Ένα από τα πιο γρήγορα, γευστικά και «γεμάτα» πιάτα της ιταλικής γαστρονομίας είναι το απλό, αλλά με έντονη προσωπικότητα, άλιο, όλιο και πεπεροντσίνο. Για την προετοιμασία της φημισμένης αυτής συνταγής επιλέγονται συνήθως τα σπαγγέτι, τα οποία οι γνώστες βράζουν όσα λεπτά είναι απαραίτητα ώστε να σερβιριστούν αλ ντέντε, με ένα ισορροπημένο «κράτημα». Ποια τα μυστικά; Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, η τεχνική που περιλαμβάνει το σοτάρισμα του σκόρδου και φυσικά οι καυτερές πιπεριές που δεν πρέπει να μαγειρευτούν πολύ γιατί θα αλλάξει η γεύση τους. Τι θα συνέβαινε αν έλειπε ένα από τα τρία βασικά συστατικά; Θα αλλοιωνόταν η γεωμετρία του πιάτου και τελικά δε θα είχαμε μπροστά μας το αυθεντικό spaghetti aglio, olio e peperoncino. Και αν αυτό το συστατικό ήταν η πιπεριά; Θα έλειπε η ζεστασιά του. Μπορεί, όμως, να χαθεί ή γίνει λιγότερο καυτερή η πιπεριά; Σύμφωνα με τους ειδικούς ναι και ο ένοχος δεν είναι άλλος από την κλιματική αλλαγή. Όπως αναφέρουν ειδικοί η αύξηση της θερμοκρασίας σε όλο τον πλανήτη επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις σε καλλιέργειες, όπως ο καφές, το κακάο και η καυτερή πιπεριά, η γεύση της οποίας μεταβάλλεται και αποκαλύπτεται πιο ήπια από τη συνηθισμένη.
Θύμα της περιβαλλοντικής κρίσης αποδεικνύεται και η εμβληματική καυτερή, αλλά με χαρακτηριστική γλυκύτητα σάλτσα, σριράτσα, η οποία από την Ταϊλάνδη κατάφερε να κατακτήσει όλο τον κόσμο.
Πριν περίπου δύο χρόνια η εταιρία Huy Fong Foods Inc. που δημιουργεί τη διάσημη σάλτσα είχε ανακοινώσει την αναστολή της παραγωγής, εξαιτίας καιρικών συνθηκών που επηρεάζουν την ποιότητα των πιπεριών τσίλι. Η εταιρία ανέφερε πως αντιμετωπίζεται σοβαρή έλλειψη τσίλι και για αυτό το λόγο δεν ήταν δυνατό να παραχθεί κανένα από τα προϊόντα της.
Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζει η εταιρία Nanyang Sauce στη Σιγκαπούρη, η οποία έχει ελαττώσει την παραγωγή της σάλτσας, καθώς οι καιρικές μεταβολές επιδρούν αρνητικά στην ανάπτυξη των πικάντικων φυτών.
Ο ιδιοκτήτης Κεν Κο, τρίτη γενιά στην εταιρία, εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον του «μπαχαρικού της ζωής» και καλεί τους καταναλωτές να απολαύσουν το τσίλι τους όσο αυτό υπάρχει.
Επισημαίνεται, ότι σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών το εμπόριο καυτερής σάλτσας αξίζει 9 δισ. δολάρια ετησίως και εκτιμάται ότι οι παγκόσμιες πωλήσεις θα αγγίξουν τα 15 δισ. δολάρια έως το 2031.
Η πικάντικη γεύση του τσίλι αποδίδεται σε ομάδα αλκαλοειδών που παράγουν θερμότητα, όπως η καψαϊκίνη, με τις υψηλές θερμοκρασίες να εντείνουν τον πικάντικο χαρακτήρα της.
Εντούτοις, ιδανικές συνθήκες πλέον δεν παρατηρούνται, αφού ολοένα συχνότερες είναι οι βροχοπτώσεις που προκαλούν πλημμυρικά φαινόμενα.
Στον αντίποδα, η ακραία ζέστη κι η ξηρασία μπορούν με τη σειρά τους να επηρεάσουν την ανάπτυξή τους με αποτέλεσμα να μην ωριμάσει ο καρπός.
Σε μία προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις, επιστήμονες δημιουργούν νέες ποικιλίες ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή και τις ασθένειες, ωστόσο όπως τονίζουν οι σεφ η γεύση δε θα είναι η ίδια.
«Ακούγεται τρομερό, αλλά μόλις εξαφανιστούν αυτές οι πιπεριές, δε θα είναι δυνατό να αναπαραχθεί η αρχική τους γεύση», είπε στο Bloomberg ο γεωπόνος Χόρχε Μπέρνι που συνεργάζεται με αγρότες στο Γιουκατάν του Μεξικού, για την παραγωγή ποικιλιών τσίλι. «Μπορείς να τις αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, αλλά δεν είναι το ίδιο», πρόσθεσε.
Για την Μεξικανή σεφ που εργάζεται στη Σιγκαπούρη, Ταμάρα Τσάβεζ, το τσίλι είναι κάτι περισσότερο από ένα συστατικό: Είναι τρόπος ζωής. Η ίδια διαπίστωσε την αλλαγή, όταν έφαγε έξι πιπερίτσες και αντί να αισθανθεί ζέστη στα χείλη και ζεστασιά στο σώμα, δεν ένιωσε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου