Ή βαδίζουμε με διεθνή πρότυπα ή το κλιεδώνουμε και παροπλιζόμαστε στον μικρόκοσμό μας, χωρίς επαφή με το περιβάλλον.
Ποιο συγκεκριμένα:
Και εμείς καλέσαμε αυτό τον διάσιμο αρχιτέκτονα 'Καλά τον τραβά' και του δώσαμε το έργο για να αρπάξουν κάποιοι λεφτά και μέσα στην συμφωνία υπήρχε και το κοστολόγιο συντήρησης και εγγύησης. Τα έργα Καλατράβα είναι έτοιμα να καταρρεύσουν. Η επιχείρηση Καλατράβα που ανέλαβε σχεδιασμό και συντήρηση την έκανε "καλά τραβά". Όσοι όσοι πληρώθηκαν ότι ήταν να πληρωθούν εξαφανίστηκαν και ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Αλλά δεν έγινε και το αντίστοιχο στην Βενετία, όπου έκανε μια γέφυρα "Καλατράβα" και τώρα του ζητάνε 'καλοπλήρωνε'. Εκεί τον κυνηγάνε και του ζητάνε όλη την ζημιά που έχει κάνει. Εκεί είναι Βενετία! Μπορεί κάποιοι και εκεί να "έφαγαν" αλλά επειδή όλα βασίζονται σε τεχνική γνώση και συμβόλαια που τηρούνται δεν αφήνουν την πόλη τους να ρημάξει.
Εδώ ποιός είναι υπεύθυνος και υπόλογος; Ποιος ενδιαφέρεται; Ποιος ασχολείται; Το μόνο τους μέλημα ήταν να "φάνε" μετά ας γίνει ότι θέλει...
Τα διεθνή πρότυπα προδιαγραφών επιτάσσουν στους όρους εκτέλεσης ενός έργου τον προϋπολογισμό του κόστους μελέτης, κατασκευής και συντήρησης ενός έργου για όλη την προβλεφθείσα περίοδο λειτουργίας του έργου. Όλα τα έργα έχουν συγκεκριμένο χρόνο ζωής. Δεν είναι για πάντα. Και υπάρχει σαφής πρόβλεψη για την μελλοντική του τύχη.
Τώρα θα μου πείτε τις σχέση μπορεί να έχουν τα τοπικά έργα ΚΕΛ, με τον Καλατράβα. Όταν ένα τόσο μεγάλο έργο και τόσο κοστοβόρο, εμβληματικό σαν το Ο.Α.Κ.Α. έχει τόσα τεράστια κατασκευαστικά και προβλήματα συντήρησης και φαινόμενα εγκατάλειψης που φανερώνουν την πλήρη αδιαφορία των εμπλεκομένων θα ρισκάρουμε την κατασκευή ΚΕΛ με Χ.Μάρκου, Χ.Μάρκου, Αθ.Μαργιέτη, Πουλάκη, Γ.Γκινοσάτη, Τσαντήλα και Πνευματικάτο;
Θεός φυλάξει!!!
Αυτοί που ασχολούνται στην τοπική αυτοδιοίκηση και στα τοπικά ΜΜΕ με σκοπό την προάσπιση της κατασκευής του ΚΕΛ, βιολογικά ανήκουν στην εποχή των "δεινοσαύρων.
Και για να μην λέμε λόγια δείτε την ιστορία του Αποχετευτικού στην Αττική, συνοπτικά.
Και για να μην λέμε λόγια δείτε την ιστορία του Αποχετευτικού στην Αττική, συνοπτικά.
Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων
Από την δεκαετία του '50, άρχιζε να υπάρχει η χρήση των σπιτικών βόθρων και η μεταφορά των βοθρολυμάτων με βυτιοφόρα προς αποδέκτες ευκολίας, ώστε να μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της Αθήνας. Το 1959 λοιπόν, άρχιζε να χτίζεται ο Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός (εν συντομία: Κ.Α.Α) και οδηγούσε τα λύματα του ιστορικού κέντρου στον Ακροκέραμο, στην περιοχή του Κερατσινίου, και χυνόταν στην θάλασσα μέχρι και το 1994. Ο αγωγός ικανοποίησε τους κατοίκους των γύρω περιοχών, αλλά δημιουργούσε ταυτοχρόνως περιβαλλοντολογικά προβλήματα, μολύνοντας έτσι τον Σαρωνικό Κόλπο αλλά και στην παραθαλάσσια περιοχή της Ελευσίνας.
Η Ελλάδα εκείνη την εποχή αναπτυσσόταν οικονομικά και ως μέλος πλέον της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) απέκτησε την νομική υποχρέωση να προστατεύει το υδάτινο περιβάλλον της. Το σημαντικότερο νομικό κείμενο για τα υγρά απόβλητα, ήταν η οδηγία 91/271/ΕΟΚ, που απαιτούσε τουλάχιστον δευτεροβάθμια επεξεργασία λυμάτων για όλους τους οικισμούς άνω των 15.000 κατοίκων, έως και το τέλος του 2000. Η Αθήνα μόλις το 1985, με λειτουργία του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων και Βοθρολυμάτων Μεταμόρφωσης, κατάφερε να κλείσει τις πολυάριθμες "χαβούζες" που ήταν διάσπαρτες στο Λεκανοπέδιο της Αττικής. Δεν υπήρχε καμία εθνική εμπειρία πάνω σε αυτό, και έτσι ο κόσμος αντέδρασε έντονα.
Και κάπως έτσι, άρχιζαν να κατασκευάζουν τον Συμπληρωματικό Αποχετευτικό Αγωγό, για την μεταφορά λυμάτων της υπόλοιπης Αθήνας στον Ακροκέραμο και οι υποθαλάσσιοι αγωγοί μεταφοράς των Λυμάτων, μετά από προ επεξεργασία από τον Ακροκέραμο στην Ψυτάλλεια, τα κυρίως έργα επεξεργασίας πάνω στο νησί και δύο υποθαλάσσιοι αγωγοί εκβολής 1.870 μέτρων ο καθένας για την διάθεση των επεξεργασμένων πια λυμάτων στον Σαρωνικό, σε βάθος 63 μέτρων. Αυτό το έργο ήταν πολύ πολύπλοκο, αλλά θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση Κ.Ε.Λ, στην Γη, αφού θα κάλυπτε σχεδόν όλη την έκταση του νησιού.
Οι εγκαταστάσεις στην Ψυτάλλεια κατασκευάστηκαν σε φάσεις, λόγω για οικονομικούς περιορισμούς, αλλά λόγω του τόσο πολύπλοκου σχεδιασμού. Από το 1994 όπου και πρωτολειτούργησε το Κ.Ε.Λ., έως και το καλοκαίρι του 2004, στην Ψυτάλλεια γινόταν πρωτοβάθμια επεξεργασία, η οποία μείωσε το φορτίο ρύπανσης κατά 35 %.
Τα αποτελέσματα από το Κ.Ε.Λ. της Ψυτάλλειας είχαν αίσιο τέλος, καθώς διευκόλυνε τις καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων των γύρω περιοχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου