Η συζήτηση της παρέας, μαζεμένης στο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς, αφορούσε στην απαγόρευση της κυκλοφορίας ληστρικών αναγνωσμάτων. Ξαφνικά κάποιος παλιός γνώριμος από το διπλανό τραπεζάκι ανακατεύτηκε στη κουβέντα μας:
-Κύριοι, όχι μόνο πρέπει να απαγορευτούν τα ληστρικά αναγνώσματα, αλλά και κάθε είδηση εφημερίδας που μπορεί να προκαλέσει ένα κακό παραδειγματισμό ή μια ολέθρια μίμηση.
»Γι΄αυτό ακριβώς αποφάσισα επί τέλους να βγάλω την πρωτότυπη εφημερίδα μου!
-Πρόκειται να βγάλετε εφημερίδα, κύριε; τον ρωτήσαμε όλοι με μια φωνή.
-Μάλιστα, κύριοι. Μια εφημερίδα που δεν θα μοιάζει με καμιά άλλη. Την «Εφημερίδα του Καλού». Στην εφημερίδα αυτή δεν θα βρίσκει θέση καμιά κακή πράξη. Ούτε ληστείες, ούτε κλοπές, ούτε απάτες, ούτε αυτοκτονίες, ούτε εγκλήματα, ούτε απαγωγές, ούτε ερωτικά δράματα, ούτε εμπρησμοί, απολύτως τίποτα κακό ή ολέθριο!
-Μα οι αναγνώστες της εφημερίδας σας θα αγνοούν εντελώς τι συμβαίνει στον Κόσμο και την Ελλάδα;
-Και τι θα ωφεληθούν, παρακαλώ, να γνωρίζουν ότι ο δείνα λήστεψε τον τάδε, ότι ο τάδε καταχράστηκε τον προϊστάμενό του, ο τάδε σκότωσε τον φίλο του ή την γυναίκα του, ο τάδε έπαθε αυτήν ή εκείνη την βρομοδουλειά;
»Κατά τι θα γίνει σοφότερος ή ευτυχέστερος;
»Αυτά είναι πράγματα που, για την τιμή της ανθρωπότητας και για το συμφέρον της, πρέπει να κρύβονται και να αποσιωπούνται...
»Η γάτα σκάβει το χώμα για να σκεπάσει τα περιττώματα της. Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε την ηθική, ούτε την αισθητική συναίσθηση της γάτας. Τα ανθρώπινα περιττώματα εκτίθενται κάθε πρωί και κάθε απόγευμα σε κοινή θέα από τις στήλες των εφημερίδων...
»Στις εφημερίδες λοιπόν του κακού, εγώ θα αντιτάξω την «Εφημερίδα του Καλού».
-Και τι θα περιέχει, κύριε η εφημερίδα σας;
-Μόνο καλές πράξεις και ευχάριστα γεγονότα!
-Και φαντάζεστε ότι θα είναι αρκετά για να γεμίσουν τόσα φύλλα;
-Υπεραρκετά μάλιστα. Αρκεί να τα αναζητήσει κανείς. Και αυτό ακριβώς θα κάνουν οι ρεπόρτερ. Αντί να τρέχουν στην Αστυνομία και στην Εισαγγελία για να τρυγούν το μέλι των λουλουδιών του κακού, θα φροντίζουν να πληροφορούνται κάθε καλή πράξη που έγινε στο εικοσιτετράωρο. Αυτό θα κάνουν και οι ανταποκριτές μου της επαρχίας και του εξωτερικού.
-Θα ανοίγετε λοιπόν την εφημερίδα μου και θα διαβάζετε πράξεις αυτοθυσίας και αλτρουισμού, πράξεις αυταπάρνησης και αφοσίωσης στο καθήκον, πράξεις γενικά κάθε ανθρώπινης αρετής. Και να είστε βέβαιοι πως θα χαίρετε η ψυχή σας...
-Να είστε κύριοι σίγουροι πως, βαθμηδόν, θα αρχίσετε και εσείς να μιμείσθε τις καλές πράξεις, και θα συντελέσετε έτσι ώστε ο κόσμος να γίνει καλύτερος...
Και λέγοντας τα τελευταία αυτά λόγια έβγαλε από τη τσέπη του το μπλοκάκι των συνδρομών.
-Δεν αμφιβάλω κύριοι πως θα σπεύσετε να γραφτείτε αμέσως συνδρομητές.
Σαν κακομαθημένοι άνθρωποι που είμαστε, καταληφτήκαμε από ομαδικό κολικό, και αρχίσαμε ένας-ένας να σηκώνεται και να βγαίνει βιαστικός από το ζαχαροπλαστείο.
Βγαίνοντας ακούσαμε τον μελλοντικό εκδότη να μας λέει:
-Αυτό που κάνετε κύριοι είναι μια κακή πράξη. Αλλά μην ανησυχείτε. Δεν θα γράψω τίποτα στην εφημερίδα μου, όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μη παραδειγματίζονται οι άλλοι!
Αυτά από τον Παύλο Νιρβάνα στην ΕΣΤΙΑ του 1929 παρακαλώ...
Από εμένα τώρα η εξής σκέψη-πρόταση:
Έχουμε τόσες και τόσες άσχετες Παγκόσμιες Ημέρες... –αυτή η Παγκόσμια Ημέρα Οργασμού εδώ μου κάθετε. Μήπως θα ήταν καλή ιδέα, μια φορά το χρόνο, οι εφημερίδες μας να «βγάζουν» και μια «Εφημερίδα του Καλού»;
Εσείς τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου