Η πτώση Άσαντ έχει φέρει μία λογική αν και δύσκολα διαχειρίσιμη ρευστότητα στα πολιτικά αλλά και στρατιωτικά πράγματα στην Συρία. Όσο περνούν οι ημέρες δύο μοιάζουν οι σταθερές: η πρώτη είναι πως μέχρι να υπάρξει συγκρότηση των έτερων στρατιωτικών και παραστρατιωτικών ομάδων στη χώρα η HTS έχει στα χέρια της την χώρα και η δεύτερη πως η Τουρκία είναι δεδομένα ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος ξένος παράγοντας εντός της χώρας σήμερα. Μόνο τυχαία δεν είναι η επίσκεψη του αρχηγού των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραήμ Καλίν στη Δαμασκό, λίγο μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τα αντανακλαστικά που δείχνει η Άγκυρα θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από δεδομένο όχι απλά πως γνώριζε το τι θα συμβεί αλλά και ότι έχει «ποντάρει» σε περισσότερους από έναν «παίχτες» προκειμένου να προκύψει η συγκεκριμένη κατάσταση.
Η Τουρκία επί χρόνια ανοιχτά στηρίζει το Εθνικό Στρατό της Συρίας αλλά ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας βρέθηκε στην καρδιά της Δαμασκού εν μέσω της συγκεκριμένης κατάστασης και η ευκολία με την οποία κινήθηκε στο επίκεντρο των γεγονότων ημέρα και νύχτα είναι δηλωτικά ότι οι σχέσεις και με την HTS είναι κάτι περισσότερο από αγαστές.
Η Τουρκία δεδομένα έχει τον πρώτο λόγο στις διαπραγματεύσεις με αυτούς που σήμερα χειρίζονται τα πάντα εντός της Συρίας. Η Άγκυρα έχει επίσης σύμφωνα με πληροφορίες εγκαταστήσει μετά από 13 χρόνια διακοπής διπλωματικών σχέσεων δικό της άνθρωπο στην Δαμασκό. Δεν πρόκειται για πρέσβη καθώς ο Ερντογάν δεν θέλει να προχωρήσει σε αναγνώριση της τζιχαντιστικής ομάδας που επικράτησε στην κούρσα διαδοχής του Άσαντ πριν το πράξουν οι δυτικές δυνάμεις. Αξίζει εδώ να υπογραμμιστεί πως η ΗΤS είναι και στην Τουρκία τοποθετημένη στην λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις εδώ και τουλάχιστον μία πενταετία.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας έχει δεδομένα ξοδέψει πέρα από χρήματα και σημαντικούς διπλωματικούς πόρους για να φτάσει η χώρα του να έχει το πάνω χέρι σήμερα στην διαμόρφωση ή και στην χάραξη της επόμενης ημέρας στην περιοχή. Από το 2004 η Άγκυρα είχε ποικιλοτρόπως προσεγγίσει την Συρία και τον ίδιο τον Άσαντ… Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ έχει περάσει με έξοδα του Ταγίπ Ερντογάν ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Μαρμαρίδα τότε που οι δύο άνδρες είχαν βρει απευθείας δρόμο συνεννόησης. Ο εμφύλιος πόλεμος άλλαξε τις ισορροπίες και η επιλογή Άσαντ να χρησιμοποιήσει ακόμη και χημικά όπλα ενάντια στον λαό του για να κρατηθεί στην εξουσία έφεραν το μεγάλο ρήγμα το 2014. Μέσα από αυτή την διαδικασία η Τουρκία πέρασε στην καθαρή επιθετικότητα καταλαμβάνοντας σημαντικά εδάφη στα βόρεια της Συρίας και πλήττοντας συστηματικά τις θέσεις των Κούρδων της περιοχής.
Οι κινήσεις της Τουρκίας πέρα από σημαντική οργάνωση δείχνουν και προθέσεις. Είναι δεδομένο πως ανεξάρτητα από το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα σε μία κατάσταση που κάθε πρόβλεψη είναι «επικίνδυνη» η Τουρκία δεν θα «εκλιπαρεί» αλλά θα απαιτήσει. Με την κατάσταση ως έχει σήμερα θα πρέπει να θεωρείται από δύσκολο ως απίθανο να εκπληρωθεί το διαχρονικό αίτημα των Κούρδων για κρατική οντότητα ακόμη κι αν στον «παιχνίδι» εμπλακεί πιο ενεργά από όσο αναμένεται η Αμερική. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κακό παρελθόν με τους Κούρδους και έχει δηλώσει έστω και ανεπίσημα πως θέλει άμεση επιστροφή και των τελευταίων Αμερικανών στρατιωτών από την περιοχή.
Με την Ρωσία να δείχνει πως έχει πάρει την απόφαση να θυσιάσει τις μοναδικές της βάσεις στην Μεσόγειο σήμερα μόνο το Ισραήλ μοιάζει ικανό να μπει εμπόδιο στις επιδιώξεις τις Άγκυρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου