Στη δεύτερή του παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχε σε δεύτερο τελικό (από την τετράκωπο το 2016 στο μονό σκιφ το 2021) και πέτυχε αυτό που δεν είχε καταφέρει κανένας άλλος κωπηλάτης στο παρελθόν: Να χαρίσει στη χώρα μας το πρώτο της χρυσό στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Στα 24 του χρόνια ο Στέφανος Ντούσκος έφτασε εκεί που ονειρεύονταν ως έφηβος, κι η σημερινή τεράστια επιτυχία του είναι μία ακόμη επιβεβαίωση του ότι όποιος προσπαθεί πραγματικά και αφοσιώνεται στο στόχο του δεν υπάρχει περίπτωση να μη δικαιωθεί κάποια στιγμή.Από τον στόχο του τελικού στο χρυσό
Στις 14 Ιουλίου λίγο πριν αναχωρήσει η ελληνική αποστολή για το Τόκιο ο Στέφανος μιλώντας στον συνάδελφο Κώστα Χολίδη και στο Sport24.gr έλεγε για τους στόχους του στην Ιαπωνία; «Θέλω να προκριθώ στον τελικό, κάτι που δεν έχει ξαναζήσει Έλληνας. Γνωρίζω ότι είναι πολύ δύσκολο. Έχω δουλέψει όμως πάρα πολύ γι’ αυτό. Οι διαφορές στους χρόνους μεταξύ όσων θα πάρουμε μέρος είναι μικρές. Αν κάποιος από τους αντιπάλους μου βρεθεί σε κακή μέρα και εγώ κάνω όσα έχω ετοιμάσει, δεν αποκλείεται να βρεθώ και στα μετάλλια».
Κι όχι απλά βρέθηκε, αλλά τους.. κατάπιε όλους με μία συγκλονιστική κούρσα, αναγκάζοντας τον προπονητή και μέντορα του Τζιάνι Ποστιλιόνε να τον χαρακτηρίσει ως «ο Χάμιλτον της κωπηλασίας»!
Γεννημένος στις 29 Μαρτίου 1997 στα Γιάννενα, ο ύψους 1.87 Στέφανος ασχολήθηκε από νωρίς με τον αθλητισμό και παρόλο που τα Γιάννενα είναι μια πόλη με παράδοση (και) στην κωπηλασία (αθλήτρια του ΝΟ Ιωαννίνων ήταν για παράδειγμα η Τόνια Σβάιερ που το όνομα της σίγουρα λέει πολλά στους παλαιότερους) αρχικά επέλεξε τον στίβο.
Όπως κλασσικά συμβαίνει στα «μικρά σπορ» η επίσκεψη κάποιων προπονητών στο σχολείο όπου αναζητούσαν υποψήφιους αθλητές, του κίνησε την περιέργεια και πήγε για δοκιμαστικό στην κωπηλασία, συνδυαζόντας για λίγο καιρό τα δύο σπορ, αλλά επιλέγοντας πολύ γρήγορα το δεύτερο.
Εξίσου γρήγορα βρέθηκε στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων το 2014 καθώς πλέον είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό το ταλέντο του για να ακολουθήσει η διετία που τα άλλαξε όλα. Τον Αύγουστο του 2015 καταλαμβάνει την 3η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23 μαζί με τον Πέτρου. Ήταν η πρώτη διεθνής συμμετοχή του συγκεκριμένου πληρώματος σε διεθνή διοργάνωση!
Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιά είχε την πρώτη μεγάλη αναποδιά όταν έμεινε έξω από το νερό για κάποιες εβδομάδες όταν υπέστη ράγισμα στο χέρι. Λίγους μήνες αργότερα συμμετείχε με την τετράκωπο (μαζί με Σπύρο Γιάνναρο, Γιάννη Πέτρου και Παναγιώτη Μαγδανή) σε αγώνες πρόκρισης για Ολυμπιακούς του Ρίο όπου πήραν την 4η θέση πίσω από τους 3ους Ρώσους που προκρίθηκαν.
Τέλη Ιουνίου όμως λίγο πριν τους Ολυμπιακούς οι Ρώσοι αποκλείστηκαν λόγω του γνωστού σκανδάλου ντόπινγκ και ενώ τα μέλη της Εθνικής ήταν στην Καστορία για προπονητικό καμπ, βρέθηκαν να ετοιμάζουν βαλίτσες για Βραζιλία όπου έφτασαν μέχρι και τον τελικό (μια τεράστια υπέρβαση).
Επιστρέφοντας όμως βρίσκεται μπροστά στο πρώτο μεγάλο σταυροδρόμι της ποδηλατικής του καριέρας. Με ύψος 1.87 κι αγωνιζόμενος στα ελαφριά σκιφ δεν μπορούσε να διατηρείται στα 80 κιλά κι όπως έχει παραδεχθεί στην ίδια συνέντευξη: «Ο κόσμος μπορεί να βλέπει την τελική εικόνα, αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί τις θυσίες που έκανα εγώ για να μείνω εντός ορίου. Δεν έτρωγα μεσημέρια, δεν έτρωγα το βράδυ. Μασούσα παγάκια και τσίχλες, για να ξεχάσω την πείνα μου. Δοκίμασα τον εαυτό μου, σωματικά και ψυχολογικά. Πάντα υπήρχε το ρίσκο να προκαλέσω ζημιά στον οργανισμό μου»
Έτσι λοιπόν παίρνει μεταγραφή στο βαρύ σκιφ, αλλά πριν στις 25/8/2016 κατακτά ένα ακόμη μετάλλιο με τον Πέτρου καθώς βγήκαν 2οι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23 στη δίκωπο.
Αυτό που δεν άλλαξε ήταν οι επιτυχίες καθώς και στη νέα του κατηγορία αναδείχθηκε δευτεραθλητής κόσμου, ωστόσο η πανδημία όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό επηρρέασε και τον ίδιο.
Στο πρώτο λοκ ντάουν ουσιαστικά δεν μπορούσε να μπει στο νερό, αλλά έχοντας προμηθευτεί από την Ομοσπονδία τα βασικά εργαλεία έκανε προπονήσεις στο σπίτι, καταφέρνοντας να διορθώσει πολλές τεχνικές ατέλειες, ενώ στο δεύτερο ήταν μαζί με την υπόλοιπη ομάδα στο κωπηλατικό κέντρο του Σχοινιά δουλεύοντας νυχθημερόν.
Αφού κατέκτησε τον Οκτώβριο του 2020 την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό ανδρών, ο Στέφανος τον Απρίλιο του 2021 πήγε στο Βαρέζε της Ιταλίας και την προ-Ολυμπιακή ρεγκάτα με μοναδικό στόχο την Ολυμπιακή πρόκριση και τα κατάφερε κι εκεί...
«Έχω δουλέψει πολύ τα τελευταία χρόνια για αυτόν τον αγώνα», έλεγε πριν το ταξίδι όπου πήρε την 1η θέση που του έδωσε το εισιτήριο για το Τόκιο.
Μάλιστα στην ίδια ρεγκάτα συμμετείχε και το πλήρωμα του διπλού ελαφριού σκιφ γυναικών (Φιτσιου, Αναστασιάδου) που είχαν πάρει τη 2η θέση κι ο Ντούσκος θα προκρινόταν μόνο αν έβγαινε πρώτος (η Ελλάδα μπορούσε να εξασφαλίσει μόνο μία Ολυμπιακή πρόκριση στο Βαρέζε και ο κανονισμός της World Rowing αναφέρει ότι την πρόκριση παίρνει το πλήρωμα που θα τερματίσει στην καλύτερη θέση).
Κι έτσι ταξίδεψε για την Ιαπωνία έχοντας στο μυαλό του: «... το ολυμπιακό μετάλλιο. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά έχω δουλέψει πολύ γι' αυτό».
Το πόσο δύσκολο είναι, προφανώς το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, αλλά το σίγουρο είναι ότι αυτό το μετάλλιο που φορά πλέον στο λαιμό του είναι από ατόφιο χρυσάφι και τώρα που το έκανε δικό του μπορεί να επιστρέψει και στα αγαπημένα του Γιάννενα για να δει τους δικούς του, τη λίμνη που ξεκίνησαν όλα, να πάρει κάποιες ανάσες και μετά πίσω στοι Σχοινιά για να ξεκινήσει η επιχείρηση Παρίσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου