Αμετανόητος εμφανίζεται ο πρώην υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς σε σχέση με τις καταγγελίες για την επαγγελματική πορεία στο Δημόσιο της συζύγου του, ενώ επιχειρεί να αντεπιτεθεί ο ίδιος στα μέσα ενημέρωσης που αποκάλυψαν το θέμα, μιλώντας για... «fake news».
Ο κύριος Μπαλτάς, αφού σε ραδιοφωνική του συνέντευξη το μεσημέρι της Δευτέρας χαρακτήρισε «περιζήτητη» επαγγελματικά την σύζυγό του, προσθέτοντας πως όσα «φαίνονται» παράνομα στην πορεία της «έτυχαν» απλώς, επέλεξε να στείλει επιστολή προς την εφημερίδα «Καθημερινή», που αποκάλυψε το θέμα.
Στην επιστολή του, την οποία κοινοποίησε προτού δημοσιευθεί στην εφημερίδα σε όλα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, πραγματοποιεί ολομέτωπη επίθεση προς τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Ζούλα που υπέγραψε το θέμα, αλλά αποφεύγει να δώσει επί της ουσίας απαντήσεις σε τρία καθοριστικά ζητήματα:
Γιατί η ΚΤΥΠ δεν προσέβαλε στα δικαστήρια την μονιμοποίηση ενός συμβασιούχου, με ποια προσόντα, αν και άσχετο πτυχίο και μεταπτυχιακό, η σύζυγός του ανέλαβε διευθυντική θέση και μάλιστα επί ΣΥΡΙΖΑ και τρίτον, με ποιο σκεπτικό «αναγνωρίστηκε» το μεταπτυχιακό της ώστε να πάρει αύξηση, αν και είναι άσχετο με το αντικείμενο και άρα κάτι τέτοιο είναι εντελώς παράνομο.
Αντί απαντήσεων, ο πρώην υπουργός Παιδείας, που θεωρεί την αριστεία «ρετσινιά», κάνει λόγο για «"ηθικό πλεονέκτημα" των fake news», παραπέμποντας στην ρητορική του «εφευρέτη» του όρου, Ντόναλντ Τραμπ.
Ολόκληρη η επιστολή του Αριστείδη Μπαλτά προς την εφημερίδα «Καθημερινή»:
Αθήνα, 10 Σεπτεμβρίου 2017
Αγαπητέ κύριε Παπαχελά,
Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι η Καθημερινή, παρά την συστηματική πολεμική που άσκησε εναντίον μου όταν είχα την τιμή να υπηρετώ ως Υπουργός Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων, θα φιλοξενούσε ποτέ ένα τέτοιας ποιότητας δείγμα συκοφαντικής παρα-δημοσιογραφίας. Που θίγει κατάφωρα όχι μόνο εμένα, αλλά και την σύζυγο μου. Η οποία ούτε είναι, ούτε θέλησε ποτέ να είναι, ούτε φάνηκε ποτέ ότι είναι «πολιτικό πρόσωπο».
Αντιπαρέρχομαι τις διαστρεβλώσεις που αναπαράγει η πρώτη παράγραφος του άρθρου του συνεργάτη σας κ. Κωνσταντίνου Ζούλα. Αυτές απλώς αναμασούν χιλιοειπωμένα σχόλια που παραποιούν ακόμη μια φορά μια φράση που είπα κάποτε στην Βουλή. Και η οποία, όπως γνωρίζετε, αναφερόταν σε ανταγωνιστικές εξετάσεις παιδιών Δημοτικού.
Εδώ απλώς θέλω να απαντήσω κατά το δυνατόν ξερά και από τη δική μου θέση στα ψεύδη, τις διαστρεβλώσεις, και τις σημαίνουσες αποσιωπήσεις του εν λόγω άρθρου.
Α. Σε σχέση με την υπηρεσιακή κατάσταση της συζύγου μου
1. Η σύζυγος μου εργαζόταν με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου στην Δημοτική Πολιτιστική Επιχείρηση Χανίων (ΔΗΠΕΧ) από το 1994, όπου για σημαντικό διάστημα ασκούσε διευθυντικά καθήκοντα.
2. Το 2002 με σύμβαση που υπογράφθηκε μεταξύ της ΔΗΠΕΧ Α.Ε., της ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. και της ιδίας έγινε «δανεισμός» της για ένα χρόνο στην δεύτερη εταιρία. Μετά από αυτή τη «δοκιμαστική» περίοδο, νέα σύμβαση μετέτρεψε τον δανεισμό σε δανεισμό αορίστου χρόνου. Έκτοτε αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του προσωπικού της ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε., αναφερόμενη κανονικά στο οργανόγραμμά της, χωρίς καμιά απολύτως διάκριση από το λοιπό τακτικό προσωπικό της και χωρίς καμιά σχέση με την αρχική εταιρεία.
3. Το 2011 συγχωνεύτηκαν η ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε., η ΟΣΚ Α.Ε. και η ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε. στην νέα εταιρία ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε. (ΚΤΥΠ Α.Ε.). Η πράξη συγχώνευσης προέβλεπε τη μεταφορά στη νέα εταιρεία όλων των υπηρετούντων στις τρεις συγχωνευόμενες εταιρείες. Σημειώνεται ότι τον χρόνο εκείνο η ΔΗΠΕΧ είχε ήδη κλείσει και το προσωπικό της είχε μεταφερθεί αλλού, χωρίς βεβαίως να έχει συμπεριληφθεί σ’ αυτό η σύζυγός μου, θεωρούμενη πλέον -ορθά- ως εργαζόμενη της ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε.
4. Επειδή κατά τη μεταφορά ανέκυψε ερώτημα ως προς την τυπική σχέση που συνέδεε τη σύζυγό μου με την ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. (στην οποία είχαν στο μεταξύ μονιμοποιηθεί νόμιμα δεκάδες συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, με πολύ μικρότερη προϋπηρεσία από τη δική της), η σύζυγός μου προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Το ζήτημα εξετάστηκε τρεις φορές, όπου και τις τρεις δικαιώθηκε. Το σκεπτικό της τελικής αμετάκλητης απόφασης ήταν, εκτός των άλλων, ότι το Δικαστήριο «αναγνωρίζει ότι η ενάγουσα συνδέεται με την εναγόμενη εταιρία με μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από 7-01-2002 για κάθε νόμιμη συνέπεια».
5. Από το 2002 μέχρι σήμερα, η σύζυγος μου ασκεί διοικητικά καθήκοντα σε διάφορες θέσεις τόσο της ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. όσο και της ΚΤΥΠ Α.Ε., ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας και σύμφωνα με τις εντολές των διοικήσεων. Πριν από τέσσερεις μήνες επιλέχθηκε από το Δ.Σ. της ΚΤΥΠ Α.Ε. (κατά τις πάγιες εκεί διαδικασίες) να προΐσταται της Διεύθυνσης Ακίνητης Περιουσίας.
Β. Σε σχέση με τις μεταπτυχιακές σπουδές της συζύγου μου
1. Η σύζυγος μου είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Το 2003 έγινε δεκτή, μετά από γραπτές εξετάσεις, χωρίς καμιά δική μου συμμετοχή ή οποιαδήποτε ανάμειξη, στο Διαπανεπιστημιακό Πρόγραμμα «Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας», το οποίο οργανώνουν από κοινού το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα ΜΙΘΕ) και το ΕΜΠ (σχολή ΕΜΦΕ). Η περάτωσή του απαιτεί την ολοκλήρωση κύκλου μαθημάτων και μιας διπλωματικής εργασίας ερευνητικού επιπέδου. Η διπλωματική εργασία της συζύγου μου αφορά θέμα της Ιστορίας της Τεχνολογίας, της οποίας επιβλέπων υπήρξε συνάδελφος εξειδικευμένος στην Ιστορία της Τεχνολογίας.
2. Μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών της, η σύζυγός μου υπέβαλε αίτηση για την αναγνώριση του μεταπτυχιακού της τίτλου από την υπηρεσία (2008). Το αίτημα εξετάστηκε για πρώτη φορά (μαζί με άλλα) μόλις το 2017 και έγινε αποδεκτό.
Κύριε Παπαχελά,
Για λόγους αρχής τους οποίους είμαι βέβαιος ότι ο κ. Ζούλας δεν θα θελήσει να καταλάβει, αφού, κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, "παρέλειψε" να ενημερωθεί έγκυρα, αλλά είμαι βέβαιος ότι εσείς θα κατανοήσετε, δεν θεωρώ νοητό να παρεμβαίνω καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην σταδιοδρομία της συζύγου μου. Άλλωστε ούτε εκείνη θα το επέτρεπε ποτέ.
Από εκεί και πέρα, τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Ζούλας περί απονομής εκ μέρους μου μεταπτυχιακών τίτλων κατά βούληση και όλα τα συναφή είναι τόσο εξωφρενικά ώστε να μην απαιτούν εδώ άλλη αντίκρουση. Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τα πλεονεκτήματα της αριστεράς, ηθικά ή άλλα, για να επικεντρωθούμε, για μια φορά, στο «ηθικό πλεονέκτημα» των fake news…
Είμαι βέβαιος κύριε Παπαχελά, ότι θα θελήσετε να δημοσιεύσετε το παρόν κείμενο σε θέση από όπου θα μπορέσει αυτό να αποκριθεί, έστω στοιχειωδώς, στον κουρνιαχτό που έχει εξαπολυθεί. Όπως άλλωστε και ο νόμος επιβάλλει.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας
Αριστείδης Μπαλτάς
Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου