Στη Μνήμη Αθανασίου Παπαχρήστου, Δασκάλου

Στην ύπαρξη του ανθρώπου, ιδιαίτερη έμφαση ενέχει η πορεία του μέσα στον κύκλο της ζωής…, που θεωρείται και εξετάζεται, ως φυσικό επακόλουθο, μετά το κλείσιμο
αυτής της πορείας με αναπόφευκτο γεγονός-το γεγονός του θανάτου. 

Στο διάβα της ζωής όμως ο Αναστάσιος Παπαχρήστου, δάσκαλος της ηρεμίας και της υπομονής, άφησε εδώ στον τόπο που γεννήθηκε τη μικρή αλλά ζωντανή, ανθρώπινη, χριστιανική και διδασκαλική του ιστορία.. Λαμπρός σύζυγος και οικογενειάρχης, είχε πάντα την ηρωική σύζυγό Μαρία σαν δύναμη ζωής.

Όλοι οι συνάδελφοί που έτυχε να συνυπηρετήσουμε εκτιμήσαμε το ήθος, την υπομονή, την αθόρυβη εργατικότητα, την ευγένεια, την καλοσύνη και το ήρεμο διδασκαλικό του έργο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ!... όταν κάποια φορά στις ατέλειωτες μας μου είπε: «Η Ελλάδα βγήκε πάντα νικήτρια σε όλους τους δύσκολους!...»

Με πολλή αγάπη για την πατρίδα, προσέφερε τη δάδα του δασκάλου στους τρυφερούς βλαστούς της νεότητας και έδειξε το δρόμο της ανόδου και της πορείας, που οφείλει ο άνθρωπος να ακολουθεί στη ζωή. Λαμπρά ο Δήμος Σπάτων του απένειμε τιμητικό μετάλλιο για το διδασκαλικό και Παιδαγωγικό του έργο. Ο τόπος, θα μεταφέρει από στόμα σε στόμα την προσπάθειά του, να κάνει πράξη ως δάσκαλος το σοφό γνωμικό του Αναχάρσεως: «Ως χαρίεν έσε άνθρωπος, όταν άνθρωπος ης»!

Σπάτα-14-Σεπτεμβρίου 2012,

Στυλιανός Τσίγκος, 

Δάσκαλος

ΑΡΤΕΜΙΟΣ