Στις 31 Μαΐου 1905, μια μαχαιριά έξω από το Βουλευτήριο έθεσε τραγικό τέλος στη ζωή του πέντε φορές πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Ο δράστης, ένας άνεργος χαρτοπαίκτης, έγραψε με αίμα τη διαμαρτυρία του ενάντια στα μέτρα κατά της χαρτοπαιξίας.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, συντηρητικός και λαϊκιστής, είχε επανέλθει στην εξουσία το 1905, πατώντας στο κύμα δυσαρέσκειας των χαμηλών στρωμάτων. Ήταν ο πολιτικός που, μέσα σε λίγα χρόνια, είχε καταφέρει να αποδομήσει τα αυστηρά μέτρα του Τρικούπη, να οδηγήσει τη χώρα στον πόλεμο με την Τουρκία (1897), να δει τον Χαρίλαο Τρικούπη να πεθαίνει στην εξορία και... να επιστρέψει θριαμβευτής.
Με 142 έδρες έναντι 80 του Θεοτόκη, ο Δηλιγιάννης είχε κάθε λόγο να νιώθει ισχυρός. Όμως, αυτή τη φορά, υιοθέτησε μια πολιτική λιτότητας που θύμιζε τις τακτικές του παλιού του αντιπάλου. Η κοινή γνώμη δεν ήταν έτοιμη για νέο κύκλο θυσιών.
Ο «πόλεμος» κατά της χαρτοπαιξίας που αποδείχθηκε μοιραίος
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Δηλιγιάννης θέλησε να «χτυπήσει» τη χαρτοπαιξία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως υπερασπιστή της δημόσιας ηθικής και της οικογενειακής οικονομίας. Το νομοσχέδιο πέρασε, οι λέσχες έκλεισαν, και οι πρώτες αντιδράσεις δεν άργησαν να φανούν. Ανάμεσά τους, ένας άνθρωπος με προσωπική «ζημιά» από τα μέτρα: ο Αντώνιος Κωστογερακάρης, πρώην λεσχειάρχης και μπράβος.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905, η άμαξα του πρωθυπουργού σταμάτησε μπροστά από τα σκαλιά της τότε Βουλής, στην οδό Σταδίου. Ο Κωστογερακάρης πλησίασε, κρατώντας ένα χαρτί με «αιτήματα». Ο Δηλιγιάννης, με την ευγένεια που τον διέκρινε στις δημόσιες εμφανίσεις του, του χαμογέλασε. Μέσα σε δευτερόλεπτα, το χαρτί είχε πέσει στο έδαφος και το μαχαίρι είχε καρφωθεί στο στήθος του πρωθυπουργού.
Ο δράστης συνελήφθη επί τόπου. Ο Δηλιγιάννης ξεψύχησε λίγες ώρες αργότερα στο ιατρείο της Βουλής. Ο Αντώνιος Κωστογερακάρης οδηγήθηκε σε δίκη, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό στο Παλαμήδι του Ναυπλίου. Η πράξη του δεν είχε πολιτικά κίνητρα, αλλά το σοκ ήταν τέτοιο, που το Εθνικό Κόμμα διαλύθηκε.
Ο Δηλιγιάννης υπήρξε πολιτικός των μαζών, με πύρινο λόγο και ρητορική δεινότητα, αλλά κατηγορήθηκε για δημαγωγία και απουσία σταθερών αρχών. Παρά τα λάθη του, έμεινε στην ιστορία ως μια προσωπικότητα που εξέφρασε τη φωνή της «άλλης Ελλάδας» — της φτωχής, της δυσαρεστημένης, της παραγκωνισμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου