Μάτι: «Όσοι σώθηκαν ήταν από τύχη» κατέθεσε συγγενής εγκαυματιών

«Δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο. Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα. Ας έκαναν έστω αυτό, αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι…», είπε σήμερα κατάθεσή του σήμερα στη δίκη για το Μάτι, ο μάρτυρας κ. Θεοφάνης Χατζησταματίου, ο οποίος ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό έμαθε για την πυρκαγιά στο Μάτι και αμέσως άρχισε να αναζητεί πατέρα, σύζυγο και γιο. Και οι τρεις υπέστησαν εκτεταμένα εγκαύματα και νοσηλευτήκαν σε νοσοκομεία, ενώ ο γιος του, όπως κατέθεσε, μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο.

«Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε…. Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα του, ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά», ανέφερε κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του ο κ. Χατζησταματίου για να προσθέσει: «Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη. Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο όπως γίνεται στον πόλεμο. Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτή τη χώρα ζούμε από τύχη».



Αρχίζοντας την κατάθεσή του ο μάρτυρας ανέφερε πως έμαθε στις 4.30 το απόγευμα εκείνης της ημέρας από τον κουμπάρο του έχει μια φωτιά Καλλιτεχνούπολη με κατεύθυνση προς Διόνυσο. «Με ανησύχησε γιατί δεν έχει ξανασυμβεί. Σκέφτηκα ότι το Μάτι είναι σε αυτή την κατεύθυνση. Τηλεφώνησα στη σύζυγό μου και μου είπε «δεν μπορώ να σου μιλήσω καήκαμε, καήκαμε!»» είπε σήμερα στο δικαστήριο ο κ. Χατζησταματίου για να συνεχίσει: «Το παιδί φώναζε ζητούσε νερό. Πήρα τους γονείς μου. Ήμουν μέσα στον πανικό. Έβγαλα άμεσα εισιτήρια να γυρίσω. Μέχρι το βράδυ ήταν πλήρες χάος. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους. Μου στείλανε μήνυμα ότι το παιδί πάει στο νοσοκομείο. Του μίλησα και μου είπε ότι πάνε στο Παίδων. Ρώτησα για την γυναίκα μου και μου απάντησε «δεν είναι μαζί μας»». Η σύζυγος μου ήταν στο Σισμανόγλειο με αφόρητους πόνους. Μόνη της. Όλο το βράδυ. Εγώ προσπαθούσα να μάθω. Δεν διάβασα για νεκρούς ή τραυματίες. Το πρωί είδα φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως έγινε. Όταν έμαθα τις λεπτομέρειες, ότι έκαιγε χαμηλή βλάστηση και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα στα πεύκα. Δείχνει ανθρώπους με πλήρη άγνοια της περιοχής και των ευθυνών τους. Το καλοκαίρι που περνά ο Καραγκιόζης και φωνάζει για παράσταση και τον ακούμε όλες οι περιοχές!».

Μιλώντας για τα όσα υπέστη ο γιος και τον Γολγοθά που εξακολουθεί να ανεβαίνει μέχρι σήμερα, ο μάρτυρας κατέθεσε: «Ο μόνος που δεχόταν να κάτσει μαζί του ήμουν εγώ. Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού όρους, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, είχε καμένη πλάτη και πόδια. Έκανε δυο φορές χειρουργείο. Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πληγές όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος. Τεντώνει και σκίζεται το δέρμα του. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ από το ξύσιμο δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ψυχολογικά τέσσερα χρόνια τώρα χρειάζεται στήριξη. Από μωρό ωρίμασε απότομα. Μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο. Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε…. Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα του ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά».