Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, μια άλλη εξίσου επικίνδυνη «επιδημία» φαίνεται πως ταλαιπωρεί ορισμένους ασθενείς με Covid-19 έως και έξι μήνες μετά την αρχική μόλυνση Με τη μακρά Covid να εξακολουθεί να ταλανίζει αρκετούς ασθενείς μετά την ανάρρωση, οι ερευνητές έθεσαν υπό το μικροσκόπιο τους ακόμα ένα ανησυχητικό φαινόμενο στους ασθενείς που ανάρρωσαν από τη λοίμωξη COVID-19: τις αυξάνουσες περιπτώσεις υπεργλυκαιμίας (δηλαδή υψηλού σάκχαρου αίματος) που διαρκούν αρκετούς μήνες μετά την αρχική μόλυνση, υποδηλώνοντας τον κίνδυνο σακχαρώδους διαβήτη στους ασθενείς που τελικά ανάρρωσαν χωρίς προϋπάρχον ιατρικό ιστορικό.
Πιο συγκεκριμένα, μια ιταλική μελέτη εστιάσε σε 551 ασθενείς από το Μάρτιο του 2020 μέχρι το Μάιο του ίδιου χρόνου και διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί από τους ασθενείς που εισήχθησαν στο νοσοκομείο με συμπτώματα κορωνοϊού, παρουσιάσαν ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι συγκεκριμένοι ασθενείς δεν ήταν εξαρχής διαβητικοί, όπως σημειώνει ο επικεφαλής της έρευνας Paolo Fiorina, ιατρός στο Τμήμα Νεφρολογίας του Νοσοκομείου Παίδων της Βοστώνης: «Παρόλα αυτά, κατά τη νοσηλεία τους, περίπου το 46% των ασθενών εμφάνισαν αυξημένες τιμές σακχάρου. Επιπλέον, περίπου το 35% των πρόσφατα υπεργλυκαιμικών ασθενών παρέμειναν έτσι τουλάχιστον έξι μήνες μετά την αρχική μόλυνση» συμπληρώνει.
Τα στοιχεία και τα συμπεράσματα της έρευνας
Έξι μήνες μετά το εξιτήριο τους, η κατάσταση της υγείας των 551 αυτών ασθενών επανεξετάστηκε από τους ερευνητές. Αυτό που συμπέραναν είναι ότι οι συγκεκριμένοι ασθενείς, σε συγκριση με όσους δεν παρουσιάσαν κάποια μεταβολή στα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, είχαν τα εξής ανησυχητικά χαρακτηριστικά: μακρύτερη περίοδο νοσηλείας στο νοσοκομείο, πιο σοβαρά συμπτώματα της νόσου, μεγαλύτερη ανάγκη για οξυγόνο και αναπνευστήρα, ενώ και η ανάγκη για νοσηλεία τους στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ήταν εξίσου αυξημένη.
Πώς εξηγείται όμως αυτή η επιδείνωση στην υγεία τους και ποιες θα μπορούσαν να είναι οι μεταβλητές που τους επηρεάζουν; Για να διερευνήσουν περαιτέρω αυτό το φαίνομενο οι ερευνητές, χρησιμοποίησαν σε κάθε ασθενή έναν αισθητήρα που μετράει τη γλυκόζη του αίματος κατά την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο. Όσο περνούσαν οι μέρες της νοσηλείας, οι ερευνητές παρατήρησαν αρκετές διακυμάνσεις στις τιμές της γλυκόζης στους υπεργλυκαιμικούς ασθενείς, με μια σημαντική διαφοροποίηση στα επίπεδα των ορμονών: «Παρατηρήσαμε μια υπέρμετρη παραγωγή ινσουλίνης σε αυτούς τους ασθενείς» σημειώνει ο Paolo Fiorina. Επιπλέον, παρουσίασαν μη φυσιολογικά επίπεδα της προ-ινσουλίνης, την πρόδρομο ουσία της ινσουλίνης και δείκτες εξασθενημένης λειτουργίας των νησιδίων β-κυττάρων του παγκρέατος, τα οποία παράγουν ινσουλίνη: «Σύμφωνα με το ορμονικό προφίλ των ασθενών, είχε διαταραχθεί η ενδοκρινική λειτουργία του παγκρέατος σε αυτούς τους ασθενείς που νόσησαν με κορωνοϊό, με το φαινόμενο αυτό να επιμένει και μετά την ανάρρωση» καταλήγει.
Μια άλλη παρατήρηση σχετικά με τους υπεργλυκαιμικούς ασθενείς που σημειώνουν οι ερευνητές είναι μια σοβαρή μεταβολή στην ποσότητα των κυτοκινών, συμπεριλαμβανομένης της IL6 η οποία θεωρείται ως η υπεύθυνη κυτοκίνη για την καταιγίδα κυτοκινών που παρατηρείται στην λοίμωξη COVID-19, την ανεξέλεγκτη δηλαδή αντίδραση του ανοσοποιητικού μας συστήματος που μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές και ανάγκη νοσηλείας σε ΜΕΘ, ακόμη και σε θάνατο: «Θεωρήσαμε ότι αποτρέποντας την IL6 και πιθανόν και άλλες κυτοκίνες, θα ωφελούσε τη λειτουργία των β-κυττάρων» σημειώνει ο Fiorina, μια θεωρία που τελικά επιβεβαιώθηκε: οι ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε θεραπεία με τοσιλιζουμάμπη (tocilizumab) κατά της IL-6, παρουσιάσαν βελτίωση στον γλυκαιμικό τους δείκτη σε σύγκριση με εκείνους που δεν έλαβαν την αγωγή.
Όμως, ενώ η κατάσταση ορισμένων ασθενών βελτιώθηκε, υπήρξαν ασθενείς που εμφάνισαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετά το γεύμα και μη φυσιολογικές ορμόνες στο πάγκρεας την περίοδο μετά τη λοίμωξη.
«Η συγκεκριμένη έρευνα είναι και μια απο τις πρώτες που αναδεικνύει το γεγονός ότι ο κορωνοϊός επηρεάζει αρνητικά και το πάγκρεας, με μακροχρόνιες συνέπειες για την υγεία των ασθενών» καταλήγει ο Paolo Fiorina. Επισημαίνει επίσης την επικινδυνότητα της αύξησης του σακχαρώδη διαβήτη. Παρόλα αυτά, λόγω του αρχικού σταδίου της έρευνας, επισημαίνεται η ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου