Το σκεπτικό με το οποίο οι δικαστές «έδεσαν» την εγκληματική οργάνωση με απόλυτο αρχηγό τον Μιχαλολιάκο, που είχε την εξουσία και ευθύνη των τελικών αποφάσεων - Είχαν ναζιστική ιδεολογία - «Στοχευμένη και οργανωμένη» η δολοφονία Φύσσα - Πολιτικό και ιδεολογικό το κίνητρό της - Ο Ρουπακιάς εκτέλεσε συγκεκριμένο σχέδιο και εντολή Ενάμιση χρόνο μετά την έκδοση της καταδικαστικής ετυμηγορίας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, η οποία έστειλε στη φυλακή τον Νίκο Μιχαλολιάκο και πρώην βουλευτές του κόμματος εκδόθηκε και η απόφαση του δικαστηρίου.
Στην απόφαση, που απαριθμεί περίπου 12.000 σελίδες αναπτύσσεται το σκεπτικό του δικαστηρίου με το οποίο οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, καταδικάσθηκαν ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, «η οποία εκκολάφθηκε και στους κόλπους του πολιτικού σχηματισμού και μετέπειτα πολιτικού κόμματος και δραστηριοποιείτο υπό την κάλυψή του» και η οποία είχε «ιεραρχική δομή, με επικεφαλής τον αρχηγό της Νικόλαο Μιχαλολιάκο», ο οποίος και είχε την «αδιαμφισβήτητη εξουσία ως και την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων».
Στις χιλιάδες σελίδες της ιστορικής αυτής απόφασης γίνεται εκτενής αναφορά και στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, για την οποία αναφέρεται πως «ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης κινητοποίησης της ασφάλειας της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής, το δε κίνητρο ήταν πολιτικό ιδεολογικό». Μάλιστα, το δικαστήριο έκρινε πως «αβίαστα συνάγεται ότι το σχέδιο επίθεσης» σε βάρος του νεαρού μουσικού ήταν «στοχευμένο και οργανωμένο».
Πώς «δέθηκε» η εγκληματική οργάνωση
Ειδικότερα, στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι η «Χρυσή Αυγή ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως ολιγάριθμη ομάδα εθνικοσοσιαλιστικής επιμόρφωσης με επικεφαλής τον κατηγορούμενο Νικόλαο Μιχαλολιάκο, η οποία στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό κατά τα πρότυπα του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος με την επωνυμία λαϊκός σύνδεσμος Χρυσή Αυγή».
Το δικαστήριο αναφέρει πως «η ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης αποτυπώνεται σε έγγραφα της ίδιας της οργάνωσης από ιδρύσεως της». Ενδεικτικά κάποια από τα έγγραφα αυτά είναι: Κείμενο του Χρήστου Παππά με τίτλο χρυσή «Αυγή Όρκος 30/6/1983», άρθρα του κατηγορουμένου Νικόλαου Μιχαλολιάκου (1987) με τον τίτλο «Χίτλερ για χίλια χρόνια», ιδεολογική διακήρυξη - ένα κείμενο αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικό όπως και μεγάλος αριθμός φωτογραφιών, εγγράφων, βίντεο του Αδόλφου Χίτλερ ναζιστικά σύμβολα, στρατιωτικές στολές των ναζί, κ.ά.
Συνεχίζοντας η απόφαση αναφέρει: «Η ναζιστική αυτή ιδεολογία δεν άλλαξε από το 1992, ούτε οι υποστηρικτές αυτής απομακρύνθηκαν, όπως αβάσιμα οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται. Τούτο άλλωστε σαφώς προκύπτει από δηλώσεις, έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο, ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικό χαιρετισμό, ομιλίες εντός των γραφείων αλλά και δημόσια ,όπως ενδεικτικά αποσπάσματα δημοσιεύματα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» του 2006, δηλώσεις του Νίκου Μιχαλολιάκου, ομιλίες του και άλλα.
Τη ναζιστική ιδεολογία τους ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής την καθιστούσαν εμφανή πλην άλλων και με δερματοστιξία, όπως ο ναζιστικός αετός του Ιωάννη Λαγού, η σβάστικα του Ηλία Κασιδιάρη, το «Sieg Heil» του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, όπως και με άλλους τρόπους μεταξύ των οποίων και η εκπαίδευση ενηλίκων με το « χάιλ Χίτλερ».
«Αρχηγός ο Μιχαλολιάκος»
Όπως αναφέρει η απόφαση, κύριο χαρακτηριστικό της εγκληματικής οργάνωσης «η οποία εκκολάφθηκε και στους κόλπους του πολιτικού σχηματισμού και μετέπειτα πολιτικού κόμματος με την επωνυμία λαϊκός σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και δραστηριοποιείτο υπό την κάλυψη του, ήταν η ιεραρχική δομή της, με επικεφαλής τον αρχηγό της Νικόλαο Μιχαλολιάκο και «στη συνέχεια τους βουλευτές του κόμματος οι οποίοι είχαν οριστεί και περιφερειάρχες σε συνενωμένες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες για τον συντονισμό των δράσεων και τέλος τους υπεύθυνους κάθε τοπικής οργάνωσης που αποκαλούνταν πριν αρχές».
Η εγκληματική δράση τους δράση «σκοπό είχε την δια της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών αντιπάλων, των αντιφρονούντων και δια του τρόπου αυτού την επιβολή και διάδοση πολιτικών ιδεών και θεωριών». Η εγκληματική δε αυτή δράση «εκδηλωνόταν μέσω των τοπικών οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στην ιεραρχία στελέχους της».
Κατά την απόφαση «η ιεραρχική δομή της Χρυσής Αυγής ήταν τέτοια ώστε να εξασφαλίζει όχι μόνο ότι κάθε κατώτερο όργανο θα υπακούει στις εντολές του ανώτερου, αλλά περαιτέρω ότι καμιά κομματική ενέργεια δεν θα υλοποιείται χωρίς την ρητή εκ’ των προτέρων εντολή του ανώτερου οργάνου που φτάνει ως την κεντρική διοίκηση. Η αρχή αυτή επαναλαμβάνεται από τα στελέχη της οργάνωσης και αποτελεί αντικείμενο εγκυκλίων».
Σε ό,τι αφορά στον αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης, η απόφαση αναφέρει: «Η αρχή του αρχηγού αποδεικνύεται ότι διαπερνά την ιεραρχική δομή της εγκληματικής οργάνωσης από την αρχή της ίδρυσης της. Ο γενικός γραμματέας, ο αρχηγός, ο ανώτατος ηγέτης ο Νίκος Μιχαλολιάκος έχει την απόλυτη απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία ως και την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων. Η πίστη στον αρχηγό ανάγεται σε επίπεδο μεταφυσικής, εκδηλώνεται δε πανηγυρικά και με τη διαδικασία του όρκου (…) Η κεντρική διοίκηση ήξερε και τους επικεφαλής και τα μέλη και τους υποστηρικτές των τοπικών, έστελνε οδηγίες και λάμβανε γνώση για οποιαδήποτε πράξη των τοπικών και καμιά τοπική δεν άνοιγε καν αν δεν είχε την έγκριση του αρχηγού προσωπικά και του πολιτικού συμβουλίου».
Ακόμη, σύμφωνα με την απόφαση «από την αποδεικτική διαδικασία προέκυψε ότι κάθε παραβίαση της ιεραρχίας επέσυρε πειθαρχικές ποινές για μέλη τα οποία παράκουσαν εντολή που δόθηκε από ανώτερο όργανο». Υπεύθυνος στο πειθαρχικό συμβούλιο ήταν οι Λαγός και Παναγιώταρος, ενώ «οι πειθαρχικές ποινές περιελάμβαναν ακόμα και τον αποκλεισμό του αποπεμφθέντος από τα γραφεία».
«Επίλεκτες ομάδες» και το modus operandum
Σε ό,τι αφορά στην επιχειρησιακή δράση της εγκληματικής οργάνωσης η απόφαση αναφέρει: «Η επιχειρησιακή δράση της Χρυσής Αυγής έναντι τρίτων υλοποιείται από επίλεκτες ομάδες στελεχών, μελών, υποστηρικτών που ασπάζονται τους σκοπούς της και την ιδεολογία της, για την οποία τακτικές ήταν οι ιδεολογικού προσανατολισμού επιμορφωτικές συναντήσεις, όπου αναλύονται θέματα σχετικά με τις απόψεις και τους στόχους της Χρυσής Αυγής από ειδικούς ομιλητές. Πρόκειται για ομάδες ατόμων που συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαιδεύσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, κατείχαν σχεδόν όλοι παράνομα όπλα και επιτίθετο σε συγκεκριμένες ομάδες-στόχους.
Στα εξωτερικά γραφεία της Χρυσής Αυγής οι ομάδες αυτές αναφέρονται ως ομάδες ασφαλείας. Σε μπλούζες Χρυσαυγιτών αναγράφεται «ομάδες κρούσης», οι μάρτυρες τις αποκαλούσαν «τάγματα εφόδου», ενώ οι κατηγορούμενοι «ομάδες περιφρούρησης». Οι επιθέσεις τους είχαν πάρα πολλά κοινά στοιχεία, όπως αριθμός δραστών υπέρτερος απέναντι στα θύματα, μπλούζες Χρυσής Αυγής και πολλές φορές δήλωση ταυτότητας, μαχαίρια, κοντάρια, ξύλα και σίδερα ως όπλα, γρήγορος χρόνος εκτέλεσης 10 με 15 λεπτά, συχνά παράγγελμα τέλους επίθεσης και τα θύματα ήταν πάντα ιδεολογική αντίπαλοι της Χρυσής Αυγής οι μετανάστες. Αυτό ήταν το modus operandi των ομάδων αυτών, οι επιθέσεις των οποίων σημειώθηκαν σε όλη την Ελλάδα.
Τα μέλη των ομάδων αυτών εξασκούντο με όπλα διαφόρων ειδών και τύπων με σκοπό να εκπαιδευτούν και να εξοικειωθούν με αυτά. Κινούντο συντεταγμένα ως παραστρατιωτικές ομάδες με στρατιωτικά παραγγέλματα και στρατιωτικό βηματισμό. Η ομοιόμορφη αμφίεση τους αποτελούμενη κυρίως από ρούχα παραλλαγής, μαύρα ρούχα, αρβύλα, κράνη, ο εξοπλισμός τους με κοντάρια όπου ήταν τυλιγμένες σημαίες, σιδερολοστούς, ασπίδες και ρόπαλα, ο στρατιωτικός βηματισμό τους, τα παραγγέλματα, οι κραυγές, οι αρχές και τα συνθήματα όπως «αίμα τιμή Χρυσή Αυγή» και γενικά ο τρόπος που ενεργούσαν σκοπό είχε να προκαλέσει τον φόβο σε όποιον ήθελε να βρεθεί στο δρόμο τους».
Η εκπαίδευση και ο ρόλος Κασιδιάρη
Σύμφωνα με την απόφαση «βασική μέριμνα της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ήταν η εκπαίδευση κυρίως η σωματική των μελών, στελεχών αλλά και υποστηρικτών της και ειδικότερα όσον συγκροτούσαν τις προαναφερόμενες ομάδες. Επρόκειτο για σκληρή σωματική εκπαίδευση στο ύπαιθρο όπως στον ποταμών εδώ, στη λίμνη Δόξα, στο Φενεό Κορινθίας και αλλού όπου εκτός από τις βιοσωματικές ασκήσεις και εκτέλεση στρατιωτικών ασκήσεων και γυμνασίων, καταρρίχηση, έρπινγκ, αναρρίχηση κι άλλα εκπαιδεύονται επίσης τη χρήση πυροβόλων όπλων και μαχαιριών».
Όπως αναφέρει το δικαστήριο «βασικό ρόλο εκπαιδευτή» είχε αναλάβει ο Ηλίας Κασιδιάρης, «ρόλο τον οποίο του είχε αναθέσει ο ίδιος ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος με δήλωσή του στο ξενοδοχείο Στάνλεϊ όπου ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κασιδιάρης θα αναλάβει το κομμάτι της ιδεολογίας και εκπαίδευση στελεχών του κόμματος». Σύμφωνα με την απόφαση σκοπός των εκπαιδεύσεων αυτών ήταν η εξοικείωση των μελών σε συνθήκες μάχης και πάραστρατιωτικής δράσης. «Αποδεικνύεται ότι μέλη, οπαδοί και στελέχη ηγετικά και μη του κόμματος το εφοδιάζουν παράνομα με όπλα, κατείχαν αυτά και εξασκούντο σε αυτά, με στόχο αφενός την τόνωση της ψυχολογίας της βίας και της υπεροχής αφετέρου ανά πάσα στιγμή να είναι ικανοί και ετοιμοπόλεμοί στη μάχη του εθνικισμού και την επίτευξη των σκοπών της εγκληματικής αυτής οργάνωσης» αναφέρει το δικαστήριο.
Οι εχθροί και η ρητορική μίσους
Στην Χρυσή Αυγή -σύμφωνα με το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων- «τα θύματα της επιλέγοντο ανάμεσα σε κατηγορίες ανθρώπων που είχαν χαρακτηριστεί ως «εχθροί» (πρόσφυγες, μετανάστες, πολιτικοί αντίπαλοι κ.ά)» ενώ «η στοχοποίηση εκφράζεται μέσω της ρητορικής μίσους και της διαδικασίας «απανθρωποποίησής» των εχθρών, που στη συνέχεια γινόταν πράξη μέσα από τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου», τα οποία «υλοποιούσαν την πολιτική της Χρυσής Αυγής και γι’ αυτό δεν αποδοκιμάζοντο αλλά επιβραβεύοντο και η δράση τους επικροτείτο».
Στην απόφαση γίνεται αναλυτική αναφορά σε δηλώσεις βουλευτών και στελεχών σε προκηρύξεις και άρθρα όπου αναπαράγεται μια ρητορική μίσους. Μεταξύ άλλων, για το θέμα αυτό αναφέρεται: «Η δημόσια αυτή ρητορική μίσους του αρχηγού, της ηγετικής ομάδας ως και υψηλόβαθμων στελεχών του κόμματος απέναντι σε όσους σκέφτονται διαφορετικά, απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους, αντιφρονούντες, μετανάστες απέναντι σε κατηγορίες ανθρώπων που ανήκουν στους χαρακτηρισμένους εχθρούς του, καλλιεργούσαν την ιδέα και πράξη της φυλετικής υπεροχής, διαμόρφωναν σκόπιμα και όχι τυχαία σε ορισμένους οπαδούς στελέχη και μέλη αντίστοιχη συνείδηση, εξουδετέρωναν τους ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς και αναστολές τους και εξοικειώνουν αυτούς με τη χρήση βίας και με το έγκλημα. Η επιθετική αυτή δημόσια ρητορική γεμάτη μίσος και απροκάλυπτη βία διαμόρφωνε σε ορισμένους οπαδούς, μέλη και στελέχη που δρούσαν στα πλαίσια μιας οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία, πίστη σε πολιτικές και συνθήματα όπως «αίμα τιμή Χρυσή Αυγή», πειθαρχία και απόλυτη υπακοή των κατώτερων στους ανώτερους όπως τις στρατιωτικές μονάδες». Επίσης, διαμόρφωνε συνειδήσεις που υποβιβάζουν «σε κατώτερα ανθρώπινα όντα, τον αντιφρονούντα, τον πολιτικό αντίπαλο, τον μετανάστη» ενώ «πυροδοτούσε και διευκόλυνε την τέλεση των εγκληματικών πράξεων προς υλοποίηση των καταστατικών της οργάνωσης στόχων, ενοχοποιώντας το θύμα».
Αναφορικά με τους μετανάστες «η ρητορική αυτή αποτέλεσε μήνυμα, σήμα ότι το έθνος που κινδυνεύει πρέπει να απαλλαγεί από τους μη ανήκοντες στην φυλή», αναφέρει η απόφαση και συνεχίζει παραθέτοντας τα εξής. «Έτσι οι δράστες επειδή δρούσαν υπό την κάλυψη της ηγεσίας του κόμματος, εγκληματικές πράξεις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος αλλοδαπών εκλαμβάνονται ως υποχρέωση και καθήκον τους ως εθνικιστές να υλοποιήσουν την εξόντωση τους, συμβάλλοντας στην κάθαρση της φυλής». Ακόμη, κατά το δικαστήριο σαφώς προέκυψε πως καμία από τις εγκληματικές ενέργειες «δεν θα είχε γίνει σε αντίθεση με τη θέλησή της ηγεσίας και χωρίς τη γνώση της».
«Οργανωμένη η δολοφονία Φύσσα»
Στην απόφαση γίνεται εκτενής αναφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και στην ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας νεκροτομής στη σορό του νεαρού μουσικού. Όπως αναφέρει η απόφαση, τα τραύματα που έφερε ο αδικοχαμένος μουσικός, «όσο και εκείνα που επίσης διαπιστώθηκαν στη ράχη, στο μέτωπο, στα δάχτυλα και στις παλάμες του θύματος, αποδεικνύουν ότι το θύμα δέχτηκε επίθεση και χτυπήματα από τα μέλη της Χρυσής Αυγής, πριν το θανάσιμο τραυματισμό του».
Σύμφωνα με την απόφαση, «ο Παύλος Φύσσας δεν πρόλαβε να αντιδράσει απέναντι στον Γ. Ρουπακιά, ο οποίος ενεργώντας βάσει σχεδίου κινήθηκε πράγματι κυκλωτικά, σε σχέση με τους υπόλοιπους επιτιθέμενους χρυσαυγίτες που με τα αλλεπάλληλα κύματα επιθέσεων σε βάρος του Παύλου Φύσσα, ανέμεναν το Ρουπακιά να έρθει από διαφορετική κατεύθυνση και να αιφνιδιάσει τον Παύλο Φύσσα όπως και έγινε».
Η απόφαση αναφέρει πως ο Γ. Ρουπακιάς «δεν είχε οποιαδήποτε προσωπική σχέση, αντιπαλότητα, αντιδικία η αντιπαράθεση με το θύμα αλλά η εγκληματική του ενέργεια αποτέλεσε εκτέλεση συγκεκριμένου σχεδίου και εντολής». Και αυτό καθώς «από τις νόμιμες καταγεγραμμένες συνομιλίες των μελών της Χρυσής Αυγής από την ΕΥΠ προκύπτει ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν στόχος της Χρυσής Αυγής στην περιοχή του Πειραιά. Συνάγεται αβίαστα ότι το σχέδιο επίθεση σε βάρος του ήταν στοχευμένο και οργανωμένο».
Ακόμη, στην απόφαση γίνεται επίκληση των καταθέσεων των μαρτύρων και αναφέρεται πως ο καθ’ ομολογίαν δολοφόνος του μουσικού «δεν έδρασε μόνος του και αυτοβούλως» καθώς και ότι «η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα ήταν αποτέλεσμα της οργανωμένης κινητοποίησης της ασφάλειας της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας της Χρυσής Αυγής, το δε κίνητρο ήταν πολιτικό ιδεολογικό».
Κατά τους δικαστές, ο Γ. Ρουπακιάς «δεν ήταν ένας απλός ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής ούτε ένας τυχαίος περαστικός από τα γραφεία, όπως ισχυρίστηκε σε δηλώσεις του ο γενικός γραμματέας Νικόλαος Μιχαλολιάκος». Αντίθετα, «ήταν μέλος της τοπικής Νίκαιας ήδη από τον Ιούλιο του 2012 και μάλιστα μέλος του πενταμελούς της τοπικής Νικίας της Χρυσής Αυγής και συγκεκριμένα ήταν ταμίας».
Μάλιστα, για τους υπόλοιπους 15 συγκατηγορούμενους του Γ. Ρουπακιά που καταδικάστηκαν για συνεργεία στην ανθρωποκτονία του μουσικού ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, το δικαστήριο έκρινε ότι «δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες για την τέλεση του κακουργήματος και συγκεκριμένα κλίμα γενικότερης σύγχυσης και οχλαγωγίας, έντασης και εκφοβισμού του ευρισκομένου το σημεία αυτού Παύλο Φύσσα καθώς και της ολιγομελούς παρέας του, στην οποία συμμετείχαν και δύο νεαρές γυναίκες, με τον προπηλακισμό τούτων με ιαχές και ύβρεις καθώς και με τον ξυλοδαρμό τους εκ μέρους κάποιων από το τάγμα εφόδου».
«Επιχείρηση συγκάλυψης»
Το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους αυτής, «που συνιστούσε προετοιμασία εδάφους για την καίρια και μοιραία παρέμβαση του Ρουπακιά» ήταν ο Παύλος Φύσσας «να εγκλωβιστεί από αυτούς και έτσι να καταστεί ευάλωτος, ενώ παράλληλα ενδυνάμωσαν και ενθάρρυναν ψυχικά το Γ. Ρουπακιά, ο οποίος έχοντας πλέον την αίσθηση της αριθμητικής υπεροχής, της δύναμης και της ασφάλειας, έπληξε τον Παύλο Φύσσα αιφνιδιαστικά και απρόκλητα, επανειλημμένως στο αριστερό ημιθωράκιο, με συνέπεια εκ των πραγμάτων αυτών ως μόνη και αποκλειστική αιτία να επέλθει ο θάνατος του». Όπως αναφέρει το δικαστήριο χωρίς τα άτομα αυτά «ο Ρουπακιάς δεν θα πήγαινε μόνος του στο Κοράλλι, δεν θα τολμούσε μόνος του να μαχαιρώσει εν ψυχρώ το Φύσσα, με τον οποίο δεν είχε καμία διαφορά».
Τέλος, στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται λόγος «και για επιχείρηση συγκάλυψης της ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα από την ηγεσία και επιφανή στελέχη της Χρυσής Αυγής ενώ επισημαίνεται πως αυτή «έκλεισε τυπικά τα γραφεία της στη Νίκαια» και όπως προκύπτει «από τις τηλεφωνικές συνομιλίες των μελών της συγκεντρωνόταν πλέον στα γραφεία της τοπικής του Πειραιά». Ακόμη, «προέκυψε ότι ο Ι. Λαγός στην προσπάθεια συγκάλυψης που γινόταν έδινε εντολές «να καθαρίσουν τα σπίτια» δηλαδή να απαλλαγούν από όπλα και τυχόν άλλο υλικό ενοχοποιητικό για τη Χρυσή Αυγή». Μάλιστα, όσοι «κατηγορούμενοι γνώριζαν ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα, ενίοτε προσπαθούσαν να περάσουν την γραμμή ότι δεν είχαν ιδέα τι είχε συμβεί ενώ κάποιοι από αυτούς πέταξαν τα τηλέφωνά τους και τα αντικατέστησαν με καινούργια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου