Τα γκόσπελ Χριστούγεννα των Φιλιππινέζων της Αθήνας σε μια «κρυφή» γωνιά των Αμπελοκήπων

 Σε μια γωνιά των Αμπελοκήπων, κάπου ανάμεσα σε συνεργεία μοτοσικλετών και άλλες επιχειρήσεις στη Μεσογείων, βρίσκεται ένας ξεχωριστός ναός. Πρόκειται για την εκκλησία των Φιλιππινέζων «Jesus Is Lord», εκ των πιο βαθιά θρησκευόμενων λαών, που γιόρτασαν και φέτος στην Αθήνα, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, τα Χριστούγεννα.

Μπαίνοντας στο κτίριο, ανήμερα των Χριστουγέννων, τίποτε δεν προμηνύει, αρχικά, ότι πρόκειται για θρησκευτικό χώρο. Φτάνοντας όμως στον πρώτο όροφο, όλα αλλάζουν. Ο επισκέπτης συναντά ένα πραγματικά γκόσπελ περιβάλλον, με σκηνή, αρμόνιο, κιθάρα, μπάσο, ντραμς και ενισχυτές, καθώς και ηχεία, κάποιες αφίσες στους τοίχους, φωτιστικά και προτζέκτορες με μηνύματα λατρείας για τον Ιησού Χριστό.

Το πιο ξεχωριστό στοιχείο όμως είναι το χαμόγελο με το οποίο υποδέχονται τον «ξένο» οι Φιλιππινέζοι που βρίσκονται στον χώρο. «Θα μας πείτε το όνομά σας» είναι το πρώτο ερώτημα που ακούει κάποιος μετά το θερμό καλωσόρισμα. Το όνομα θα σημειωθεί σε ένα χαρτί και λίγο πιο μετά θα διαβαστεί από μικροφώνου από τη γυναίκα πάστορα, με όλους τους παρευρισκόμενους να χειροκροτούν όρθιοι. «Εδώ είναι ευπρόσδεκτοι όλοι, ανεξάρτητα από το χρώμα, την τάξη, το φύλο, την υπηκοότητα, το δόγμα» λέει η πάστορας από το μικρόφωνο.



Στον χώρο βρισκόταν ήδη ένας Έλληνας, γύρω στα 55. Φαινόταν να είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται τη φιλιππινέζικη εκκλησία. Η πάστορας ζήτησε τότε από μια γυναίκα να καθίσει δίπλα του και να του μεταφράζει κάθε σημείο από τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία που δεν θα καταλάβαινε. Η λειτουργία -σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για ευαγγελικούς προτεστάντες της εκκλησίας Jesus Is Lord που έχει παρουσία σε 60 χώρες- γίνεται σε μια μικτή γλώσσα, περίπου μισά αγγλικά μισά φιλιππινέζικα. «Έτσι μιλάμε ούτως ή άλλως» απαντούν σε όποιον ρωτήσει γιατί δεν χρησιμοποιούν αποκλειστικά φιλιππινέζικα -και τα αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα της χώρας. Η γυναίκα - «μεταφράστρια» είχε αναλάβει με μεγάλη υπευθυνότητα την αποστολή που της ανέθεσαν, καθώς μετέφραζε στον Έλληνα επισκέπτη αλλά και του έδειχνε αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο στο κινητό της, την ώρα που η πάστορας μιλούσε.

Μέσα σε δευτερόλεπτα η σιωπή σπάει. Είναι η στιγμή -μια από τις πολλές- που οι μουσικοί και οι πέντε ερμηνευτές ξεκινούν το τραγούδι. Από ξεσηκωτικές μελωδίες (λ.χ. Feliz Navidad), μέχρι σλόου μπαλάντες, όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν κάθε στιγμή, με με τα χέρια σηκωμένα, συχνά και με δάκρυα στα μάτια. «Είσαι εκπληκτικός Θεέ, δεν υπάρχει κανείς σαν εσένα, είσαι εκπληκτικός Θεέ, η δύναμή σου είναι τόσο αληθινή» τραγουδούν φωναχτά, όλοι όρθιοι -μαζί και ο Έλληνας «ξένος»- καθ’ όλο το διάστημα που ακούγεται μουσική. Η μουσική συνεχίζει, το τραγούδι συνεχίζει, και προς το τέλος η πάστορας ζητά από όλους να κλείσουν τα μάτια τους και να κρατήσουν ζωντανή την πίστη τους. Όλοι αγκαλιάζονται, μαζί και ο επισκέπτης, και το “Merry Christmas” αντηχεί στον χώρο, προτού κατηφορίσουν άπαντες προς το ισόγειο.