Γιατί αλήθεια αυτές οι εικόνες ;
Το θέαμα είναι αρκετά αρνητικό όταν στον πεζόδρομο της οδού Μασσαλίας, δίπλα από τη Νομική Σχολή, συναντάς στο παγκάκι έναν νέο άνθρωπο με μολυσμένα και πρησμένα και τα δύο του πόδια.
Έχει σηκώσει και τα δύο μπατζάκια του βρώμικου παντελονιού του στο ύψος των γονάτων για να μην ακουμπούν πάνω στις πληγές των πρησμένων ποδιών του. Στην μπλούζα του έχει καρφιτσωμένη μια εικόνα Αγίου.
Δεν μπορεί να βαδίσει. Υποβαστάζεται από μια πατερίτσα, ενώ καθημερινά ζητάει την οικονομική βοήθεια των συνανθρώπων του.
Την ώρα που τον απαθανάτισε ο φακός είχε απλώσει στο παγκάκι όλα τα αναγκαία…. προς χρήση αντικείμενα.
Ναι, πράγματι καθημερινά διαπιστώνεις ότι στη χώρα μας υπάρχει κράτος που έχει τουλάχιστον τις αναγκαίες υποδομές για να περιθάλψει τους πολίτες του με ανάλογα προβλήματα. Πρέπει πρώτα όμως να αναζητηθεί το κράτος και μετά όλα τα άλλα.
Για να προβάλλονται τα χειροποίητα μικρομπιζού και να προσελκύονται οι περαστικοί, νεαρή κοπέλα σκαρφίστηκε να τα καρφιτσώσει πάνω σε μια ανοικτή μαύρη ομπρέλα.
Μάλιστα, όταν περπατάει στους δρόμους, η ομπρέλα είναι ανοιχτή ώστε να την προστατεύει από τον ήλιο, ενώ ταυτόχρονα προβάλλονται και όλα τα εμπορεύματα.
Έτσι, με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται και ο πιθανός έλεγχος για παρεμπόριο, καθώς κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι τα μπιζού που είναι πάνω στην ομπρέλα είναι προς πώληση και όχι ότι είναι μόδα ή ιδιορρυθμία της νεαρής κοπέλας.
Δεν είναι κάτι καινούργιο. Από τις πρώτες κοινωνικές ομάδες που υπήρξαν μέχρι τις μέρες μας, αλλά και στις επόμενες γενεές, θα υπάρχουν κοινωνικές τάξεις.
Θεωρητικά, αλλά και σύμφωνα με τον ανώτατο καταστατικό χάρτη της χώρας (διάβαζε Σύνταγμα) προβλέπεται η αρχή της ισότητας, αλλά ποτέ στην πράξη και την καθημερινότητα δεν υπάρχει !
Πάντα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ταξικές διαφορές, εμφανείς και αφανείς.
Σε έναν από τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας συναντήθηκαν δύο κυρίες και η μία προσπαθεί να εξηγήσει στην άλλη πού βρίσκεται ο δρόμος που αναζητά η δεύτερη.
Η μία έχει εμφανή τα στοιχεία της καλοζωισμένης γυναίκας, που όπως όλα δείχνουν δεν αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες στην ζωή της. Καπέλο, γυαλιά ηλίου, πορτοκαλί τσάντα, φουλάρι και έντονο κραγιόν στα χείλη.
Μένει επί της Βασιλίσσης Σοφίας και είναι σύζυγος συνταξιούχου δικαστή, όπως η ίδια είπε.
Αδύναμη οικονομικά η άλλη πλευρά, με εμφανή ζωγραφισμένα στο πρόσωπο τα στοιχεία της αγωνίας και της ταλαιπωρίας. Φοράει ένα απλό μπλε, με πουά, ρομπάκι και κρατάει στα χέρια της μια σκουρόχρωμη τσάντα.
Αντιθέσεις ζωής, βλέπεις...
Ελάχιστα μαγαζιά έχουν μείνει στην Αθήνα που παρασκευάζουν με μηχανή παγωτό (κρέμα, σοκολάτα ή ανάμεικτο).
Ο Ιούλιος έκανε φέτος μέχρι τώρα υψηλές θερμοκρασίες, αν και κάποιες μέρες έβγαλε από τις ντουλάπες τις ομπρέλες.
Οι υψηλές θερμοκρασίες του Ιουλίου, το άφθονο μπετό στο κέντρο της Αθήνας, η καυτή άσφαλτος των δρόμων, μαζί με τη θερμότητα που παράγεται από τις μηχανές των αυτοκινήτων, μετατρέπουν ορισμένες ώρες το κέντρο της πρωτεύουσας σε θερμοκήπιο.
Αυτές τις στιγμές οι πεζοί έχουν την ανάγκη να πιουν κάτι δροσιστικό, ενώ άλλοι επιλέγουν ένα παγωτό χωνάκι.
Ο φωτογραφικός φακός κεντράρισε σε δύο νέες κοπέλες που απολάμβαναν το παγωτό τους.
Από το σκηνικό της Αθήνας δεν μπορεί να λείπει ο Ανδρέας ή όπως σε όλους μας είναι γνωστός, η «φτερού».Εκατοντάδες χιλιάδες φτερά όπως λέει έχει πουλήσει στα 56 χρόνια που κάνει αυτή τη δουλεία. Σε 50 κινηματογραφικά έργα έχει συμμετάσχει ως «φτερού» και όχι μόνο. Πάντα, παρά το πέρασμα του χρόνου πάνω του, ο Ανδρέας δεν έχει χάσει το χιούμορ του και την διάθεση να προκαλέσει με καλαμπούρι τους περαστικούς.
Με καυτό κίτρινο σορτσάκι, μπλε κολιέ στο λαιμό και σαγιονάρα, κυκλοφορεί ακόμα στους Αθηναϊκούς δρόμους, διαλαλώντας την πραγμάτεια του: «φτερααααά».
Διασχίζοντας την οδό Πανεπιστημίου δεν πάει στο μυαλό σου ότι μέσα στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει μια μικρή ξεχασμένη όαση.
Κάτω από το βάρος της καθημερινότητας και το άγχος, περνώντας έξω από κτήριο που στεγάζεται το νομισματικό μουσείο, επί της οδού Πανεπιστημίου 12, δεν γυρίζεις το κεφάλι σου να δεις τι υπάρχει εκεί.
Είναι το Ιλίου Μέλαθρον. Δημιουργία του Ερνέστου Τσίλλερ, ο οποίος το σχεδίασε το 1878 ως κατοικία του Ερρίκου Σλήμαν, του ερευνητή που ανακάλυψε το θησαυρό της αρχαίας Τροίας. Η κατασκευή του νεοκλασικού αυτού κτηρίου περατώθηκε το 1881.
Στο "Ιλίου Μέλαθρον" ή Μέγαρο Σλήμαν στεγαζόταν μέχρι το 1981 ο Άρειος Πάγος.
Αφού γκρεμιστήκαν οι φυλακές Αβέρωφ επί της οδού Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ανεγέρθηκε το νέο δικαστικό Μέγαρο του Αρείου Πάγου. Στη συνέχεια, το 1981, ο Άρειος Πάγος μεταφέρθηκε από την Πανεπιστημίου στην Λ. Αλεξάνδρας.
Σήμερα στο "Ιλίου Μέλαθρον" στεγάζεται το νομισματικό μουσείο. Το κτήριο έχει ένα προαύλιο το οποίο περιστοιχίζεται από δένδρα και πυκνή θαμνώδη πρασινάδα. Όλο αυτό το πράσινο δένει με το θαυμάσιο νεοκλασικό κτήριο και δίνει μια εξωτική απολαυστική εικόνα.
Μουσικές ανατάσεις ψυχής αποτελούν τα ερασιτεχνικά σχήματα, κατά κανόνα νέων παιδιών, που στους δρόμους και πεζόδρομους της πρωτεύουσας παίρνουν τα μουσικά τους όργανα και ευφραίνουν τις ψυχές των περαστικών.
Η προσπάθειά τους αυτή αφήνει και ένα μικρό χαρτζιλίκι, καθώς στις θήκες των μουσικών οργάνων οι φιλόμουσοι περαστικοί αφήνουν τον οβολό τους.
Στον πεζόδρομο της οδού Ερμού βρέθηκαν τρία νέα παιδιά. Το ένα είχε πλήκτρα, το άλλο κιθάρα και η νεαρά της παρέας ήταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος.
Τα τραγούδια τους: Pop και rock.
Το είδος της μουσικής που έπαιζε το συγκρότημα στην Ερμού μάζεψε γύρος του νέα παιδιά, ενώ δεν λείπουν και οι 50άρηδες, που θυμούνται τις παλιές καλές νεανικές τους εποχές.
Πάντως, ο φακός ζουμάρισε σε νέα κορίτσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου