Aναδιπλούμενα πίσω φώτα;

Το πρωτότυπο Chevrolet Corvette Manta Ray του 1969, δίνει μια διαφορετική εκδοχή στη χρήση των κινούμενων μερών πάνω στο αυτοκίνητο. Το Manta Ray ήταν στην πραγματικότητα μια ανανεωμένη εκδοχή της φιλοσοφίας Mako Shark II της GM, η οποία ήταν μια εξέλιξη από την αρχική μελέτη Mako Shark του 1963. Εκτός από τον νέο V8 κινητήρα ZL-1 με χωρητικότητα 7,0 λίτρων που ήταν κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο, οι αλλαγές του Manta Ray περιελάμβαναν ένα μπροστινό σπόιλερ, επανασχεδιασμένη μάσκα και πλευρικά τοποθετημένες εξατμίσεις, πίσω παρμπρίζ με ιδιαίτερο στιλ και τα αναδυόμενα φώτα φρένων. Για την ακρίβεια, η αναδίπλωση δεν αφορά τα φωτιστικά σώματα αλλά δύο καθρέπτες που φέρουν την αντανάκλαση των φώτων στη θέση που θα έπρεπε να είναι για να τα βλέπει ο οδηγός του αυτοκινήτου που βρίσκεται από πίσω.
Η αλήθεια είναι πως η ιδέα αυτή με τα κινούμενα μέρη του αμαξώματος για να κάνουν «αναπαραγωγή» της φωτιστικής ένδειξης της λειτουργίας των φώτων, είναι αρκετά έξυπνη και πολύ προχωρημένη αν αναλογιστούμε την εποχή που το πρωτότυπο αυτό παρουσιάστηκε (1969). Αν τα δούμε με σημερινά κριτήρια, θα μπορούσαν να συνδυάζουν μια μορφή αερόφρενων μαζί με τη χρήση του συστήματος πέδησης του αυτοκινήτου- κάτι που έχουμε ήδη να εφαρμόζεται σε κάποιες προτάσεις της κατηγορίας των hypercars. Οι συμβιβασμοί της εποχής ωστόσο, με τα διαθέσιμα υλικά, έκαναν ασύμφορη μια τέτοια επιλογή για να περάσει σε μοντέλο παραγωγής, ακόμα και περιορισμένης. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα βλέπουμε τη συγκεκριμένη εφαρμογή ως μια ακόμα απόδειξη της χρησιμότητας των concept cars ως πεδίων για έκφραση και ανήσυχη σκέψη από τους σχεδιαστές και τους κατασκευαστές, που διαχρονικά δείχνουν ιδέες που μπορεί να έχουν νόημα αλλά και πιο εύκολη εφαρμογή, σε μια μεταγενέστερη εποχή.