Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Για να μην ξεχνούν οι παλαιοί και να θυμούνται οι νέοι.

Για να μην ξεχνούν οι παλαιοί και να θυμούνται οι νέοι.
Η οικονομική κατάρρευση της χώρας, μετά την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και την καταλήστευση των περιουσιών (κινητών και ακινήτων) από τους χρηματιστηριακούς γύπες και ύαινες, και την εν συνεχεία παρέμβαση του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την δήθεν διάσωση της χώρας μας από την δήθεν χρεωκοπία, με οικονομική βοήθεια, με οδήγησε σε ένα άλλο περιστατικό οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, το
1947, από την Αμερική.

Τον Απρίλιο του 1947, ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα Πολ Πόρτερ, προκειμένου η κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ελλάδα να λάβει οικονομική βοήθεια από τις Η.Π.Α, βάση του Δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ, υπέβαλλε μια έκθεση 190 σελίδων, (την επονομαζόμενη έκθεση Πόρτερ), στην Γερουσία των Η.Π.Α

Σε αυτή την έκθεση ο Πρεσβευτής ήταν καταπέλτης κατά του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου της εποχής. “Διεφθαρμένοι και αντιδραστικοί πολιτικοί, κερδοσκόποι επιχειρηματίες, κοινωνικά ανάλγητη ολιγαρχία, που ζούσε με προκλητική πολυτέλεια, ενώ η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού υπέφερε από ανέχεια...”.

Το «καθεστώς της Αθήνας» περιγραφόταν ως «αυταρχικό», η δημόσια διοίκηση αναποτελεσματική, διαβρωμένη από επιχειρηματικά συμφέροντα, υποταγμένη πλήρως στο πελατειακό πολιτικό σύστημα.
(Είχαν αλλάζει εφτά!!!! κυβερνήσεις μέσα σε δύο χρόνια)
Πολλά τα λεφτά Άρη!!!!!
Σας θυμίζει τίποτα!!!!;;;;

Τα αίτια «της κομμουνιστικής εξέγερσης», ο Πρέσβης, τα απέδιδε στο ισχύον πολιτικοοικονομικό σύστημα...

Αυτοί, και πολλοί άλλοι λόγοι, ήταν που πρότεινε στην Γερουσία την εγκαθίδρυση ενός ασφυκτικού ελέγχου, (σας θυμίζει τίποτα;;;), από την αμερικανική αποστολή για τη βοήθεια, αλλά και ουσιαστική κηδεμονία, (κηδεμονία τότε, κηδεμονία και τώρα),συνολικά του ελληνικού καθεστώτος

Και κατέληγε: «Έως ότου βρεθεί μια ηγεσία και μετατραπεί σε πραγματική δύναμη στην Ελλάδα, θα είναι δύσκολο για την ξένη οικονομική βοήθεια να εξυπηρετήσει οποιονδήποτε άλλο σκοπό από τη διαιώνιση του θλιβερού status quo...».

Στόχοι του σχεδίου Μάρσαλ ήταν: Να ενταθεί η παραγωγική διαδικασία, να επιτευχθεί οικονομική, δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα, να εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή συνεργασία και να ενισχυθούν οι εξαγωγές. 

Κάτι μου θυμίζει…..!!!!!!, βρε κάτι μου θυμίζει….!!!!

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το συνολικό ποσό της βοήθειας του Σχεδίου Μάρσαλ προς την Ελλάδα (1948-1952/3) ήταν 946,4 εκατ. δολ. Σε δραχμές «μεταφράζεται» σε 13,106 δισ.

Η κάθε είδους βοήθεια στην Ελλάδα (πλην της ΟΥΝΡΑ, της βρετανικής και της στρατιωτικής) την ευρύτερη περίοδο (1944-1953) εκτιμάται από την Τράπεζα της Ελλάδος σε 1.176 εκ. δολ.

Σύμφωνα με τον Αγγ. Αγγελόπουλο, (Έλληνας οικονομολόγος, πανεπιστημιακός, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών 1904 - Αθήνα, 27 Απριλίου 1995),: «Το ποσό αυτό (υπολογίζει το συνολικό των 2,138 εκ. δολ.) είναι: α) μεγαλύτερο από το ποσό που έλαβε οιαδήποτε άλλη χώρα αναλογικά με τον πληθυσμό της σε εξωτερική βοήθεια, β) κάτι περισσότερο από τέσσερις φορές απ ό,τι ήταν το προπολεμικό εθνικό εισόδημα της Ελλάδας και γ) μεγαλύτερο από τα εξωτερικά δάνεια που πραγματικά εισέπραξε η Ελλάς από την επανάσταση του 1821 έως το 1930, δηλαδή σε διάστημα 110 ετών...». Σύμφωνα με διάφορες πηγές το 65% της βοήθειας κατέληξε στις τσέπες των ημετέρων και μόνον το 35% στον πεινασμένο Ελληνικό λαό.

Αυτά συν’ έβαιναν εν έτη 1947. Διαφθορά, διαπλοκή, αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, επιχειρηματικά συμφέροντα και έναν στενάζοντα από φτώχεια λαό!

Ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα 71!!!! χρόνια αργότερα!.

Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά είναι όχι διότι, ενδεχομένως, δεν τα γνωρίζουν οι παλαιοί της ηλικίας μου, αλλά να τα υπενθυμίσω σε αυτούς και να τα μάθουν και να τα θυμούνται οι νέοι, και να τα χρησιμοποιήσουν ως μέτρο σύγκρισης την ώρα της κάλπης. Τους προτρέπω δε να προσέξουν τις υπογραμμισμένες, από εμένα, λέξεις. Ίσως προβληματιστούν.

Aν εξαφανιστούν οι ελέφαντες και επικρατήσουν τα χρυσόψαρα…. η παρουσία μας θα είναι σύντομη!.

Σπύρος Η. Καραπιδάκης Ν.Υ. 05/11/18


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου