Ο Ερντογάν διαφημίζει τους βαλλιστικούς του πυραύλους βάζοντας και την Ελλάδα στο βεληνεκές τους. Λογαριάζει όμως χωρίς έναν βασικό παράγοντα: τα νησιά μας! Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν πριν μήνες στην δοκιμή του βαλλιστικού πυραύλου Tayphun από την Τουρκία. Πρόκειται για ένα μικρού-μεσαίου βεληνεκούς πύραυλο, ο οποίος κατάφερε να πλήξει στόχο σε απόσταση 561 χιλιομέτρων σε 458 δευτερόλεπτα.
Η εκτόξευση του πυραύλου έγινε δεκτή με διθυραμβικά σχόλια από τον τουρκικό τύπο, ο οποίος επισήμανε ότι οι δυνατότητες του πυραύλου είναι τέτοιες που μπορούν να επιφέρουν χτύπημα σε πολλά σημεία σε γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων και στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας.
Ο πύραυλος αυτός αναμένεται να μπει σε υπηρεσία μέσα στα επόμενα χρόνια, αφού υπάρξουν πρώτα και άλλες δοκιμές. Και θα προστεθεί σε ένα οπλοστάσιο μικρότερων πυραύλων όπως ο Yildirim (150+ χλμ.) και ο Bora (300 χλμ.).
Η επιτυχημένη(;) εκτόξευση του Tayphun άνοιξε την όρεξη του Ερντογάν, με ειδικούς αναλυτές στην γειτονική χώρα να υποστηρίζουν ότι η Τουρκία έχει στα σκαριά έναν ακόμα μεγαλύτερο πύραυλο βεληνεκές στα 3.000 χιλιόμετρα.
Ενώ παράλληλα δεν λείπουν και οι φήμες που έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα (δείτε εδώ) ότι σε συνεργασία με τους Ρώσους ετοιμάζουν και υπερηχητικό πύραυλο. Αν και αυτό το σενάριο μάλλον είναι μία μακρινή υπόθεση, καθώς η τεχνολογία πίσω από αυτά τα όπλα ξεπερνά τις υπάρχουσες δυνατότητες της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.
Είναι προφανές ότι οι πύραυλοι και οι δοκιμές τους εντάσσονται στην γενικότερη ένταση που προκαλεί ο Ερντογάν με την Ελλάδα για προεκλογικούς λόγους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει εγρήγορση και από την δική μας πλευρά.
Η αντίδραση του Πενταγώνου σε αυτή την είδηση ήταν αρκετά ψύχραιμη, με τους Επιτελείς να ξεκαθαρίζουν ότι ήταν ήδη γνωστά και ότι υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης.
Το βασικότερο όπλο αντιμετώπισης όλης αυτής της κατάστασης είναι κάτι για το οποίο οι Τούρκοι έχουν εστιάσει την επιθετικότητά τους εναντίον της Ελλάδας και απαιτούν λυσσασμένα την αποστρατικοποίησή τους. Τα νησιά μας.
Η γεωγραφική κατανομή τους στο Αιγαίο δημιουργούν μία ασπίδα η οποία δύσκολα μπορεί να διαπεραστεί από τα υπάρχοντα οπλικά συστήματα των Τούρκων. Και με την κατάλληλα διατεταγμένη αεράμυνα, οι όποιοι βαλλιστικοί πύραυλοι της Τουρκίας αλλά και τα drones θα είναι μία εύκολη υπόθεση για να αντιμετωπιστούν.
Η χώρα μας μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους οπλικά συστήματα με τους Patriot και τους S-300 στην Κρήτη, ενώ παράλληλα υπάρχουν και άλλα οπλικά συστήματα. Είναι γνωστό σε όλους στο ΝΑΤΟ ότι η Ελλάδα (σε αντίθεση με την Τουρκία) διαθέτει μία εξαιρετική αεράμυνα, πραγματικό φρούριο που μπορεί να καλύψει τις περισσότερες απειλές από την τουρκική πλευρά.
Παράλληλα η ενίσχυση των ελληνικών δυνάμεων με όπλα όπως οι νέες φρεγάτες και τα Rafale (ή τα F35 αργότερα), προσθέτουν έξτρα πονοκέφαλο στην Τουρκία, καθώς όχι μόνο θα μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε βαλλιστική επίθεση, αλλά και να εξαπολύσουν τα δικά τους όπλα (οι πύραυλοι Meteor και Scalp είναι κάτι που τρέμουν οι Τούρκοι επιτελείς) σε βάθος στην τουρκική ενδοχώρα.
Στον αέρα τα τουρκικά F16 σηκώνονται πλέον με τον φόβο των Rafale που μπορούν να τα πλήξουν από μεγάλη απόσταση, ενώ και τα πολύ διαφημισμένα τουρκικά drones θα εντοπίζονται και θα αντιμετωπίζονται με διάφορα μέσα, μεταξύ των οποίων και την ειδική “ασπίδα” από το Ισραήλ.
Τα νησιά μας και τα μάτια μας λοιπόν. Και μαζί μία εκπόνηση ενημερωμένων σχεδίων αντιμετώπισης των νέων δεδομένων στο πεδίο της μάχης όπως την διαμορφώνουν οι σύγχρονες συνθήκες.
Το ζήτημα που θα μπορούσε να ανακύψει είναι σε επιθέσεις “κορεσμού”, την συγκέντρωση δηλαδή πυρός πάνω σε έναν μόνο στόχο (όπως μία φρεγάτα). Εκεί η Τουρκία έχει ένα σαφές πλεονέκτημα καθώς η αμυντική της βιομηχανία είναι μία από περισσότερο αναπτυσσόμενες σε όλο τον κόσμο, με δισεκατομμύρια σε εξαγωγές, τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και διαρκή εξέλιξη των οπλικών της συστημάτων.
Η Τουρκία λοιπόν μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες όπλων, τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο εξελιγμένα ή αξιόπιστα όσο των πιο προηγμένων χωρών, δεν παύουν όμως να αποτελούν έναν ισχυρό παράγοντα που δίνει ώθηση όχι μόνο στην εγχώρια οικονομία αλλά και στην τουρκική επιθετικότητα προς όλες τις χώρες της περιοχής.
Εδώ το ελληνικό… τρένο έχει χαθεί δεκαετίες πριν, με λάθη επί λαθών και πλήρη απαξίωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σε μία ενδεχόμενη κρίση δεν υπάρχουν τα όπλα και ο σχεδιασμός (και το πάντα απαραίτητο υψηλό φρόνημα) για να δώσουμε την απάντηση που πρέπει.
Όσο υπάρχουν πάντως τα νησιά και η γεωλογική ευλογία του Αιγαίου, η απέναντι πλευρά θα έχει πάντα ένα σοβαρό πρόβλημα να λύσει. Και θα ασκείται για πολύ καιρό ακόμα πάνω σε χάρτες με το βεληνεκές κάποιων πρωτόλειων πυραύλων, για τους οποίους θα ήταν έκπληξη αν κατάφεραν να ξεμυτίσουν πάνω από τη Λήμνο πριν καταρριφθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου