Ουκρανία: Η εισβολή της Ρωσίας «επανάληψη» του πολέμου στη Συρία, σύμφωνα τη Διεθνή Αμνηστία

Διαπράττονται «εσκεμμένες επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών, κατοικιών», βομβαρδισμοί σχολείων, κατήγγειλε η γενική γραμματέας της ΜΚΟ και κατηγόρησε τη Ρωσία πως επιτρέπει να οργανώνονται ανθρωπιστικοί διάδρομοι μεν, αλλά τους μετατρέπει κατόπιν σε «παγίδες θανάτου»
Η εισβολή του στρατού της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι «επανάληψη» όσων συνέβησαν στη Συρία, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τον «πολλαπλασιασμό των εγκλημάτων πολέμου» τον ένα μήνα και πλέον που διαρκεί η ένοπλη σύρραξη, τόνισε η Διεθνής Αμνηστία, που δίνει σήμερα στη δημοσιότητα στο Γιοχάνεσμπουργκ την ετήσια έκθεσή της (2021-2022).



«Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι επανάληψη όσων είδαμε στη Συρία», έκρινε η γενική γραμματέας της ΜΚΟ, η Ανιές Καλαμάρ, μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο. Διαπράττονται «εσκεμμένες επιθέσεις εναντίον πολιτικών υποδομών, κατοικιών», βομβαρδισμοί σχολείων, κατήγγειλε και κατηγόρησε τη Ρωσία πως επιτρέπει να οργανώνονται ανθρωπιστικοί διάδρομοι μεν, αλλά τους μετατρέπει κατόπιν σε «παγίδες θανάτου».




«Ερευνητές μας που βρίσκονταν επιτόπου για δέκα ημέρες τεκμηρίωσαν τη χρήση πανομοιότυπων τακτικών με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία και στην Τσετσενία», όπως επιθέσεις εναντίον αμάχων, ή χρήση όπλων απαγορευμένων από το διεθνές δίκαιο, υπερθεμάτισε κατά τη διάρκεια παράλληλης συνέντευξης Τύπου στο Παρίσι η Μαρί Στράδερς, διευθύντρια του παραρτήματος της Αμνηστίας που είναι αρμόδιο για την ανατολική Ευρώπη και την κεντρική Ασία.




Απευθυνόμενη σε περίπου είκοσι αφρικανικές κυβερνήσεις οι οποίες στις αρχές Μαρτίου, όταν τέθηκε σε ψηφοφορία σχέδιο απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που απαιτούσε την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων, προτίμησαν να απόσχουν, η ΜΚΟ ερίζει πως μπροστά στις ενέργειες της Ρωσίας, δεν νοείται «ουδετερότητα».



Εξάλλου, δύο και πλέον χρόνια αφότου ξέσπασε η πανδημία του νέου κορωνοϊού, η Αμνηστία καταγγέλλει αυτές που χαρακτηρίζει επιθέσεις εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πρόσχημα τον αγώνα κατά της υγειονομικής κρίσης.

«Στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, κράτη εμπόδισαν και διέλυσαν καταχρηστικά διαδηλώσεις, ενίοτε με προκάλυψη τις ρυθμίσεις με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης του κορωνοϊού», ειδικά στο Καμερούν, στην Ακτή Ελεφαντοστού και στο Τσαντ, αναφέρει.

Επιπλέον, στηλιτεύει νόμους που περιορίζουν τις ελευθερίες της έκφρασης, του συνεταιρίζεσθαι και της ειρηνικής συνάθροισης σε 67 από τις 154 χώρες με τις οποίες καταπιάνεται στην έκθεση: στην Καμπότζη, στην Αίγυπτο, στο Πακιστάν, στην Τουρκία, αλλά και στις ΗΠΑ.



Ο ιός έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από έξι εκατομμύρια ανθρώπους αφότου εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Κίνα στα τέλη του 2019, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Χάρη στην πρόοδο του εμβολιασμού, αρκετές χώρες χαλάρωσαν προοδευτικά τα περιοριστικά μέτρα.

Όσον αφορά την ανοσοποίηση, η Αμνηστία στηλιτεύει το γεγονός ότι πλούσιες χώρες, «όπως τα κράτη μέλη της ΕΕ, η Νορβηγία, η Ελβετία και το ΗΒ» αντιτάχθηκαν στην προσωρινή άρση της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας των εμβολίων κατά της COVID-19.

Παράλληλα «οι φαρμακευτικές εταιρείες», υπό την πίεση «ισχυρών κυβερνήσεων», έδωσαν «τη βασική προτεραιότητα στην παράδοση των εμβολίων στις χώρες με υψηλά εισοδήματα» επιδεινώνοντας τις ανισότητες. «Οι χώρες με υψηλά εισοδήματα δημιούργησαν απόθεμα εκατομμυρίων επιπλέον δόσεων από όσες μπορούσαν να αξιοποιήσουν», και ορισμένες «ήταν σε θέση να εμβολιάσουν πέντε φορές όλο τον πληθυσμό τους» ενώ άλλες αντιμετώπιζαν τεράστια έλλειψη, υπογραμμίζει η ετήσια έκθεση της Αμνηστίας.

Ακόμη, η ΜΚΟ καταφέρεται εναντίον των εταιρειών που διαχειρίζονται ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, κρίνοντας πως προσέφεραν εύφορο έδαφος για την παραπληροφόρηση κάθε λογής όσον αφορά την πανδημία.

Ευρύτερα, η οργάνωση στηλιτεύει το ότι την περασμένη χρονιά «επωάστηκαν νέες ένοπλες συρράξεις» ενώ «ανεπίλυτες συγκρούσεις βάθυναν». «Στο Αφγανιστάν, στην Μπουρκίνα Φάσο, στην Αιθιοπία, στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, στη Λιβύη, στη Μιανμάρ και στην Υεμένη (...) διαπράχθηκαν παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου σε μαζική κλίμακα», τονίζει. Κατάφωρες παραβιάσεις έμειναν ατιμώρητες, προσθέτει. «Σε ελάχιστες περιπτώσεις υπήρξε διεθνής αντίδραση· σε ελάχιστες περιπτώσεις υπήρξε δικαιοσύνη και λογοδοσία».