Η γοητευτική Αμερικανίδα πράκτορας της CIA δεν απέφυγε τις αλλαγές, από την διαβόητη επιτροπή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, στο διαφημισμένο, πριν καν εκδοθεί,
βιβλίο της - Είχε όμως προλάβει να το διαφημίσει με τον καλύτερο τρόπο...
Λένε ότι ο καλύτερος τρόπος για να προωθήσεις ένα βιβλίο στην Αμερική, είναι να δημιουργήσεις θόρυβο πριν από την κυκλοφορία του, υποσχόμενος αυτό που δεν μπορούν οι άλλοι. Όταν μάλιστα είσαι πρώην επιχειρησιακή πράκτορας της CIA και δεν είσαι φυσικά η πρώτη που το πράττει, χρειάζεσαι έναν δυνατό θόρυβο, για να βγεις στο προσκήνιο.
Η Αμαρυλλίς Φοξ τον δημιούργησε, όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι έστειλε επιλεκτικά το βιβλίο της σε δημοσιογράφους, χωρίς αυτό να έχει περάσει από την αρμόδια επιτροπή λογοκρισίας της CIA. Το μόνο σίγουρο, λένε οι καλά γνωρίζοντες, είναι ότι, παρότι το έπραξε, κανείς από τους παραλήπτες δεν τόλμησε να δημοσιεύσει κάποιο απόσπασμά του, πριν αυτό κυκλοφορήσει.
Και, όταν κυκλοφόρησε, πριν λίγους μήνες, ήταν φυσικά λογοκριμένο, κάτι που ξεκαθαρίζεται στην εισαγωγή του «Life Undercover: Coming of age in the CIA», όπου τονίζεται ότι ονόματα και τοποθεσίες σε κάποια κεφάλαια έχουν αλλαχθεί, για να προστατευθεί το απόρρητο των πηγών και οι μέθοδοι των επιχειρήσεων. Όμως, αυτό ήταν κάτι που δεν ενόχλησε ιδιαίτερα την Φοξ, η οποία παραχώρησε ουκ ολίγες συνεντεύξεις σε εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα, προωθώντας το συγγραφικό της πόνημα. Η δουλειά της είχε γίνει.Κυνηγητό και κρυφτό στο Καράτσι
Μέσα από τις σελίδες του συναρπαστικού αυτού βιβλίου, ξετυλίγεται η ζωή της Φοξ ως μυστικής πράκτορος, που δεν καλυπτόταν με την ιδιότητα του Αμερικανού διπλωμάτη, αλλά δρούσε μόνη της σε χώρες όπως το Πακιστάν. Σε αυτή την χώρα ξεκινάει το βιβλίο, βάζοντας τον αναγνώστη να παρακολουθεί μια σκηνή παρακολούθησής της στους δρόμους του Καρατσιού.
Έχοντας αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή ότι την ακολουθεί ένας άνδρας, η πράκτορας της CIA εξακολουθεί να βαδίζει ήρεμη μέχρι την στάση του λεωφορείου, όπου περιμένει να επιβιβαστεί σε αυτό όταν φτάσει. Όπως γράφει, το να αρχίσει να τρέχει, ή ακόμη χειρότερο να ήταν σε αυτοκίνητο και να αρχίσει να κυνηγιέται μέσα στους δρόμους του Καρατσιού, θα ήταν ό,τι χειρότερο. Κάπως έτσι τελειώνουν στην αληθινή ζωή οι καριέρες των επιχειρησιακών πρακτόρων, που αποκαλύπτονται μετά από ένα τέτοιο περιστατικό και είναι αναγκασμένοι να φύγουν από την χώρα στην οποία δρουν μυστικά.
Στο ίδιο κεφάλαιο η Αμαρυλλίς Φοξ αποκαλύπτει την υπόθεση που χαρακτηρίστηκε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της θητείας της στην CIA. Ήταν αυτή που σταμάτησε την πώληση μιας πυρηνικής συσκευής στην Αλ Κάιντα, με μια επιχείρηση στην οποία έδρασε άψογα, εξαργυρώνοντας την εκπαίδευση της, που περιελάμβανε φυσικά και την «Φάρμα».
Επιβιώνοντας στην «Φάρμα»
Ήταν ένα παγερό χειμωνιάτικο πρωινό και η Αμαρυλλίς Φοξ μαζί με τον τότε σύντροφό της Άντριου, φτάνει σε ένα βενζινάδικο στον αυτοκινητόδρομο 123 της Βιρτζίνια. Το μόνο στοιχείο ζωής στο εν λόγω σημείο είναι ένα μπεζ βαν με φιμέ τζάμια, το οποίο περιμένει την νεαρή να επιβιβαστεί, κάτι το οποίο κάνει, αφού πρώτα φιλάει και αποχαιρετάει τον σύντροφό της. Μέσα στο βαν την περιμένουν κι άλλοι «συνάδελφοι» της, όλοι εκπαιδευόμενοι της ίδιας σειράς που προορίζονται για επιχειρησιακοί πράκτορες της CIA.
Το βαν ξεκινάει και μετά από ένα σύντομο ταξίδι φτάνει στο Λάνγκλεϊ, στα κεντρικά γραφεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, όπου οι «δόκιμοι» πράκτορες, επιβιβάζονται άμεσα σε ένα μαύρο πούλμαν. Με αυτό θα μεταβούν στην περιβόητη «Φάρμα», το άγνωστο στρατόπεδο όπου τους περιμένουν μια σειρά από σκληρές δοκιμασίες, ώστε να κριθούν κατάλληλοι για να επιχειρήσουν σε ξένες χώρες ως πράκτορες της CIA στο κυνήγι της τρομοκρατίας και όχι μόνο.Σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου της, η Φοξ αποκαλύπτει ότι στην περιβόητη «Φάρμα» της CIA υπάρχει η μικρογραφία μιας φανταστικής ξένης χώρας -πρόκειται για την Δημοκρατία της Βερτάνιας- η οποία περιέχει κυβερνητικά κτήρια, την πρεσβεία των ΗΠΑ και τον σταθμό της Υπηρεσίας. Υπάρχουν επίσης οι πολίτες αυτής της χώρας, τα κυβερνητικά στελέχη και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, ρόλοι τους οποίους αναλαμβάνουν νυν και πρώην έμπειροι επιχειρησιακοί πράκτορες, οι οποίοι εκπαιδεύουν τους νέους.
Σε αυτή την φανταστική χώρα και με τους συγκεκριμένους ανθρώπους πάνω από τα κεφάλια τους οι υποψήφιοι επιχειρησιακοί πράκτορες μυούνται σε δεκάδες τεχνικές, όπως την παρακολούθηση στόχων, την προσέγγιση ατόμων για στρατολόγηση, τα σημάδια σε μια συνάντηση ώστε να μην χρειαστούν διάλογοι κ.λ.π. Όπως υπογραμμίζει η Φοξ, όλοι οι εκπαιδευτές τους είχαν άπειρες ιστορίες να τους πουν και συμβουλές να τους δώσουν, από αυτές που δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα των «σπουδών» τους, πριν εισχωρήσουν στον «σκοτεινό» κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Είχαν όμως και κάτι άλλο να κάνουν, πολύ πιο σημαντικό. Να φέρουν τους «νέους» στα όριά τους, σωματικά και ψυχολογικά, κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής τους στην «Φάρμα», ώστε όταν πέσουν στα βαθιά να είναι έτοιμοι για όλα.
Τα εγερτήρια μέσα στην νύχτα για μια αποστολή με προσομοίωση αντίδρασης κατά τρομοκρατικής ενέργειας ήταν απροειδοποίητα, όπως και τα αυτοκίνητα με τις ειδικές πλην αόρατες κρύπτες που θα έπρεπε να βάλουν τυχόν ενοχοποιητικά στοιχεία της δράσης τους στην Βερτάνια. Η εκπαίδευση είναι εξαντλητική και διακόπτεται μόνο με μερικά Σαββατοκύριακα που οι υποψήφιοι πράκτορες βγαίνουν εκτός «Φάρμας» έχοντας λάβει άδεια να χαλαρώσουν και να νιώσουν ότι είναι κανονικοί άνθρωποι.
Σεξ και εμπλοκές
«Κάθε τόσο μας δίνεται ένα ελεύθερο Σαββατοκύριακο, αλλά δεν το λέω στον Άντριου» γράφει η Φοξ. «Αντί γι' αυτόν συναντώ συμμαθητές μου σε τυχαία ξενοδοχεία. Απολαμβάνουμε την ανωνυμία των αμερικανικών προαστίων, βλέπουμε ταινίες σε cineplex, τρώμε τηγανίτες και μερικές φορές, τις περισσότερες φορές, κάνουμε σεξ». Με μια γραφή ακατέργαστη η νεαρή γυναίκα δημοσιοποιεί λεπτομέρειες άγνωστες μέχρι πρότινος για την μυθική βάση εκπαίδευσης της CIA και τις μεθόδους εκπαίδευσης στα όπλα και σε διάφορες τεχνικές άμυνας και επίθεσης.
Αυτοί που αποτυγχάνουν σε μια κρίσιμη αποστολή «κόβονται» αυτόματα από την συνέχεια του προγράμματος και αναχωρούν για να αναλάβουν άλλη θέση στην Υπηρεσία. Δεν θα γίνουν ποτέ επιχειρησιακοί πράκτορες όπως η Φοξ, η οποία προς το τέλος της εκπαίδευσης μαθαίνει να χειρίζεται Glock και Μ4 σε συνθήκες αστικού πολέμου και αντάρτικου πόλεων στο οποίο εντρυφούν δεόντως οι τρομοκράτες ανά την υφήλιο.
Η Αμαρυλλίς πυροβολεί στόχους-ανδρείκελα, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν αθώοι πολίτες οι οποίοι πρέπει να μείνουν εκτός πεδίου δράσης των πρακτόρων. «Πέτυχες πολίτη, έφυγες την ίδια στιγμή» γράφει σε μια παράγραφο και συνεχίζει: «Ακόμη και στους στόχους μας πρέπει να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες όταν ολοκληρωθεί η επιχείρηση και ασφαλιστεί ο χώρος. Δεν είναι ξεκάθαρο αν η παροχή πρώτων βοηθειών γίνεται από συμπόνια ή για να κρατηθεί ο στόχος ζωντανός ώστε να ανακριθεί αργότερα».
Αυτές οι ασκήσεις συνεχίζονται για μέρες, μέχρι την στιγμή που ηχούν οι σειρήνες στην «Φάρμα», σήμα ότι η εκπαίδευση ολοκληρώθηκε και η Φοξ στέκεται εκεί με το όπλο στο χέρι, ακίνητη σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Οι εκρήξεις σταματούν, το ίδιο και οι ανακρίσεις υπόπτων, ενώ οι εκπαιδευτές σταματούν να παίζουν ρόλους υπουργών η κυβερνητικών στελεχών της Βερτάνιας. Λίγη ώρα μετά η Φοξ κλήθηκε να δει τον επικεφαλής της εκπαίδευσης, ο οποίος της ανακοινώνει ότι μετατίθεται στο Τμήμα του Κέντρου Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας που είναι υπεύθυνο για την ασφάλεια πυρηνικών υλικών που θέλουν να αγοράσουν τρομοκράτες.
Την ίδια μέρα σε μια λιτή τελετή ο διευθυντής του προγράμματος θα της σφίξει το χέρι και θα της δώσει το δίπλωμα της, το οποίο απαγορεύεται να πάρει μαζί της.
Στα επόμενα χρόνια θα δράσει χωρίς να καλύπτεται από την διπλωματική της ιδιότητα σε μέρη όπως το Πακιστάν, η Κίνα η Ινδία και η Μέση Ανατολή, μόνη της χωρίς να μπορεί να πηγαίνει στην πρεσβεία της χώρας της.
Υποδύθηκε διάφορους ρόλους για οχτώ χρόνια, ειδικά αυτόν της εμπόρου τέχνης και περιγράφει γλαφυρά συναντήσεις της με εξτρεμιστές της Αλ Κάιντα και έναν έμπορο όπλων από την Ουγγαρία, κάποιους μόνο από τους πρωταγωνιστές στο βιβλίο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου