Σε ηλικία 96 ετών και με περισσότερα από 50 ενεργά χρόνια στην πολιτική έφυγε από την ζωή ο άνθρωπος που κανονικοποίησε την ακροδεξιά όχι μόνο στην Γαλλία αλλά και την ΕυρώπηΖαν Μαρί Λεπέν υπήρξε από την αρχή της ζωής του άνθρωπος που δεν το έβαζε κάτω. Γεννήθηκε το 1928 σε ένα μικρό ψαροχώρι της Βρετάνης (το Trinité-sur-Mer) σε οικογένεια ψαράδων. Σε ηλικία 13 ετών έχασε τον πατέρα του στην θάλασσα και έμεινε να προσπαθεί να φροντίσει την οικογένεια που έμεινε πίσω. Στα 16 του χρόνια θα αιτηθεί την είσοδο στην αστυνομία αλλά οι τοπικές αρχές θα τον απορρίψουν. Στα 20 χρόνια του εγκαταλείπει την βορειοανατολική Γαλλία αναζητώντας την τύχη του στην Γαλλική Μητρόπολη – το Παρίσι. Θα εγγραφεί στη νομική σχολή του Assas. Στη νομική θα έρθει σε μία πρώτη επαφή με τα κοινά και θα εκλεγεί επικεφαλής όλων των πανεπιστημιακών πολιτικών ομάδων. Ο ίδιος θα ενταχθεί στην Γαλλική Δράση (Action Française), την πολιτική ομάδα που επιθυμούσε την επιστροφή της μοναρχίας. Η «δίψα» του για πολεμική δράση παραμένει ζωντανή και ο Λε Πεν θα ενταχθεί τελικά στην πρώτη λεγεώνα των Ξένων που θα βρεθεί στην Ινδοκίνα. Σε αυτή την αποστολή θα γνωριστεί με τον Αλέν Ντελόν με τον οποίο θα παραμείνουν στενοί φίλοι μέχρι το τέλος. Μερικούς μήνες αργότερα ο Λεπέν κάνει το πρώτο του άνοιγμα και στην πολιτική. Κατεβαίνει στις εκλογές του 1956 με την παράταξη «Union et Fraternité française» και μέσα από τις ποσοστώσεις εκλέγεται βουλευτής στα 27 του. Ο Λεπέν ήταν ένας από τους νεότερους που εκλέχτηκαν βουλευτές στα πολιτικά χρονικά της Γαλλίας.
Ο Λεπέν θα διακόψει την κοινοβουλευτική του πορεία για μία ακόμη πολεμική εκστρατεία. Θα είναι μέλος της γαλλικής αποστολής στην Αλγερία και θα λάβει μέρος και στο αιματηρότερο επεισόδιο του πολέμου, την μάχη στο Αλγέρι. Ο Λεπέν αργότερα θα κατηγορηθεί πως μετείχε των ταγμάτων που μαζικά βασάνισαν Αλγερινούς. Το 1962 ο ίδιος το είχε παραδεχθεί: «βασανίσαμε γιατί έπρεπε. Όταν σου φέρνουν κάποιον που έχει τοποθετήσει είκοσι βόμβες που μπορεί να εκραγούν από στιγμή σε στιγμή δεν υπάρχουν περιθώρια για κουβέντες, πρέπει να κάνεις κάτι δραστικό άμεσα».
Για την στάση και τα λεγόμενά του θα μπει στο στόχαστρο του γαλλικού Τύπου με τον ίδιο να αποκτά από τη μία «ανοσία» στην κριτική και από την άλλη σημαντική εμπειρία από δίκες καθώς θα υποβάλλει εκατοντάδες μηνύσεις στα μέσα της εποχής… Το 1963 ο βουλευτής Λεπέν θα γίνει ο επικεφαλής της καμπάνιας για την Προεδρία του Jean-Louis Tixier Vignancourt ο οποίος ήταν υποψήφιος για το Μέγαρο των Ιλισίων στις εκλογές του 1965. Ο δικηγόρος επίσης Vignancourt όντας επί μία δεκαετία στην πολιτική αφάνεια λόγω της συμμετοχής του στην προδοτική κυβέρνηση του Βισί θα καταφέρει να συγκεντρώσει το 5,5% των ψήφων…
Η δημιουργία του Εθνικού Μετώπου Η σχέση του Λεπέν με τον Vignancourt θα διαρραγεί οριστικά λίγες εβδομάδες μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και ο Λεπέν που δεν είναι πλέον βουλευτής θα αποφασίσει να ασχοληθεί με το έτερο μεγάλο πάθος του, τα εμβατήρια… Δημιουργεί μάλιστα την δική του δισκογραφική εταιρεία η οποία του δίνει περισσότερα από τα προς το ζην. Το 1972 θα κάνει το δικό του μεγάλο βήμα στην πολιτική όταν σε ένα reunion παλιών συμφοιτητών από τη νομική θα του προταθεί να αναλάβει τα ινία ενός νεοσύστατου κόμματος με απαρχές στην Ιταλία από νοσταλγούς του Μουσολίνι… Ο Λε Πεν θα αναλάβει το MSI και θα το μεταμορφώσει στο Εθνικό Μέτωπο.
Η πρώτη απόπειρα με το Εθνικό Μέτωπο θα γίνει στις προεδρικές του 1974. Το ισχνό 0,75% όχι μόνο δεν αποθαρρύνει τον Λεπέν αλλά του δίνει το κίνητρο να το μετατρέψει σε νίκη. Η ακροαριστερά θα ξεκινήσει να ασχολείται εντατικά μαζί του και αυτό θα τον κάνει ευρέως γνωστό, αν και για τους λάθος λόγους, σε όλο το πολιτικό φάσμα της Γαλλίας. Η βομβιστική επίθεση στο σπίτι του το 1976 θα του δώσει και την χλιδή που πάντα αναζητούσε. Ο στενός του φίλος και ζάμπλουτος βιομήχανος Hubert Lambert θα στεγάσει την οικογένεια Λεπέν σε έναν πύργο που θα συνδεθεί για πάντα με την οικογένεια, το Montretout στο Saint-Cloud που κατασκευάστηκε κατ’ εντολή του Ναπολέοντα του 3ου θα κληρονομηθεί στον Λεπέν και θα γίνει το επίκεντρο του Εθνικού Μετώπου.
Ο Λεπέν θα επικεντρωθεί πλέον αποκλειστικά στην πολιτική και παρά το γεγονός πως δεν θα καταφέρει να συγκεντρώσει τις 500 υπογραφές που απαιτούνται για να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1981 θα περιμένει και θα συνεχίσει να στηρίζει τις ακραίες ιδέες του.
Η πρώτη νίκη και η εδραίωση της ακροδεξιάς Το Εθνικό Μέτωπο 10 χρόνια μετά την ίδρυσή του θα καταγράψει τελικά την πρώτη του νίκη. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1982 η μικρή πόλη Dreux στα δυτικά του Παρισιού θα εκλέξει για πρώτη φορά εκπρόσωπο από την ακροδεξιά με το σύνθημα «ένα εκατομμύριο μετανάστες ισοδυναμούν με ένα εκατομμύριο ανέργους». Πάνω στην συγκεκριμένη επιτυχία από μία πόλη μόλις 30.000 κατοίκων ο Λε Πεν θα γίνει πλέον διάσημος στη Γαλλία. Τα μεγάλα γαλλικά δίκτυα θα ασχοληθούν με την περίπτωσή του και ο ίδιος θα αδράξει κάθε ευκαιρία.
Το 2002 ο Λεπέν θα καταγράψει και την μεγαλύτερη δική του πολιτική στιγμή. Στις προεδρικές εκλογές θα υπερκεράσει τον εμπόδιο του Λιονέλ Ζοσπέν θα βυθίσει στην εσωστρέφεια το Γαλλικό κέντρο και αν και θα ηττηθεί από τον Ζακ Σιράκ στον β' γύρο με τεράστια διαφορά θα καταφέρει να εδραιώσει την ακροδεξιά για τα καλά στα γαλλικά πολιτικά πράγματα.
Ο ίδιος μετά από 50 χρόνια στην πολιτική θα παραδώσει –οι κακές γλώσσες λένε υπό ασφυκτική πίεση– στην κόρη του Μαρίν η οποία θα αλλάξει πολλά στο κόμμα του πατέρα της. Πλέον ως Εθνικός Συναγερμός η Μαρίν Λεπέν αν και ηττήθηκε οριακά στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου φαντάζει ακλόνητο φαβορί για το Μέγαρο των Ιλισίων όταν εκπνεύσει και η 2η θητεία του Εμανουέλ Μακρόν. Αν τα καταφέρει θα οφείλει μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας της στην «κανονικοποίηση» της ακροδεξιάς και τον δρόμο που ο πατέρας της επί δεκαετίες έστρωνε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου