O καταξιωμένος και πολυβραβευμένος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Πασκάλ Μπρυκνέρ αναδείχθηκε στο προσκήνιο τις δεκαετίες του’70 και ’80 με το συγγραφικό του έργο. Σήμερα θεωρείται η επίκαιρη και πρωτοπόρα φωνή ενάντια στην «ορθότητα» της “woke” κουλτούρας.
Επικοινωνήσαμε μαζί του με αφορμή την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Αντικείμενο της αρνητικής κριτικής του αποτέλεσε η σκηνή με τίτλο “Festivité”, η οποία ξεκινά με την εικόνα μιας ομάδας σε μεγάλο τραπέζι, που θύμισε στους περισσότερους αναπαραγωγή του “Μυστικού Δείπνου”, του διάσημου πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι που απεικονίζει το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους Aποστόλους του. Στην τελετή συμμετείχαν drag queens, ένα τρανσέξουαλ μοντέλο και τον σχεδόν γυμνό τραγουδιστή Philippe Katerine μεταμφιεσμένο σε Διόνυσο.
Για αυτό το επίμαχο θέμα ο Πασκάλ Μπρυκνέρ δήλωσε στο newmoney:
“Συνολικά, θα έλεγα ότι η τελετή έναρξης ήταν επιτυχής. Ηταν βεβαίως σύμφωνη με το όραμα του Μακρόν σχετικά με αυτό που ορίζεται ως Συμπερίληψη. Αυτό το “όλα μαζί”. Τα κλισέ τού χθες μαζί με την Edith Piaf και την Zizi Jeanmaire (σ.σ.: εμβληματικές Γαλλίδες τραγουδίστριες), έπρεπε να ακολουθηθούν από τα κλισέ του σήμερα για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα».
Ο Γάλλος φιλόσοφος συνέχισε: «Αν η σκηνή με το ζευγάρι στην Bibliotheque National, δεν με ενόχλησε, η παρέλαση των drag queens στη γέφυρα δεν με έπεισε. Οι περισσότερες από τις συμμετέχουσες ήταν αρκετά αντιαισθητικές, ενώ τον Philippe Catherine, με το μπλε γυμνό του, ήταν οδυνηρό να τoν βλέπεις. Αν προσπαθείς να ικανοποιήσεις όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, κινδυνεύεις στο τέλος να τις δυσαρεστήσεις όλες. Μπορούμε λοιπόν να κοροϊδεύουμε τον χριστιανισμό παρωδώντας τον “Μυστικό Δείπνο” αλλά οι αγαπητοί μας παραβάτες δεν θα τολμούσαν ποτέ να γελάσουν με το Ισλάμ και τον Προφήτη γιατί τότε θα κινδύνευαν να τους κόψουν τον λαιμό. Αυτό είναι το όριο αυτής της ψευτοπαραβατικότητας, που σήμερα αποτελεί το άλλο όνομα του κομφορμισμού».
Σχετικά με το τι του άρεσε στο πρόγραμμα της τελετής, ο Πασκάλ Μπρυκνέρ είπε: «Μου άρεσε η Aya Nakamura (σ.σ.: Γαλλίδα τραγουδίστρια) και η Garde Republicaine (σ.σ.: η μπάντα της Προεδρικής φρουράς) και το φινάλε με τη Céline Dion ήταν συγκινητικό. Η κύρια επιτυχία της τελετής ήταν ότι πραγματοποιήθηκε χωρίς προβλήματα, χωρίς τρομοκρατικές επιθέσεις, και θάμπωσε εκατομμύρια θεατές, πέρα από το απρόοπτο της καταρρακτώδους βροχής. Αλλά στην εποχή που κάποιοι περιγράφουν ως την εποχή του Ανθρωπόκαινου, οι άνθρωποι δεν είναι καν ικανοί να σταματήσουν τη βροχή ή να την προκαλέσουν”.
To 2020 o Μπρυκνέρ έγινε μέλος της Ακαδημίας Goncourt που απονέμει τα “Όσκαρ” της Γαλλικής λογοτεχνίας. Ενα από τα κυρίαρχα πολιτικοκοινωνικά θέματα στα οποία αναφέρεται είναι αυτό που ο ίδιος χαρακτηρίζει ιδεολογική αμηχανία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. “Στο πεδίο μάχης των ιδεών, η πρόοδος, η ελευθερία και η οικουμενικότητα έδωσαν τη θέση τους σε μια καινούργια τριάδα που έχει εισαχθεί από τις ΗΠΑ: το φύλο, την ταυτότητα και τη φυλή. Οι «προοδευτικοί» πολεμούσαν στο όνομα του προλεταριάτου, του Τρίτου Κόσμου και των καταραμένων αυτής της γης. Τα τρία νέα είδη ρητορικής -νεοφεμινιστικό, αντιρατσιστικό και αντιαποικιακό- ορίζουν πλέον τον λευκό άνδρα της Δύσης σαν τον καινούργιο εχθρό: η ανατομία του τον ορίζει ως ένα εκ φύσεως αρπακτικό, το χρώμα της επιδερμίδας του τον καθιστά ρατσιστή, η ισχύς του τον κάνει εκμεταλλευτή όλων των εξουσιαζόμενων”, λέει ο ίδιος για το βιβλίο του που έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη “Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος”. Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ γεννήθηκε στο 15ο διαμέρισμα του Παρισιού από Ισπανίδα μητέρα και Αυστριακό πατέρα και έζησε εν συνεχεία στην Αυστρία και την Ελβετία και τελικά στη Γαλλία όπου σπούδασε και πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή υπό την επίβλεψη του πνευματικού “δασκάλου” και πατέρα της σημειολογίας Ρολάν Μπαρτ. Θέμα της διατριβής του “η σεξουαλική χειραφέτηση στη σοσιαλιστική σκέψη” (σ.σ. Τότε ήταν δημοφιλής η άποψη του Σαρλ Φουριέ “το σώμα του καθενός είναι προσβάσιμο από όλους”). Από το 1986 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι (όχι τώρα πια) ενώ από το 1977 έχει γράψει δεκάδες σημαντικά και ευπώλητα βιβλία. Οι θέσεις του σταθερά τα λιμνάζοντα νερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου