«Δεν μας πειράζει καθόλου. Θα είναι ένας ιδανικός στόχος για εμάς. Εξάλλου η Ελλάδα έχει δεκάδες αεροπλανοφόρα στο Αιγαίο και αυτά είναι τα νησιά μας». Με αυτή τη φράση είχε σχολιάσει μιλώντας την άνοιξη του 2016 στους δημοσιογράφους που κάλυπταν το ρεπορτάζ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, κ. Ευάγγελος Αποστολάκης την υπογραφή της τελικής σύμβασης προμήθειας του «μίνι» αεροπλανοφόρου TCG Anadolu ανάμεσα στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και την ισπανο-τουρκική κοινοπραξία Navantia-Sedef, στις 7 Μαΐου του περασμένου έτους. Επρόκειτο για την κατασκευή του πρώτου τέτοιου μεγέθους πλοίου από μέρους της Τουρκίας, το οποίο, αν και ξεκίνησε με την μεγαλεπήβολη προοπτική να αποτελέσει το πρώτο αεροπλανοφόρο της γείτονας χώρας, κατέληξε στην πράξη να αποτελεί ένα πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων.Το Anadolu, κατάφερε έτσι να γίνει το πρώτο, παγκοσμίως, αεροπλανοφόρο, χωρίς… αεροπλάνα αφού μπορεί να φέρει επάνω του έναν αριθμό ελικοπτέρων, αποβατικών σκαφών και drones, εντούτοις όμως ο λόγος για τον οποίο ουσιαστικά κατασκευάστηκε, να φιλοξενήσει δηλαδή τα μαχητικά κάθετης προσγείωσης- απογείωσης, F-35 που επρόκειτο να παραλάβει η τουρκική Π.Α, από τις ΗΠΑ, έχει πάψει πλέον να υφίσταται. Να σημειώσουμε πως τα εν λόγω αεροσκάφη ενδεχομένως να μην φθάσουν ποτέ στην Άγκυρα, εξαιτίας του αποκλεισμού της Τουρκίας από το σχετικό αμερικανικό πρόγραμμα. Ένας αποκλεισμός ο οποίος ήρθε ως απόρροια της απόφασης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την προμήθεια του αντιαεροπορικού συστήματος S-400.
Τρία… αεροπλανοφόρα
Το γεγονός αυτό πάντως δεν απέτρεψε τον Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή τους προχθεσινούς εορτασμούς για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους, αφενός να εξάρει τη δύναμη του τουρκικού στόλου, με ιδιαίτερη αναφορά στο Anadolu, αφετέρου να ανακοινώσει την επέκταση της συμφωνίας με την Ισπανία και πιο συγκεκριμένα με την εταιρία Navantia, για την ναυπήγηση δύο ακόμη «μίνι» αεροπλανοφόρων.
Σύμφωνα με τα τουρκικά πλάνα η σύμβαση για την προμήθεια των δύο νέων αεροπλανοφόρων, μεταξύ του Πολεμικού Ναυτικού της γείτονας και της ισπανικής εταιρείας Navantia που έχει κάνει και τα σχετικά σχέδια, θα επιδιωχθεί να υπογραφεί μέσα στο 2024, με το πρώτο εξ αυτών να αναμένεται να λάβει την ονομασία Trakya. Μέσα στις προθέσεις της Άγκυρας είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, τα δύο νέα αεροπλανοφόρα που θα ναυπηγηθούν υπό την επίβλεψη της ισπανικής εταιρείας, να είναι αρκετά βελτιωμένα και μεγαλύτερου εκτοπίσματος σε σχέση με το TCG Anadolu και με περισσότερες δυνατότητες και υποδομές με στόχο να μπορούν να φιλοξενούν έναν ικανό αριθμό της ναυτικής έκδοσης του νέου τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους 5ης γενιάς, ΚΑΑΝ. Όπως εκτιμάται πάντως, ακόμη και αν η παραγγελία των δύο νέων «αεροπλανοφόρων» γινόταν αύριο, υπό τις καλύτερες συνθήκες, η Τουρκία δεν θα μπορέσει να τα εντάξει στο δυναμικό του στόλου της πριν από το 2035.
Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, εφόσον η Τουρκία προχωρήσει τελικά στην παραγγελία των δύο νέων αεροπλανοφόρων, (και δεν πρόκειται απλά για μία ακόμη πολεμική φαντασίωση του Ταγίπ Ενρτογάν) τότε σε γενικές γραμμές θα έχουν περίπου τις ίδιες σχεδιαστικές προδιαγραφές με το TCG Anadolu. Το συγκεκριμένο πλοίο, στην τουρκική εκδοχή του κατασκευάστηκε μέσα σε περίπου τρία χρόνια στην Τούζλα-με τη βοήθεια των Ισπανών- από το ιδιωτικό ναυπηγείο Sedef, το μεγαλύτερο ιδιωτικό ναυπηγείο της Τουρκίας. Έχει μήκος 232 μέτρα, πλάτος 32 μέτρα, ενώ μπορεί να μεταφέρει τουλάχιστον 12-14 ελικόπτερα και έναν σημαντικό αριθμό UAV. Τα σχέδια αξιοποίησης του Anadolu από την Άγκυρα πάντως και για τους λόγους που προαναφέραμε δεν πήγαν ιδιαίτερα καλά ,με αποτέλεσμα το πλοίο αντί να γίνει η ναυαρχίδα αεροπορικής προστασίας του τουρκικού στόλου (λόγω των F-35 που θα μετέφερε) κατέληξε να χαρακτηρίζεται ως ελικοπτεροφόρο και πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων.
Όπως αναφέρουν στρατιωτικοί αναλυτές πάντως, επί της ουσίας, το Anadolu, όπως πιθανότατα και τα επόμενα δύο «αδελφά» πλοία, είναι εξαιρετικά ογκώδες για την κλειστή θάλασσα του Αιγαίου, ενώ η σχετικά μικρή ταχύτητα που αναπτύσσει, κάπου 21 με 22 κόμβους, σε συνδυασμό με την αδύναμη αυτοπροστασία του το κάνουν εξαιρετικά ευάλωτο σε πλήγματα. «Δεν θα είναι παρά τρεις σημαδούρες, για τα ελληνικά υποβρύχια και αεροσκάφη», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν, προσθέτοντας ότι το εν λόγω πλοίο ήδη από τον περασμένο Απρίλιο που παραδόθηκε και επίσημα στο δυναμικό του τουρκικού Π.Ν έχει αντιμετωπίσει έντονη κριτική και στο εσωτερικό της γείτονας χώρας ως προς τις πραγματικές δυνατότητές του. Να σημειώσουμε πως το εν λόγω πλοίο κόστισε ένα δισεκατομμύριο δολάρια, με την κατασκευή του να ξεκινά το 2016 και τον σχεδιασμό του να βασίζεται στο ισπανικό αεροπλανοφόρο Juan Carlos I. Η ναυπήγησή του αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αμυντική συνεργασία ανάμεσα στην Άγκυρα και τη Μαδρίτη, μία συνεργασία που αναμένεται να συνεχιστεί αλλά και να επεκταθεί και στο μέλλον με το «χτίσιμο» ακόμη δύο τέτοιου τύπου πλοίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου