Μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία, που έμεινε επτασφράγιστο μυστικό...«Εγνωρίσατε λωποδύτας διεθνούς φήμης, διαρρήκτες, απατεώνας, λαθρεμπόρους, και τους άλλους "άσσους" του αστυνομικού Πανθέου. Ποτέ όμως δεν εφαντασθήκατε ότι την δόξαν όλων αυτών θα επεσκίαζεν ένας αμούστακος νεανίας.Το κατόρθωμα του δεκαεξαετούς Ιωάννου Σαμίου, είνε πραγματικά απίστευτον!
Χωρίς την βοήθειαν συντρόφου, χωρίς περίστροφον, και τα λοιπά σύνεργα του "επαγγέλματος", εμπήκε, που νομίζετε; Στο... Κυβερνείον! Το μέγαρον της λεωφόρου Ηρώδου του Αττικού, που φρουρείται νύκτα-μέρα από τους ρωμαλέους ευζώνους της Προεδρικής Φρουράς, εκυριεύθη από έναν ασήμαντον –έως χθες- νεανίαν...
Και οι ένοπλοι φρουροί, θα ρωτήσετε, τι έκαναν; Απλούστατα... εκοιμώντο. Οι καϋμένοι την έπαθαν εκεί που δεν το περίμεναν. Έμειναν όλη την νύκτα άγρυπνοι, και μόλις εχάραζε, κουρασμένοι, έκλεισαν τα βλέφαρά τους. Εκείνη τη στιγμή έβαλεν ο μικρός διάβολος το πόδι του, και χωρίς να τον αντιληφθή κανείς, έκαμε τη δουλίτσα του.
Το λωποδυτικόν κατόρθωμα του Σαμίου, έγινε τα ξημερώματα. Ο τολμηρός νεανίας ανερριχήθη εις την μάνδραν του κήπου και επήδησε μέσα. Έπειτα, ανέβηκε με την ησυχία του τα σκαλιά της οπισθίας εισόδου του μεγάρου, και εμπήκε στο πρώτο ανοικτό διαμέρισμα, που βρήκε μπροστά του. Έρριψε μια ματιά γύρω του, αλλά δεν έμεινεν ικανοποιημένος, και, σαν καλός νοικοκύρης, επροχώρησε στο εσωτερικό.
Επεχείρησε να εισέλθη εις τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η πόρτες όμως ήσαν κλειστές και τα κλειδιά παρμένα. Χωρίς τα αναγκαία σύνεργα, η διάρρηξις ήτο αδύνατος. Έτσι ο νεαρός περιωρίσθη να πάρη ό,τι βρήκε πρόχειρο.
Έπειτα, ήσυχος-ήσυχος, εβγήκε από την ίδια θύρα, επέρασε τον κήπο, και μαζί με τα λάφυρα του επήδησε τον μανδρότοιχο.
Οι φρουρούντες εύζωνοι εσυνέχιζαν τον ύπνο τους, ενώ ο τολμηρός λωποδύτης έσπευσε να ρευστοποιήση τα κλοπιμαία...
***
Στο μαγαζί όπου επήγεν, εζήτησε να του δώσουν για όλα 300 δραχμάς.
Έως την στιγμήν αυτήν ο Θεός αγαπούσε τον κλέφτη. Ήλθεν όμως και η σειρά του νοικοκύρη. Ένας αστυφύλαξ, που τυχαίως παρευρέθη εις την σκηνήν της αγοραπωλησίας, υποψιασθείς ότι κάτι συνέβαινε, ρώτησε τον νεαρό από πού προήρχοντο τα πωλούμενα είδη.
-Είνε του σπιτιού μου! απεκρίθη εκείνος.
Δεν έγινε όμως πιστευτός, και ωδηγήθη εις το πλησιέστερον αστυνομικόν τμήμα, όπου ωμολόγησε την αλήθειαν.
Ο νεαρός λωποδύτης αφηγήθη, λεπτομερώς, πως κατώρθωσε να εισέλθη εις το Κυβερνείον, και εξέφρασε την έκπληξίν του, πως δεν έγινεν αντιληπτός.
-Δεν φανταζόμουνα –είπε- ότι οι εύζωνοι κοιμούνται τόσο βαρειά. Όταν έμπαινα έπεσα δυό φορές απ΄την μάνδρα, αλλά κανείς τους δεν εξύπνησε!
-Και τι ήθελες να πάρης; τον ρώτησαν.
-Ε, ό,τι και νάπαιρνα, κάτι θ΄άξιζε... Κυβερνείο είνε αυτό!
Το πάθημα των ευζώνων, ας τους γίνη μάθημα. Διαφορετικά, καμμιά μέρα, κινδυνεύουν να... απαχθούν και οι ίδιοι!».
(Ελεύθερος Άνθρωπος, 1933)
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου