Εκείνο το Σάββατο περίπου στα μέσα του μήνα που διανύουμε, μια μικρή σχετικά παρέα γλένταγε το μεσημέρι στο ιστορικό πρώην «Caprice», το μπαρ που έγραψε ιστορία στο nightlife της Μυκόνου. Το γλέντι είχε αφορμή την οριστικοποίηση της συμφωνίας ανάμεσα στον Νίκο Γρυπάρη και την ιδιοκτησία του «Principote», που κέρδισε τελικά τη μάχη για την απόκτηση του «Sea Satin» με αντίπαλο το «Nammos». Οι Ζαννής Φραντζέσκος και Σάμι Ιμπραήμ είχαν ήδη αγοράσει τα δικαιώματα των ονομάτων «Caprice» και «Sea Satin» μαζί με το μικρό μαγαζί στην είσοδο του θρυλικού εστιατορίου στην Αλευκάντρα και πήγαιναν για το colpo grosso.
Ωστόσο ο Νίκος Γρυπάρης, που συζήταγε μαζί τους, επέλεξε, σύμφωνα με όσα ακούγονται στο παρασκήνιο του deal, να χτυπήσει κι άλλη πόρτα, αυτήν της ιδιοκτησίας του «Principote», του διάσημου beach club στον Πάνορμο, κερδίζοντας τελικά τη μάχη για το μυθικό στέκι κάτω από τους Μύλους, το οποίο αναμένεται να ξεκινήσει τη λειτουργία του την επόμενη σεζόν. Το δίδυμο του «Nammos» έχασε την τελική μάχη, αλλά έχει το μικρό μαγαζί και τα δύο ονόματα που έγραψαν ιστορία στο nightlife του Νησιού των Ανέμων. Το τι θα πράξουν είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ειπωθεί, αφού θα πρέπει να δουν τι μπορούν να κάνουν με τον χώρο που έχουν και πόσα τραπέζια τους αναλογούν.
Θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι από τη στιγμή που θα επιλέξουν να το λειτουργήσουν, θα δώσουν στο νέο project το όνομα «Sea Satin by Caprice», το οποίο τους ανήκει πλέον. Εν αντιθέσει με τους δύο του «Nammos», η ιδιοκτησία του «Principote» δεν είχε εξαρχής σκοπό να μείνει στα παλιά, αλλά να χτίσει ένα νέο brand που θα περιλαμβάνει και μια εκ βάθρων ανακαίνιση. Το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτή την περιβόητη μάχη της Αλευκάντρας θα φανεί σε λίγους μήνες, όταν θα ξεκινήσει η ερχόμενη σεζόν, αφού μέχρι τότε θα έχουν ξεκαθαρίσει όλα.
Πού κρίθηκε η μάχη
Ο Νίκος Γρυπάρης είναι ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος, σύμφωνα με Μυκονιάτες που τον έχουν ζήσει από κοντά επί δεκαετίες, όταν έστησε μαζί με την πρώην σύζυγό του τα «Caprice» και «Sea Satin». Από τα χέρια του πέρασαν πάρα πολλά λεφτά -κάποιοι λένε για δισεκατομμύρια δραχμές- αλλά, όπως διατείνονται,τα ίδια άτομα, δεν στέριωναν για πολύ. Υπήρξαν βράδια που μέρος των εισπράξεων, οι οποίες έμπαιναν σε μεγάλες μαύρες σακούλες, κατέληγε σε κάδους από το προσωπικό που τις μπέρδευε με τα πραγματικά σκουπίδια!
Τα αυτοσχέδια πάρτυ που στήνονταν όταν έπεφτε ο ήλιος γέμιζαν ασφυκτικά το «Caprice» και το προσωπικό έκανε τιτάνιες προσπάθειες να κινηθεί και να εξυπηρετήσει τους πελάτες Κλείσιμο Κάποιες βρέθηκαν, κάποιες άλλες εξαφανίστηκαν για πάντα από κάποιους που ανακάλυψαν το περιεχόμενό τους και δεν πίστευαν στην τύχη τους βλέποντας μια σακούλα σκουπιδιών γεμάτη πεντοχίλιαρα, χιλιάρικα και πεντακοσάρικα.
Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή του Νίκου Γρυπάρη άλλαξε, ειδικά μετά το διαζύγιό του και την αντιδικία που είχε με την πρώην σύζυγό του, η οποία ήταν το έτερο ήμισυ στα δύο μαγαζιά που έγραψαν ιστορία. Οταν έγινε γνωστό ότι ενδιαφερόταν να πουλήσει, άρχισε να συζητάει με τουλάχιστον τέσσερις ενδιαφερόμενους για το «Sea Satin», το οποίο θεωρείται ένα από τα «φιλέτα» της Χώρας.
Το κακό, λένε κάποιοι, ήταν ότι δεν έκλεινε την πόρτα σε κανέναν, παίζοντας ένα παιχνίδι προσφοράς και ζήτησης, όμως πολύ γρήγορα οι Φραντζέσκος και Ιμπραήμ έκαναν μια κίνηση ματ, όπως φαινόταν: αγόρασαν τα ονόματα των δύο μαγαζιών και το μικρό κτίριο στην είσοδο του «Sea Satin», θέλοντας να στοχεύσουν μετά και το μεγάλο, που ήταν ο διακαής τους πόθος.
Γνώστες της υπόθεσης υποστηρίζουν ότι έπρεπε να χτυπήσουν πρώτα το το μεγάλο και μετά τα υπόλοιπα, ώστε να κλείσουν το deal μια και καλή, αποκλείοντας τους υπόλοιπους ανταγωνιστές.
Με αυτόν τον τρόπο θα έφερναν τον Γρυπάρη προ τετελεσμένου, κάτι που θα τον έπειθε να δώσει το μυθικό εστιατόριο στο δίδυμο του «Nammos», μόνο που τελικά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι.
Κι επειδή με τα «αν» δεν γράφεται Ιστορία, ο Γρυπάρης, όταν συναντήθηκε μαζί τους και έμαθε για την κίνησή τους, φέρεται να συμφώνησε σε φιλολογικό επίπεδο, αλλά με βαριά καρδιά. Ετσι, φέρεται να προσέγγισε την ιδιοκτησία του «Principote» που ήθελε να χτυπήσει το εστιατόριο και να μπει στο παιχνίδι της Χώρας με ένα νέο project.
Sea Satin Η επόμενη μέρα
Τις τελευταίες εβδομάδες, με τη σεζόν να έχει κλείσει και τους απολογισμούς να δίνουν και να παίρνουν, η μάχη για την απόκτηση του «Sea Satin» ήταν το κύριο θέμα στο νησί. Οι φήμες έδιναν κι έπαιρναν, αλλά τελικά η κατάσταση ξεκαθάρισε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, όταν ο Γρυπάρης υπέγραψε για να περάσει τελικά στο «Principote».
Σύμφωνα με όσα ακούγονται, η ιδιοκτησία του διάσημου εστιατορίου στον Πάνορμο θα έχει το μαγαζί κάτω από την ομπρέλα του για τα επόμενα 15 χρόνια. Συμφώνησε στο να συμμετέχει ο Γρυπάρης στο νέο εγχείρημα, κάτι που ήταν εξάλλου επιθυμία του, ενώ ακούγεται ότι για να βάλει την υπογραφή του το τίμημα ξεπέρασε τα 10 εκατ. ευρώ, ενώ άλλοι λένε οτι το τελικό deal άγγιξε τα 12 εκατ. ευρώ. Το γλέντι του Σαββάτου έγινε γνωστό με τη συμφωνία των δύο πλευρών που γιορτάστηκε στο παλιό «Caprice» με ένα τραπέζι, καλό φαγητό και ποτό.
Μόλις ολοκληρωθούν τα διαδικαστικά θέματα που αφορούν το εγχείρημα θα ξεκινήσει και η εκ βάθρων ανακαίνιση του εστιατορίου ώστε να είναι έτοιμο στο τέλος της ερχόμενης άνοιξης.
Την ίδια στιγμή παραμένει άγνωστο τι θα πράξει το επιχειρηματικό δίδυμο του «Nammos» που έχει στα χέρια του τα ονόματα και το μικρό κτίριο στην είσοδο του εστιατορίου που μεγαλούργησε για χρόνια. Από τη στιγμή που δικαιούνται να έχουν τραπέζια στον έξω χώρο -άγνωστο πόσα- προς το παρόν μένει να φανεί κατά πόσο θα το πράξουν, έχοντας κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής ένα πολύ μεγαλύτερο εστιατόριο.
Την ίδια στιγμή, όπως φημολογείται έντονα, το «Principote» κινείται για να μισθώσει και το μυθικό πρώην «Caprice» στη Μικρή Βενετία, που έγραψε ιστορία για τα μυθικά sunset parties του, τότε που ασφυκτιούσε από χαρούμενες φάτσες, γοητευτικές γυναίκες που έφταναν κατευθείαν από την παραλία φορώντας μαγιό και παρεό, ενώ τα σφηνάκια έδιναν κι έπαιρναν.
Πολλοί θυμούνται ότι όταν λειτούργησε για πρώτη φορά το «Sea Satin» κάτω από τους Μύλους στην Αλευκάντρα ήταν μια απλή νησιώτικη ταβέρνα από αυτές που προσφέρουν τίμιο φαγητό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι να φτάσουμε στο μακρινό 1991, η επιχείρηση είχε περάσει από διάφορα στάδια, αφού πούλαγε αναμνηστικά, σέρβιρε πρωινά, αλλά δεν... περπάταγε όπως θα ήθελαν οι ιδιοκτήτες του. Αυτό κράτησε μέχρι το 1997, όταν ένας άνθρωπος που επιστρατεύτηκε άλλαξε τη διαδρομή του για πάντα, αφού ο Γρυπάρης, που έτρεχε και δεν έφτανε με τον χαμό στο «Caprice», έβαλε στο παιχνίδι τον Μίμη Φούκα.
Caprice Αναβάθμιση
Ο τελευταίος έκανε ένα δυνατό upgrade στην ταβέρνα, βάζοντας τα λουλούδια σε σαμπανιέρες, ενώ το προσωπικό σέρβιρε τα φρέσκα ψάρια πάνω σε μάρμαρο ή σε τετράγωνο γυαλί που ακουμπούσε σε βάζα. Αρχικά υπήρχαν μόλις 60 καρέκλες, ενώ σύντομα ο Γρυπάρης λέει στον Φούκα να απλωθεί, οπότε το μπαμ δεν θα αργήσει, αφού το «Sea Satin» αρχίζει να μαζεύει γνωστά ονόματα του επιχειρείν, μετά από ένα αξέχαστο βράδυ.
Στο peak του το μυκονιάτικο «Sea Satin» εξυπηρετεί 700 άτομα, με τον Φούκα να τρέχει και να μη φτάνει, όταν ξαφνικά λαμβάνει ένα SMS από τον Νίκο Γρυπάρη που περιλαμβάνει τέσσερις λέξεις: «Η συνεργασία μας τελείωσε». Ο Μίμης αποχώρησε με το παράπονο ότι έστησε ένα εστιατόριο και όταν όλα δούλευαν ρολόι, έφυγε χωρίς να καταλάβει το γιατί.
Οσο για το δημιούργημά του; Ο μύθος του δεν ξεθώριασε ακόμη και όταν ο Γρυπάρης χώρισε με τη σύζυγό του Μέλπω Τσούκαλη, η οποία ήταν πανταχού παρούσα στα δύο μαγαζιά.
Αυτό αρκούσε για να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου ανάμεσα στο πρώην ζευγάρι, με τη δικαστική διαμάχη που ακολούθησε να είναι σκληρή, παρά το γεγονός ότι ο επιχειρηματίας φέρεται να έδωσε ουκ ολίγα ακίνητα στην πρώην σύζυγό του, η οποία όμως δεν έκανε πίσω και διεκδίκησε τα ονόματα του «Sea Satin» και του «Caprice» και τελικά κατάφερε να τα πάρει απαγορεύοντας στον Γρυπάρη από την επόμενη μέρα της απόφασης να τα χρησιμοποιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου