Δεν ήταν μόνο κομμουνιστές και λοιποί πολιτικοί αντιφρονούντες. Στη «μαύρη λίστα» της χούντας είχαν μπει και 331 διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες που θεωρούνταν
απειλή για το καθεστώς - ανάμεσά τους διάσημα ονόματα, όπως η τραγουδίστρια Μερσέντες Σόσα και ο συγγραφέας Χούλιο Κορτάσαρ. Πληροφορίες για τις διώξεις, και τις παρακολουθήσεις τους περιέχονται, μαζί με πολύ ανέκδοτο υλικό, στους 1.500 μυστικούς φακέλους της δικτατορίας, που μόλις ανακαλύφθηκαν στην Αργεντινή.
Η Σόσα δεν έκρυβε ότι ήταν κομμουνίστρια. Ελεγε ότι έδινε φωνή, με τα τραγούδια της, στα σιωπηλά πλήθη που καταδυναστεύονταν από δικτατορικά καθεστώτα στη Νότια Αμερική.
Η χούντα που κυβέρνησε την πατρίδα της από το 1976 ως το 1983 την είχε στο στόχαστρο από την πρώτη στιγμή. Τα τραγούδια της είχαν ήδη απαγορευθεί στη Χιλή, επειδή είχε καταγγείλει ανοιχτά το πραξικόπημα του Πινοσέτ, που ανέτρεψε τον πρόεδρο Αλιέντε. Μετά ήρθαν οι διώξεις από την χούντα του στρατηγού Βιντέλα, που απαγόρευσε τα τραγούδια της στην Αργεντινή.
Διώχθηκε από την χούντα, συνελήφθη επάνω στη σκηνή, και αναγκάστηκε, μετά από απειλές που δεχόταν για τη ζωή της, να φύγει εξόριστη για το Παρίσι το 1979.
Εξίσου «επικίνδυνος» για το καθεστώς ήταν ο Χούλιο Κορτάσαρ, ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της Αργεντινής. Πολιτικοποιημένος από την επανάσταση της Κούβας, ταξίδεψε το 1970 στη Χιλή, όπου στήριξε τον Αλιέντε και την κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας.
Αργότερα, το σπίτι του Κορτάσαρ στο Παρίσι ήταν ανοιχτό για όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες, από την Χιλή και την Αργεντινή. Προσέφερε, επίσης, τα συγγραφικά δικαιώματα πολλών έργων του για την υποστήριξη πολιτικών κρατουμένων.
Στη «μαύρη λίστα» της χούντας ήταν και η δημοφιλής ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Νόρμα Αλεάντρο. Στη δεκαετία του 1970 δεν έκρυβε ούτε εκείνη τις προοδευτικές ιδέες της. Εφυγε, επίσης, στην εξορία, πρώτα στην Ουρουγουάη και μετά στην Ισπανία. Επέστρεψε στην Αργεντινή μετά την πτώση της δικτατορίας.
Υπό παρακολούθηση ήταν δεκάδες άλλοι, ανάμεσά τους ο Οσβάλντο Πουλιέσε, γνωστός μουσικός του τάνγκο, και η Εβε ντε Μποναφίνι της οργάνωσης Madres de la Plaza de Mayo.
H ντε Μποναφίνι ήταν ανάμεσα στις μητέρες που συγκεντρώθηκαν, στις 30 Απριλίου του 1977, στην πλατεία του Μάη στο Μπουένος Αϊρες και άρχισαν να διαμαρτύρονται για τους «desaparecidos», τα «εξαφανισμένα» παιδιά τους.
Οι 1.500 απόρρητοι φάκελοι της χούντας ανακαλύφθηκαν τυχαία, την περασμένη Πέμπτη, στα υπόγεια μιας εγκαταλελειμμένης πτέρυγας του Γενικού Επιτελείου της Αεροπορίας. Εχουν τη μορφή δερματόδετων τόμων, που ήταν ταξινομημένοι με χρονολογική σειρά.
Οι δικτάτορες κατέγραψαν εκεί αναλυτικά το σχέδιό τους για την χώρα, το οποίο ξεκινούσε από το 1976, και έφτανε μέχρι το 2000.
Ο στρατηγός Χόρχε Βιντέλα και οι πρωτεργάτες της χούντας του 1976, ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Ιζαμπέλ Περόν με πραξικόπημα το οποίο εκείνοι αποκαλούσαν «Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης» (Proceso de Reorganizacion Nacional).
Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι στο μυαλό της χούντας η «διαδικασία» είχε δύο φάσεις: την «ιδρυτική» μέχρι την δεκαετία του 1990 και την «διαδικασία εμπέδωσης» μέχρι το 2000.
Η «εμπέδωση» δεν έγινε ποτέ, γιατί η δικατορία έπεσε το 1983 χτυπημένη από την οικονομική χρεοκοπία της Αργεντινής και την ήττα στον πόλεμο των Φόκλαντς.
Δεν είναι μόνο η ιστορική αξία που έχουν αυτά τα έγγραφα. Πολλοί ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν σε δεκάδες υποθέσεις από εκείνη την εποχή, που βρίσκονται τώρα στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Η δικτατορία του Βιντέλα στιγματίστηκε από αμέτρητες δολοφονίες, βασανιστήρια, εξαφανίσεις και απαγωγές στο πλαίσιο του «Βρόμικου Πολέμου» του καθεστώτος κατά του «εσωτερικού εχθρού», των μαρξιστών και αντιφρονούντων.
Εκτιμάται ότι 30.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην επταετία της χούντας στην Αργεντινή, όχι μόνο από την μυστική αστυνομία, αλλά και στο πλαίσιο του «Σχεδίου Κόνδωρ», της κοινής επιχείρησης όλων των δικτατορικών καθεστώτων της Νότιας Αμερικής για την εξόντωση των αντιφρονούντων, στις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το 1983, οι πραξικοπηματίες εξασφάλισαν αμνηστία και προεδρική χάρη, αλλά ο Βιντέλα δικάστηκε και καταδικάστηκε για τα εγκλήματά του, σε σειρά δικών μετά το 2006.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη φυλακή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης και της συστηματικής "κλοπής" βρεφών που γεννιόντουσαν από πολιτικούς κρατούμενους στα κρυφά κέντρα βασανιστηρίων.
απειλή για το καθεστώς - ανάμεσά τους διάσημα ονόματα, όπως η τραγουδίστρια Μερσέντες Σόσα και ο συγγραφέας Χούλιο Κορτάσαρ. Πληροφορίες για τις διώξεις, και τις παρακολουθήσεις τους περιέχονται, μαζί με πολύ ανέκδοτο υλικό, στους 1.500 μυστικούς φακέλους της δικτατορίας, που μόλις ανακαλύφθηκαν στην Αργεντινή.
Η Σόσα δεν έκρυβε ότι ήταν κομμουνίστρια. Ελεγε ότι έδινε φωνή, με τα τραγούδια της, στα σιωπηλά πλήθη που καταδυναστεύονταν από δικτατορικά καθεστώτα στη Νότια Αμερική.
Η χούντα που κυβέρνησε την πατρίδα της από το 1976 ως το 1983 την είχε στο στόχαστρο από την πρώτη στιγμή. Τα τραγούδια της είχαν ήδη απαγορευθεί στη Χιλή, επειδή είχε καταγγείλει ανοιχτά το πραξικόπημα του Πινοσέτ, που ανέτρεψε τον πρόεδρο Αλιέντε. Μετά ήρθαν οι διώξεις από την χούντα του στρατηγού Βιντέλα, που απαγόρευσε τα τραγούδια της στην Αργεντινή.
Διώχθηκε από την χούντα, συνελήφθη επάνω στη σκηνή, και αναγκάστηκε, μετά από απειλές που δεχόταν για τη ζωή της, να φύγει εξόριστη για το Παρίσι το 1979.
Εξίσου «επικίνδυνος» για το καθεστώς ήταν ο Χούλιο Κορτάσαρ, ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της Αργεντινής. Πολιτικοποιημένος από την επανάσταση της Κούβας, ταξίδεψε το 1970 στη Χιλή, όπου στήριξε τον Αλιέντε και την κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας.
Αργότερα, το σπίτι του Κορτάσαρ στο Παρίσι ήταν ανοιχτό για όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες, από την Χιλή και την Αργεντινή. Προσέφερε, επίσης, τα συγγραφικά δικαιώματα πολλών έργων του για την υποστήριξη πολιτικών κρατουμένων.
Στη «μαύρη λίστα» της χούντας ήταν και η δημοφιλής ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Νόρμα Αλεάντρο. Στη δεκαετία του 1970 δεν έκρυβε ούτε εκείνη τις προοδευτικές ιδέες της. Εφυγε, επίσης, στην εξορία, πρώτα στην Ουρουγουάη και μετά στην Ισπανία. Επέστρεψε στην Αργεντινή μετά την πτώση της δικτατορίας.
Υπό παρακολούθηση ήταν δεκάδες άλλοι, ανάμεσά τους ο Οσβάλντο Πουλιέσε, γνωστός μουσικός του τάνγκο, και η Εβε ντε Μποναφίνι της οργάνωσης Madres de la Plaza de Mayo.
H ντε Μποναφίνι ήταν ανάμεσα στις μητέρες που συγκεντρώθηκαν, στις 30 Απριλίου του 1977, στην πλατεία του Μάη στο Μπουένος Αϊρες και άρχισαν να διαμαρτύρονται για τους «desaparecidos», τα «εξαφανισμένα» παιδιά τους.
Οι 1.500 απόρρητοι φάκελοι της χούντας ανακαλύφθηκαν τυχαία, την περασμένη Πέμπτη, στα υπόγεια μιας εγκαταλελειμμένης πτέρυγας του Γενικού Επιτελείου της Αεροπορίας. Εχουν τη μορφή δερματόδετων τόμων, που ήταν ταξινομημένοι με χρονολογική σειρά.
Οι δικτάτορες κατέγραψαν εκεί αναλυτικά το σχέδιό τους για την χώρα, το οποίο ξεκινούσε από το 1976, και έφτανε μέχρι το 2000.
Ο στρατηγός Χόρχε Βιντέλα και οι πρωτεργάτες της χούντας του 1976, ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Ιζαμπέλ Περόν με πραξικόπημα το οποίο εκείνοι αποκαλούσαν «Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης» (Proceso de Reorganizacion Nacional).
Τα αρχεία αποκαλύπτουν ότι στο μυαλό της χούντας η «διαδικασία» είχε δύο φάσεις: την «ιδρυτική» μέχρι την δεκαετία του 1990 και την «διαδικασία εμπέδωσης» μέχρι το 2000.
Η «εμπέδωση» δεν έγινε ποτέ, γιατί η δικατορία έπεσε το 1983 χτυπημένη από την οικονομική χρεοκοπία της Αργεντινής και την ήττα στον πόλεμο των Φόκλαντς.
Δεν είναι μόνο η ιστορική αξία που έχουν αυτά τα έγγραφα. Πολλοί ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν σε δεκάδες υποθέσεις από εκείνη την εποχή, που βρίσκονται τώρα στα χέρια της Δικαιοσύνης.
Η δικτατορία του Βιντέλα στιγματίστηκε από αμέτρητες δολοφονίες, βασανιστήρια, εξαφανίσεις και απαγωγές στο πλαίσιο του «Βρόμικου Πολέμου» του καθεστώτος κατά του «εσωτερικού εχθρού», των μαρξιστών και αντιφρονούντων.
Εκτιμάται ότι 30.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην επταετία της χούντας στην Αργεντινή, όχι μόνο από την μυστική αστυνομία, αλλά και στο πλαίσιο του «Σχεδίου Κόνδωρ», της κοινής επιχείρησης όλων των δικτατορικών καθεστώτων της Νότιας Αμερικής για την εξόντωση των αντιφρονούντων, στις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το 1983, οι πραξικοπηματίες εξασφάλισαν αμνηστία και προεδρική χάρη, αλλά ο Βιντέλα δικάστηκε και καταδικάστηκε για τα εγκλήματά του, σε σειρά δικών μετά το 2006.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη φυλακή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης και της συστηματικής "κλοπής" βρεφών που γεννιόντουσαν από πολιτικούς κρατούμενους στα κρυφά κέντρα βασανιστηρίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου