Ο Ρόναλντ Μπους Ρέντφορντ Μπούλερ Τσάλμερς Τέρνερ Γκρίνερ Γουόλτερ Ρέισινγκερ (!) κολύμπησε στη διώρυγα του Παναμά, ανέβηκε στο Κιλιμάντζαρο και χάρισε φάρμακα και τρόφιμα στα παιδιά της Αφρικής Το ντοκιμαντέρ της Σόφι Ντρος που προβάλλεται αυτές τις μέρες στη διαδικτυακή πλατφόρμα του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποκαλύπτει τη συγκλονιστική ιστορία του βαρόνου που έδωσε τα λεφτά του για το εμβόλιο κατά του Eμπολα μειώνοντας τη θνητότητα σε κρατίδιο της Αφρικής που τον έκανε βασιλιά. Eνας βαρόνος που έχει μανία με τα ταξίδια, ειδικά με τις κρουαζιέρες, όπου συνηθίζει να αφηγείται τις ιστορίες του φορώντας την κατακόκκινη κάπα του!
«Ο βασιλιάς της κρουαζιέρας» είναι ένας πληθωρικός Σκωτσέζος βαρόνος ο οποίος αφού γύρισε τον κόσμο έγινε βασιλιάς του κρατιδίου Μπιφές στην Αφρική, στα σύνορα με τη Σενεγάλη, έδωσε μια περιουσία για να σωθούν οι Αφρικανοί από τον ιό Εμπολα, βάλθηκε να ταξιδεύει με τα «πλοία της αγάπης» και να εξιστορεί στον κόσμο τις απίστευτες περιπέτειές του.
Ο άνδρας με το όνομα Ρόναλντ Μπους Ρέντφορντ Μπούλερ Τσάλμερς Τέρνερ Γκρίνερ Γουόλτερ Ρέισινγκερ -όλα απότοκα των απανωτών τίτλων από τους οποίους έχει κρατήσει μόνο αυτόν του βαρόνου- έχει ζήσει όσα κανείς ονειρεύεται: έχει αναδειχθεί βασιλιάς σε κρατίδιο της Αφρικής, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έχει ανεβεί στο Κιλιμάντζαρο, έχει κολυμπήσει και διασχίσει τη Διώρυγα του Παναμά και έχει διαθέσει σημαντικό κομμάτι της περιουσίας του για να σωθούν παιδιά από τον ιό Εμπολα, φτάνοντας σε σημείο να προσφέρει χρήματα ακόμα και για ψυγεία αφού δεν είχαν πού να αποθηκεύσουν τα εμβόλια!
Την απίστευτη ιστορία του, η οποία ίσως να ταιριάζει και με εκατοντάδων άλλων πλουσίων που θα μπορούσαν αντίστοιχα να διαθέσουν σημαντικό μέρος των χρημάτων τους για τη μάχη κατά του κορωνοϊού, φέρνει στο φως το ευρηματικό ντοκιμαντέρ της Σόφι Ντρος που προβάλλεται στα πλαίσια του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο μετά την αναγκαστική -λόγω κορωνοϊού- αναβολή του επέστρεψε online και παρουσιάζει 210 ντοκιμαντέρ απ’ όλο τον κόσμο, πρωτότυπα αφιερώματα και μια σειρά από online ανοιχτές συζητήσεις, διαθέσιμες πάντα από το κανάλι του στο YouTube και την ιστοσελίδα www.filmfestival.gr – φυσικά, δωρεάν.
Η αφίσα του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Με κάπα στα «Πλοία της αγάπης»
Το ντοκιμαντέρ της Σόφι Ντρος εστιάζει στην εμμονική ανάγκη του Ρόναλντ Μπους Ρέισινγκερ να ταξιδεύει με κρουαζιερόπλοια και να αφηγείται τις περιπέτειές του σε ανυποψίαστα ζευγαράκια, παράξενες μοναχικές κυρίες και διάφορους άλλους επιβάτες, οι οποίοι παρακολουθούν με όρεξη τις περιγραφές «του πιο ενδιαφέροντος ανθρώπου στον κόσμο», ακούγοντάς τον να μιλάει για τον πύργο που έχει η οικογένειά του στη Σκωτία με τα 131 δωμάτια (!), τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο, τη γαργαντουική του τάση να αγοράζει τα πάντα και να τρώει τεράστιες ποσότητες φαγητού.
Μέσα όμως από την ανάγκη επιβεβαίωσης που επιζητά ο εκκεντρικός ευγενής από τους ανυποψίαστους ακροατές-επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου, ακόμα και από την κοπέλα που του φτιάχνει τα νύχια, η οποία δεν ξέρει καν τι σημαίνει ο τίτλος «βαρόνος», αυτό που διαφαίνεται είναι η βαθιά μοναξιά.
«Το ξέρω ότι οι γυναίκες που με πλησιάζουν το κάνουν για το χρήμα. Χαζές είναι; Και ότι η σημερινή μου σύζυγος, που έχει τα μισά μου χρόνια, με επέλεξε για τα λεφτά», λέει με απερίφραστο κυνισμό ο Ρέισινγκερ μπροστά στην κάμερα της Ντρος.
Τριγυρνώντας στο κατάστρωμα και ψάχνοντας διαρκώς για νέους ακροατές ή φορώντας σε ένα από τα αυτοσχέδια πάρτυ που γίνονται στις κρουαζιέρες την αυτοκρατορική του κάπα, ο Ρόναλντ Μπους Ρέισινγκερ -για τους φίλους του Ρόνι- αναζητεί λίγα ψήγματα αγάπης και αποδοχής.
Στην αρχή κάποιας από τις ιστορίες του εξομολογείται ότι η μητέρα του τον εγκατέλειψε όταν ήταν ενός έτους, το οποίο και δεν της συγχώρεσε ποτέ. «Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με άφησε», αναφέρει, όπως αντίστοιχα ομολογεί για την πρώτη του σύζυγο ότι δεν κατάλαβε ποτέ γιατί τον εγκατέλειψε και γιατί ακόμα τον μισεί τόσο πολύ.
Από πολύ μικρός παντρεύτηκε και έκανε δύο παιδιά αναζητώντας την αγάπη που δεν του έδωσε το χρήμα. Ακόμη η αχόρταγη περιπέτειά του τον έκανε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, αλλά πάντα φρόντιζε να επισκέπτεται, σε τακτική βάση, στον τόπο καταγωγής του, τη Σκωτία, από όπου προέρχεται η οικογένεια των ευγενών, η ιστορία της οποίας φτάνει μέχρι τα βάθη του 13ου αιώνα.
Ενας από τους προγόνους του μάλιστα από την πλευρά της οικογένειας Ρέισινγκερ, ο Κερτ Ρέισινγκερ, είχε παντρευτεί την εγγονή του Αμερικανού προέδρου Μπέντζαμιν Χάρισον και τρισέγγονη του επίσης Αμερικανού προέδρου Γουίλιαμ Χένρι Χάρισον - εξ ου και η σύνδεση της οικογένειας με την Αμερική και η μετοίκησή της από τη βρετανική ήπειρο στην Νέα Αγγλία.
«Ο μακρινός θείος μου Κερτ ήταν δεινός παίκτης του μπριτζ», εξομολογείται ο ίδιος σε κάποια από τις συνεντεύξεις του, «γι’ αυτό και μια πολύ διάσημη διοργάνωση μπριτζ, η Reisinger Cup, έχει πάρει το όνομά του. Επίσης, επειδή είχε την τάση να πληρώνει πολλά λεφτά σε ορχήστρες για να ακούει την αγαπημένη του μουσική και η μεγάλη του φιλοδοξία ήταν να γίνει μαέστρος, φρόντισε να αγοράσει ολόκληρη ορχήστρα και έπειτα νοίκιασε το ballroom στο “Taft Hotel” ώστε να μπορεί να κάνει εμφανίσεις!».
Οσο για τον πατέρα του βαρόνου Ρόνι, Γουάλτερ Τσάλμερς Ρέισινγκερ, είχε το ίδιο φιλόδοξο πνεύμα το οποίο μετέφερε και στον γιο του, ο οποίος ήταν αντιδραστικός και ανυπάκουος από μικρός.
Ο γιος υιοθετώντας το επαναστατικό στυλ του πατέρα είχε αλλάξει συνολικά εννιά σχολεία και όταν το τελευταίο τον έδιωξε για τα καλά, τότε ο πατέρας κατάλαβε ότι ο γιος του έπρεπε με κάποιον τρόπο να βρει μια απασχόληση.
Τον υποχρέωσε να ψάξει για δουλειά και μέσω των διάφορων οικογενειακών επαφών o νεαρός Ρόνι έφτασε στα γραφεία του περιοδικού «Time Life», όπου ισχυρίστηκε ότι ήταν απόφοιτος του Γέιλ.
Επειδή φυσικά δεν τον πίστεψαν, η καριέρα του στη δημοσιογραφία πήγε στράφι, αλλά ο ίδιος φρόντισε να αποφοιτήσει από ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο κατώτερων προδιαγραφών ώστε να εξασφαλίσει για τους τύπους ένα πτυχίο. Επίσης, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, αλλά και αυτή την εγκατέλειψε. Κατετάγη και στον στρατό, αλλά όταν είδε ότι υπάρχει κίνδυνος να τον στείλουν στο Βιετνάμ άφησε και αυτό το εγχείρημα.
Αγόρασε μέχρι και ραδιόφωνο
Φρόντισε απλώς να ασχοληθεί με τις επενδύσεις που λόγω της τεράστιας περιουσίας ήταν κάτι εύκολο γι’ αυτόν. Αγόρασε έναν ραδιοφωνικό σταθμό για να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του και απλώς απολάμβανε την καλή ζωή και τα ταξίδια. ,
Δεν παρέλειπε, επίσης, στα διάφορα ρομαντικά ραντεβού του να θυμίζει στις υποψήφιες αγαπητικές του ότι η βιβλιοθήκη στο Χάρβαρντ φέρει το όνομα της οικογένειάς του Μπους Ρέισινγκερ (Busch Reisinger) αλλά και να περιγράφει με λεπτομέρειες τον βίο στη σκωτσέζικη εξοχή εξηγώντας τι σημαίνει να επιδίδεσαι σε ανεξάντλητα κυνήγια, να τρως λουκάνικα με ωμό αίμα για πρωινό και να μπορείς να διατηρείς ολόκληρο πύργο.
Οσο εξωφρενικά κι αν ακούγονται όλα αυτά, ωστόσο, έχουν καταγραφεί με λεπτομέρειες στο Ιντερνετ, όπως και το γεγονός ότι ο ίδιος είναι βασιλιάς ενός κρατιδίου στην Αφρική στην ιστοσελίδα του οποίου ξεχωρίζει το ποίημα που έχουν φτιάξει οι κάτοικοι για να δοξάσουν την πολύτιμη συνεισφορά του!
Ο βαρόνος χώρισε από την πρώτη του γυναίκα πολύ νωρίς μόλις το 1982. «Ενα διαζύγιο που μου κόστισε ακριβά συναισθηματικά και οικονομικά και δεν μπορώ ακόμα και να το ξεπεράσω», αφηγείται ο ίδιος στην κάμερα της Ντρος στον «Βασιλιά της κρουαζιέρας».
Στην Αμερική δεν άντεχε να μείνει αλλά ούτε στη Σκωτία μπορούσε να επιστρέψει και να ασχολείται με τις κτηνοτροφικές εργασίες, τους σολομούς, τους οποίους εκτρέφει επί αιώνες η οικογένεια, τριγυρνώντας στα Χάιλαντς.
Φρόντισε, ωστόσο, να κρατήσει τα κεκτημένα του, αλλά και τους 40 (!) τίτλους που διατηρεί η οικογένεια: ο εγγονός του ο οποίος πηγαίνει επίσης σε σχολείο για παιδιά της αστικής τάξης αποκαλείται λόρδος και η κόρη του βαρόνη. Τίτλοι που αρέσκονται να ανταλλάσσουν μεταξύ τους και όχι προς τα έξω, αν και είναι περήφανος που τα παιδιά του ξέρουν όλη την ιστορία της οικογένειας των ευγενών από τα Χάιλαντς την οποία την έχουν μάθει λεπτομερώς και από πρώτο χέρι.
Φυσικά όμως οι τίτλοι δεν εξαντλούνται εδώ, αφού ο βαρόνος Ρέισινγκερ είναι βασιλιάς του κρατιδίου Μπιφές, έστω επί τιμή, χάρη στη μεγάλη οικονομική του συνεισφορά στη μάχη κατά του ιού Εμπολα.
«Ο πρώτος βασιλιάς του κρατιδίου του Μπιφές ήταν ο Εντ Σάφερ, θρησκευόμενος με καταγωγή από την Αμερική που μετοίκησε στην Αφρική, όπως πολλοί άλλοι Αμερικανοί κουάκεροι, για να διδάξει τον Χριστιανισμό στις αυτόχθονες φυλές. Μάλιστα κατάφερε να μυήσει πολλούς, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος αυτής της περιοχής της Σενεγάλης να μυηθεί στον Χριστιανισμό», εξηγεί ο σημερινός βασιλιάς βαρόνος Ρέισινγκερ.
Με τη συμβολή του καρδιναλίου δημιουργήθηκε έτσι μια ολόκληρη κομητεία της οποίας διοικητής ήταν ο Εντ Σάφερ. Ο τελευταίος επειδή διατηρούσε τίτλους ευγενείας και ήταν απόγονος βασιλικών οικογενειών της πάλαι ποτέ Αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας αποφάσισαν οι ντόπιοι να τον ανακηρύξουν βασιλιά. Φυσικά φρόντισε να λάβει την άδεια της Ουάσινγκτον ώστε να μη χάσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα στην πατρίδα του και αφού το υπουργείο Εξωτερικών τού έδωσε την άδεια προχώρησε αναλόγως.
Αντίστοιχη, επομένως, διαδρομή αποφάσισε να ακολουθήσει και ο βαρόνος Ρόνι Μπους Ρέισινγκερ, ο οποίος δέχτηκε να λάβει από τον Εντ Σάφερ το βασιλικό χρίσμα ως αντάλλαγμα για τη συμβολή του στη μάχη κατά του Εμπολα. Η ανακήρυξή του σε βασιλιά έγινε το 1995. Μάλιστα στην ιστοσελίδα του κρατιδίου υπάρχει ποίημα αφιερωμένο στον πολύτιμο βασιλιά τους Μπους Ρέισινγκερ.
Ακόμα και σήμερα φροντίζει να παράσχει στους ντόπιους τρόφιμα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης ξοδεύοντας μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Μάλιστα έχει χρηματοδοτήσει σημαντικό μέρος του αγώνα όχι μόνο για την έρευνα και την ανάπτυξη των εμβολίων κατά του Εμπολα, αλλά και για την ύπαρξη στοιχειωδών υποδομών στο κρατίδιο.
«Ηταν τρομερό, αλλά δεν είχαν καν ψυγεία όπου να μπορούν να διατηρούν τα εμβόλια, τα βασικά δηλαδή. Μόνο και μόνο ότι κατάφερε να πέσει ο δείκτης της θνητότητας κατά 75% χάρη στις προσπάθειες αυτές μου έδωσε μεγάλη χαρά. Χαλάλι ο αγώνας! Και μιλάμε για περιοχές όπου δεν τηρούνταν καν οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής», λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Το ντοκιμαντέρ της Σόφι Ντρος προβάλλεται online - και δωρεάν - στα πλαίσια του φεστιβάλ (www.filmfestival.gr) Η μάχη με τον κροκόδειλο
Βέβαια το να είσαι βαρόνος δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά μάλλον πολύ επικίνδυνο, ειδικά όταν μιλάμε για την Αφρική: μάλιστα την εποχή της κρίσης του Εμπολα ο Ρόνι Ρέισινγκερ όχι μόνο έθετε τον εαυτό του σε κίνδυνο, καθώς ήταν εκτεθειμένος στον ιό, αλλά είχε κοντέψει να σκοτωθεί από αδέσποτες σφαίρες στις μάχες που είχαν ξεσπάσει ανάμεσα στις διάφορες ομάδες.
Ωστόσο γι’ αυτόν το να σωθούν ανθρώπινες ζωές έγινε σκοπός ζωής. Φροντίζει μάλιστα να επισκέπτεται το κρατίδιο παρά τους κινδύνους και παρά τα όσα έχει περάσει: έχει αρρωστήσει πολλές φορές από διάφορους ιούς ενώ έχασε το ένα του μάτι ύστερα από μάχη με κροκόδειλο:
«Στην Αφρική έχει σχεδόν παντού κροκόδειλους, οι οποίοι, ειδικά κατά τη διάρκεια της καταιγίδας βγαίνουν στη στεριά, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις ακριβώς από πού μπορούν να σου επιτεθούν - ειδικά τα μικρά παιδιά έχουν πέσει κατεξοχήν θύματα. Στην Αφρική μάλιστα τους τρώνε κιόλας ή πουλάνε το δέρμα τους για άλλους σκοπούς. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ένας κροκόδειλος έτρεξε μπροστά από το αμάξι μου και τότε σκέφτηκα ότι χρησιμοποιώντας το μαχαίρι μου θα μπορούσα να τον σκοτώσω στοχεύοντας στην καρδιά. Οπως βλέπετε, αστόχησα»...
Φυσικά ο κροκόδειλος δεν ήταν το μοναδικό τέρας που μπορούσε να απειλήσει τον περιπετειώδη βαρόνο ο οποίος έχει μάθει από νωρίς, από τα παιδικά του χρόνια στο Σεν Λιούις και στα ταξίδια του στη Σκωτία, να τα βάζει με τα θηρία -ταύρους, βουβάλια και ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί-, άλλοτε αποτελεσματικά, άλλοτε, όπως φαίνεται με τον κροκόδειλο, λιγότερο αποτελεσματικά, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του. Ωστόσο το πιο μεγάλο θηρίο που δεν μπόρεσε να καταπολεμήσει μέχρι τώρα είναι ένα: η μοναξιά.
Παρά τα χρήματα, τις εμπειρίες, τα παιδιά, τα εγγόνια και τις αναμνήσεις, ο βασιλιάς και βαρώνος Ρέισινγκερ θα συνεχίζει να ταξιδεύει μανιακά ανά τον κόσμο με κρουαζιερόπλοια αναζητώντας λίγη αναγνώριση και αγάπη. Μέχρι που κάποια στιγμή και λόγω των προβλημάτων υγείας που έχει ως υπέρβαρος ξέρει ότι το ωραίο παιχνίδι της ζωής θα λάβει τέλος.
«Γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστιέται κανείς κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, γιατί η ζωή είναι ακριβώς σαν ταινία», λέει στην κάμερα της Σόφι Ντρος. «Χάνεται όπως ακριβώς η εικόνα που καλύπτει την οθόνη παίρνοντας μαζί της εικόνες, συγκινήσεις και χρώματα. Ετσι είναι. Τι να κάνουμε; Δεν μπορεί να είναι αλλιώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου