Το αρχαιότερο μπαχαρικό κάνει πλούσιους τους παραγωγούς του

Είναι το αρχαιότερο μπαχαρικό στον κόσμο, ενώ λέγεται ότι η ιστορία του πιπεριού είναι και η ιστορία των μπαχαρικών γενικώς...
Αρχικά την εμπορία του ήλεγχαν οι Φοίνικες, στη συνέχεια όμως πέρασε στους Άραβες. Το μαύρο πιπέρι από το Μαλαμπλάρ της ΝΔ Ινδίας αποτελεί εδώ και 4.000 χρόνια των βασιλιά των μπαχαρικών, ενώ στα βάθη των αιώνων δεν υπήρχε μόνον ο δρόμος του μεταξιού, αλλά και ο περίφημος δρόμος του πιπεριού (Via Piperatica)...

Στην εποχή μας οι παραγωγοί εμπορευμάτων διέρχονται μια κρίση, θα λέγαμε, αφού οι τιμές των commodities διολισθάινουν. Η πτώση αυτή αφορά από την τιμή του αργού, μέχρι το ατσάλι και τη σόγια. Με μια εξαίρεση: τους παραγωγούς πιπεριού στο Βιετνάμ που ευημερούν.

Το μαύρο πιπέρι διαπραγματεύεται πάνω κάτω στα 9 δολάρια το κιλό από τα 2 δολ. που ήταν πριν μια δεκαετία. Το λευκό πιπέρι κοστίζει ακόμα ακριβότερα, κυμαίνεται δηλαδή γύρω στα 13 δολ. το κιλό. Η κατανάλωση έχει ξεπεράσει την προσφορά κι αυτό συμβαίνει εδώ και 8 χρόνια, έχοντας λάβει ώθηση από τη μεγάλη εποχική ζήτηση στην Ασία, καθώς οι Ασιάτες συνηθίζουν να τρώνε περισσότερο κρέας, αναφέρει ο Greg Estep, επικεφαλής στο διεθνές τμήμα του τομέα μπαχαρικών και λαχανικών της Olam International στη Σιγκαπούρη.



Η άνοδος της αγοράς εξαγωγής πιπεριού ύψους 2,5 δισ. δολ. έρχεται σε αντίθεση με τη συνεχιζόμενη πτώση που για τέταρτη χρονικά παρατηρείται στις τιμές των εμπορευμάτων. Τα τελευταία χρόνια το Βιετνάμ κατάφερε να ξεπεράσει την Ινδία στην προσφορά πιπεριού.

“Ηρθα σε αυτή τη γη με άδεια χέρια. Το εισόδημα από την παραγωγή πιπεριού μου επέτρεψε να παρέχει στην οικογένειά μου τα πάντα, να αγοράσω ποδήλατα, να ανακαινίσω το σπίτι μου από την αρχή”, λέει ο Nguyen Van Thanh, ένας 54χρονος που τα τελευταία 14 χρόνια καλλιεργεί πιπέρι στην επαρχία Dak Lak.



Ο ίδιος αυτός αγρότης θερίζει τώρα περίπου 4,5 με 5 μετρικούς τόνους κατ' έτος και πουλάει το πιπέρι του έναντι 8,9 δολ. το κιλό ή 9 φορές το κόστος της παραγωγής!

Η αγροτική βιομηχανία του Βιετνάμ έλαβε ώθηση από τις μεταρρυθμίσεις του “Doi Moi” κατά τη δεκαετία του '80, οπότε και άνοιξαν οι διεθνείς αγορές εμπορίου για τους εγχώριους αγρότες. Η συνέχεια έγινε με ακόμα μεγαλύτερη παραγωγή πιπεριού, καφέ και ρυζιού.

Το κράτος παρήγαγε 1,3 εκατ. τόνους καφέ το 2012, λαμβάνοντας τη δεύτερη θέση μετά τη Βραζιλία. Τα προθεσμιακά συμβόλαια του καφέ Robusta έκαναν άλμα 23% φέτος στο Λονδίνο, ενώ ο δείκτης εμπορευμάτων του Bloomberg που αφορά 22 πρώτες ύλες υποχώρησε κατά 6,6%.



Ιστορικά, η Ινδία και η ινδονησιακή Σουμάτρα ήταν οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς πιπεριού. Κι αν και υπήρχε πάντα αφθονία πιπεριού στο Βιετνάμ, μόνο πρόσφατα η μικρή αυτή χώρα αναδείχθηκε σε σημαντικό παραγωγό.

“Πριν το ΄90, δεν παράγαμε ούτε καν αρκετό πιπέρι για τις δικές μας ανάγκες. Μετά η παραγωγή μεγάλωσε απίστευτα κι αυτό συνέβη όταν αποκτήσαμε ανοικτή οικονομία”, αναφέρει ο πρόεδρος της Ενωσης Βιετναμέζικου Πιπεριού, Do Ha Nam.

Σε νούμερα, το Βιετνάμ θέρισε 122.000 τόνους πέρυσι, ενώ η Ινδονησία παρήγαγε μόλις 63.000 τόνους και η Ινδία 58.000 τόνους. Η παγκόσμια παραγωγή έφτασε τους 375.800 τόνους το 2013, ενλω τα τελευταία 10 χρόνια οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 23%.

Το πιπέρι καλλιεργείται σε αμπελώνες αι σε μικρές εκτάσεις και κατά προτίμηση σε τροπικά κλίματα σε υψόμετρο πάνω από τα 460 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Η παραγωγή στο Βιετνάμ διαρκεί από τον Φεβρουάριο ως τον Απρίλιο. Αν και η εμπορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, άρχισε να εκτοξεύεται πριν από 1.400 χρόνια όταν οι Ευρωπαίοι μπήκαν στο παιχνίδι και άνοιξαν δεσμούς θαλάσσιου εμπορίου με την Ασία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αναλογία μεταξύ των παγκόσμιων αποθεμάτων πιπεριού και της κατανάλωσης έχει μειωθεί στο μόλις 10% από 75% το 2004, πράγμα που σημαίνει ότι θα απαιτηθούν μεγαλύτερες εξαγωγές πιπεριού για να καλυφθούν οι παγκόσμιες ανάγκες.

Οι τιμές κυμαίνονται από 7.000 έως 8.000 δολάρια ο τόνος , ποσό πλουσιοπάροχο για τους φτωχούς αγρότες του Βιετνάμ. Ωστόσο, άνθρωποι σαν τον Thanh δεν τρέφουν αυταπάτες και πατούν γερά στη γη: “Θα μπορούσαν να αγοράσω και αυτοκίνητο, αλλά με τα κέρδη μου προτιμώ να αγοράσω μεγαλύτερη γη για να επεκτείνω την παραγωγή μου”, λέει ο ίδιος

Χ.Ρ.

Πηγή: Το αρχαιότερο μπαχαρικό κάνει πλούσιους τους παραγωγούς του