Ο Λιούις Χάμιλτον θα είναι οδηγός της Ferrari από το 2025, κάνοντας πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο, όπως δήλωσε ο ίδιος. Ήταν, όμως, η κίνηση της Scuderia σωστή εκτός από εντυπωσιακή; Σίγουρα από εμπορικής απόψεως η Ferrari έλαβε την καλύτερη δυνατή απόφαση, στρατολογώντας το μεγαλύτερο όνομα του grid.
Ο μεγαλύτερος γκουρού του μάρκετινγκ δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί καλύτερο σενάριο. Και η αγορά έδειξε αμέσως την άποψή της. Η μετοχή της Ferrari στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ανέβηκε κατά 10% μόλις μαθεύτηκαν τα νέα. Τα οικονομικά οφέλη της μετακίνησης του Χάμιλτον στην Ferrari θα γίνουν ακόμη πιο αισθητά από το 2025 και μετά, για τις δύο πλευρές.
Η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία συμπράττει, λοιπόν, με τον πιο επιτυχημένο οδηγό στην ιστορία. Μπορεί να είναι, όντως, ένα παιδικό όνειρο του Χάμιλτον που θα γίνει πραγματικότητα. Μπορεί, επίσης, το συμβόλαιο του Λιούις με την Ferrari να είναι μυθικό.
Ωστόσο ο Χάμιλτον είναι πάνω από όλα ένα ανταγωνιστικό όν. Και δεν θα έκανε μία τόσο μεγάλη αλλαγή στην καριέρα του εάν δεν ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορεί να κερδίσει με το Cavallino Rampante.
Η φημολογούμενη διάρκεια του συμβολαίου που υπέγραψε ο Χάμιλτον -2+1 έτη- αποκαλύπτει πολλά για το σκεπτικό της απόφασης από την πλευρά του Λιούις. Στόχος του δεν είναι το 2025 αλλά το 2026 και η νέα φόρμουλα των PU.
Είναι εξαιρετικά πιθανό ο Χάμιλτον να πείστηκε από τα όσα του παρουσίασαν οι Βασέρ και Έλκαν σχετικά με το project της Scuderia. Σε μεγαλύτερο βαθμό, τουλάχιστον, από ότι συνέβη με το αντίστοιχο project της Mercedes, του οποίου σίγουρα είχε γνώση.
Υποθέτοντας, λοιπόν, ότι η Ferrari θα είναι όντως ανταγωνιστική το 2026, ας εξετάσουμε το εάν η απόφαση της για οδηγικό δίδυμο Χάμιλτον-Λεκλέρ είναι σωστή από αγωνιστικής απόψεως. Η μεγαλύτερη πρόκληση
Σίγουρα η συνύπαρξη του Χάμιλτον με τον Λεκλέρ θα είναι μία μεγάλη πρόκληση τόσο για τον ίδιο τον Λιούις όσο και για την Ferrari. Ο Μονεγάσκος θα είναι ίσως ο δυσκολότερος teammate που είχε ποτέ ο Χάμιλτον αν εξαιρέσουμε τον Αλόνσο στην McLaren του 2007.
Τότε ο Χάμιλτον είχε καταφέρει εν τέλει να πάρει την ομάδα με το μέρος του και να κερδίσει τις εντυπώσεις από τον Ισπανό. Ωστόσο υπάρχουν δύο σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο περιπτώσεων αυτών.
Το 2007 ο Χάμιλτον ήταν ένας rookie. Αγωνιζόταν χωρίς να του ασκείται πίεση για άμεσα αποτελέσματα από την ομάδα ή τον τύπο. Η συνύπαρξη του με τον Αλόνσο μόνο καλό θα του έκανε και αυτό το γνώριζαν τόσο εκείνος όσο και η ομάδα.
Φυσικά, ο Λιούις απέδειξε τότε ότι μαθαίνει πολύ γρήγορα! Όχι μόνο στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν έναν ταχύ οδηγό πρωταθλητή. Αλλά και στο πώς να χειρίζεται τα media και να ασκεί πολιτική εντός της ομάδας.
Δέκα οκτώ χρόνια μετά, όμως, δεν θα έχει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Είναι το μεγαλύτερο όνομα στο grid και όλα τα φώτα θα είναι επάνω του. Ο Λεκλέρ μπορεί να μην είναι rookie. Ωστόσο δεν έχει σε καμιά περίπτωση το stauts του Χάμιλτον για την ώρα. Κατά συνέπεια δεν θα νιώθει και την ίδια πίεση.
Do you speak English?
Επιπλέον η McLaren είναι μια βρετανική ομάδα, ενώ η Ferrari είναι ιταλική. Όσο και εάν το περιβάλλον της F1 είναι διεθνοποιημένο, αυτές οι λεπτομέρειες παίζουν ακόμη ρόλο. Κάτι ξέρει και ο Νάιτζελ Μάνσελ επ’ αυτού. Ο Χάμιλτον κέρδισε πολύ εύκολα την συμπάθεια των -Βρετανών κατά κύριο λόγο- μηχανικών της Mclaren.
Η Ferrari, όμως, είναι μια διαφορετική ιστορία. Οι μηχανικοί εκτός του ότι είναι Ιταλοί, μιλάνε και κυρίως στα Ιταλικά μεταξύ τους. Επιπλέον γνωρίζουν τον Λεκλέρ -ο οποίος επίσης μιλάει Ιταλικά- από μικρό παιδί. Ο Σαρλ είναι μέλος της οικογένειας της Ferrari εδώ και πολλά χρόνια, ο Λιούις όχι.
Θα πει κανείς, ότι οι μηχανικοί -όπως και τα μέλη του management- γνωρίζουν Αγγλικά και ότι αυτά είναι προβλήματα που ξεπερνιούνται εάν υπάρχει θέληση. Ότι και ο Σουμάχερ δεν γνώριζε Ιταλικά, όμως οι μηχανικοί τον λάτρευαν.
Πιστεύουμε ότι η περίπτωση Χάμιλτον ουδεμία σχέση έχει με εκείνη του Σουμάχερ. Ο Μίχαελ είχε πάει στην Ferrari έχοντας μόλις κατακτήσει δύο πρωταθλήματα με μία άλλη ομάδα και γνωρίζοντας ότι θυσιάζει ένα -ίσως και δύο πρωταθλήματα- για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Scuderia.
Επιπλέον, ο Σουμάχερ πήγε στο prime του στο Μαρανέλο, ενώ η καριέρα του Χάμιλτον πλησιάζει προς το τέλος της. Όλοι στην Ferrari γνώριζαν το 1996 ότι είχαν τον καλύτερο -και με διαφορά- οδηγό του κόσμου στην διάθεσή τους. Τα μέλη της Ferrari έβλεπαν τον Σουμάχερ περίπου ως τον άνθρωπο που ήρθε να βγάλει την Ferrari από την μετριότητα.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα δουν με τον ίδιο τρόπο και τον Χάμιλτον, έναν οδηγό ο οποίος έτρεχε σε όλη την καριέρα του για λογαριασμό της Mercedes. Σίγουρα το έργο του Λιούις σε αυτόν τον τομέα θα είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι το 2007 ή το 2013.
Κατατακτήριες εναντίον αγώνα
Φυσικά, το χρονόμετρο θα είναι ο απόλυτος κριτής. Και εάν ο Λιούις αποδειχθεί ανώτερος συνολικά του Λεκλέρ τότε θα πάρει και την ευνοϊκή μεταχείριση από την ομάδα. Έτσι συνέβαινε πάντοτε στην F1.
Πιστεύουμε ότι δύσκολα ο Χάμιλτον θα κοντράρει τον Λεκλέρ σε ρυθμό κατατακτήριων. Ο Μονεγάσκος είναι, ίσως, ο κορυφαίος qualifier στην F1. Βέβαια, ο Χάμιλτον έχει τεράστια εμπειρία και είναι κορυφαίος στην διαχείριση των ελαστικών.
Κατά συνέπεια θα ποντάρει περισσότερο στην στρατηγική κατά την διάρκεια των Grand Prix για να επικρατήσει του Λεκλέρ. Μία τέτοια προσέγγιση θα ευνοούταν εάν η Ferrari είχε μακράν το καλύτερο μονοθέσιο το 2026.
Ωστόσο εάν η Red Bull ή η Mercedes είναι κοντά, σε ρυθμό τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τον Χάμιλτον σε περίπτωση που χάνει συστηματικά στις κατατακτήριες από τον Λεκλέρ. Σε μία τέτοια περίπτωση ο Λιούις θα πρέπει να κερδίσει τον Σαρλ στο δικό του παιχνίδι και μέσα στο σπίτι του. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε μία μεγαλύτερη πρόκληση για έναν οδηγό ο οποίος το 2026 θα είναι 41 ετών.
Ο εσωτερικός πόλεμος
Και η Ferrari; Ήταν, τελικά, σωστή η κίνησή της να πάρει τον Χάμιλτον ή το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να «κάψει» τον Λεκλέρ; Θα σημειώσουμε εδώ ότι Έντσο Φεράρι πάντα επιθυμούσε οι οδηγοί του να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Δεν γνώριζε την έννοια του νούμερο 1 οδηγού.
Από τον θάνατο του ιδρυτή της, βέβαια, η Scuderia έχει παρεκκλίνει αρκετές φορές από αυτήν τη γραμμή. Ωστόσο η περίπτωση των Χάμιλτον-Λεκλέρ δείχνει για την ώρα να είναι ένα σενάριο τύπου: ας κερδίσει ο καλύτερος.
Σε περίπτωση, όμως, που η Red Bull είναι ανταγωνιστική και το 2026, ίσως η απόφαση αυτή στοιχήσει στην Ferrari ένα ή και περισσότερα πρωταθλήματα. Εκτός και εάν ένας από τους δύο οδηγούς της αποδεχτεί από νωρίς τον ρόλο του νούμερο 2. Κάτι στο οποίο δεν θα ήταν σοφό να ποντάρουμε για την ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου