Οι εξελίξεις στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία είναι πολύ πυκνές και αυτό είναι λογικό, αν συνυπολογίσει κανείς πως από την «έγκριση» Μπάιντεν για χρήση όπλων μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς στα ρωσικά εδάφη αλλάζουν για ακόμη μία φορά τα δεδομένα και ο σχεδιασμός στα πεδία. Το διάστημα μέχρι τις 20 Ιανουαρίου και την ημέρα που ο Τζο Μπάιντεν θα παραδώσει, εκτός από τα κλειδιά του Λευκού Οίκου, και αυτά των ΗΠΑ στον Ντόναλντ Τραμπ, ανατολικό και δυτικό μέτωπο θα επιχειρήσουν να έχουν στα χέρια τους όσο περισσότερα «διαπραγματευτικά χαρτιά» γίνεται. Η αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος της Ρωσίας δεν ήταν «μη αναμενόμενη» κίνηση από την πλευρά των ΗΠΑ, καθώς ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος έχει ξεκάθαρα δηλώσει τις προθέσεις του εδώ και τουλάχιστον 12 μήνες. Οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία είναι επίσης μία πραγματικότητα εδώ και τουλάχιστον 24 μήνες, από την απόφαση της Ευρώπης να μπει ανοιχτά στον σχεδιασμό για την αμυντική, αλλά και επιθετική ενίσχυση του Κιέβου.
Σήμερα, οι θέσεις και των δύο πλευρών είναι παγιωμένες και είναι εξαιρετικά δύσκολο από τη μία να υπάρξει μία θέση που θα φέρει Ουκρανία και Ρωσία σε τραπέζι διαπραγμάτευσης και από την άλλη διάθεση να υποχωρήσει στις κόκκινες γραμμές της κάποια από τις δύο πλευρές, που έχουν πλέον -1.000 ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου- και τρίτους ενεργά συμμετέχοντες στα τεκταινόμενα.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν έχουν «αρθρώσει» το παραμικρό αναφορικά με τις ανακοινώσεις της Μόσχας, αλλά το σημαντικότερο προκύπτει από την τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ, με διαφορά ο μακροβιότερος και στενότερος συνεργάτης του Ρώσου προέδρου, είπε πως το μείζον δεν είναι η αλλαγή του πρωτοκόλλου άμυνας, αλλά το γεγονός πως οι ΗΠΑ πρέπει να το διαβάσουν προσεκτικά.
Ο Λαβρόφ υπογράμμισε πως από το επίπεδο της απειλής, σήμερα περνάμε στο επίπεδο της ενημέρωσης -ουσιαστικά ξεκαθαρίζοντας πως τα χτυπήματα με μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς όπλα είναι πέρα από τα ρωσικά όρια, και τυπικά και ουσιαστικά. Η «ακινησία» και η «αφωνία» από την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν αφήνει επίσης πολλά περιθώρια ελιγμών στον Ρώσο πρόεδρο. Ο Πούτιν, που ίσως να πίστευε πως Τραμπ και Μπάιντεν δεν θα έβρισκαν ποτέ, εκτός της τυπικότητας, σημείο επαφής ειδικά στην εξωτερική πολιτική, σήμερα βλέπει πως φαίνεται να βρίσκονται σε μία «άτυπη» και πάλι «σιωπηρή» συμφωνία, που έχει στο στόχαστρο τον ίδιο. Ο λαλίστατος Τραμπ δεν έχει κάνει καμία δημόσια τοποθέτηση ο ίδιος για το θέμα και δεν υπάρχει κανένας από το επιτελείο του, που να έχει καταδικάσει την αμερικανική έγκριση προς το Κίεβο… Πολλά έχουν λεχθεί χρησιμοποιώντας την λέξη «κλιμάκωση», αλλά αυτό δεν δείχνει διαφορετική οπτική του ουκρανικού ζητήματος…
Η απειλή για τη Ρωσία είναι δεδομένη, όπως είναι και για τη Βόρεια Κορέα, που κινδυνεύει με την άμεση εμπλοκή στρατιωτών της στο Κουρσκ, να αποτελέσει την αφορμή που όλοι έψαχναν για ένα επικίνδυνο «all in». Και η Ευρώπη όμως δείχνει να έχει αυτή την φορά σχέδιο -ή τουλάχιστον να είναι ενήμερη για τις αμερικανικές κινήσεις και πρωτοβουλίες.
Αν εξαιρέσει κανείς την «παραφωνία» του τηλεφωνήματος Σολτς στον Πούτιν, οι Γαλλία και Βρετανία μπορεί να έχουν σπεύσει να μειώσουν τις δηλώσεις για προμήθεια περισσότερων ATACMS στο Κίεβο, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως δεν θα το πράξουν, ή δεν το έχουν ήδη πράξει.
Την ίδια στιγμή, η δήλωση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο πως τώρα θα μιλήσουν οι πύραυλοι έχει πιθανότατα «τεχνηέντως» παρερμηνευθεί. Ο Ζελένσκι δεδομένα δεν έχει τη δυνατότητα μόνος του να «προτάξει» τη δυναμική των όπλων του, καθώς αυτά είναι «δυτικής» εισαγωγής, αλλά έχει κάθε λόγο να δηλώσει σε όλους τους τόνους και προς όλους πως η Ουκρανία θα το πάει μέχρι τέλους.
Δεδομένα η κόπωση τριών ετών πολέμου είναι μεγάλη, δεδομένο είναι επίσης πως ο ουκρανικός λαός έχει υποφέρει πολύ, αλλά όταν ακόμη και μετά από 1.000 ημέρες πολέμου 4 στους 10 Ουκρανούς δηλώνουν πως η χώρα τους δεν πρέπει να σταματήσει τις μάχες, τότε τα πράγματα μοιάζουν ακόμη εντός ελέγχου στο εσωτερικό.
Με τις εξελίξεις να είναι ραγδαίες και τα γεγονότα σε όλα τα μέτωπα πυκνά, θα πρέπει να θεωρείται σήμερα πιο πιθανό από ποτέ ο χειμώνας που έρχεται να είναι ο κρισιμότερος από την αρχή της ρωσικής εισβολής, πριν από σχεδόν τρία χρόνια. Η κλιμάκωση, που είναι δεδομένη, πιθανότατα θα αποτελέσει την κορύφωση ενός δράματος που εξελίσσεται από τις 24 Φεβρουαρίου του 2024. Μένει να φανεί εάν μετά από αυτή θα ακολουθήσει η κάθαρση για τους ήρωες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου