Το έγγραφο με το οποίο ο Λευκός Οίκος ενημερώνει το Ισραήλ πως έχει διορία 30 ημερών να δώσει απαντήσεις -αν όχι λύση- στην ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τη Γάζα μπορεί να φαντάζει ως μία αποφασιστική κίνηση από την πλευρά της Ουάσιγκτον, αλλά η αλήθεια είναι πως ανάμεσα σε Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπάρξει αρκετές τέτοιες ή και σοβαρότερες εξελίξεις. Για αρχή, η προχθεσινή ανακοίνωση-ενημέρωση προς το Ισραήλ είναι η δεύτερη σε διάστημα λίγων μηνών υπό τον ίδιο pρόεδρο. Ο Τζο Μπάιντεν τον περασμένο Μάιο είχε ανακοινώσει πως «παγώνει» επ' αόριστον την αποστολή συγκεκριμένου φορτίου πολεμοφοδίων προς το Ισραήλ, προκαλώντας τότε ένταση και στο εσωτερικό πέρα από έντονη δυσφορία του Νετανιάχου. Ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε τότε να εμποδίσει την επιχείρηση των χερσαίων δυνάμεων του Ισραήλ στην Τζαμπάλια στη Γάζα και, βρίσκοντας για ακόμη μία φορά αδιάλλακτη την κυβέρνηση του Ισραήλ, δεν δίστασε εν μέσω επιχειρήσεων να ζητήσει το συγκεκριμένο μέτρο. Τελικώς, και τα πολεμοφόδια έφτασαν στο Τελ Αβίβ και ο στρατός του Ισραήλ επιχειρεί εδώ και μήνες σε όλο το μήκος και το πλάτος του παλαιστινιακού θύλακα. Ο Τζο Μπάιντεν όμως δεν είναι ο μοναδικός από τους προέδρους των ΗΠΑ που έχει πιέσει ή έχει επιβάλει περιορισμούς στο Ισραήλ. Για την ακρίβεια, βρίσκεται και αρκετά χαμηλά στην άτυπη λίστα με τους προέδρους που έχουν ασκήσει τέτοια πίεση στο Τελ Αβίβ.
Η λίστα με όσους πίεσαν το Ισραήλ
Ο Χάρι Τρούμαν, ο άνθρωπος που υπήρξε πρόεδρος των ΗΠΑ τη χρονιά που το Ισραήλ απέκτησε κρατική οντότητα, το 1948 ήταν ο πρώτος ο οποίος, αν και δεν το αποφάσισε, αποφάσισε να ακούσει -ή να υποκύψει- στις πιέσεις του State Department που επέβαλαν εμπάργκο όπλων τόσο στο Ισραήλ όσο και στις αραβικές χώρες, προκειμένου να περιοριστεί η βία στην περιοχή.
Το 1957 με πολύ αυστηρές οικονομικές και στρατιωτικές κυρώσεις είχε απειλήσει ανοιχτά το Ισραήλ και ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Ο Αϊζενχάουερ παρά τις πυρετώδεις διπλωματικές προσπάθειες συναντούσε σθεναρή αντίσταση από το Ισραήλ στο αμερικανικό αίτημα για άμεση αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από την αιγυπτιακή πλευρά της χερσονήσου του Σινά. Την ισραηλινή εισβολή στη χερσόνησο είχε φέρει η απόφαση της Αιγύπτου να εθνικοποιήσει τη Διώρυγα του Σουέζ. Ο Αϊζενχάουερ είχε μάλιστα αποστείλει επιστολή σε όλα τα μέλη του ΟΗΕ, ζητώντας εμπάργκο όπλων και οποιαδήποτε δημόσια και ιδιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1967, στις αρχές της κρίσης που έφερε εκ νέου στην περιοχή ο «πόλεμος των έξι ημερών» και πάλι οι ΗΠΑ είχαν επιβάλλει, αν και αυτή τη φορά για συμβολικούς λόγους, εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ το οποίο είχε όμως ήδη σαρώσει τους αντιπάλους του. Πρόεδρος της χώρας ήταν ο Λίντον Τζόνσον.
Το 1981 ο Ρόναλντ Ρέιγκαν σε μία κίνηση που γινόταν για πρώτη φορά είχε ζητήσει το «πάγωμα» αποστολής μαχητικών F -16 προς το Ισραήλ μετά από τις έντονες παραινέσεις – συστάσεις του υπουργού Εξωτερικών της Κυβέρνησής του, Αλεξάντερ Χάϊγκ, ο οποίος πίστευε πως τα εξελιγμένα μαχητικά των ΗΠΑ θα ενίσχυσαν τον κύκλο βίας στην Μέση Ανατολή. Η συγκεκριμένη κίνηση -που έχει σημαντικές ομοιότητες με το σήμερα- έγινε πράξη μετά από τον βομβαρδισμό ενός υπό κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στα εδάφη του Ιράκ αλλά και ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Βηρυτό. Ο Ρέιγκαν ήρε τον περιορισμό λίγους μήνες αργότερα αλλά τα μαχητικά (75 τον αριθμό) δεν παραδόθηκαν στο Ισραήλ, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ απαίτησε το 1983 την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τον Λίβανο προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία.
Και το 1991 ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος είχε ασκήσει με τον τρόπο του πιέσεις προς το Ισραήλ, καθώς είχε ξεκαθαρίσει πως θα ζητήσει την έγκριση της ολομέλειας του Κογκρέσου για δάνειο 10 δισ. δολαρίων προς το Ισραήλ. Ο Μπους πίεσε με αυτό τον τρόπο το Τελ Αβίβ, προκειμένου να αναλάβει δράση ενάντια στους εποικισμούς στις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές στη Δυτική όχθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου