14ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών

Συμμετείχαν 2.500 χορευτές και 100 μουσικοί, μέλη των ΔΣ, των 460 Ποντιακών Σωματείων
μελών της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, από ολόκληρη την ελληνική επικράτεια
Το 14ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών φιλοξενήθηκε φέτος στην πόλη της Λάρισας. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετείχαν 2.500 χορευτές και 100 μουσικοί, μέλη των ΔΣ, των 460 Ποντιακών Σωματείων μελών της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, από ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Το φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο  στον σπουδαίο πολιτικό και αντιπρόσωπο του ποντιακού ελληνισμού, που σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε για την ελευθερία και αποκατάσταση των Ποντίων, Λεωνίδα Ιασονίδη..
Ο Λεωνίδας Ιασονίδης γεννήθηκε στον Πόντο (κατ” άλλους στην Ορντού, κατ” άλλους στην Πουλαντζάκη) το 1884. Αποφοίτησε από το φημισμένο “Φροντιστήριον”  Τραπεζούντος το 1902 και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην Κωνσταντινούπολη, από όπου έλαβε πτυχίο το 1912. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, λαμβάνοντας πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες, το έτος 1915.

Κατά τη διάρκεια του α’ παγκοσμίου πολέμου φεύγει από τη Γαλλία και βρίσκεται στον Καύκασο, προκειμένου να εμψυχώσει και να οργανώσει τους Έλληνες του Πόντου που αναζητούν καταφύγιο στη Ρωσία, για να αποφύγουν τις διώξεις από τους Τούρκους. Ιδρύει στο Ροστόβ την «Ευξεινοπόντειον ΄Ενωσιν», το 1917, και πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ το 1918. Συμμετέχει, το 1919, στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας διετέλεσε τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας.

Το 1920 μεταβαίνει στην Αθήνα, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, ως επικεφαλής της «Επιτροπής Εθνικής Αμύνης», και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου.
Η πατριωτική δράση του έχει ως αποτέλεσμα την ερήμην καταδίκη, στις 21 Σεπτεμβρίου 1921,  του σε θάνατο με απαγχονισμό από τα δικαστήρια «ανεξαρτησίας» της Αμάσειας. Το 1931 ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού, ως ανταπόδοση στην επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στην Άγκυρα, επισκέφθηκε την Αθήνα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζήτησε από τον Ιασονίδη, Υπουργός Πρόνοιας,  να προσφωνήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό στην τουρκική γλώσσα. Ο Λ. Ιασονίδης εκφώνησε τότε έναν από τους λαμπρότερους λόγους σε άπταιστη τουρκική λόγια γλώσσα. Ο Ισμέτ Ινονού ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που ρώτησε τον Έλληνα πολιτικό αν είχε κάποια επιθυμία, για να του την πραγματοποιήσει. Ο Ιασονίδης, σε συνεννόηση με τον τότε Μητροπολίτη Ξάνθης Πολύκαρπο,  ζήτησε την άδεια για τη μεταφορά της ιστορικής εικόνας της Παναγίας Σουμελά από τον Πόντο στην Ελλάδα. Ο Τούρκος πρωθυπουργός δέχτηκε να εκπληρώσει την επιθυμία του, όπως είχε υποσχεθεί, και ο διακαής πόθος του Ιασονίδη και όλων των Ποντίων ικανοποιήθηκε.

Με την έλευση της Ιεράς  Εικόνας είχε πει: « Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος. Ο αείμνηστος Λεωνίδας Ιασονίδης, αν και διατέλεσε επί δεκαετίες υπουργός και βουλευτής, αν και διαχειρίστηκε τα δισεκατομμύρια της αποκατάστασης των προσφύγων του 1923, ζούσε πάντα σε ένα ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας και δεν απέκτησε ποτέ ούτε ακίνητη ούτε κινητή περιουσία. Πέθανε φτωχός, στις 29 Ιουλίου 1959.