ότι...ανεβάζουν τον λογαριασμό σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ συνεχίζει να διεκδικεί η Ελλάκτωρ από την υπόθεση της Υποθαλάσσιας Αρτηρίας Θεσσαλονίκης.
Ένα μνημειώδες έργο που σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 2000, αλλά ουδέποτε κατασκευάστηκε, οδηγώντας την κοινοπραξία Άκτωρ-Boscalis-Αρχιρόδον που ήταν ανάδοχος του έργου αλλά και τις τράπεζες στην καταγγελία της σύμβασης το 2009.
Ύστερα από επτά αγωγές ακυρώσεως διαιτητικών αποφάσεων του ελληνικού δημοσίου που είχαν δικαιώσει την εταιρεία τα έτη 2010 και 2012 αντίστοιχα, η τεχνική εταιρεία συνεχίζει να απαιτεί την είσπραξη του ποσού της αποζημίωσης. Μάλιστα, η απαίτησή όπως αναφέρεται και στις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας, είναι σύμφωνη με τους συμβατικούς όρους, την υφιστάμενη νομολογία και καθόλα βάσιμη ότι θα εισπραχθεί από την πολιτεία.
Υπενθυμίζεται ότι προ διετίας το ελληνικό Δημόσιο κυριολεκτικά από διαδικαστική παράλειψη (κατά πληροφορίες δεν όρισε με νόμιμο τρόπο τον διαιτητή, ο οποίος όφειλε να καθοριστεί από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους) κατάφερε να ακυρώσει τη διαιτησία που επιδίκασε την μαμούθ αποζημίωση για το ναυάγιο της Υποθαλάσσιας Σήραγγας της Θεσσαλονίκης, με απόφαση του Εφετείου. Όπως ήταν αναμενόμενο η κοινοπραξία «Θερμαϊκή Οδός» που είχε κερδίσει το έργο συνολικού ύψους 472 εκατ. ευρώ επανήλθε με νέα διαιτησία.
Στην ετήσια οικονομική έκθεση της Ελλάκτωρ σημειώνεται ότι «από το Εφετείο Αθηνών εκδόθηκαν αποφάσεις επί των αγωγών του ελληνικού δημοσίου, οι οποίες τις κάνουν δεκτές για λόγους τυπικούς, χωρίς να κριθεί επί της ουσίας η υπόθεση».
Κατόπιν αυτών η εταιρεία άσκησε αίτηση για την αναίρεση των αποφάσεων του Εφετείου ενώπιον του Άρειου Πάγου και από τον περασμένο Ιούλιο επανέφερε τις διαιτησίες με τις ίδιες απαιτήσεις, οι οποίες την δικαιώνουν.
Η νέα διαιτητική απόφαση, που εκδόθηκε τον Ιανουάριο 2019, δικαιώνει την εταιρεία και επιδικάζει αποζημίωση ύψους 65,2 εκατ. ευρώ πλέον τόκων υπερημερίας από τις 30 Ιανουάριου του 2011.
Η επίμαχη σύμβαση παραχώρησης, ανατέθηκε το 2007 με την υποχρέωση του δημοσίου να καλύψει το κόστος των απαλλοτριώσεων, δαπανώντας 100 εκατ. ευρώ. Το έργο δεν προχώρησε καθώς η σύνδεση της Δυτικής Εισόδου της Θεσσαλονίκης με την Ανατολική, προσέκρουσε στις οξύτατες αντιδράσεις των πολιτών.
Το ναυάγιο του έργου επιτάχυνε η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού, η οποία έκανε αποδεκτή γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, με την οποία υποχρέωνε τον ανάδοχο σε σοβαρή τροποποίηση της μεθόδου κατασκευής (το έργο έπρεπε να γίνει σε βάθος 25 αντί 15 μέτρων που προέβλεπε η αρχική μελέτη και να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος του μετροπόντικα αντί του εγκιβωτισμού) εκτινάσσοντας κατά 150 εκατ. ευρώ το έργο. Έτσι η εργολαβία σταμάτησε με υπαιτιότητα του δημοσίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επί θητείας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο είχε αναρτηθεί στην Διαύγεια, απόφαση με την οποία δινόταν εντολή πληρωμής για 3,7 εκατ. ευρώ υπέρ της κοινοπραξίας, για το έργο της Υποθαλάσσιας Αρτηρίας. Είναι και τα μόνο χρήματα που δόθηκαν ποτέ στην κοινοπραξία για την ακύρωση της εργολαβίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου