Greek Phalanx εναντίον Roman Legion:

Μια ιστορία των πιο ισχυρών στρατιωτικών σχηματισμών στον αρχαίο κόσμο Και οι δύο σχηματισμοί αποτελούν τα θεμέλια του δυτικού πολέμου Η οργάνωση από τον πόλεμο ήρωας ομηρικού στιλ έως τον πολυσύχναστο οπλίτη πολέμου άλλαζε τον κόσμο. Αυτός ο ισχυρός ελληνικός σχηματισμός επέτρεψε στους αρχαίους Έλληνες να κρατήσουν την ισχυρή περσική εισβολή και να διαδώσουν τον ελληνικό πολιτισμό σε όλη τη Μεσόγειο. Η μακεδονική φάλαγγα ανέβασε την έννοια του συνεκτικού ομαδικού πολέμου σε ένα άλλο επίπεδο με τους σάλαρους οπλισμένους φαλαγγίτες και κάτω από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο, κυλούσαν κάθε αντίπαλο μπροστά τους. Ενώ η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου μεγάλωσε και κατακερματισμένη, οι Ρωμαίοι ήταν απασχολημένοι με το επίπονο έργο τους να κατακτήσουν την Ιταλία. Αρχικά υιοθετώντας μια φάλαγγα τύπου οπλίτη λόγω επιρροής από τις ελληνικές αποικίες της Νότιας Ιταλίας, ο στρατός τελικά μετατράπηκε σε ευέλικτη λεγεώνα. Αυτός ο μετασχηματισμός πιθανότατα ήταν αποτέλεσμα των πολέμων των Σαμνιτών που διεξήχθησαν στο ποικίλο ορεινό έδαφος της κεντρικής Ιταλίας όπου οι Ρωμαίοι χρειάζονταν έναν πιο προσαρμόσιμο σχηματισμό. Η ρωμαϊκή χειραποσκευή και η μακεδονική φάλαγγα ήταν ο καθένας καθοριστικός παράγοντας στις επιτυχίες των κρατών τους, αλλά ήταν ο ένας σχηματισμός πραγματικά καλύτερος από τον άλλο; Οι καλύτερες περιγραφές των σχηματισμών προέρχονται από τον ιστορικό Πολύβιο. Μεγαλωμένο στην αρχαία Ελλάδα, ο Πολύβιος πολέμησε σε ελληνικές μάχες πριν αποσταλεί στη Ρώμη ως όμηρος, αν και του δόθηκε μεγάλη ελευθερία κατά τη διάρκεια της παραμονής του. Στη Ρώμη ο Πολύβιος σπούδασε ρωμαϊκό πόλεμο και έτσι είχε εμπειρία τόσο με τη φάλαγγα όσο και με τον τρόπο χειρισμού. gre2 Στις ιστορίες του, ο Πολύβιος αντιμετωπίζει άμεσα τα πλεονεκτήματα και την αδυναμία και των δύο σχηματισμών. Για τη φάλαγγα, ο βαθμός σχηματισμός των δεκαέξι ατόμων είχε τις πρώτες πέντε τάξεις με τα δόρατά τους να εκτείνονται εκτός του σχηματισμού, ενώ οι υπόλοιπες τάξεις κράτησαν τα δόρυτά τους σε όρθια θέση ή σε γωνία για εκτροπή πυραύλων. Ο σφιχτός σχηματισμός με τους μέσους φαλαγγίτες να καταλαμβάνουν μια πρόσοψη τριών ποδιών σήμαινε ότι, θεωρητικά, ο μέσος στρατιώτης, που χρειάστηκε δύο φορές την πρόσοψη για να λειτουργήσει με σπαθί ή δόρυ, αντιμετώπισε συνολικά δέκα σημεία δόρυ. Όχι καθαρά αμυντικός σχηματισμός, η φάλαγγα θα μπορούσε να προχωρήσει μπροστά με τους λούτσοι να στροβιλίζουν σχεδόν οποιονδήποτε αντίπαλο με ευκολία. Ο Πολύβιος δηλώνει ότι η μεγαλύτερη αδυναμία της φάλαγγας είναι η χρησιμότητά της σε τραχιά εδάφη, αλλά γνωρίζουμε ότι υπό την κατάλληλη ηγεσία η φάλαγγα είχε κερδίσει νίκες ακόμη και όταν διασχίζει ποτάμια. gre5 Ο ρωμαϊκός χειρισμός ήταν μια μοναδική διάταξη. Με τρεις γραμμές, η μία πίσω από την άλλη οι Ρωμαίοι αναπτύσσονται σε ξεχωριστούς χειρισμούς με κάθε γραμμή να έχει κενό μεγέθους μεταξύ μονάδων, με αυτά τα κενά να καλύπτονται από την επόμενη γραμμή πίσω δημιουργώντας ένα σχηματισμό σκακιέρας. Η ακριβής μέθοδος αυτού του σχηματισμού που εμπλέκεται στη μάχη έχει αμφισβητηθεί λόγω των μεγάλων κενών, αλλά φαίνεται ότι τα κενά παρέμειναν ενώ ήταν δεσμευμένα για να επιτρέψουν στις πίσω γραμμές να υποστηρίξουν όταν χρειαστεί. Υπάρχουν πολλές βασικές διαφορές στους σχηματισμούς. Ο χειρισμός ήταν ρευστός, με κάθε χειρισμό να καθοδηγείται από εκατόνταρχους που ενθαρρύνθηκαν να αναλάβουν πρωτοβουλία και να οδηγήσουν με παράδειγμα. Η φάλαγγα ήταν πολύ πιο άκαμπτη, αλλά εξαιρετικά ισχυρή σε μια μετωπική επίθεση. Ο μεμονωμένος στρατιώτης της φάλαγγας ήταν συνδεδεμένος με τη συνοχή της μονάδας του, αλλά είχε την ασφάλεια πολλαπλών αιχμών μεταξύ της πρώτης σειράς και του εχθρού. Ο μεμονωμένος Ρωμαίος είχε περισσότερο χώρο για να λειτουργήσει, με μια μεγάλη ασπίδα και αποτελεσματικό σπαθί που τους επέτρεπε να εμπλακούν με αυτοπεποίθηση και να υπερασπιστούν ατομικά και ως ομάδα κλειδώνοντας ασπίδες. Τα ακόντια που ρίχτηκαν από τους χειρισμούς ήταν επίσης ένα αποτελεσματικό εργαλείο διάσπασης σχηματισμού που χρησιμοποιήθηκε για να μειώσει τον αντίκτυπο των εχθρικών επιθέσεων ή να δημιουργήσει τρύπες για εκμετάλλευση με το δικό τους φορτίο. Οι δύο σχηματισμοί συναντήθηκαν στην μάχη μερικές φορές με ποικίλα αποτελέσματα. Οι πρώτες μάχες έγιναν κατά την εισβολή του Πύρρου στην Ιταλία το 280 π.Χ. Τρεις μεγάλες μάχες διεξήχθησαν με τις δύο πρώτες να είναι Πυρικές νίκες για τον Πύρρο. Στην Ηράκλεια και τον Ασκούλο, η δοκιμασμένη και αληθινή μακεδονική φάλαγγα αντιμετώπισε τη ρωμαϊκή χειραψία που είχε καθιερωθεί μόνο 40-100 χρόνια πριν. gre3 Ο Πύρρος κέρδισε αυτές τις μάχες, αλλά οι χειρισμοί κατέβαλαν γενναία προσπάθεια και προκάλεσαν βαριά θύματα. Στη μάχη του Μπενεβεντούμ λίγα χρόνια αργότερα επικράτησαν οι Ρωμαίοι, με τη βοήθεια των ελεφάντων του Πύρρου που επιτέθηκαν στις δικές του γραμμές. Οι λεπτομέρειες για αυτές τις μάχες είναι λιγοστές, αλλά ενώ φαίνεται ότι παρόλο που η φάλαγγα πράγματι κυλούσε στους Ρωμαίους, έγινε με μεγάλη δυσκολία και στο Μπενεβεντούμ η ευελιξία των χειρισμών τους επέτρεψε να καταλάβουν τα ανοίγματα που έκαναν οι ελεγχόμενοι ελέφαντες να προκαλέσουν . Μετά την εισβολή του Πύρρου, οι Ρωμαίοι πολέμησαν τιτανικούς πολέμους εναντίον της Καρχηδόνας που τους έφεραν σε κατάσταση υπερδύναμης στη Μεσόγειο. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου πολέμου Punic, οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στη Μακεδονία για να πάρουν τον αγώνα στον Philip V, ο οποίος ήταν σύμμαχος της Καρχηδόνας και τώρα παρενοχλούσε τις ρωμαϊκές συμμαχικές ελληνικές πόλεις. Οι στρατοί της Ρώμης και ο στρατός της Φάλαγγας συναντήθηκαν στις Cynoscephalae, με έναν μεγάλο λόφο που χωρίζει τα δύο στρατόπεδα. Ο Φίλιππος αποφάσισε να αναλάβει την πρωτοβουλία και βγήκε πρώτος με το δεξί μισό της φάλαγγας του, ώστε να μπορούν να πάρουν