Ζανζιβάρη: Ο τελευταίος παράδεισος

Όμορφη, ανόθευτη, εξωτική. Η Ζανζιβάρη διεκδικεί τον τίτλο της ως ένα από τα πιο φιλικά
στο Instagram μέρη στη Γη, αλλά οι Instagrammers ακόμα δεν το έχουν πάρει είδηση.
Παραλίες με αμμουδιά δυσανάλογα περισσότερη από εκείνην που μπορεί να «καταναλώσει» ο μέσος Δυτικός πολίτης. Ξενοδοχεία και resorts με υπηρεσίες πολλών αστέρων σε τιμή «τ’ αφεντικό τρελάθηκε». Μέρη σχεδόν απάτητα από το πόδι ή πιο σωστά από την επώνυμη σαγιονάρα του Instagrammer «κατακτητή». Όσο τα στίφη των τουριστών καταλαμβάνουν και τον τελευταίο κόκκο άμμου σε δημοφιλείς εξωτικούς προορισμούς, όπως οι πολυθρύλητες Μαλδίβες, η χιλιοτραγουδισμένη Ταϊλάνδη ή τα ταχέως ανερχόμενα στις προτιμήσεις των όπου γης νεόνυμφων νησιά Μπόρα Μπόρα καταμεσής του Ειρηνικού Ωκεανού, η Ζανζιβάρη καταφέρνει να κρατά σχεδόν αλώβητη την τροπική γοητεία της, τις κατάλευκες αμμουδιές της και την αδιαπραγμάτευτα καρτ-ποσταλική αχλή της. Και να προσφέρει βαθιές διαφραγματικές ανάσες Ινδικού ωκεανού αλλά και θέα στο απέραντο μπλε προς βρώση με το κουτάλι της σούπας. Ειδικά από τον Ιούνιο έως τον Φεβρουάριο, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές για εξερεύνηση, κολύμπι και θαλάσσια σπορ. Ή απλώς για απενοχοποιημένη παράδοση στην απόλυτη ραστώνη.





Ειδικά για το τελευταίο δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερος τόπος από το «Essque Zalu Zanzibar», ένα resort στο οποίο φτάνει κανείς με burn out syndrome και φεύγει ελαφρύτερος και από θεματολογία μέσης πρωινής εκπομπής της ελληνικής τηλεόρασης. Διότι τι θέλει ο κουρασμένος κοσμοπολίτης για να απαλλαγεί από όλα εκείνα που τον κατατρύχουν, τον εγκλωβίζουν, του μπλοκάρουν τα τσάρκα, όπως ακριβώς οι αγρότες τον κόμβο της Βιοκαρπέτ; Άνεση, μια ιδέα κομψής και ανεπιτήδευτης πολυτέλειας, ένα spa με όλων των λογιών τις υπηρεσίες τοποθετημένο στρατηγικά σε σημείο στενότατου φλερτ με τον κυματισμό της θάλασσας, μια αναπαυτική σεζλόνγκ και μια βίλα με όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου ορίζοντα να ανοίγονται μπροστά της. Το «Essque Zalu» στον Βορρά της Ζανζιβάρης μοιάζει να έχει το απόλυτο πακέτο. Με σαράντα σουίτες γηπεδικών διαστάσεων και εννέα ιδιωτικές βίλες, το resort που μοιάζει απόλυτα εναρμονισμένο στο φυσικό τροπικό περιβάλλον της περιοχής χάρη στις υπερμεγέθεις ψάθινες σκεπές των κτισμάτων μπορεί να εξυπηρετήσει, να καλύψει ή πιο σωστά να υπερπληρώσει κάθε ανάγκη και προτίμηση.



Αλλά δεν είναι μόνο η υλική απόλαυση σε έναν τόπο όπου ο χρόνος θαρρείς ότι σταμάτησε ή τουλάχιστον κυλά σε ρυθμό πιο αργό και από την Κηφισίας σε ώρα αιχμής. Σίγουρα όμως πιο ηδύ και απολαυστικό. Είναι και οι άνθρωποι, το προσωπικό που είναι έτοιμο να ακούσει, να αφουγκραστεί και τελικά να εκπληρώσει όποια εξεζητημένη απαίτηση. Άλλωστε αν για κάτι φημίζεται η Ζανζιβάρη -πέρα από την πληθώρα των μπαχαρικών και το αποικιοκρατικό παρελθόν της-, αυτό είναι το χαμόγελο των ιθαγενών της. Πάντως, ακόμα και στην περίπτωση που η συνταγή «χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό» δεν λειτουργήσει σε σας, υπάρχουν τόσα άλλα που μπορούν να σας αποφορτίσουν και να σας αναζωογονήσουν. Οι αναζωογονητικές θεραπείες στο spa, τα θαλάσσια σπορ στα κρυστάλλινα νερά, η γιόγκα στην σαν από πούδρα αμμουδιά, η μύηση στο τελετουργικό των Maasai ή απλώς η έστω και όψιμη προσχώρηση στο δόγμα της απλότητας του τίποτα. Διότι στη Ζανζιβάρη ακόμα και με το τίποτα μπορεί κανείς να νιώσει πλήρης, ανάλαφρος, σχεδόν ευτυχής. Για όσους πάντως καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά της απόλυτης χαλαρότητας και να μείνουν αλώβητοι από αυτό το τύπου σύνδρομο της Στοκχόλμης, όντες όμηροι της απόλαυσης, της φιλοξενίας και του pampering, η Ζανζιβάρη έχει να προσφέρει περισσότερα από απλώς καλοφτιαγμένα resorts κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της Δύσης.





Πόλη από πέτρα
Το παλιό σκλαβοπάζαρο, η περίφημη αγορά των μπαχαρικών και οι κήποι Forodhani είναι μόνο μερικά από τα τοπόσημα στα οποία οφείλει κανείς να περιηγηθεί στην καρδιά της πόλης της Ζανζιβάρης. Όπως και το δάσος Jozani με την οργιώδη βλάστηση και τις αγέλες των πιθήκων σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα. Ωστόσο, το αδιαφιλονίκητο μνημείο της χώρας είναι η Πέτρινη Πόλη (βλ. Stone Town), δηλαδή το παλιό και παρηκμασμένο πια αρχιτεκτονικά πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας. Προστατευόμενο ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, το πάλαι ποτέ κέντρο της πόλης στέκει να υπενθυμίζει τις ένδοξες οικονομικά ημέρες της Ζανζιβάρης, όταν στη διάρκεια του 19ου αιώνα η χώρα ήταν σταθμός του εμπορίου μπαχαρικών από την Ινδία προς την Αφρική. Πάντως, η πατίνα του χρόνου που αποτυπώνεται πάνω στις όψεις των κτιρίων δημιουργεί μια μοναδική αντίθεση με το απόλυτο λευκό που θα συναντήσει κανείς στις ακτές της χώρας.



Life is a beach
Οι παραλίες της Ζανζιβάρης έχουν ό,τι μπορεί να ζητήσει κανείς από μια τροπική αμμουδιά προστατευμένη ανάμεσα στις νοητές γραμμές του Ισημερινού και του Τροπικού του Αιγόκερω. Μοναδικό μειονέκτημά τους; Η άμπωτη που παρατηρείται συχνά πυκνά, αναγκάζοντας τους ταξιδιώτες να περπατήσουν μερικές εκατοντάδες μέτρα για να βουτήξουν στη θάλασσα, μπορεί να είναι κουραστική. Δημιουργεί όμως κι ένα ιδανικό σκηνικό για καρτ-ποσταλικά φωτογραφικά στιγμιότυπα. Το Nungwi, το Matewe, το Bwejuu, το Paje και η αρχετυπικά παραδείσια Nakupenda είναι μόνο μερικές τις παραθαλάσσιες πόλεις που οφείλει κανείς να επισκεφτεί τουλάχιστον μία φορά άπαξ και πατήσει το πόδι του στη Ζανζιβάρη. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι άλλες, σχεδόν ανέγγιχτες παραλίες στις οποίες μπορεί κανείς να κολυμπήσει ακόμα και μόνος, μακριά από την πολλή τουριστική συνάφεια. Βέβαια, ακόμα κι έτσι, όλο και κάποιο δελφίνι μπορεί να συναντήσει στα ανοιχτά. Ιδανικός προορισμός, πάντως, για συναναστροφή με τα ευγενή και εύστροφα θαλάσσια θηλαστικά είναι η βαρκάδα στο Kizimkazi. Αν και πολλοί περιγράφουν την εμπειρία ως αμφιλεγόμενη ή ακόμη και ενίοτε επικίνδυνη, το κολύμπι με τα δελφίνια είναι μία από τις εμπειρία-ταξιδιωτικό καύχημα της Ζανζιβάρης. Όπως άλλωστε και τα θαλάσσια σπορ που ανθούν σχεδόν στις περισσότερες παραλίες: από SUP και surf μέχρι wakeboard και kite surf τα γαλάζια νερά και οι άνεμοι της νησιωτικής συστάδας είναι ούριοι ακόμα και για τα πιο εξεζητημένα adrenaline junkies.