Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κουνελιών δημοσιεύουμε τη συνέντευξη που πήραμε από την ομάδα The Voice of Rabbits. Τα κουνέλια είναι από τα πιο παρεξηγημένα ζώα συντροφιάς. Θεωρούνται βρώμικα, με μικρό προσδόκιμο ζωής, αναλώσιμα. Την αντίληψη αυτή έρχονται να αλλάξουν τα μέλη της ομάδας “Voice of Rabbits“. Αποκαθιστούν τη φήμη αυτών των αξιολάτρευτων χνουδωτών πλασμάτων, μας ενημερώνουν σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται, και εφιστούν την προσοχή μας στη σωστή φροντίδα και στις ανάγκες τους, δίνοντας φωνή σε πλάσματα που δεν έχουν δική τους φωνή καθώς δεν βγάζουν ήχους, ανυπεράσπιστα, ευαίσθητα, γλυκύτατα και ενδιαφέροντα. Πόσο καιρό δραστηριοποιήστε; Ποια ήταν η αφορμή;
Δήμητρα: Γενικότερα ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με τα κουνέλια λόγω του πρώτου επίσημα κατοικιδίου που είχα εγώ, όταν είχαμε πάει σε ένα pet shop και είδα εγώ ένα κουνέλι το οποίο μου κέντρισε πάρα πολύ το ενδιαφέρον. Την πήρα γιατί κι εγώ τότε δεν ήξερα ότι μπορείς να υιοθετήσεις ένα κουνέλι και ακολούθησα λανθασμένα τις οδηγίες του pet shop με αποτέλεσμα να έχω ένα ζώο το οποίο κάθε τρεις και λίγο αρρώσταινε. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι εμφάνισε καρκίνο στη μήτρα επειδή ήταν αστείρωτη προφανώς, γιατί κι εμένα μου είχαν πει ότι δεν έπρεπε να τη στειρώσω. Έτσι πήγα σε μία κτηνίατρο με εξειδίκευση στα εξωτικά ζώα, μου είπε όλα όσα πρέπει να ξέρω κι εμείς με τη σειρά μας αποφασίσαμε από’ κει και πέρα ότι θέλουμε να βοηθήσουμε όσο πιο πολύ γίνεται με το να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας με τον κόσμο.
Με τις διασώσεις έχουμε ξεκινήσει εδώ και περίπου τρία χρόνια από την πρώτη πανδημία όταν μας έστειλαν μήνυμα να μας πουν για κάποια κουνέλια τα οποία υπήρχαν στη Μητρόπολη στο Κερατσίνι. Για αρχή νομίζαμε ότι ήταν μόνο ένα το οποίο γυρνούσε στο δρόμο και ήθελε διάσωση, εν τέλει είδαμε πολλά περισσότερα ζώα εκεί πέρα, κι επειδή δεν μπορέσαμε να κλείσουμε τα μάτια μας τα διασώσαμε όλα.
Ποια είναι η κατάσταση σε σχέση με τα κουνέλια στην Ελλάδα; Ποια είναι η επικρατούσα αντίληψη των Ελλήνων σε σχέση με τα κουνέλια;
Άγγελος: Η κατάσταση σχετικά με τα κουνέλια στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολη.
Αλεξάνδρα: Δεν υπάρχει νομοθεσία που να καλύπτει τα ζώα αυτά, όπως δεν καλύπτει τίποτα άλλο πέρα απ’ το σκύλο και τη γάτα. Θα πρέπει όσοι πωλούν κουνέλια, χάμστερ, ινδικά χοιρίδια, πτηνά και ψάρια, να εξασφαλίζουν τη σωστή τους διαβίωση, δίνοντας τις κατάλληλες οδηγίες στο νέο κηδεμόνα, και συμβουλεύοντάς τον να τσιπάρει το ζώο.
Δήμητρα: Υπάρχει η αντίληψη ότι είναι αναλώσιμα. Και στις υιοθεσίες μου είχε τύχει ένα περιστατικό, μία μάνα που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε “γεια σας, θέλω 3 κουνέλια, ένα για να παίζει κάθε παιδί ώστε να μην τσακώνονται”. Κι όταν της είπα ότι 3 κουνέλια ισοδυναμούν με περίπου 100-150 ευρώ το μήνα, θέλουν εκπαίδευση για το πώς θα συνυπάρξουν, χρειάζονται ησυχία, δεν είναι για παιχνίδι, “ωραία θα τα πάμε στο χωράφι του παππού που είναι κι οι πάπιες.” Γενικά ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι αυτό το πλάσμα που θα πάρει για να το έχει μες στο σπίτι του θα πρέπει να αποτελεί μέλος της οικογένειάς του.
Άγγελος: Σε όλο αυτό έχουν παίξει βέβαια ρόλο και οι κτηνίατροι και εξηγώ τί εννοώ. Το κομμάτι της διαχείρισης ενός εξωτικού ζώου όπως είναι τα κουνέλια το έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο γιατί είμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση σε επικοινωνία με εξειδικευμένους κτηνιάτρους, διαβάζουμε ξένα site και φυσικά από το πρακτικό κομμάτι που είναι η συντήρηση των ζώων. Άρα κάνουμε εφαρμογή κατευθείαν από την θεωρεία στην πράξη και όλο αυτό σε συνδυασμό της επίλυσης προβλημάτων του κόσμου ο οποίος μας εμπιστεύεται. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που θα έρθουμε σε κάποια αντιπαράθεση λανθασμένης πληροφορίας και εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Απ’ όσο γνωρίζουμε, το κομμάτι των εξωτικών ζώων δεν διδάσκεται στα ελληνικά πανεπιστήμια τόσο όσο το κομμάτι των σκύλων και των γατών, και αυτό έρχεται να παραποιήσει ή να δώσει τελείως διαφορετική προσέγγιση σε κάποιο θέμα από τις μεθόδους που εφαρμόζουμε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διχάζει τον κόσμο και να οδηγεί σε λάθος μονοπάτια για την διαχείριση ενός κουνελιού.
Ποια είναι η εμπειρία σας σε σχέση με τις εγκαταλείψεις κουνελιών;
Άγγελος: Πιο πολύ είναι το θέμα της ανευθυνότητας. Εδώ να πούμε το άλλο που κάνουν κάποιοι πωλητές. Βάζουν κουνέλια 20 ημερών για βιτρίνα. Το θέμα είναι ότι ο πωλητής δεν θα μπει πάντα στη διαδικασία να σου πει όλες τις ανάγκες του ζώου γιατί μπορεί να μην τις ξέρει κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι όταν μετά εσύ αφήσεις το κουνέλι ελεύθερο, κι αυτό θα’ χει απίστευτη συσσώρευση ενέργειας γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το έβγαζαν καθόλου από το κλουβί του, θα σου φάει ένα καλώδιο, θα σου δαγκώσει λίγο το έπιπλο, μπορεί να κάνει την ανάγκη του, και ξαφνικά θα βρεθεί μέσα σ’ ένα κάδο.
Αλεξάνδρα: Στην ηλικία των κουνελιών που ανέφερε ο Άγγελος πατούν και μ’ έναν ακόμα τρόπο: πωλούν τα κουνελάκια αυτά ως μίνι, δηλαδή λένε ότι θα φτάσουν πολύ το ένα κιλό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κουνέλια που είναι πάρα πολύ μικρά, έχουν απογαλακτιστεί πολύ νωρίς απ’ τη μητέρα τους, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την υγεία τους και τα προβλήματα που θα προκύψουν αργότερα, συν ότι ξαφνικά οι γονείς βρίσκουν μέσα στο σπίτι ένα ζώο που ξεπερνά το κιλό, που δεν έχει καμία διαφορά βέβαια, αλλά βλέπουν κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που αγόρασαν διότι μέσα σ’ όλα τα υπόλοιπα δεν γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε καθαρόαιμα κουνέλια, ράτσες, μίνι, κ.λπ. Όταν ένα κουνέλι που πρέπει να απογαλακτιστεί στους 2-2,5 μήνες, εμείς το παίρνουμε στις 20 μέρες, το ανοσοποιητικό του δεν έχει προλάβει να σταθεροποιηθεί, το ζώο δεν έχει πάρει τις βιταμίνες που χρειάζεται, δεν έχει μάθει πράγματα… Είναι σαν να παίρνουμε ένα νεογέννητο παιδάκι από τη μαμά του και να του λέμε “ζήσε μόνο σου”.
Τι ιδιαίτερες ανάγκες και προβλήματα υγείας έχουν τα κουνέλια; Πόσο απαιτητική είναι η φροντίδα τους;
Δήμητρα/Αλεξάνδρα: Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι. Δυστυχώς λανθασμένα επικρατεί η αντίληψη ότι τα κουνέλια μπορούν να φάνε π.χ. καλαμπόκι, ή να τους δώσεις μια φρυγανιά, ή μαρούλια, ή καρότα. Μιλάμε για ζώα που είναι αυστηρά χορτοφάγα. Ο κανόνας διατροφής των κουνελιών έχει ως εξής: 85% καλής ποιότητας χόρτο
10% φρέσκα χόρτα και λαχανικά
5% ξηρά τροφή τύπου πέλλετ
Θέλουμε μία ξηρά τροφή η οποία θα έχει ως βάση το χόρτο, θα δίνεται σε συγκεκριμένη ποσότητα ανάλογα με το βάρος του ζώου, και δεν θα φοβόμαστε ότι μπορεί να του προκαλέσει πρόβλημα. Έπειτα, υπάρχουν πάλι συμπληρωματικά ορισμένα φρέσκα χόρτα που γνωρίζουμε ότι δεν έχουν περιττό ασβέστιο, περιττά σάκχαρα… Η διατροφή τους θα πρέπει να είναι ισορροπημένη, γι’ αυτό θα πρέπει να ψάξει κανείς αρκετά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τους δίνει. Για παράδειγμα τα σάκχαρα φρούτων και λαχανικών μπορούν να προκαλέσουν διαβήτη, μπορούν να εθιστούν τα κουνέλια σε αυτά και μετά να μην τρώνε μετά αυτά που πρέπει, τα παχαίνουν σε σημείο όπου μετά έχουμε προβλήματα παθολογικά…
Τι ισχύει για τις στειρώσεις;
Αλεξάνδρα: Γενικά η στείρωση είναι ένα θέμα αρκετά σημαντικό για την καλή διαβίωση ενός κουνελιού κι οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Κατ’ αρχάς πρόκειται για ζώα τα οποία βρίσκονται σε κατάσταση αναπαραγωγής όλη τη μέρα, κάθε μέρα, όλο τον χρόνο. Βρίσκονται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας, είναι αναγκαίο να αναπαράγονται σε πολύ μεγάλους αριθμούς προκειμένου να επιβιώσει το είδος, επομένως δεν τίθεται ζήτημα περιόδου οίστρου όπως στα σκυλιά ή στις γάτες. Είναι πολύ πιθανόν αν δεν γίνει στείρωση να αναπτύξουν προβλήματα υγείας, είτε καρκίνο στους όρχεις τα αρσενικά, είτε πυομήτρες και καρκίνους στη μήτρα τα θηλυκά, σίγουρα όμως εμφανίζουν και κάποια ζητήματα συμπεριφοράς. Είναι πιο επιθετικά, κάνουν ζημιές, σίγουρα έχουν έντονη ερωτική συμπεριφορά.
Δήμητρα: Και κάτι πολύ σημαντικό που κολλάει στη στείρωση βλέπουν ως αρνητική συμπεριφορά το ότι τα κουνέλια μαρκάρουν στο σπίτι, βλέποντάς τα ως πολύ βρώμικα ζώα. Όταν βλέπουμε ένα κουνέλι να κάνει την ανάγκη του παντού δεν είναι επειδή είναι βρωμιάρικο, αλλά επειδή θέλει να δείξει ότι η περιοχή αυτή του ανήκει. Όταν, λοιπόν, εμείς το στειρώνουμε, ξεπερνάμε και αυτό το πρόβλημα, γιατί τα κουνέλια είναι πολύ εύκολο να εκπαιδευτούν ώστε να πηγαίνουν σε μία τουαλέτα και να κάνουν εκεί την ανάγκη τους. Είναι σαν τις γάτες σ’ αυτό το θέμα, είναι πολύ καθαρά ζώα. Η αλλαγή αυτής της ρουτίνας ενδέχεται το ζώο να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας και θα πρέπει να μιλήσει ο κηδεμόνας με τον εξειδικευμένο κτηνίατρο.
Πώς είναι η σχέση που μπορεί να αναπτύξει ένας άνθρωπος με ένα κουνέλι;
Αλεξάνδρα: Νομίζω ότι είναι ενδεικτικό ότι στο άκουσμα της ερώτησης χαμογελάσαμε κι οι τρεις. Είναι πολύ γλυκά πλάσματα. Σωστότερα, είναι πλάσματα με ισχυρό χαρακτήρα, και το καθένα έχει τη δική του προσωπικότητα.
Δήμητρα: Είναι ένας συνδυασμός γάτας και σκύλου.
Αλεξάνδρα: Στην πραγματικότητα ναι. Είναι πλάσματα που θα διεκδικήσουν το χάδι και την επαφή με τον άνθρωπο όπως οι σκύλοι, θέλουν την ανεξαρτησία τους όπως οι γάτες, μπορούν να εκπαιδευτούν ως προς την τουαλέτα, αλλά και στην υπακοή σε εντολές, στο όνομά τους, θα δείξουν την αγάπη τους με χάδια και φιλιά και χοροπηδήματα μέσα στο σπίτι… Ταυτόχρονα, όμως, είναι ζώα πολύ ευαίσθητα, δεν αντέχουν τις πολύ δυνατές φωνές, τις απότομες κινήσεις, τα σηκώματα από το έδαφος, οπότε καλό είναι ο εκάστοτε κηδεμόνας να έχει στο μυαλό του ότι πρέπει να προσεγγίσει το κουνέλι με βάση τις δικές του ανάγκες – να μην προσπαθεί να φέρει το κουνέλι στα δικά του μέτρα και επιθυμίες.
Άγγελος: Θέλουν σταθερότητα αυτά τα ζώα. Δεν θέλουν απότομες εναλλαγές, δηλαδή από εκεί που είσαι ήρεμος ξαφνικά να αρχίσεις να τρέχεις μέσα στο σπίτι, είναι ζώα της συνήθειας, τους αρέσει η ρουτίνα τους, δεν τους αρέσει να τους πειράζεις τα πράγματά τους, δεν τους αρέσει να τους καθαρίζεις το χώρο τους.
Δήμητρα: Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκ φύσεως είναι θηράματα, οπότε έχουν ακόμα στο ένστικτό τους να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δεν θα πρέπει να τους φερόμαστε όπως στο σκύλο, που τον παίρνουμε αγκαλιά, τον βάζουμε στον καναπέ, κι όλα καλά. Δεν μπορούμε να βγάλουμε κουνέλια έξω με λουρί, να τα σηκώνουμε, να τα πειράζουμε. Πρέπει κι εμείς ως ένα σημείο να σεβόμαστε τη φύση του ως θήραμα. Να το αφήνουμε στην ησυχία του, να το αφήνουμε να έρχεται αυτό σ’ εμάς, να μην το πλησιάζουμε εμείς, να κάνει κάτι με το ζόρι.
Πώς είναι μια μέρα από τη ζωή σας;
Άγγελος: Παράνοια. Εγώ συγκεκριμένα δουλεύω 8-4, παράλληλα μπορεί κάποιος να μου στείλει μήνυμα, να έχει απορίες, να έχει το ζώο του σε κίνδυνο, μπορεί να πετύχω κάποια δημοσίευση από κάποιον άνθρωπο που αντιμετωπίζει πρόβλημα, μπορεί στα ξαφνικά επειδή έχει μοιραστεί το προσωπικό μας τηλέφωνο να με πάρουν και να μου πουν “βρήκα ένα κουνέλι, έλα πιάστο”. Είναι ζόρι.
Αλεξάνδρα: Και υπάρχει και η φροντίδα των δικών μας ζώων, όσων φιλοξενούμε και των δικών μας κατοικιδίων επίσης.
Δήμητρα: Δουλεύω 8-3 και μετά όσο πάει γιατί κάνω και μια δεύτερη δουλειά, και δεν σταματάει το τηλέφωνο ποτέ να χτυπάει. Γενικά μία παράνοια.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει (νομοθετικά, κοινωνικά) για να βελτιωθεί η κατάσταση σε σχέση με τα κουνέλια στην Ελλάδα;
Άγγελος: Θεωρητικά ο νόμος υπάρχει. Ο νόμος λέει ότι οποιοδήποτε ζώο είναι εντός αστικού ιστού προστατεύεται από τον νόμο υπεράσπισης των ζώων. Πρακτικά αν δεν έχει σκύλο η οποιαδήποτε υπόθεση δεν θα ασχοληθεί κανένας με το πρόβλημά σου. Από τη στιγμή που φεύγει από το pet shop πρέπει να είναι τσιπαρισμένο και ταυτοποιημένο το ζώο, ένα barcode να αντιστοιχεί πολύ αδρά σε έναν αριθμό ταυτότητας ή σε ένα ΑΦΜ. Αυτό από μόνο του θα μειώσει δραματικά την κατάσταση με τα αδέσποτα.
Δήμητρα: Κάτι άλλο που πρέπει να γίνει είναι να αρχίσουν οι δημόσιοι φορείς να παίρνουν πιο σοβαρά τα ζώα γενικότερα, αλλά και τα ζώα πέρα απ’ τον σκύλο και τη γάτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρούμε κάποια ζώα κατοικίδια και κάποια όχι.
Αλεξάνδρα: Θα ήθελα να προσθέσω το εξής. Η απουσία της δημοτικής φροντίδας είναι εμφανής. Συζητάμε για την προσπάθεια που κάνουν 2-3-4 άνθρωποι τελείως εθελοντικά με πολύ μεγάλο προσωπικό και οικονομικό κόστος. Ανά πολύ τακτά χρονικά διαστήματα, εμείς αλλά και άλλες ομάδες, φροντίζουμε κουνέλια, κάνουμε εκκλήσεις οικονομικής βοήθειας σε ιδιώτες, ανθρώπους που πρέπει να στερηθούν ένα μικρό ή μεγαλύτερο ποσό για να βοηθήσουν, κι η απουσία του κράτους και των δήμων είναι εμφανέστατη. Μιλάμε για ζώα τα οποία είναι αδέσποτα, σε πολλές περιπτώσεις είναι αδέσποτα επειδή δεν υπάρχει σταθερό νομικό πλαίσιο που να τα προστατεύει και να τα υπερασπίζει, και δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά. Χρειαζόμαστε τώρα σταθερό πλαίσιο, χρειαζόμαστε τώρα ποινές, χρειαζόμαστε τώρα οικονομική ενίσχυση, χρειαζόμαστε υπευθυνότητα. Πρώτα αυτό, και μετά θα έρθει η ενημέρωση, η εκπαίδευση, και όλα. Πρέπει λίγο να φύγουμε από το “κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό”, γιατί αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου