Παραθέτουμε μερικά στοιχεία για πληροφόρηση όσων δεν τα ξέρουν, ακόμη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Δεσφίνα Φωκίδας και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), απ' όπου αποφοίτησε το 1970, ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές ως ηλεκτρολόγος μηχανικός (1972) και πραγματοποίησε διδακτορικό στα οικονομικά (1978).
Παράλληλα εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομολόγος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Βοστώνης. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 - 1993). Το 1993 διορίστηκε Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο Διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε
το 2010. Να σημειωθεί ότι έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994 - 1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993 - 1995) κ.α.[2] Παράλληλα με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα. Την περίοδο 1975 - 1984 υπήρξε Επίκουρος Καθηγητής και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εξελέγη Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[2] Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[3] Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, δομής και λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, νομισματικής ανάλυσης και πολιτικής, καθώς και για θέματα που αφορούν στην οικονομική απόδοση, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[4]
Το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.[5][6] Είναι πρώην μέλος της παγκόσμιας μη κυβερνητικής οργάνωσης "Τριμερής Επιτροπή" (Trilateral Commission).[7][8] (πηγή: el.wikipedia.org)
Σταδιοδρομία λαμπρή και είναι αξιέπαινος που τα κατάφερε.
Αλλά το γεγονός ότι βρίσκεται, αυτή τη στιγμή, με τα ινία του κράτους στα χέρια του, χωρίς λαϊκή εντολή μόνο "Αφρικανικό Όνειρο" μπορεί να χαρακτηριστεί. Πρόκειται για έναν καλό υπάλληλο που είναι καλά σπουδαγμένος και εκπαιδευμένος να εφαρμόζει ότι του λένε τα αφεντικά του. Βρέθηκε να κυβερνά μια χώρα, που υποτίθεται ότι είναι, ανεξάρτητη και αυτόνομη.
Μέχρι πριν 40 χρόνια διάλεγαν ένα συνταρματαρχούλη και τον τοποθετούσαν στην εξουσία.
Με την "νέα τάξη των πραγμάτων" έχουμε νέα ήθη και νέα κόλπα.
Εκείνα τα χρόνια τους εγκάθετους τους τοποθετούσαν με τη βία και σε κόντρα με το εκάστοτε ισχύον πολιτικό σύστημα.
Τώρα ο εγκάθετος έρχεται με την πλήρη συμφωνία των πολιτικών παραγόντων μήπως μπορέσουν και σώσουν το τομάρι τους.
Ζούμε την πλήρη απαξίωση κάθε έννοιας Δημοκρατίας, Ελεύθερης Βούλησης και Πολιτικής συνείδησης.
Αφήσαμε την πολιτική, δηλαδή την κοινωνία σε δημοσίους υπαλλήλους, δικαστικούς, τραπεζικούς που τους δίνουμε και έναν επιπλέον τίτλο "Ανώτερος" ή "Ανώτατος" αλλά δεν παύει να είναι, απλώς, ένας υπάλληλος.
Άνθρωποι που ποτέ δεν δούλεψαν εξασκώντας ένα επάγγελμα που δεν θα ικανοποιούσε μόνο τις προσωπικές τους ανάγκες αλλά θα μπορούσε να προσφέρει βιωτικό επίπεδο και σε άλλους, αγωνιζόμενος για την διατήρηση της επιχείρησής του λαμβάνοντας, σοβαρά υπ' όψιν του την μοίρα αυτών των ανθρώπων.
 |
| Ο Λουκάς Παπαδήμος σε συνεδρίαση του ECOFIN το 2007 στις Βρυξέλλες |
Παράλληλα εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομολόγος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Βοστώνης. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 - 1993). Το 1993 διορίστηκε Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο Διοικητής της Τράπεζας παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε
το 2010. Να σημειωθεί ότι έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994 - 1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993 - 1995) κ.α.[2] Παράλληλα με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα. Την περίοδο 1975 - 1984 υπήρξε Επίκουρος Καθηγητής και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εξελέγη Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[2] Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[3] Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, δομής και λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, νομισματικής ανάλυσης και πολιτικής, καθώς και για θέματα που αφορούν στην οικονομική απόδοση, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[4]
Το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.[5][6] Είναι πρώην μέλος της παγκόσμιας μη κυβερνητικής οργάνωσης "Τριμερής Επιτροπή" (Trilateral Commission).[7][8] (πηγή: el.wikipedia.org)
Σταδιοδρομία λαμπρή και είναι αξιέπαινος που τα κατάφερε.
Αλλά το γεγονός ότι βρίσκεται, αυτή τη στιγμή, με τα ινία του κράτους στα χέρια του, χωρίς λαϊκή εντολή μόνο "Αφρικανικό Όνειρο" μπορεί να χαρακτηριστεί. Πρόκειται για έναν καλό υπάλληλο που είναι καλά σπουδαγμένος και εκπαιδευμένος να εφαρμόζει ότι του λένε τα αφεντικά του. Βρέθηκε να κυβερνά μια χώρα, που υποτίθεται ότι είναι, ανεξάρτητη και αυτόνομη.
Μέχρι πριν 40 χρόνια διάλεγαν ένα συνταρματαρχούλη και τον τοποθετούσαν στην εξουσία.
Με την "νέα τάξη των πραγμάτων" έχουμε νέα ήθη και νέα κόλπα.
Εκείνα τα χρόνια τους εγκάθετους τους τοποθετούσαν με τη βία και σε κόντρα με το εκάστοτε ισχύον πολιτικό σύστημα.
Τώρα ο εγκάθετος έρχεται με την πλήρη συμφωνία των πολιτικών παραγόντων μήπως μπορέσουν και σώσουν το τομάρι τους.
Ζούμε την πλήρη απαξίωση κάθε έννοιας Δημοκρατίας, Ελεύθερης Βούλησης και Πολιτικής συνείδησης.
Αφήσαμε την πολιτική, δηλαδή την κοινωνία σε δημοσίους υπαλλήλους, δικαστικούς, τραπεζικούς που τους δίνουμε και έναν επιπλέον τίτλο "Ανώτερος" ή "Ανώτατος" αλλά δεν παύει να είναι, απλώς, ένας υπάλληλος.
Άνθρωποι που ποτέ δεν δούλεψαν εξασκώντας ένα επάγγελμα που δεν θα ικανοποιούσε μόνο τις προσωπικές τους ανάγκες αλλά θα μπορούσε να προσφέρει βιωτικό επίπεδο και σε άλλους, αγωνιζόμενος για την διατήρηση της επιχείρησής του λαμβάνοντας, σοβαρά υπ' όψιν του την μοίρα αυτών των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου