Τα χρόνια της απογείωσης, η έπαρση, οι καυγάδες και τα δημόσια παραληρήματα που τον εξέθεσαν στα μάτια του κοινού του - Για τις 2 Δεκεμβρίου αναβλήθηκε η δίκη του, αφέθηκε ελεύθερος Είναι χειμώνας του 1992 και στην πίστα του γνωστού νυχτερινού κέντρου Bio – Bio το νέο φαινόμενο της αθηναϊκής νύχτας κάνει τη μεγάλη πρεμιέρα του. Μελαχρινός, με μουστάκι και μακριές μυτερές φαβορίτες, φοράει μαύρο κοστούμι, γιλέκο, γραβάτα με λαχούρια, καουμπόικες μπότες και μεγάλα δαχτυλίδια στα δάχτυλα. Δεν μοιάζει με κανέναν από τους υπόλοιπους λαϊκούς τραγουδιστές της εποχής. Είναι διαφορετικός, σε όλα του: στην εμφάνιση, στο στήσιμο, στην ερμηνεία, στο ύφος, στο στυλ. Είναι ταυτόχρονα και λαικός και ροκ. Μοιάζει απρόσιτος και αποπνέει μια ανεξήγητη σιγουριά για τον εαυτό του, έναν πρωτόγονο εγωκεντρισμό που ξαφνιάζει αλλά αρέσει. Είναι ο Νότης Σφακιανάκης, ο καινούργιος «άρχοντας» της πίστας!
«Είσαι ένα πιστόλι που με σημαδεύει, για να μου ανοίξει τρύπες στην καρδιά…» τραγουδά εκείνος κάθε βράδυ και από κάτω γίνεται χαμός σε καθημερινή βάση. Έξι βράδια την εβδομάδα το μαγαζί είναι γεμάτο. Όλοι όρθιοι τον επευφημούν και τα γαρύφαλλα πέφτουν βροχή. Αυτή η χρονιά και αυτό το τραγούδι θα σηματοδοτήσουν την έναρξη της θριαμβευτικής πορείας του τραγουδιστή, μιας πορείας με πολλές και μεγάλες επιτυχίες, ιστορικά εμπορικά ρεκόρ αλλά και με έντονες συγκρούσεις, και σημαντικά λάθη και προκλητικά ιδεολογικά «φάλτσα». Μέχρι που χθες, 28 ολόκληρα χρονιά μετά, το…«πιστόλι», αυτό που κάποτε τον ανέβασε στα ουράνια, στάθηκε αφορμή να συλληφθεί και να οδηγηθεί στην ασφάλεια για παράνομη οπλοκατοχή αλλά και για την ποσότητα κοκαΐνης που βρέθηκε στο αυτοκίνητό του.
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν πολλά. Και τα 28 αυτά χρόνια μοιάζουν με μια τρελή κούρσα με εξασφαλισμένη την πρωτιά, μέχρι που ο «οδηγός» της, αρχίζει να ξεφεύγει συχνά από την πορεία του οδεύοντας, με μαθηματική ακρίβεια προς το γκρεμό. Γιατί το χθεσινό, σοβαρό περιστατικό της σύλληψής του αποτελεί, επί της ουσίας, το προδιαγεγραμμένο κακό φινάλε μιας ξέφρενης πορείας η οποία, εδώ και χρόνια, έμοιαζε να είναι χαμένη, παρασυρμένη από προσωπικές εμμονές και ιδεοληψίες, λάθη και εγωισμούς, πολεμικές ιαχές και εν τέλει κοινωνικής απομόνωσης.
Είναι αδιαμφισβήτητο πως ο Σφακιανάκης αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι και την ιστορία της εγχώριας νυχτερινής διασκέδασης. Είναι ο τραγουδιστής που επί σειρά ετών έκανε τον έναν πλατινένιο δίσκο μετά τον άλλο, σε εποχές που η πλατίνα στη δισκογραφία είχε πραγματική εμπορική αξία, εκείνος που τραγούδησε, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, για τις χαρές και τον πόνο του έρωτα, εκείνος που μετουσίωσε την εικόνα του σκληρού αρσενικού που αντέχει στα δύσκολα, ταυτόχρονα όμως δακρύζει για μια μεγάλη καψούρα, η φωνή που επί δύο τουλάχιστον δεκαετίες πρωταγωνιστούσε στα γλέντια, τις γιορτές και τα ξενύχτια μας. Από τον «Αετό», τον «Νταβατζή» και τη «Στέλλα τη Σμυρνιά» μέχρι το «Μήπως είμαι τρελός», το «Παράλληλα» και το «Θέλω να ξαναναδώ» το μεγάλο προσωπικό ρεπερτόριο του Σφακιανάκη είναι συνυφασμένο, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, με μια ολόκληρη εποχή.
Πίσω από το μεγάλο αυτό ρεπερτόριο όμως και τις δυνατές ερμηνείες, όχι μόνον σε λαϊκά αλλά ακόμα και σε ροκ κομμάτια, κρυβόταν πάντα μια ψυχή στα όρια της έκρηξης, προκλητική ενίοτε, ένας χαρακτήρας άκαμπτος, κάθετος στις απόψεις του, συντηρητικός σε πολλά σημαντικά θέματα, συχνά εγωκεντρικός και σίγουρα διόλου μετριόφρων καθώς πάντα πίστευε πως η διαφορετικότητά του τον καθιστούμε ανώτερο από τους υπόλοιπους. Πεποίθηση τον οδηγούσε στην έπαρση. Σε αυτήν την διαφορετικότητα απέδιδε, στα πρώτα χρυσά χρόνια της διαδρομής του, το γεγονός ότι επέλεγε να είναι το μοναδικό πρώτο όνομα στα μαγαζιά που εμφανιζόταν. Και για ένα μεγάλο διάστημα τα κατάφερνε καθώς είχε την δυναμική να τα γεμίζει μόνος του.
Ήρθε όμως η οικονομική κρίση και σάρωσε τα πάντα. Η δισκογραφία κατέρρευσε, η νύχτα περνούσε δύσκολα κι εκείνος δεν είχε άλλη επιλογή από το μοιραστεί το νυχτερινό «βασίλειό» του. Εξ αρχής όμως φάνηκε πως η συνεργασία δεν ήταν το δυνατό του σημείο με αποτέλεσμα να κατακτήσει μία ακόμη πρωτιά, αυτή του καλλιτέχνη με τις περισσότερες συναδελφικές κόντρες. Το 2017 η πολυδιαφημισμένη συνεργασία του με τον Τόλη Βοσκόπουλο θα ναυαγήσει πριν ακόμη ξεκινήσει. Έναν χρόνο αργότερα ο συνθέτης πολλών επιτυχιών του, ο Γιώργος Μουκίδης θα του στείλει εξώδικο απαγορεύοντάς του να ερμηνεύει τα τραγούδια του, ενώ τον χειμώνα του 2019 η Πάολα θα αναγκαστεί, για πρώτη φορά στην καριέρα της, όπως η ίδια εξομολογείται, να εγκαταλείψει ένα μουσικό σχήμα πριν το τέλος της σεζόν επειδή δεν άντεξε τις ιδιοτροπίες του Νότη. Από το ίδιο σχήμα είχε αποχωρήσει νωρίτερα και ο Γιώργος Παπαδόπουλος αναφωνώντας αγανακτισμένος «Τελικά, μάλλον, επαληθεύονται όλα όσα ακούγονται και λέγονται κατά καιρούς για τον Νότη Σφακιανάκη». Αρκετά χρόνια νωρίτερα, βέβαια, το 2013, η Δέσποινα Βανδή θα πάρει την απόφαση, εν μία νυκτί και λίγα 24ωρα πριν την κοινή πρεμιέρα τους, να διαλύσει την συνεργασία της μαζί του και να τον αφήσει στην πίστα χωρίς παρτενέρ για λόγους… αυστηρά ιδεολογικούς.
Οι πατριωτικές κορώνες και η προκλητική στήριξη στη Χρυσή Αυγή
Ήταν εκείνη η αποφράδα βραδιά του Δεκέμβρη του 2013, στην Αθηναϊδα, που ο τραγουδιστής, με αφορμή την γιορτή για την εμπορική επιτυχία του άλμπουμ του που έγινε πολυπλατινένιο, επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο υποστήριξης της Χρυσής Αυγής, και μάλιστα με αυστηρά διδακτικό ύφος, ενώπιον δεκάδων δημοσιογράφων και με τις κάμερες να έχουν πάρει φωτιά.
Τί μάς είπε ο Νότης Σφακιανάκης εκείνο το βράδυ; Μάς είπε, μεταξύ άλλων, «οι χρυσαυγίτες δεν είναι φασίστες», ότι «επιβάλλεται να στηρίξουμε τη Χρυσή Αυγή, διότι αυτή αν μη τι άλλο έχει μέσα και την αυγή, οι άλλοι έχουν μόνο το σκότος» αλλά και πως «αν κάποιο κόμμα θα μπορούσε να κυβερνήσει σωστά την Ελλάδα, αυτό θα ήταν η Χρυσή Αυγή». Τα επόμενα χρόνια θα εκφράσει, αρκετές φορές δημόσια, την στήριξή του στο νεοναζιστικό μόρφωμα στο πλαίσιο μιας αυτοαποκαλούμενης υπέρμετρης «πατριδολατρείας» την οποία, βέβαια, είχε αφήσει να διαφανεί, διακριτικά, από τα πρώτα του κιόλας βήματα. Αναμενόμενο ήταν, φυσικά, οι Χρυσαυγίτες, να τον «στέψουν» αγαπημένο τους τραγουδιστή και να διασκεδάζουν συχνά – πυκνά στα πρώτα τραπέζια των νυχτερινών κέντρων που εμφανιζόταν.
Βέβαια, ο Νότης δεν έμεινε μόνο στα της πολιτικής. Εξέφραζε δημόσια και αυστηρά την άποψή του και για άλλα θέματα. Όπως για παράδειγμα η ομοφυλοφιλία, ισχυριζόμενος πως «ομοφυλόφιλοι γίνονται μέσα από το lifestyle, δεν γεννιούνται» και πως «δεν είναι φυσιολογικό το παρά φύσιν».
Από τα βέλη του δεν ξέφυγε ούτε η θρησκεία και εκκλησία για την οποία έχει δηλώσει στο παρελθόν: «Πιστεύω στο πατρίς και οικογένεια. Είμαι αγνωστικιστής. Πιστεύω στην αγάπη, αλλά τον Θεό δεν τον έχω δει, δεν τον ξέρω. Η εκκλησία να ξέρεις, πρόδωσε την Ελλάδα επί τουρκοκρατίας, απέκτησε εδάφη, περιουσία. Είναι τυχαίο που έχουν περιουσία και χρυσόβουλα; Πώς στα δίνει αυτά ο κατακτητής; Το μόνο που έχει προσφέρει είναι η διαιώνιση της γλώσσας μας. Την αληθινή ελληνική γλώσσα τη διαβάζουν οι ιερείς από τα Ευαγγέλια».
Το χειρότερο όλων, όμως, και πιθανότατα εκείνο που οδήγησε στην οριστική ρήξη με μια μεγάλη μερίδα των θαυμαστών του, είναι πως τις απόψεις του δεν τις κρατούσε για τον εαυτό του αλλά φρόντιζε να τις εκφράζει και επί πίστας, τις πρώτες πρωϊνές ώρες, μεταξύ αλκοόλ, καπνού και ξηρών καρπών! Ο κόσμος πλήρωνε αδρά για να ακούσει τα τραγούδια του κι εκείνος επιδιδόταν σε ιδεολογικά κηρύγματα ως σύγχρονος προφήτης σε χώρο απολύτως ακατάλληλο και με ακροατήριο παντελώς απρόθυμο.
Κάπως έτσι ο Νότης Σφακιανάκης άρχισε να κουράζει αλλά και θυμώνει πολύ κόσμο. Τους συναδέλφους του, οι οποίοι δεν ήταν πλέον διατεθειμένοι να ανέχονται τις παραξενιές του αλλά και τις προκλητικές δηλώσεις του και κυρίως τον απλό κόσμο, όλους εκείνους που τον ανέβασαν στην κορυφή με την στήριξη και την αγάπη τους και το μόνο που του ζητούσαν ήταν να τους τραγουδάει. Τίποτα περισσότερο. Εκείνος όμως επέλεξε να υπερβεί το ρόλο του, δεν κατάφερε να κοντρολάρει την ματαιοδοξία, την έπαρση και τις ακραίες πεποιθήσεις του. Ήταν αναμενόμενο πως, αργά ή γρήγορα, θα ερχόταν η στιγμή να πληρώσει ο ίδιος τον… λογαριασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου