Ας απομακρυνθούμε λίγο από το Σύνταγμα και την μεγαλειώδη παρέλαση του, και ας κατηφορίσουμε σε μια μικρή, φτωχική γειτονιά της Παλιάς Αθήνας να ζήσουμε μια διαφορετική επέτειο γεμάτη συγκίνηση και ανατριχίλα... Τον πάντοτε ήσυχο μικρό δρόμο της συνοικίας μου, στολίζουν τις μέρες των εορτών, όπως η χθεσινή, γυναικεία κεφάλια και κεφαλάκια κάθε ηλικίας, δροσερά ή μαραμένα, ροδαλά ή ωχρά, κάθε λογής και κοπής, καθώς προβάλουν από ψηλά ή χαμηλά παράθυρα.
Όμως, ο ήσυχος δρόμος της σχεδόν ερημικής μου συνοικίας δεν προσέλαβε χθες μόνο την συνήθη του, σε ήμερα αργίας, πανηγυρική όψη, αλλά είχε κάτι το επί πλέον, κάτι που φάνηκε νέο σε όλο τον εκεί κόσμο.
Είχε μυρτοστόλιστο, σημαιοστόλιστο και εικονοστόλιστο το Δημοτικό σχολείο του!
Το σχολείο εγκαταστάθηκε από της αρχής του σχολικού έτους και για πρώτη φορά φέτος οι γείτονές μου έβλεπαν ότι δικαιούνται και αυτοί να αισθανθούν το εξαιρετικό της ημέρας, έστω και από τα μύρτα μόνο, και τις σημαίες, και τις εικόνες του σχολείου. Να καταλάβουν ότι η χθεσινή ήταν ημέρα εθνικής εορτής, ημέρα την οποίαν ποτέ άλλοτε έως τώρα, δεν διέκρινε τίποτε το ξεχωριστό στο δρόμο μας και στην συνοικία μας.
Πολύ πρωί, μόλις το καινούργιο θέαμα χτύπησε στα μάτια των γειτόνων έτρεξαν αλληλοδιαδόχως όλοι να δούνε το σχολείο με την έκτακτη διακόσμηση του, να περιεργαστούν τις εικόνες των πολεμιστών του 21, να πούνε τις κρίσεις τους και να απομακρυνθούν ευχαριστημένοι.Οι δύο μπακάληδες του δρόμου ενθουσιάστηκαν και ξεδίπλωσαν τις σημαίες, τις οποίες ύψωναν έως τώρα, μόνο κατά τις μέρες των εκλογών. Και το κουρείο μας, έκαμε κάτι περισσότερο, διότι κάρφωσε και στόλισε γύρω- γύρω με μύρτα την εικόνα του Κολοκοτρώνη.
Αργά το μεσημέρι παρέλασαν χαρωπά όλα τα αγοράκια και τα κοριτσάκια μας τραγουδώντας περήφανα:Ω λυγηρόν και κοπτερόν σπαθί μου
Κι εσύ τουφέκι, φλογερόν πουλί μου
Εσείς τον Τούρκο σφάξατε
Τον τύραννον σπαράξατε
Ν΄αναστηθεί η Πατρίς μου.
Να ζήσει το σπαθί μου
Για της Πατρίδος την Ελευθερίαν
Για του Χριστού την Πίστην την Αγίαν
Γι΄αυτά τα δυο πολεμώ
Μ΄αυτά να ζήσω επιθυμώ
Και αν δε τα αποκτήσω,
Τι μ΄ωφελεί να ζήσω;
Η ήσυχη, μικρή μου συνοικία ήταν χθες αγνώριστη.
(βασισμένο σε εορταστικό αφιέρωμα της εφημερίδας ΚΑΙΡΟΙ του 1908)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου