Νέα περίπτωση αντίστοιχη με το δήθεν «θαυματουργό νερό του Καματερού» απασχόλησε τους αρεοπαγίτες. Η μόνη διαφορά ήταν ότι τα φάρμακα της σωτηρίας από τον καρκίνο έρχονταν δήθεν υπό άκρα μυστικότητα από ερευνητικό κέντρο της Ρωσίας. Τελικά, τα φάρμακα που ήταν σε γαλακτώδη μορφή ήταν απλώς διαλυμένη ασπιρίνη μέσα σε νερό.Καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με έναν καταστηματάρχη εμπορίας ποδηλάτων, έναν μηχανολόγο-ναυπηγό, έναν συνταξιούχο ασφαλιστή και έναν ζωγράφο. Μάλιστα, το παιδί ενός εκ των τεσσάρων έπασχε από το σύνδρομο McCune-Albright (δυσπλασία των φυσιολογικών οστών).
Κάποια στιγμή ο εκπαιδευτικός άρχισε να παρουσιάζει κινησιολογικά προβλήματα λόγω εμφάνισης όγκου στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο, όπου «ο όγκος διαγνώσθηκε ως μη χειρουργήσιμος και γι’ αυτό υποβλήθηκε σε θεραπευτικές ακτινοβολίες». Για κάποιο μικρό διάστημα υπήρξε βελτίωση της υγείας του, αλλά στη συνέχεια υπήρξε αύξηση του όγκου στην περιοχή του εγκεφάλου, με στοιχεία νέκρωσης.
Αφού γνωστοποιήθηκε η διάγνωση του προβλήματος της υγείας του καθηγητή στην παρέα, ξεκίνησε το σχέδιο οικονομικής αφαίμαξής του. Ενας εκ των φίλων τού είπε «υπό τη μορφή εκμυστήρευσης ότι ο ίδιος θεραπεύτηκε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του με τη συνδρομή του πεθερού του (εμπλεκόμενου στην υπόθεση), ο οποίος κατόπιν σχετικών συστάσεων από πρόσωπα του Αγίου Ορους είχε αποκτήσει πρόσβαση σε ανεπίσημο ερευνητικό κέντρο, που λειτουργούσε μυστικά στη Ρωσία». Του είπε ακόμα ότι το κέντρο αυτό, κατόπιν εξέτασης του DNA του ασθενούς, «παρασκευάζει εξατομικευμένο φάρμακο» και το διαθέτει «μέσω τρίτων προσώπων ως μεσαζόντων, έναντι αμοιβής».
«Μου έσωσε το παιδί»
Για να γίνει πιστευτό το αφήγημα επισημάνθηκε στον καθηγητή ότι το ερευνητικό αυτό κέντρο είχε σώσει και το παιδί του ενός που έπασχε από την εκφυλιστική νόσο των οστών, δαπανώντας 120.000 ευρώ, με απολύτως θετικά αποτελέσματα.
Μάλιστα, είπε «εμφαντικά στον εκπαιδευτικό ότι στις επαφές με τους μεσάζοντες επικρατούσε αναγκαίως μυστικότητα και εχεμύθεια για να αποκλείεται η διαρροή πληροφοριών της λειτουργίας του ερευνητικού κέντρου προς τις φαρμακευτικές εταιρείες, που θα θεωρούσαν ότι τις ανταγωνίζεται και για τον λόγο αυτόν έπρεπε να τηρήσει μυστικότητα».
Το σχέδιο δράσης πέρασε σε δεύτερο στάδιο, καθώς η ψυχολογία του καθηγητή είχε πέσει αρκετά λόγω των κινητικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Πείστηκε ότι έπρεπε να απευθυνθεί στο ερευνητικό κέντρο. Ετσι, του είπαν ότι «θα έπρεπε να δώσει τρίχες από τα μαλλιά του ως δείγμα DNA για την εξέταση που θα διενεργούσε το ερευνητικό κέντρο, καταβάλλοντας το ποσόν των 6.000 ευρώ». Πράγματι, παρέδωσε σε έναν εκ των φίλων του «τρίχες από τα μαλλιά του σε αποστειρωμένο κουτί», καθώς και 6.000 ευρώ.
Οι μέρες πέρναγαν χωρίς ωστόσο να φθάνει το φάρμακο στην Ελλάδα, ενώ η υγεία του χειροτέρευε. Του ζήτησαν και δεύτερο δείγμα DNA χωρίς χρήματα αυτή τη φορά, προκειμένου οι Ρώσοι επιστήμονες να δουν την πορεία της νόσου. Δόθηκε ραντεβού σε καφετέρια και ένας εκ των φίλων «στο χώρο της τουαλέτας, του πήρε σάλιο σε χαρτοπετσέτα, το οποίο έβαλε σε φιαλίδιο που είχε μαζί του και του τράβηξε από το στήθος τρίχες».
Θεραπεία €87.000
Στη συνέχεια έφθασε το πόρισμα από το ερευνητικό κέντρο με δύο θεραπευτικές λύσεις. «Με την μεν πρώτη κόστους 55.000 ευρώ το κέντρο της Ρωσίας εγγυάτο θεραπεία σε βάθος χρόνου, με τη δε δεύτερη, υψηλότερου κόστους, 87.000 ευρώ, θεραπεία με ανάπλαση των κυττάρων σε ποσοστό 95%, διότι η ίαση κατά το υπόλοιπο ποσοστό δεν θα ήταν εφικτή, λόγω καταστροφής των κυττάρων». Ο εκπαιδευτικός αποδέχθηκε την πρόταση των 87.000 ευρώ.
Το φάρμακο θα ερχόταν στην Ελλάδα σε τρεις δόσεις. «Με την πρώτη θα σταματούσε το πρόβλημα, με τη δεύτερη θα διορθωνόταν και με την τρίτη θα επερχόταν εξάλειψη και ανάπλαση των κυττάρων». Ομως θα έπρεπε να δώσει επιπλέον 1.500 ευρώ ως έξοδα για τους πιλότους που θα έφερναν το φάρμακο με απόλυτη μυστικότητα.
Τελικά, έφτασε το περιβόητο φάρμακο. Κανονίστηκε με συνωμοτική διαδικασία ραντεβού και ένας εκ των φίλων «έβγαλε από το σακάκι του ένα κοινό πλαστικό μπουκάλι του νερού 1/2 λίτρου, χωρίς ετικέτα, που περιείχε μέχρι το μέσον του ένα θολό ασπριδερό υγρό, το οποίο ανακίνησε και γέμισε το ποτήρι του καθηγητή, ο οποίος το ήπιε αισθανόμενος μια γνωστή γεύση, χωρίς να μπορέσει εκείνη τη στιγμή να την προσδιορίσει».
«Θα δεις τις μαγνητικές»
Οταν έφτασε στο σπίτι του ο εκπαιδευτικός τηλεφώνησε στον φίλο του «εκφράζοντας την ανησυχία του, ότι γεύθηκε ασπιρίνη, οπότε εκείνος του απάντησε σε έντονο ύφος: “Τι λες, τι είναι αυτά που λες; Αμα δεις τις μαγνητικές, που θα είναι εντάξει, τι θα πεις τότε;”».
Η επόμενη δόση με διάφορες απίθανες αιτιολογίες καθυστερούσε. Ηδη στον καθηγητή είχαν ξεκινήσει αμφιβολίες από τότε που το δήθεν φάρμακο «ομοίαζε στη γεύση με ασπιρίνη» και δεν είχε αισθανθεί «καμία θετική επίδραση στην κατάσταση της υγείας του». Τελικά, συνειδητοποίησε ότι είχε εξαπατηθεί και πήγε στη ΓΑΔΑ.
Συνολικά, οι 4 φίλοι μέσα σε 10 μήνες απέσπασαν σταδιακά από τον καθηγητή περίπου 100.000 ευρώ. Καταδικάστηκαν για απάτη από κοινού κατ’ εξακολούθηση και επιβλήθηκε στον καθένα φυλάκιση 4 ετών, μετατρέψιμη σε χρηματική, εξαγοράσιμη προς 10 ευρώ για κάθε ημέρα φυλάκισης. Ο Αρειος Πάγος απέρριψε την αίτηση των 4, με την οποία ζητούσαν να αναιρεθεί η καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, και ανέπεμψε την υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο μόνο ως προς την επιμέτρηση της ποινής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου