Η επόμενη ημέρα στην Συρία έχει
ήδη ξεκινήσει να γράφεται και αυτό είναι δεδομένο πως θα γεννήσει
εξελίξεις και όχι μόνο στα πεδία εντός της χώρας. Μέσα σε μόλις μερικές
ώρες σήμερα Τετάρτη (18/12), περισσότερα από 10 αεροσκάφη των ΗΠΑ αλλά και της Μεγάλης Βρετανίας προσγειώθηκαν σε αεροδρόμια της Τουρκίας αλλά και της Ιορδανίας.
Κάποια από αυτά μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια για τους Σύρους, ενώ
υπάρχουν και κάποια, βρετανικά κυρίως, τα οποία είναι καθαρά μαχητικά.
Από την μία η πρόσφατη επίσκεψη της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν στην Τουρκία έδωσε το στίγμα της Ένωσης αλλά από την άλλη Βρετανία και ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει εύκολος τρόπος «προσέγγισης» της σημερινής ηγεσίας στη Συρία, καθώς τόσο ο ίδιος ο επικεφαλής, Αλ Σανάα, όσο και η τζιχαντιστική οργάνωση HTS, της οποία ηγείται παραμένουν σταθερά στην μαύρη λίστα των τρομοκρατών.
Το γεγονός πως σήμερα παρατηρείται για πρώτη φορά τόσο έντονη κινητικότητα δεν έχει αμιγώς ανθρωπιστικά κίνητρα και δείχνει πως η Δύση θέλει να έχει δύο πόλους με σημαντική δυναμική υπό στενή παρακολούθηση. Δεδομένα ο ένας από αυτούς είναι η Τουρκία και ο άλλος είναι η Ιορδανία.
Για την Ιορδανία έχει ξεκαθαριστεί από τις ΗΠΑ, έστω κι αν επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί το παραμικρό, πως εάν διαδραματίσει ρόλο σήμερα στο ζήτημα της Συρίας θα έχει καλύτερη θέση στις διαπραγματεύσεις της μετά Μπάιντεν εποχής για τον καθορισμό των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Το μέγα θέμα είναι και παραμένει η Τουρκία. Η Άγκυρα είναι με διαφορά ο πιο επιδραστικός «τρίτος» σήμερα στην Συρία και αυτό προβληματίζει τόσο τους «εχθρούς» όσο και τους συμμάχους.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δεδομένα έχει παίξει κομβικό ρόλο στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει τον τρόπο και τις επαφές που του δίνουν την δυνατότητα να συνομιλεί με όλους -εκτός των Κούρδων σήμερα. Οι ΗΠΑ ακόμη και εν αναμονή της ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ δεν έχουν καμία διάθεση να αφήσουν την Συρία αποκλειστικά σε τουρκικά χέρια κι αυτό γιατί εκτός από τα συμφέροντα του Ισραήλ δεν επιθυμούν την ανάδυση μίας νέας τζιχαντιστικής απειλής στην περιοχή. Το κενό που δεδομένα θα αφήσει η αποχώρηση των Ρώσων από τις βάσεις στην περιοχή μπορεί να μην καλυφθεί από Αμερικανούς στρατιώτες αλλά η Ουάσιγκτον ίσως να θέλει να «μοιράσει τα κουκιά» ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ που διεκδικούν και διαφορετικά -σε γεωγραφικό επίπεδο- τμήματα της Συρίας.
Τη μεγαλύτερη ανησυχία σήμερα, και μάλλον δικαιολογημένα, φαίνεται να έχει το Ισραήλ το οποίο μπορεί να κινείται πολύ δυναμικά στα νότια με την κατάληψη στρατηγικών αμυντικών και όχι μόνο θέσεων και να έχει ήδη εξαλείψει οποιαδήποτε αμυντική απειλή από το μέχρι πρότινος επικίνδυνο οπλοστάσιο του Άσαντ αλλά «διαισθάνεται» πως ο Ντόναλντ Τραμπ έχει πιο κοντά σήμερα τον Ταγίπ Ερντογάν παρά τις εξαιρετικές διαπροσωπικές σχέσεις που διατηρεί ο 45ος και σε λίγο καιρό και 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ.
Τα δύσκολα σε κάθε περίπτωση για την περιοχή είναι ακόμη μπροστά, αν και για τις ΗΠΑ οι προτεραιότητες είναι εντελώς διαφορετικές τις πρώτες 100 ημέρες του νέου προέδρου και παραμένει αμφίβολο εάν θα τις αλλάξει για χάρη της παγκόσμιας ισορροπίας και ειρήνης.
Από την μία η πρόσφατη επίσκεψη της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν στην Τουρκία έδωσε το στίγμα της Ένωσης αλλά από την άλλη Βρετανία και ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει εύκολος τρόπος «προσέγγισης» της σημερινής ηγεσίας στη Συρία, καθώς τόσο ο ίδιος ο επικεφαλής, Αλ Σανάα, όσο και η τζιχαντιστική οργάνωση HTS, της οποία ηγείται παραμένουν σταθερά στην μαύρη λίστα των τρομοκρατών.
Το γεγονός πως σήμερα παρατηρείται για πρώτη φορά τόσο έντονη κινητικότητα δεν έχει αμιγώς ανθρωπιστικά κίνητρα και δείχνει πως η Δύση θέλει να έχει δύο πόλους με σημαντική δυναμική υπό στενή παρακολούθηση. Δεδομένα ο ένας από αυτούς είναι η Τουρκία και ο άλλος είναι η Ιορδανία.
Για την Ιορδανία έχει ξεκαθαριστεί από τις ΗΠΑ, έστω κι αν επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί το παραμικρό, πως εάν διαδραματίσει ρόλο σήμερα στο ζήτημα της Συρίας θα έχει καλύτερη θέση στις διαπραγματεύσεις της μετά Μπάιντεν εποχής για τον καθορισμό των ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Το μέγα θέμα είναι και παραμένει η Τουρκία. Η Άγκυρα είναι με διαφορά ο πιο επιδραστικός «τρίτος» σήμερα στην Συρία και αυτό προβληματίζει τόσο τους «εχθρούς» όσο και τους συμμάχους.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δεδομένα έχει παίξει κομβικό ρόλο στην ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει τον τρόπο και τις επαφές που του δίνουν την δυνατότητα να συνομιλεί με όλους -εκτός των Κούρδων σήμερα. Οι ΗΠΑ ακόμη και εν αναμονή της ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ δεν έχουν καμία διάθεση να αφήσουν την Συρία αποκλειστικά σε τουρκικά χέρια κι αυτό γιατί εκτός από τα συμφέροντα του Ισραήλ δεν επιθυμούν την ανάδυση μίας νέας τζιχαντιστικής απειλής στην περιοχή. Το κενό που δεδομένα θα αφήσει η αποχώρηση των Ρώσων από τις βάσεις στην περιοχή μπορεί να μην καλυφθεί από Αμερικανούς στρατιώτες αλλά η Ουάσιγκτον ίσως να θέλει να «μοιράσει τα κουκιά» ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ που διεκδικούν και διαφορετικά -σε γεωγραφικό επίπεδο- τμήματα της Συρίας.
Τη μεγαλύτερη ανησυχία σήμερα, και μάλλον δικαιολογημένα, φαίνεται να έχει το Ισραήλ το οποίο μπορεί να κινείται πολύ δυναμικά στα νότια με την κατάληψη στρατηγικών αμυντικών και όχι μόνο θέσεων και να έχει ήδη εξαλείψει οποιαδήποτε αμυντική απειλή από το μέχρι πρότινος επικίνδυνο οπλοστάσιο του Άσαντ αλλά «διαισθάνεται» πως ο Ντόναλντ Τραμπ έχει πιο κοντά σήμερα τον Ταγίπ Ερντογάν παρά τις εξαιρετικές διαπροσωπικές σχέσεις που διατηρεί ο 45ος και σε λίγο καιρό και 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ.
Τα δύσκολα σε κάθε περίπτωση για την περιοχή είναι ακόμη μπροστά, αν και για τις ΗΠΑ οι προτεραιότητες είναι εντελώς διαφορετικές τις πρώτες 100 ημέρες του νέου προέδρου και παραμένει αμφίβολο εάν θα τις αλλάξει για χάρη της παγκόσμιας ισορροπίας και ειρήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου