Σπίτια κλειστά, πολλά καμένα, χωρίς χρώματα, αλλά με την ελπίδα πάντα ζωντανή - Παιδιά
και πυρόπληκτοι μιλούν για τα πρώτα τους Χριστούγεννα μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου
Δεκέμβριος του 2017 και το Μάτι Αττικής σφύζει από ζωή. Χαρούμενες φωνές τραγουδούν τα κάλαντα, ενώ οι μεγάλοι απολαμβάνουν τα μικρά παιδιά που διατηρούν τις παραδόσεις. Ένα χρόνο μετά το Μάτι έχει αλλάξει. Ήταν η φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου που άφησε πίσω της 100 νεκρούς, αμέτρητα σπίτια καμένα και χιλιάδες στρέμματα δάσους παραδομένα στις φλόγες, που μετέτρεψαν το Μάτι σε χωριό- φάντασμα.
Η ζωή στην παραθαλάσσια πόλη της Αττικής σταμάτησε τόσο βίαια εκείνο το μοιραίο απόγευμα του Ιουλίου. Σήμερα πέντε μήνες μετά τίποτε δεν θυμίζει τις αλλοτινές γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Κι όμως μέσα στη στάχτη και τα αποκαΐδια που είναι ακόμη εμφανή η ελπίδα για το αύριο ζει και μεγαλώνει. Ο 14χρονος Νικόλας μαζί με τους φίλους του πήγαν παραμονή Χριστουγέννων να πουν τα κάλαντα σε εκείνους που έχουν μείνει στο Μάτι. Πήγαν και στο καμένο σπίτι του Νικόλα που θέλει να πει τα κάλαντα μέσα στο σπίτι που μεγάλωνε πριν η φονική πυρκαγιά το καταστρέψει.
Ο ίδιος με τους γονείς του μένουν σε σπίτι φίλων στο Ζούμπερι, ελπίζοντας πως οι εξαγγελίες της κυβέρνησης θα υλοποιηθούν και θα επιστρέψει και πάλι στο σπίτι του στο Μάτι.
«Ήθελα να πω και φέτος τα κάλαντα εδώ στη γειτονιά μου , στο Μάτι όπως έκανα κάθε χρόνο επειδή πιστεύω ότι θα ξαναφτιαχτεί το σπίτι μου .Μια μέρα πριν τη φωτιά είχαμε κοιμηθεί εδώ μαζί με τους φίλους μου και έχουμε πολλές αναμνήσεις. Με πονάει πολύ που έχουν ερημώσει τα σπίτια και έχουν φύγει οι άνθρωποι. Στο Νέο Βουτζά, μας άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών τους και τους είπαμε τα κάλαντα ενώ εδώ στο Μάτι είναι όλα καμμένα. Είναι ελάχιστοι αυτοί που συνεχίζουν να μένουν εδώ» λέει στο protothema.gr ο μικρός Νικόλας.
Προχωρώντας κανείς στους δρόμους της περιοχής διαπιστώνει κλειστά σπίτια, πολλά καμένα αλλά και κάποια που οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν να επισκευάσουν. Στην οδό Κύπρου ο Παναγιώτης Ράμφος, ένας από τους ήρωες της φονικής πυρκαγιάς, συνεχίζει να μένει στο πίσω μέρος του κατεστραμμένου του σπιτιού χωρίς να το βάζει κάτω. Αν και ο ίδιος τον τελευταίο καιρό μένει στην κατασκήνωση του Δήμου βρίσκεται κάθε ημέρα στο σπίτι του αφού η ηλικιωμένη μητέρα του δεν ήθελε με τίποτε να αφήσει το σπίτι τους. «Μένει η μητέρα μου στο κατεστραμμένο μας σπίτι κι εγώ στην κατασκήνωση του Δήμου. Δεν ήθελε με τίποτα να αφήσει το σπίτι μας αυτές τις Άγιες ημέρες.
Ο Παναγιώτης Ράμφος με τη μητέρα του τη μέρα της μεγάλης καταστροφής...
Πέντε μήνες μετά και τα επιδόματα ενοικίου δεν τα έχει πάρει κανείς μας , ακόμα. Μένουμε στην κατασκήνωση του Δήμου σαν ζώα και δεν έχουμε ένα σπίτι να ζεσταθούμε, να πλυθούμε και να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι. Είναι δύσκολα τα φετινά Χριστούγεννα για εμάς εδώ στο Μάτι. Κάηκε το σπίτι μου που το είχα φτιάξει με πολύ μεγάλο κόπο και στερήσεις. Ας μου δώσουν μια επιδότηση ενοικίου και να ξεκινήσω να ξαναφτιάχνω το σπίτι μου και πάλι από την αρχή. Μας κρατάνε από το λαιμό, εγώ έτσι νιώθω αυτή τη στιγμή. Θα το ξαναφτιάξω με τα ίδια μου τα χέρια . Κανείς δεν θα μου στερήσει το όνειρο » λέει στο protothema.gr ο Παναγιώτης Ράμφος.
Το σπίτι του Παναγιώτη Ράμφου πριν...
Το σπίτι μετά...
Απογοητευμένη μεν χωρίς να χάνει την ελπίδα της δε η Κατερίνα Μαλά εξηγεί πως οι παιδικές φωνές που έλεγαν τέτοιες ημέρες τα κάλαντα φέτος της έλειψαν πολύ.
«Αυτό που μου έκανε φέτος εντύπωση είναι ότι δεν ήρθε κανένα παιδάκι να μου χτυπήσει το κουδούνι και να μου πει τα κάλαντα. Αυτό με στενοχώρησε . Είναι λίγο βαρύ το κλίμα φέτος τα Χριστούγεννα. Τελικά, είπαμε με τα παιδιά μου να στολίσουμε το σπίτι μας . Τη στιγμή που στόλιζα το δέντρο μας , έβλεπα με την άκρη του ματιού μου, την κόρη μου βουρκωμένη στον καναπέ .Όσο και να θες να χαρείς αυτές τις γιορτές , οι απώλειες των ανθρώπων εδώ στο Μάτι είναι πολλές και αυτό είναι γροθιά στο στομάχι για όλους εμάς που μπορέσαμε να κρατηθούμε ζωντανοί μέσα από τον πύρινο εφιάλτη. Θρηνεί ακόμα το Μάτι αλλά για εμάς δεν πρέπει να μπαίνει στη ζυγαριά ο θάνατος με τη ζωή. Δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές επειδή χαμογελάμε γιατί ελπίζουμε. Είμαστε πολύ θυμωμένοι για τους νεκρούς μας , θα έρθει η ώρα που θα απαιτήσουμε την τιμωρία αλλά έχουμε κι έναν αγώνα για τους ζωντανούς. Στολίσαμε συμβολικά τρία καμμένα δέντρα, στο Κόκκινο Λιμανάκι, στο Μάτι και στο Νέο Βουτζά .Το φως, το πράσινο και η ζωή είναι εδώ και είμαστε όλοι εμείς. Εύχομαι καλές γιορτές».
Η Κατερίνα Μαλά
Στην 5η κατασκήνωση του Δήμου Μαραθώνα φιλοξενούνται δεκάδες οικογένειες από το Μάτι οι οποίες έχουν χάσει το σπίτι τους. Παρά τα όσα βιώνουν πέντε μήνες τώρα, δεν χάνουν την πίστη τους και την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στα σπίτι τους και στην περιοχή τους.
Λίνα Κεκέση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου