Κωνσταντίνος Λουράντος: Ο «Θύμιος των φαρμακοποιών»

Συνδικαλιστής παλαιάς κοπής εδώ και 25 χρόνια, έγινε από «καραμανλικός μέχρι θανάτου» κομματάρχης του ΣΥΡΙΖΑ με 11.000 φαρμακεία-εκλογικά κέντρα - Eίχε απειλήσει «οι ασθενείς στο χώμα και οι φαρμακοποιοί στη φυλακή» για να διεκδικήσει ανεξόφλητα χρέη του Δημοσίου - Τελευταίο κεφάλαιο στη «βιογραφία» του η κόντρα με την κυβέρνηση για τα self tests και το ξέσπασμα για τα media που «παραποιούν» τα λεγόμενά του

Εκτός από το ότι είναι αφοσιωμένος υποστηρικτής του Θρύλου και ότι βρίσκεται επικεφαλής του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ) επί ένα τέταρτο του αιώνα, ότι λατρεύει την οικογένειά του, τη Σαρωνίδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Κύθηρα, δεν είναι πολλοί οι τομείς όπου επιδεικνύει σταθερότητα απόψεων ως παράγοντας της δημόσιας σφαίρας. Ιδιαίτερα ως προς τις εκάστοτε πολιτικές του συμπάθειες, η πορεία του θυμίζει ανεμολόγιο τάσεων: ο Κωνσταντίνος Λουράντος ξεκίνησε από νεολαίος της Κεντροδεξιάς κατά τη δεκαετία του ’60 και αργότερα εντάχθηκε, ως φυσιολογική εξέλιξη, στη Νέα Δημοκρατία.

«Καραμανλική μέχρι θανάτου» έχει χαρακτηρίσει την οικογένειά του, αποκαλύπτοντας ότι ο ίδιος έχει διατελέσει πρόεδρος της ΕΡΕΝ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση Νέων). Ωστόσο, το 2014 ανέβηκε πρόθυμα στο τρένο του ΣΥΡΙΖΑ όταν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα όδευε προς την εξουσία. Εμφανίστηκε ακόμη και σε προεκλογικές συγκεντρώσεις της Ρένας Δούρου, διακηρύσσοντας ότι «η υγεία δεν έχει κόμμα». Εδειξε ανοιχτά και με ντόρο ότι, εκπροσωπώντας σύμπαντα τον κλάδο των φαρμακοποιών, επενδύει πολιτικό κεφάλαιο στην «πρώτη φορά Αριστερά».




Βεβαίως, πολύ γρήγορα απογοητεύτηκε από τον κ. Τσίπρα, τον οποίο κατηγόρησε ότι αθέτησε τις υποσχέσεις που αφειδώς έδινε στους φαρμακοποιούς, αλλά μόνο έως ότου εξασφαλίσει την πρωθυπουργία. «Υπάρχει θέμα αξιοπρέπειας» και «είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς έντιμος», έλεγε τότε ο κ. Λουράντος χολωμένος. Εκτοτε, ως προσωπικότητα ταυτισμένη με τις διεκδικήσεις των φαρμακοποιών, αλλά και ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους συνδικαλιστές στην Ελλάδα, ακολουθεί μια τακτική «αντεξουσιαστική» τρόπον τινά. Κατά το τρέχον διάστημα βρίσκεται σε ανοιχτή κόντρα με την κυβέρνηση με αφορμή τα self tests, χωρίς όμως να συντάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και παράλληλα ανοίγει μέτωπα με τα ΜΜΕ, με τα οποία είχε ανέκαθεν, φύσει και θέσει, σχέσεις αγάπης. Στην αρχή της εβδομάδας πέταξε έξω από το φαρμακείο του τους απεσταλμένους του ΣΚΑΪ, διαμαρτυρόμενος εν εξάλλω για τον τρόπο που ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός «παραποιεί τις εκφράσεις μου», όπως είπε.

Προηγουμένως ο Κωνσταντίνος Λουράντος αξιοποιούσε στα media -και κυρίως μέσω του ΣΚΑΪ- σχεδόν καθημερινά το επικοινωνιακό του χάρισμα. Ομως ακόμη και αυτή η διένεξη αποτελεί άλλο ένα επεισόδιο στην πολιτεία του κ. Λουράντου. Αποκαλύπτοντας -ή και ανακαλύπτοντας ο ίδιος- συν τω χρόνω την αντιπαραθετική, συγκρουσιακή πλευρά του χαρακτήρα του, «ριζοσπαστικοποιείται» αντί να τείνει προς τη μακροθυμία που θα ταίριαζε στην ηλικία του.

Λίγο πριν τα 70
Σήμερα, μερικούς μήνες πριν από τα 70ά γενέθλιά του, ο κ. Λουράντος είναι πιο μαχητικός από ποτέ, εν προκειμένω διεκδικώντας μια, έστω συμβολικού ύψους, αποζημίωση των φαρμακοποιών για τη διενέργεια των self tests που εξήγγειλε η κυβέρνηση.

Παρ’ όλα αυτά, το παρόν του ως συνδικαλιστή με ηγετικό ρόλο δεν σκιάζει το μπαρουτοκαπνισμένο ιστορικό του: ο κ. Λουράντος δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι έχει συγκρουστεί μετωπικά σχεδόν με όλους τους υπουργούς Υγείας των τελευταίων 25 ετών. Με κάποιους, μάλιστα, εκτός από βαριά προσβλητικές εκφράσεις, έχει ανταλλάξει και εξώδικα. Τον Ιούνιο του 2012 απηύθυνε επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, προειδοποιώντας τον να μην υπουργοποιήσει τον Ανδρέα Λοβέρδο. Για τον οποίο έγραφε ότι «κατέστρεψε στη θητεία του καθετί που αφορούσε τον κλάδο μας», χαρακτηρίζοντάς τον «νεκροθάφτη της Υγείας». Και, φυσικά, ο κ. Λουράντος απειλούσε με απεργιακές κινητοποιήσεις εάν δεν εισακουόταν η έκκλησή του.

Παρεμπιπτόντως, το ίδιο εκείνο ταραγμένο διάστημα, τον Μάιο του 2012, δεν δίστασε να δώσει μια μίνι δραματική παράσταση. Με στόχο να αποτυπώσει όσο πιο παραστατικά γινόταν τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι φαρμακοποιοί εξαιτίας των ανεξόφλητων χρεών του Δημοσίου, ανέβασε τον τόνο της τραγικότητας λέγοντας «οι ασθενείς στο χώμα και οι φαρμακοποιοί στη φυλακή». Και ταυτόχρονα μετήλθε ένα παράδοξο εργαλείο στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου: παρουσίασε μια στολή κατάδικου! Αποκριάτικη, προφανώς.



Ο κ. Λουράντος έχει μια σταθερή και απαράλλαχτη απάντηση σε όσους τον κρίνουν για αμφιλεγόμενες ενέργειες ή, πολύ περισσότερο, για πολιτικό χαμαιλεοντισμό: γνώμονας των αποφάσεων και της δράσης του είναι αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του κλάδου που εκπροσωπεί. Γι’ αυτό, ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμών, στις περισσότερες τηλεοπτικές παρεμβάσεις του εμφανίζεται με τη λευκή ρόμπα του φαρμακοποιού.

Η αποδεδειγμένη εμπιστοσύνη που δείχνουν οι συνάδελφοί του στον κ. Λουράντο τεκμηριώνει το δικό του επιχείρημα πως, ό,τι κάνει, το κάνει για το κοινό καλό. Ακόμη και όταν η Νέα Δημοκρατία υπενθυμίζει πως λίγο πριν από τις εκλογές του 2015 απειλούσε ότι θα μετατρέψει «τα φαρμακεία σε προεκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ», ο ίδιος αποποιείται οποιαδήποτε εμπλοκή στο καθαυτό πολιτικό παιχνίδι. Ομολογουμένως, είναι αρκετά πειστικός όταν διατείνεται ότι στα κίνητρά του δεν υποκρύπτεται κάποια συγκεκριμένη κομματική υστεροβουλία. Περιφέρει σαν παράσημο το ότι είναι από τους ελάχιστους συνδικαλιστές που δεν έχουν διαγραφεί από τη Νέα Δημοκρατία. Γενικότερα, ο κ. Λουράντος ανήκει σε μια γενιά η οποία έχει πλέον εκλείψει.

Ο επαγγελματικός συνδικαλισμός απασχολεί όλο και λιγότερο και μόνο σποραδικές εξάρσεις υπενθυμίζουν την παράδοση των μαζικών κινητοποιήσεων, σε πρωτοβάθμιο ή δευτεροβάθμιο επίπεδο (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.λπ.). Υπό αυτό το πρίσμα, είναι μεν ένας συνδικαλιστής-σταρ, τηρουμένων των αναλογιών ένας μπροστάρης μονομάχος, αλλά μοιάζει όλο και περισσότερο με απομεινάρι μιας εποχής που έχει παρέλθει οριστικά.

Οι ομοιότητες με Λυμπερόπουλο

Η περίπτωσή του θα μπορούσε να έχει ομοιότητες μόνο με εκείνη του Θύμιου Λυμπερόπουλου, του -πρώην πια- προέδρου του ΣΑΤΑ (Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής). Αμφότεροι είναι διάσημοι και ταυτισμένοι με τον κλάδο τους, πληθωρικοί και πολιτικά επαμφοτερίζοντες, πάντα εις το όνομα των συλλογικών διεκδικήσεων. Λουράντος και Λυμπερόπουλος είναι τα τελευταία δείγματα της υποσυνομοταξίας των «ισόβιων συνδικαλιστών». Μετά την αποστρατεία του δεύτερου, ένας από τους ελάχιστους δικαιούχους αυτού του προνομίου είναι πλέον ο κ. Λουράντος.

Η τελευταία φορά που επανεξελέγη, για άλλη μία τριετή θητεία, στην προεδρία του ΦΣΑ ήταν τον Νοέμβριο του 2019. Η επικράτησή του όμως δεν ήταν τόσο άνετη όσο σε προηγούμενες αρχαιρεσίες, καθώς κέρδισε την εκλογή με διαφορά μόλις 18 ψήφων επί συνόλου 2.062, όσοι και οι φαρμακοποιοί που προσήλθαν. Κάθε φορά που κοντράρεται με την εκάστοτε κυβέρνηση, πίσω του στέκουν περίπου 3.400 φαρμακοποιοί. Το ότι τουλάχιστον τρεις εξ αυτών είναι μέλη της οικογένειας Λουράντου δεν έχει τόση σημασία, όση ότι το δικό του κύρος ως συνδικαλιστή ηγέτη ενισχύεται και από τη θητεία του στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο (ΠΦΣ). Του οποίου υπήρξε πρόεδρος, παράλληλα με τον ΦΣΑ, στο διάστημα 2014-2017. Ο ΠΦΣ, με τα 11.000 μέλη σε όλη τη χώρα, δεν θέλησε να ανανεώσει την εμπιστοσύνη του στον κ. Λουράντο. Η συγκεκριμένη ήττα υπήρξε μία από τις ελάχιστες στη σταδιοδρομία του και ερμηνεύτηκε ως έμπρακτη και ηχηρή αποδοκιμασία στις απρόβλεπτες παλινδρομήσεις του μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι δικαιολογείται το γιατί ο ίδιος ενίοτε διαφωνεί έντονα και συγκρούεται με τον ΠΦΣ - παραμένοντας, φυσικά, μέλος στο Δ.Σ. του.




Οι φτερούγες προστασίας που απλώνει πάνω από το επαγγελματικό και επιχειρηματικό status των φαρμακοποιών τον διατηρούν στην κορυφή της συνδικαλιστικής ιεραρχίας - του ΦΣΑ τουλάχιστον. Χάρη στους δικούς του αγώνες, σε κρίσιμο βαθμό, τα φαρμακεία διατηρούνται στο προνομιακό καθεστώς του κλειστού επαγγέλματος. Επίσης, ήταν αυτός που αντιτάχθηκε σθεναρά στο διευρυμένο ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων, κάτι που, εν τέλει, οδήγησε σε χάος με τις εφημερίες ανά περιοχή. Στη σκληρή γραμμή Λουράντου για το συγκεκριμένο ζήτημα οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, η αντίφαση ανάμεσα στο μεγάλο πλήθος των φαρμακείων και τα ελάχιστα εφημερεύοντα-διανυκτερεύοντα.

Παρ’ όλα αυτά, με έναν πολύ ιδιότυπο τρόπο, ο κ. Λουράντος είναι συνεπής προς το όραμά του για το τι είναι το λειτούργημα του φαρμακοποιού. Προσωποποιεί τις παραδόσεις του κλειστού επαγγέλματος, ακόμη και το κληρονομικό δικαίωμα μεταβίβασης της άδειας, όντας ο ίδιος πατριάρχης μιας μικρής «δυναστείας»: εκτός από το δικό του φαρμακείο στο κέντρο της Νέας Σμύρνης, φαρμακοποιός είναι και η αγαπημένη του σύζυγος, Λίνα Δελάρα. Τη φαρμακευτική έχουν επιλέξει επίσης τα δυο τους παιδιά, καθώς και ο σύζυγος της κόρης του. Και όταν το 2012 δημοσιοποιήθηκε -λάθρα, ανωνύμως και εξοργίζοντάς τον- η φορολογική δήλωσή του για το 2010, αποδείχθηκε ότι, εκτός από καλός συνδικαλιστής, ο κ. Λουράντος θα πρέπει να είναι και εξαίρετος διαχειριστής της ατομικής του επιχείρησης. Η περιουσία του, σύμφωνα με εκείνο το έντυπο, ανερχόταν σε 1.504.388 ευρώ, με ακίνητα, σκάφη αναψυχής κ.λπ.

Τα στοιχεία από τη διαρρεύσασα φορολογική δήλωσή του επικαλέστηκε το 2014 ο Αδωνις Γεωργιάδης κατά τη διάρκεια της μεταξύ τους πολεμικής σύρραξης, η οποία παραλίγο να καταλήξει στα δικαστήρια. Ο τότε υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά απάντησε στην εξώδικη διαμαρτυρία του κ. Λουράντου με φαρμακερό σαρκασμό: «Κύριε πρόεδρε, σίγουρα δεν αποτελεί προσωπική σας ευθύνη ότι βγάλατε τόσα πολλά λεφτά στη ζωή σας από τις υπερτριπλάσιες τιμές των φαρμάκων, ποσοστό επί των οποίων νομίμως λαμβάνατε, ούτε για την τρομερή συνταγογράφηση για την οποία εσείς ουδεμία ευθύνη είχατε, αλλά απλώς λαμβάνατε το νόμιμο μερίδιό σας από την προφανή κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος.

Ουδείς εχέφρων θα μπορούσε να σας κατηγορήσει για όσα νομίμως εισπράττατε όλα αυτά τα χρόνια. Κλείνοντας, κύριε πρόεδρε, θα ήθελα να διευκρινίσω το εξής: παρότι σας δήλωσα επανειλημμένως τον θαυμασμό μου στο τίμιο των πράξεών σας και στη λαμπρά επιχειρηματική σας επιτυχία, οφείλω να σημειώσω ότι ως υπουργός αδυνατώ να ταυτίσω στο πρόσωπό σας τους χιλιάδες συναδέλφους σας στην Αττική που δεν τα κατάφεραν τόσο καλά όπως εσείς. Θα προσπαθήσω τούδε και στο εξής όταν σας συναντώ να μην ενθυμούμαι την προσωπική σας επιτυχία και να βλέπω στο πρόσωπό σας τον εκπρόσωπο του φτωχού βιοπαλαιστή φαρμακοποιού».

Καλλιτεχνική φύση

Ο κ. Λουράντος έχει διαδόχους στο λειτούργημά του, αλλά όχι προγόνους, καθώς ο πατέρας του ήταν έμπορος στον Πειραιά. Ο ίδιος, αν και στόχευσε στην Ιατρική, μετά τη φοίτησή του στην Ιωνίδειο Σχολή, σπούδασε Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως ανήσυχο πνεύμα και προικισμένος με πολλαπλά καλλιτεχνικά ταλέντα, είναι ερασιτέχνης -και δη αυτοδίδακτος- ζωγράφος. Επίσης, παίζει πιάνο και άλλα πληκτροφόρα, καθώς και κιθάρα και κρουστά. Μάλιστα, υπήρξε και επαγγελματίας μουσικός κατά τη νιότη του, ως μέλος του Macaus, ενός 5μελούς συγκροτήματος με ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο. Διατηρώντας μεγάλο μέρος από τη φλόγα της νεότητάς του, σήμερα ο κ. Λουράντος, ύστερα από 25 χρόνια στην πρώτη γραμμή του συνδικαλιστικού αγώνα, εγκαλεί την κυβέρνηση για επικοινωνιακά παιχνίδια με τα self tests. Εφόσον διαπίστωσε ότι δεν προβλέπεται να αποδοθεί κάποιου είδους αποζημίωση στους φαρμακοποιούς για τη δωρεάν διάθεσή τους, ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής, υπό την προεδρία του κ. Λουράντου, αποφάσισε να μην τα παραλάβει καν.

Με μια σειρά από ανακοινώσεις και επικαλούμενος την ανησυχία για την υγειονομική ασφάλειά τους, ο ΦΣΑ επιτίθεται στην κυβέρνηση, την οποία κατηγορεί για συκοφάντηση του κλάδου, καθώς οι φαρμακοποιοί παρουσιάζονται ως παραδόπιστοι, ενώ στηρίζουν με αυτοθυσία κάθε εγχείρημα προστασίας της δημόσιας υγείας. Το τι επιδιώκει ο κ. Λουράντος δηλώνοντας «ας πάνε τα self tests στα σούπερ μάρκετ» δεν είναι ξεκάθαρο. Ορισμένοι εκτιμούν ότι το επίμαχο διακύβευμα δεν είναι το «κατιτίς» για τα δωρεάν τεστ αυτού του τύπου, αλλά μια υπόσχεση εκ μέρους της κυβέρνησης περί της μελλοντικής παραχώρησης στους φαρμακοποιούς κάποιας προσοδοφόρου διαδικασίας -ελέγχων ή ακόμη και εμβολιασμού- σε σχέση με την πανδημία. Οπως και να έχει, πάντως, το μήνυμα παραμένει το ίδιο: ο κ. Λουράντος επιμένει η τελευταία λέξη γύρω από οτιδήποτε αφορά τα φαρμακεία να είναι δική του.