Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ …ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ

Αγαπητοί μου φίλοι, είθε η στιγμή μετά από ηθελημένη αποστασιοποίηση …να επανέλθω στο «προσκήνιο» ζωηρή ή τσακπινογαργαλιάρα.. με πρόλογο την έκφραση του Ρενέ Ντεκάρτ

του Γάλλου Φιλόσοφου της "Αμφιβολίας": «Σκέφτομαι, άρα Υπάρχω»…και όχι μόνο υπάρχω...σας τονίζω…ζω και βασιλεύω και τον κόσμο κυριεύω…!

Συνθέτω το ποίημα μου…τραγουδάω το τραγούδι μου και χορεύω το χορό μου…

Τι ποιητικό και καθόλου …εγωκεντρικό …κάθε άλλο!

Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα τι σημαίνει ΖΩΗ! Έφθασε λοιπόν το timing να δώσω πνοή, μέσω του δικού μου αέρα… αυτόν που έφερα από το ΣΙΚΑΓΟ..όντας η ΘΕΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ.., (ευλογώντας τα γένια μου), σε αυτήν την ξεχασμένη λέξη …ΖΩΗ …μπας και μπορέσουμε όλοι μας να εισπνεύσουμε τον "καθάριο αέρα της", φορέσουμε τον αέρινο, μεταξένιο μανδύα της.

«Η ζωή είναι ένα ένδυμα. Όταν είναι λερωμένο το καθαρίζουμε, όταν τρυπήσει το μπαλώνουμε, αλλά μένει κανείς ντυμένος όσο πιο πολύ μπορεί!»

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άλλοι άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι οι απόψεις κάποιου άλλου, η ζωή τους μια μίμηση, τα πάθη τους ένα ρητό …..σαν αυτό που πριν από έναν αιώνα έγραψε..…ο αείμνηστος Έλληνας και ένας από τους σημαντικότερους Σύγχρονους Λογοτέχνες Νίκος Καζαντζάκης: «Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.» 

Η ζωή για μένα την ταπεινή «αρτίστα» απλά είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται η ίδια τραγωδία με διαφορετικούς τίτλους.
Η ζωή μπορεί να είναι υπέροχη και συνταρακτική, αυτή είναι όλη η τραγωδία της.
Χωρίς ομορφιά, αγάπη ή κίνδυνο, θα ήταν σχεδόν εύκολο να ζεις.

Αν το καλοσκεφτείς από την καλή και την ανάποδη τι νομίζεις ότι είσαι; Βρε;
Σε μένα...δηλαδή σε Σένα αναφέρομαι…
Είσαι σαν ένα μυθιστόρημα.
Μέχρι την τελευταία σελίδα δεν ξέρεις πώς θα τελειώσει, διαφορετικά δεν αξίζει τον κόπο να το διαβάσεις…να σε διαβάσει κάποιος…να ζήσεις για την υστεροφημία σου …στόχος υπέρτατος των αρχαίων προγόνων μας.
Στην ουσία κανείς δεν ελέγχει την ίδια του τη ζωή.
 "Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να παίξεις τους ρόλους που σου δίνουν κάποιοι καλοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που σ’ αγαπάνε" … μια ατάκα «πάσα» που μου δόθηκε από ένα αγαπημένο πρόσωπο όταν έγραψε…
την ζωή που μας ανήκει την μοιράζουμε σε μερίδες στους ανθρώπους που μας αγαπούν για να γευτούν το μερίδιο που τους αναλογεί…το μέγεθος του κομματιού βέβαια εξαρτάται…από την επιθυμία γιατί άλλωστε ένα μωρό γεννιέται με την επιθυμία να το αγαπούν και δεν την ξεπερνά ποτέ όσο μεγαλώνει.

Αρωγός για την μετάβαση στην «realite» ζωή, την αυτοαποκαλούμενη ζωή σου…η αγάπη! Μια ιδιότητα με πολλά χαρακτηριστικά ανάλογα με την υπόσταση σου…
Η αγάπη, όπως και η φωτιά, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνεχή κίνηση και παύει να ζει μόλις πάψει να ελπίζει ή να φοβάται.

Από τότε που ανακαλύπτεις τον κόσμο σου επιθυμείς την επόμενη κίνηση στο δευτερόλεπτο…

Σου λείπει η επιθυμία επειδή νομίζεις ότι την έχεις.
Νομίζεις ότι την έχεις επειδή δεν προσπαθείς να δώσεις.
Προσπαθώντας όμως να δώσεις, βλέπεις ότι δεν έχεις τίποτα.
Βλέποντας ότι δεν έχεις τίποτα, προσπαθείς να δώσεις τον εαυτό σου.
Προσπαθώντας να δώσεις τον εαυτό σου, βλέπεις ότι δεν είσαι τίποτε.
Βλέποντας ότι δεν είσαι τίποτε, επιθυμείς να γίνεις.
Επιθυμώντας να γίνεις, αρχίζεις να ζεις…

Βαθυστόχαστο αλλά ουσιαστικό!
Αποστασιοποιήσου από τον κόσμο που βλέπεις με τα μάτια σου, τον υλικό κόσμο και αναλογίσου με τα μάτια της ψυχής σου! Εκεί βάλε το φως στο μικρόκοσμο που δημιουργήθηκε με την απαρχή σου! Ποιος πραγματικά είναι ο σκοπός της ζωής σου;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο χρονών και να είσαι, θα αισθανθείς την ξεχασμένη παιδικότητά σου!
Θα νιώσεις τα μικρά δακτυλάκια σου...να σε αγγίζουν...να σε περιεργάζονται όπως τα μωρά το «λούτρινο» αρκουδάκι τους…το πρώτο τους παιχνίδι…τα μικροσκοπικά χεράκια να σε αγκαλιάζουν, να σε σφίγγουν και να θέλουν να γίνουν ένα με το σώμα σου… να ακούς νοερά τους παιδικούς ήχους….
Στον παραδεισένιο σου μικρόκοσμο θα βρεις όλες σου τις απαντήσεις.
Είναι η ψυχή της ψυχής σου!!
Θα σε καθοδηγήσει για να θέσεις ξανά τους στόχους που δεν έβαλες -είτε ακούσια, είτε εκούσια!
Θα βρεις όνειρα που δεν τόλμησες να ξεστομίσεις ούτε στον εαυτό σου, φοβούμενος την "αποτυχία" ή την "απόρριψη"…
Θα ανακαλύψεις τις επιθυμίες που δεν γνώριζες ότι υπάρχουν…
Αρκεί να το προσπαθήσεις! Η προσπάθεια πάντα αμείβεται!
Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και το λιθαράκι που έκτισες έγινε ολόκληρο οικοδόμημα! Το μόνο διφορούμενο είναι αν χρησιμοποίησες πρώτης ποιότητος ύλη που θα μπορέσει να αντέξει τους «κραδασμούς»…τον πρώτο σεισμό που θα σε ταρακουνήσει.
Όμως το έχτισες όπως και να χει…!

Η ζωή είναι ένας καθρέπτης, μας κοιτάζει όπως τον κοιτάζουμε!
Έχει ειπωθεί από ανθρώπους, που μέσα στην μισαλλοδοξία τους και την ματαιοδοξία τους, κοίταζαν τον εαυτό τους σαν όν υπεράνθρωπο, φιγούρες από τα ξεχασμένα κόμικς…με ιδιαίτερα χαρίσματα…με καμουφλάζ μια μάσκα ή μια στολή!
Άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο όλον....εκτός από το να τιθασεύσουν τον ίδιο τους τον ΕΑΥΤΟ.

Η αλήθεια είναι πως κάποιοι θα τρόμαζαν αν έβλεπαν…τον χαρακτήρα τους αντί το πρόσωπό τους στον καθρέπτη!

Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου! Ο Αγώνας δρόμου είναι η ίδια η ζωή σου! Που αποτελείται από στροφές, εμπόδια κάθε λογής, ανηφόρες και κατηφόρες. Τα εμπόδια δεν ξέρω εάν τα επινοούμε μόνοι μας για να δοκιμαστούμε ή εάν είναι πραγματικά για να κάνουμε πιο γοργά βήματα ..υπερνικώντας τα.

Για να διανύσεις αυτόν τον δρόμο πρέπει να διαθέτεις ψυχικές και σωματικές αντοχές, καθώς επίσης και γερά νεύρα. Ο δρόμος δεν είναι ποτέ μια ευθεία...

Στην ανηφόρα, αγκομαχούμε! Καταβάλλουμε δυνάμεις και εάν δεν τα παρατήσουμε, θα την ανέβουμε θριαμβευτικά.
Στην κατηφόρα, τα πράγματα μπορεί να φαίνονται πιο εύκολα! Έχει όμως και αυτή την επικινδυνότητά της. Από τη σιγουριά μας ότι θα την κατέβουμε με επιτυχία, μπορεί να κατρακυλήσουμε και να έχουμε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά.
"Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, η πιο δύσκολη επιλογή που θα χρειαστεί ποτέ να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε αν θα τα παρατήσουμε ή αν θα επιμείνουμε περισσότερο."

Αν σε ευχαριστεί να βλέπεις τον γαλανό ουρανό, τα πορφυρά ηλιοβασιλέματα και τη σελήνη που χάνεται στη θάλασσα, αν τα απλά πράγματα στη ζωή έχουν κάποια σημασία για εσένα, τότε να χαίρεσαι γιατί η ψυχή σου είναι ζωντανή!

Όταν αρχίζεις να βλέπεις το πλάτος και το βάθος της ζωής, πέραν του μήκους του θα δεις τον δισταγμό και την αναζήτηση ανάμεσα στο θαυμαστικό και στο ερωτηματικό…καθότι την τελεία θα την βρεις μόνο στην αμφιβολία σου.
Μη θυμώνεις ποτέ!
Μη κλαις για ασήμαντα πράγματα γιατί η ζωή είναι σύντομη και προσπάθησε να τη χαρείς όσο μπορείς όσο έχεις ακόμα καιρό και μη ξεχνάς ότι και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο.
Για να δεις τον κόσμο σε κόκκο άμμου και τον παράδεισο σε αγριολούλουδο, κράτα το άπειρο στη χούφτα σου και την αιωνιότητα σε μια ώρα.
Μην ξεχνάς πως αυτό που αξίζει στη ζωή δεν είναι τόσο πολύ να κάνεις εντυπωσιακά πράγματα, όσο να κάνεις συνηθισμένα πράγματα έχοντας επίγνωση της τεράστιας αξίας τους.

Εάν νομίζεις ότι ολόκληρη η ζωή σου πάει λάθος, 

απλά διότι τόσο πολύ απ’ αυτή πάει λάθος, τότε είσαι λάθος. 

Τις περισσότερες φορές που πράγματα πάνε λάθος, 

προορίζονται να πάνε λάθος 

ώστε να μπορέσουμε να υπερβούμε εκείνο που πρέπει να υπερβούμε!

Η θεία Μαρία από το Σικάγο