Ένας φούρνος που τον Μάρτιο του 1851 τόλμησε να ανοίξει ακριβώς απέναντι από την παλιά εκκλησιά των Καθολικών στην Πλάκα, ήταν η αφορμή δημιουργίας κωμικοτραγικών καταστάσεων. Ζητήματα πήραν διαστάσεις και ανέδειξαν τις αδυναμίες του νεαρού ελληνικού κράτους απέναντι στους εκπροσώπους Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων.Είναι γνωστό πως πριν κτιστεί ο μνημειώδης καθολικός ναός της Λεωφόρου Πανεπιστημίου (1865), ο αφιερωμένος στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, σαν εκκλησία των Καθολικών της Αθήνας χρησίμευε ένα παλιό τουρκικό κτίριο δίπλα στο Φετιχέ τζαμί και κοντά στην Πύλη της Αγοράς.
Κάποιος ρακοπώλης, ονόματι Χρήστος Πετρόπουλος αγόρασε ένα ερειπωμένο μαγαζί, που έβλεπε την πόρτα της εκκλησίας, και, βλέποντας πως ο δρόμος παρουσίαζε κίνηση, θέλησε να το μετατρέψει σε φούρνο...
Μια καλή ιδέα για τον φιλεργατικό ρακοπώλη. Μια καθόλου καλή ιδέα για τους ιερείς της εκκλησίας, και προ πάντων για τον εφημέριο Κ. Σαργολόγο που βάλθηκαν να του τον κλείσουν!
Είναι αλήθεια πως στην αρχή προσπάθησαν να τον πείσουν να μη προχωρήσει, και το πράγμα φαινότανε ότι πάει να καταλήξει σε συμφωνία. Την τελευταία όμως στιγμή ο Πετρόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει, βλέποντας την μεγάλη καθημερινή κίνηση στον δρόμο και αναλογιζόμενος τις χρυσές δουλειές που τον περίμεναν.
Η στάση του αναστάτωσε τους Καθολικούς, και προ πάντων τον εφημέριο ο οποίος αποτάθηκε αμέσως στους πρέσβεις των ξένων δυνάμεων...
Κάποιος Δ. Ζέζος, αρχιτέκτονας κλήθηκε να βγάλει κάποιο σχετικό πόρισμα.
Θα μπορούσε, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς πως οι αξιώσεις των Καθολικών θα είχαν μία βάση αν η εκκλησία τους βρισκότανε σε μια εμφανίσιμη περιοχή της Πρωτεύουσας, όπου ένας φούρνος θα ξεχώριζε. Εδώ όμως η πραγματικότητα ήθελε τον φούρνο να βρίσκεται μέσα στο Σταροπάζαρο, μέσα σε λαϊκή γειτονιά, όπου μάλλον η μοναδική εκκλησία των Καθολικών ήταν αυτή που φαινότανε παράταιρη!
Παρόλα αυτά η επιμονή του εφημέριου έφερε αποτελέσματα. Το θέμα πήρε διαστάσεις και υπό την πίεση των ισχυρών ξένων ο Υπουργός των Εσωτερικών διέταξε την Αστυνομία να σταματήσει αμέσως την οικοδόμηση του φούρνου!
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς ο μελλοντικός φούρναρης δεν χάριζε κάστανα. Έχοντας φροντίσει να έχει όλα του τα χαρτιά εντάξει, κοινοποίησε διαμαρτυρία προς τον Υπουργό Οικονομικών ζητώντας παράλληλα και καθημερινή αποζημίωση 80 δραχμών για την στέρηση της δουλειάς του!
Αποτέλεσμα: Η διαμαρτυρία του έπιασε τόπο και του επετράπη να συνεχίσει το έργο!
Αντίδραση του εφημερίου: Μακροσκελείς αναφορές στο Υπουργείο Εσωτερικών με τις οποίες το κτίσμα χαρακτηριζόταν παράνομο. Η επωδός κάθε αναφοράς μιλούσε για την μεγάλη ενόχληση που θα προξενούσε ο φούρνος στους ιερείς αλλά και στους χάριν ευλαβείας προσερχόμενους Πρέσβεις!
Νέο αποτέλεσμα: Αν και στην πραγματικότητα για να φτάσουν στην εκκλησία οι κ. κ. Πρεσβευτές έπρεπε να περάσουν από πολλούς άλλους φούρνους, μικρομάγαζα και τις άθλιες παράγκες της Αγοράς, η πίεση και τα διαβήματα προς όλες τις κατευθύνσεις ήταν τέτοια που το Υπουργικό πλέον Συμβούλιο, συνελθών εκτάκτως, αποφάσισε να αγοράσει το Ελληνικό Δημόσιο τον φούρνο του Πετρόπουλου και να τον κατεδαφίσει...!
Έτσι και έγινε. Ο φούρνος αγοράστηκε σε καλή τιμή και κατεδαφίστηκε άδοξα, προτού προλάβει –έστω και για μια φορά- να συνοδεύσει τις δεήσεις των Καθολικών γειτόνων του με τον μυρωμένο καπνό του αθηναϊκού θυμαριού και την θεία κνίσα της αθηναϊκής γιουβετσάδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου