαίρεσαν έξι πίνακες μεγάλης αξίας, περίπου 2 εκατ. ευρώ.Έναν πίνακα από το γραφείο του προέδρου της Ελαιουργικής, Νίκου Βάλλη, άλλους τέσσερις πίνακες από το γραφείο του Βαρθολομαίου Σειραδάκη κι έναν από την αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου.
Το σπασμένο τζάμι στην είσοδο του 6ου ορόφου. Από εδώ πέρασε ο δράστης ή οι δράστες και αφαίρεσαν πίνακες αξίας 2 εκατ. ευρώ Το μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο εκτιμάται ότι έγινε η κλοπή οφείλεται στο γεγονός ότι τα γραφεία της Ελαιουργικής ήταν κλειστά καθώς η εταιρία βρίσκεται σε καθεστώς εκκαθάρισης, την οποία έχει αναλάβει ο εκκαθαριστής και οικονομολόγος Βασίλης Ρηγογιάννης. Εκείνος ήταν που άνοιξε πρώτος έπειτα από μήνες την κεντρική πόρτα του κτιρίου και αντίκρισε μπροστά του το χάος που είχε προκαλέσει η επαναλαμβανόμενη εισβολή αγνώστων. Παρών ήταν και ο γενικός διευθυντής, Βαρθολομαίος Σειραδάκης.
«Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Μια πρώτη εκτίμηση ήταν ότι είχε γίνει πλιάτσικο» λέει στο protothema.gr ο κ. Ρηγογιάννης. Οι δύο άντρες διαπίστωσαν την απώλεια των σπουδαίων έργων τέχνης που είχαν δωρίσει στην Ελαιουργική σημαντικές προσωπικότητες της χώρας όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τσάτσος, η βασίλισσα Φρειδερίκη, ο βασιλιάς Παύλος.
Εικόνα παρακμής. Τα κεντρικά γραφεία της Ελαιουργικής μετά την είσοδο των... ποντικών «Πρόκειται για δωρεές που χρονολογούνται από τις δεκαετίες του ' 50 και ' 60, τότε που η Ελαιουργική ήταν ο μόνος φορέας για τη συγκέντρωση του “χρυσού” της Ελλάδας, του ελαιόλαδου και όπως καταλαβαίνετε ο ρόλος της ήταν πάρα πολύ σημαντικός» σημειώνει ο κ. Ρηγογιάννης.
Ο εκκαθαριστής που μπήκε στην Ελαιουργική μετά από προσωρινή διαταγή, διαπίστωσε τις εμφανείς και μεγάλες στάμπες στους ξύλινους τοίχους λόγω της πολυκαιρίας, στα σημεία όπου δέσποζαν οι πίνακες. Έτσι κατάλαβε πως είχαν κλαπεί, κάτι που επιβεβαίωσε ο γενικός διευθυντής Βαρθολομαίος Σειραδάκης, ο οποίος πρόσθεσε ότι τα γραφεία της Ελαιουργικής πρέπει να είχαν λεηλατηθεί και πιο πριν από την κλοπή των πινάκων, γιατί έλειπε σημαντικός εξοπλισμός που ήταν αδύνατον να τον μεταφέρουν μέσα σε μια μέρα.
«Είχαν αφαιρέσει μέχρι και τους σωλήνες νερού, τα κλιματιστικά δαπέδου από τα οποία αφαίρεσαν τον χαλκό» λέει χαρακτηριστικά. Ο ίδιος εκτιμά ότι η μεταφορά των πανάκριβων έργων τέχνης μπορεί και να έγινε από το μπαλκόνι του 6ου ορόφου με τη χρήση κάποιου σχοινιού.
Ο κ. Ρηγογιάννης από την πλευρά του, πιθανολογεί ότι ένας εκ των «ποντικών» πρέπει να ήταν μικροκαμωμένος «διαφορετικά δεν θα μπορούσε να περάσει μέσα από το τζάμι που βρήκαμε σπασμένο».
Ένα ερώτημα που προς το παρόν δεν έχει απαντηθεί, είναι εάν οι κλέφτες γνώριζαν εκ των προτέρων τη μεγάλη αξία των συγκεκριμένων έργων τέχνης ή τους άρπαξαν στα τυφλά για να τους πουλήσουν σε πλανόδιους ή σε παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι. Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει εάν η κλοπή ήταν προσχεδιασμένη βάσει πληροφοριών που πιθανόν να είχαν στη διάθεσή τους οι «ποντικοί». Σημειώνεται ότι τόσο ο εκκαθαριστής Βασίλης Ρηγογιάννης, όσο και ο γενικός διευθυντής της Ελαιουργικής, Βαρθολομαίος Σειραδάκης συμφωνούν πως πρόκειται για πίνακες μεγάλης, ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας. Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, τους δύο εκ των έξι κλεμμένων πινάκων έχουν φιλοτεχνήσει δυο από τους επιφανέστερους Έλληνες ζωγράφους, ο Γιάννης Μόραλης και ο Αλέκος Φασιανός.
Αξίζει να αναφερθεί ότι μέσα στα γραφεία της Ελαιουργικής και πιο συγκεκριμένα, στην αίθουσα του διοικητικού συμβουλίου υπήρχε ένας ακόμη πίνακας άνευ αξίας, τον οποίο οι «ποντικοί» αγνόησαν καθώς διαπίστωσαν πως πρόκειται για αντίγραφο. Αυτή η λεπτομέρεια ενισχύει το σενάριο να ήξεραν από πριν ποιους πίνακες έπρεπε να αφαιρέσουν.
Πρόσωπο που στο παρελθόν έχει απασχολήσει τόσο τις ελληνικές όσο και τις διεθνείς Αρχές εξαιτίας της εμπλοκής του σε υπόθεση κλεμμένων έργων τέχνης, μιλώντας στο protothema.gr, επισήμανε ότι από τη στιγμή που διαπιστωθεί πως ανάμεσα στους δημιουργούς των πινάκων είναι και ξένοι καλλιτέχνες εγνωσμένης αξίας, τότε τα κλοπιμαία είναι πιθανό να ακολουθήσουν δύο δρομολόγια. Μέσω του Σάουθαμπτον της Αγγλίας εφόσον ο αγοραστής βρίσκεται στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, κυρίως στις ΗΠΑ ή μέσω Ιταλίας στην περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος αγοραστής είναι στη Μέση Ανατολή.
Εμφανείς οι στάμπες στους ξύλινους τοίχους λόγω της πολυκαιρίας, στα σημεία όπου δέσποζαν οι κλεμμένοι πίνακες. Αθήνα- Ελευσίνα 2.500 ευρώ
Από την ίδρυσή της η Ελαιουργική αποτέλεσε εξισορροπητικό μηχανισμό της αγοράς των ελαιοκομικών προϊόντων και για τον λόγο αυτόν, μέσα από τις δραστηριότητές της, αναδείχθηκε σε ασφαλή μηχανισμό προστασίας του εισοδήματος των παραγωγών και σε εργαλείο άσκησης ελαϊκής πολιτικής. Όταν η χώρα μας εντάχθηκε στην ΕΟΚ, ξεκίνησε η ενίσχυση στην παραγωγή ελαιολάδου και αργότερα και στην παραγωγή επιτραπέζιας ελιάς. Τη διαχείριση του έργου καταβολής της ενίσχυσης στους παραγωγούς ανέλαβε η Ελαιουργική, χρηματοδοτούμενη από την παρακράτηση του 0,8% του συνολικού ποσού ενίσχυσης. Κάθε χρόνο δεχόταν, μέσω των ενώσεων, τις αιτήσεις για ενίσχυση περίπου 700.000 ελαιοπαραγωγών και διένειμε σε αυτούς περίπου 900 δισ. δραχμές.
Η Ελαιουργική διέκοψε τη λειτουργία της πριν από δύο χρόνια με δικαστική απόφαση μετά από αίτηση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων διότι δεν εναρμονίστηκε με την καινούργια νομοθεσία που μετατρέπει τις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνεταιριστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιες, δηλαδή σε αγροτικούς συνεταιρισμούς (νόμος Βορίδη).
Η Ελαιουργική κατέρρευσε από τα συσσωρευμένα χρέη τα οποία ανέρχονται προς τα ασφαλιστικά ταμεία, το δημόσιο, την εφορία και τις τράπεζες και προς τους προμηθευτές, υποχρεώσεις που ξεπερνούν συνολικά τα 30 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Θέματος, οι μισθοί των υπαλλήλων ανέρχονταν σε μέσο όρο άνω των 2.500 ευρώ και επιπλέον κάθε μετακίνησή τους είτε προς το εργοστάσιο στη Στυλίδα ή στο εργοστάσιο της Ελευσίνας, το οποίο επίσης έχει κυριολεκτικά εξαφανιστεί, κόστιζε πολύ ακριβά στα ταμεία της.
Χαρακτηριστικές είναι οι εξωφρενικές αποζημιώσεις που δίνονταν για τη μετακίνηση υπαλλήλων από τα κεντρικά της Πειραιώς στο εργοστάσιο της Ελευσίνας και που έφταναν μέχρι τις 2.000 και 2.500 ευρώ!
Πληρωμένες εκδρομές στο εξωτερικό για τα στελέχη της Ελαιουργικής και διανυκτερεύσεις σε πανάκριβα ξενοδοχεία των Αθηνών ακόμη και για τους εκπροσώπους των αγροτικών συνεταιρισμών της επαρχίας την ψήφο των εκλεγμένων του διοικητικού συμβουλίου. Συγκεκριμένα, τους πλήρωναν διαμονή σε πεντάστερα ξενοδοχεία της πρωτεύουσας με «φουλ σέρβις» όποιο κι αν ήταν το κόστος. Εκπρόσωποι που μετείχαν στη γενική συνέλευση της Ελαιουργικής όταν έφταναν στην Αθήνα έκαναν «ζωή σεΐχη», λένε πρώην στελέχη της εταιρίας.
Έτσι επήλθε και η παρακμή, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις εικόνες μέσα από τα κεντρικά γραφεία της Ελαιουργικής στην Πειραιώς αλλά και από το εργοστάσιο της Ελαιουργικής στη Στυλίδα.
Το λεηλατημένο εργοστάσιο της Ελαιουργικής της Στυλίδας Και οι δυο χώροι έχουν κυριολεκτικά λεηλατηθεί. Από το κεντρικό κτίριο έχουν αφαιρέσει εξοπλισμό και εκτός από τους πίνακες λείπουν και σημαντικά δώρα πρωθυπουργών και αξιωματούχων προς την Ελαιουργική, όπως βάζα κι άλλα διακοσμητικά αντικείμενα αξίας.
Από το εργοστάσιο της Στυλίδας δεν άφησαν τίποτα καθώς αφαίρεσαν όλο τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό. Λείπουν μέχρι και τα καλούπια με το λογότυπο για την παραγωγή σαπουνιών σώματος και περιποίησης, τα οποία πρώτη λάνσαρε στην αγορά η Ελαιουργική στην Ελλάδα και με εξαγωγές σε όλο τον κόσμο.
Έχει εξαφανιστεί όλη η γραμμή παραγωγής της πάστας ελιάς όπως και οι μηχανές επεξεργασίας βρώσιμων ποικιλιών ελιάς. Έχουν λεηλατήσει δε και όλο το χημείο ανάλυσης που χρησίμευε στην πιστοποίηση των προϊόντων. Επισημαίνεται ότι η Ελαιουργική ήταν από τις πρώτες πιστοποιημένες εταιρίες τροφίμων στην Ελλάδα βάσει των διεθνών προτύπων. Το μόνο που έχει μείνει όρθιο για να θυμίζει τις ένδοξες εποχές είναι η προτομή του δημιουργού του εργοστασίου στη Στυλίδα, Νικόλαου Γ. Τσαβούρη. Βρίσκεται στο περιστύλιο του εργοστασίου και φαίνεται να «κοιτάζει» προς το εργοστάσιο με βλέμμα απόγνωσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου